Beykozlu
New member
Türk sinemasında hafızamızda yer eden ne kadar sinema var ise ya oyuncu ya direktör ya üretimci olarak yer almışsınız. bununla birlikte ‘Hababam Sınıfı’nın birinci ve tek mezunusunuz…
Evet; diplomamın haklı gurunu yaşıyorum. (Gülüyor) Her şey tiyatroya adım atışımla başladı. Ali Poyrazoğlu Tiyatrosu’nda başladım oyunculuğa. daha sonra Metin Erksan’ın yazıp yönettiği ‘Kadın Hamlet’te Ofelya’yı oynadım. Akabinde Şerif nazarann’in sineması ‘Darbe’de oynadım. daha sonra aslına bakarsanız İstek Sinema devri başlıyor… Dilek Film’de bir aile üzereydik. Ertem (Eğilmez) Abi’nin meskeninde toplanılırdı. Gırgır şamata… Hem işimizi yapar birebir zamandali üzere eğlenirdik. Doğal bu biçimde her şey hayli diğerdi. Çalışma disiplini de farklıydı.
NASILDI?
Bilhassa Dilek Sinema takımında her şey öteki türlü ilerlerdi. örneğin evvel tretman yazılırdı. Diyaloglar sette yazılırdı. Şimdiki üzere evvel senaryoyu birinin büsbütün yazıp bitirmesi diye bir şey yoktu. Yavuz Turgul, Sadık Şengil, Halit Akçatepe diyalogları yazardı. Ertem Abi’nin meşhur bir öğle uykusu vardı. Uykusundan uyanır, yazılanlara bakardı. Beğenirse çekerdi, beğenmezse yırtar atardı.
ERTEM EĞİLMEZ ÖĞLE UYKUSUNA YATAR daha sonra KALKAR SİNEMA ÇEKMEYE BAŞLARDI
Günümüzde de daima birebir oyuncularla, tıpkı grupla çalışan direktörler vakit zaman eleştiriliyor. Ertem Eğilmez’in bu tavrı neyle ilgiliydi?
Biliyordu zira kimin ne yapacağını, neyi yapamayacağını. Kendine has bir çalışma biçimi vardı. Saat 2’den öne asla başlamazdı çekime. 12’de onun meskeninde yemek pişerdi. Hepimiz öğlen yemeğimizi yerdik. Akabinde Ertem Abi bir uykuya yatardı. daha sonra 2’de kalkar, sinema çekmeye başlardı.
‘Hababam Sınıfı’nda oynadığınızda kaç yaşındaydınız?
21 sanırım. O set de bir panayır üzere, lunapark üzereydi. Ertem Abi uyanana kadar biz tüm çocuklar top oynardık, voleybol oynardık. Kemal (Sunal), Halit Abi, Adile (Naşit) Abla da daima bizimle natürel. Artık bakıyorum; işi olmayan oyuncu o gün sete gitmiyor. Bizde o denli bir şey yoktu. O gün bizim çekimimiz olmasa dahi hepimiz orada olmak zorundaydık. Ertem Abi hepimizi yanında isterdi.
BEYOĞLU ARTIK TÜRKİYE BİLE DEĞİL
1953’te Beyoğlu’nda doğmuşsunuz. Çocukluğunuzun ya da birinci gençliğinizin Beyoğlu’nu ve daha genelinde İstanbul’unu anlatır mısınız biraz?
Beyoğlu artık Türkiye bile değil; fazlaca değişti. Geçtiğimiz Pazar günü Ali Poyrazoğlu Tiyatro’suna gittim. Hayretler ortasında kaldım. Meşhur Rebul Eczanesi, kokoreççi olmuş. Kalabalıktan yürünmüyor. Şu an biz yurt haricinden gelenler için fazlaca ucuz bir ülkeyiz alışılmış. Her yerde yabancılar… Herbiçimde pandemi olmasa Türkiye’ye turist yağardı. Biz Beyoğlu’na çıkarken bile fazlaca şık giyinir çıkardık. İnsanların hem davranışlarına yansıyan, hem dışarıdan görünen bir şıklık vardı bu biçimde.
Her şeyin bu kadar değişmesi size ne hissettiriyor?
Çok epeyce üzücü… Değişim başlı başına makus bir şey değildir fakat maalesef biz makûs istikamette değiştik. Bir kısmı dijital dünyanın getirdiği şeyler lakin bir kısmı da insanların kendi tercihiyle ilerleyen şeyler. Kültür olarak epeyce geriye gidiyoruz. Hem ekonomik olarak hem kültür olarak sınıf diye bir şey kalmadı ortada. Herkes ya varlıklı ya yoksul. Ya hayli biliyorsun ya hayli cahilsin. hiç bir şeyin ortası yok. bu biçimde bir şey olur mu!
ORTA SIRA FACEBOOK’A KİM ÖLMÜŞ DİYE BAKIYORUM, YOL ARKADAŞLARIMIN HİÇBİR ARTIK YOK
Toplumsal medyayla aranız nasıl?
kimi bazı Facebook’a kim ölmüş diye bakıyorum. (Gülüyor) Oradan haber alıyorum birden fazla şeyi. bir arada çalıştığım yol arkadaşlarımın neredeyse hiç biri artık yok. Eski fotoğraflar geliyor kimi vakit elime, sayıyorum. 10 kişilik kümeden dört kişi kalmışız yalnızca. Çok hoş kıymetlerimizi kaybettik. Hayatta oldukları sürece dostluğumuz daima devam etti. Kemal’le (Sunal) sevgili Ayşen Gruda ile, Münir (Özkul) Abi ile.
Nerede buluşurdunuz vakit geçireceğiniz vakit?
Çiçek Bar efsanesi vardı, bilen bilir. Artık o da bitti maalesef. Sahibi değişince devrettiler, devredilince ruhu da gitti. Üç yıl öncesine kadar, hayatta kalanlar olarak orada buluşmaya devam ediyorduk.
O günleri anmak istediğinizde artık ne yapıyoruz?
bir daha toplanıyoruz lakin artık Yakup’ta buluşuyoruz haftanın muhakkak bir günü.
ORTALARINDA GÜZELLER VAR ANCAK YENİ SİNEMALARIN YÜZDE 90’I SAÇMA
Yeni sinemaları nasıl buluyorsunuz?
Valla hepsini izliyorum, yüzde 90’ının epey saçma buluyorum. Sinema değil, sinema değil artık yapılanlar. Uygunlar de var olağan olarak fakat birkaç tane. Yüksel Aksu’nun her sinemasını severim. Çağan Irmak’ı severim lakin epey sayılı. Zira sinemaya nitekim gönül veren insan da yok artık. Babasının konutu var örneğin, onu sattırıyor. Niçin? Ben sinema yapacağım diye. Sinema bu biçimde yapılır mı evladım? İnanılmaz berbatlar, inanılmaz yani…
BENİM DÖNEMİMDEN KİMSE SİNEMADAN PARA KAZANAMADI
Para kazanabildiniz mi sinemadan?
Size bir şey söyleyeyim mi? Kemal’in (Sunal) son periyot yaptığı bir iki sinema olmasa şu an ailesine bırakacak bir serveti yoktu. Biz hiç birimiz para kazanamadık sinemadan. Şimdikiyle kıyaslayamazsanız bile. Ben şu an birebir fizikle 21 yaşında olsaydım, düşünebiliyor musunuz artık kazanılan paraları. Bizde kurallar fazlaca belirliydi.
Genç oyuncuları nasıl buluyorsunuz? Çok beğendiğiniz isimler var mı?
Sahiden yeterli oyuncular var. Kenan İmirzalıoğlu olsun, Kıvanç Tatlıtuğ olsun. Şu an an aklıma gelmeyen çok düzgün isimler var. Kızlarımız da şahane. Selin Şekerci’ye bayıldım örneğin ‘Yeşilçam’da. Gerçekten mükemmel. Pınar Deniz’i de fazlaca beğeniyorum.
BİR SABAH UYANDIĞIMDA KİMSE ARAMADI, BEN DE OYUNCULUĞU ÖYLECE BIRAKMIŞ OLDUM
Pekala, ekrandan uzak kalmayı siz mi tercih ettiniz yoksa şatlar mı bu türlü gelişti?
Hayır; bir sabah kimse aramadı ve öylece bırakmış oldum ben de oyunculuğu. Televizyonda en son ‘Bugünün Saraylısı’nda oynamıştım. Son sinemam de ‘Gülen Adam’. Oyunculuğun yaşı olmaz. Çok içime sinen bir iş olsa, tek sahne bile olsa sarfiyat oynarım.
Direktörlük ve yapımcılık da yaptığınız için merak ediyorum. Hiç kendiniz bir sinema yapmayı düşünmediniz mi?
O daima var aklımda ancak şu anki teknikle bizim zamanımızdaki fazlaca farklıydı. Şu an teknoloji hayli ileride. Dijital kameranın karşısına geçince hala o eski kameranın sesini bekliyorum ben. (Gülüyor)
Sinemadan daha sonra kendinize nasıl bir hayat kurdunuz? Artık nelerle meşgulsünüz?
Şu an altı ayım Bodrum’da, altı ayım İstanbul’da geçiyor. Badrum’da bir beach işletiyorum. 36 yıldır işletmecilik yapıyorum. Tahminen tekliflerin durmasında bunun da hissesi vardır. Beşerler beni meyhaneci sanıyor olabilir. (Gülüyor)
BEN KENDİME ÂLÂ BAKMADIM FAKAT YILLAR BİRAZ NAZİK DAVRANMIŞ OLABİLİR
Çok yeterli görünüyorsunuz bir yandan da. yıllar size nazik mi davrandı biraz?
Haydi canım hahahah! Çok teşekkür ederim. Valla kendime hiç özel olarak bakmadım. Hiç de nazik davranmadım lakin yıllar bir nezaket göstermiş olabilir. 68 yaşındayım artık. Yaş oldukça kemale erdi lakin yaşama sevincimiz baki.
Fotoğraflar: Ozan GÜZELCE
Evet; diplomamın haklı gurunu yaşıyorum. (Gülüyor) Her şey tiyatroya adım atışımla başladı. Ali Poyrazoğlu Tiyatrosu’nda başladım oyunculuğa. daha sonra Metin Erksan’ın yazıp yönettiği ‘Kadın Hamlet’te Ofelya’yı oynadım. Akabinde Şerif nazarann’in sineması ‘Darbe’de oynadım. daha sonra aslına bakarsanız İstek Sinema devri başlıyor… Dilek Film’de bir aile üzereydik. Ertem (Eğilmez) Abi’nin meskeninde toplanılırdı. Gırgır şamata… Hem işimizi yapar birebir zamandali üzere eğlenirdik. Doğal bu biçimde her şey hayli diğerdi. Çalışma disiplini de farklıydı.
NASILDI?
Bilhassa Dilek Sinema takımında her şey öteki türlü ilerlerdi. örneğin evvel tretman yazılırdı. Diyaloglar sette yazılırdı. Şimdiki üzere evvel senaryoyu birinin büsbütün yazıp bitirmesi diye bir şey yoktu. Yavuz Turgul, Sadık Şengil, Halit Akçatepe diyalogları yazardı. Ertem Abi’nin meşhur bir öğle uykusu vardı. Uykusundan uyanır, yazılanlara bakardı. Beğenirse çekerdi, beğenmezse yırtar atardı.
ERTEM EĞİLMEZ ÖĞLE UYKUSUNA YATAR daha sonra KALKAR SİNEMA ÇEKMEYE BAŞLARDI
Günümüzde de daima birebir oyuncularla, tıpkı grupla çalışan direktörler vakit zaman eleştiriliyor. Ertem Eğilmez’in bu tavrı neyle ilgiliydi?
Biliyordu zira kimin ne yapacağını, neyi yapamayacağını. Kendine has bir çalışma biçimi vardı. Saat 2’den öne asla başlamazdı çekime. 12’de onun meskeninde yemek pişerdi. Hepimiz öğlen yemeğimizi yerdik. Akabinde Ertem Abi bir uykuya yatardı. daha sonra 2’de kalkar, sinema çekmeye başlardı.
‘Hababam Sınıfı’nda oynadığınızda kaç yaşındaydınız?
21 sanırım. O set de bir panayır üzere, lunapark üzereydi. Ertem Abi uyanana kadar biz tüm çocuklar top oynardık, voleybol oynardık. Kemal (Sunal), Halit Abi, Adile (Naşit) Abla da daima bizimle natürel. Artık bakıyorum; işi olmayan oyuncu o gün sete gitmiyor. Bizde o denli bir şey yoktu. O gün bizim çekimimiz olmasa dahi hepimiz orada olmak zorundaydık. Ertem Abi hepimizi yanında isterdi.
BEYOĞLU ARTIK TÜRKİYE BİLE DEĞİL
1953’te Beyoğlu’nda doğmuşsunuz. Çocukluğunuzun ya da birinci gençliğinizin Beyoğlu’nu ve daha genelinde İstanbul’unu anlatır mısınız biraz?
Beyoğlu artık Türkiye bile değil; fazlaca değişti. Geçtiğimiz Pazar günü Ali Poyrazoğlu Tiyatro’suna gittim. Hayretler ortasında kaldım. Meşhur Rebul Eczanesi, kokoreççi olmuş. Kalabalıktan yürünmüyor. Şu an biz yurt haricinden gelenler için fazlaca ucuz bir ülkeyiz alışılmış. Her yerde yabancılar… Herbiçimde pandemi olmasa Türkiye’ye turist yağardı. Biz Beyoğlu’na çıkarken bile fazlaca şık giyinir çıkardık. İnsanların hem davranışlarına yansıyan, hem dışarıdan görünen bir şıklık vardı bu biçimde.
Her şeyin bu kadar değişmesi size ne hissettiriyor?
Çok epeyce üzücü… Değişim başlı başına makus bir şey değildir fakat maalesef biz makûs istikamette değiştik. Bir kısmı dijital dünyanın getirdiği şeyler lakin bir kısmı da insanların kendi tercihiyle ilerleyen şeyler. Kültür olarak epeyce geriye gidiyoruz. Hem ekonomik olarak hem kültür olarak sınıf diye bir şey kalmadı ortada. Herkes ya varlıklı ya yoksul. Ya hayli biliyorsun ya hayli cahilsin. hiç bir şeyin ortası yok. bu biçimde bir şey olur mu!
ORTA SIRA FACEBOOK’A KİM ÖLMÜŞ DİYE BAKIYORUM, YOL ARKADAŞLARIMIN HİÇBİR ARTIK YOK
Toplumsal medyayla aranız nasıl?
kimi bazı Facebook’a kim ölmüş diye bakıyorum. (Gülüyor) Oradan haber alıyorum birden fazla şeyi. bir arada çalıştığım yol arkadaşlarımın neredeyse hiç biri artık yok. Eski fotoğraflar geliyor kimi vakit elime, sayıyorum. 10 kişilik kümeden dört kişi kalmışız yalnızca. Çok hoş kıymetlerimizi kaybettik. Hayatta oldukları sürece dostluğumuz daima devam etti. Kemal’le (Sunal) sevgili Ayşen Gruda ile, Münir (Özkul) Abi ile.
Nerede buluşurdunuz vakit geçireceğiniz vakit?
Çiçek Bar efsanesi vardı, bilen bilir. Artık o da bitti maalesef. Sahibi değişince devrettiler, devredilince ruhu da gitti. Üç yıl öncesine kadar, hayatta kalanlar olarak orada buluşmaya devam ediyorduk.
O günleri anmak istediğinizde artık ne yapıyoruz?
bir daha toplanıyoruz lakin artık Yakup’ta buluşuyoruz haftanın muhakkak bir günü.
ORTALARINDA GÜZELLER VAR ANCAK YENİ SİNEMALARIN YÜZDE 90’I SAÇMA
Yeni sinemaları nasıl buluyorsunuz?
Valla hepsini izliyorum, yüzde 90’ının epey saçma buluyorum. Sinema değil, sinema değil artık yapılanlar. Uygunlar de var olağan olarak fakat birkaç tane. Yüksel Aksu’nun her sinemasını severim. Çağan Irmak’ı severim lakin epey sayılı. Zira sinemaya nitekim gönül veren insan da yok artık. Babasının konutu var örneğin, onu sattırıyor. Niçin? Ben sinema yapacağım diye. Sinema bu biçimde yapılır mı evladım? İnanılmaz berbatlar, inanılmaz yani…
BENİM DÖNEMİMDEN KİMSE SİNEMADAN PARA KAZANAMADI
Para kazanabildiniz mi sinemadan?
Size bir şey söyleyeyim mi? Kemal’in (Sunal) son periyot yaptığı bir iki sinema olmasa şu an ailesine bırakacak bir serveti yoktu. Biz hiç birimiz para kazanamadık sinemadan. Şimdikiyle kıyaslayamazsanız bile. Ben şu an birebir fizikle 21 yaşında olsaydım, düşünebiliyor musunuz artık kazanılan paraları. Bizde kurallar fazlaca belirliydi.
Genç oyuncuları nasıl buluyorsunuz? Çok beğendiğiniz isimler var mı?
Sahiden yeterli oyuncular var. Kenan İmirzalıoğlu olsun, Kıvanç Tatlıtuğ olsun. Şu an an aklıma gelmeyen çok düzgün isimler var. Kızlarımız da şahane. Selin Şekerci’ye bayıldım örneğin ‘Yeşilçam’da. Gerçekten mükemmel. Pınar Deniz’i de fazlaca beğeniyorum.
BİR SABAH UYANDIĞIMDA KİMSE ARAMADI, BEN DE OYUNCULUĞU ÖYLECE BIRAKMIŞ OLDUM
Pekala, ekrandan uzak kalmayı siz mi tercih ettiniz yoksa şatlar mı bu türlü gelişti?
Hayır; bir sabah kimse aramadı ve öylece bırakmış oldum ben de oyunculuğu. Televizyonda en son ‘Bugünün Saraylısı’nda oynamıştım. Son sinemam de ‘Gülen Adam’. Oyunculuğun yaşı olmaz. Çok içime sinen bir iş olsa, tek sahne bile olsa sarfiyat oynarım.
Direktörlük ve yapımcılık da yaptığınız için merak ediyorum. Hiç kendiniz bir sinema yapmayı düşünmediniz mi?
O daima var aklımda ancak şu anki teknikle bizim zamanımızdaki fazlaca farklıydı. Şu an teknoloji hayli ileride. Dijital kameranın karşısına geçince hala o eski kameranın sesini bekliyorum ben. (Gülüyor)
Sinemadan daha sonra kendinize nasıl bir hayat kurdunuz? Artık nelerle meşgulsünüz?
Şu an altı ayım Bodrum’da, altı ayım İstanbul’da geçiyor. Badrum’da bir beach işletiyorum. 36 yıldır işletmecilik yapıyorum. Tahminen tekliflerin durmasında bunun da hissesi vardır. Beşerler beni meyhaneci sanıyor olabilir. (Gülüyor)
BEN KENDİME ÂLÂ BAKMADIM FAKAT YILLAR BİRAZ NAZİK DAVRANMIŞ OLABİLİR
Çok yeterli görünüyorsunuz bir yandan da. yıllar size nazik mi davrandı biraz?
Haydi canım hahahah! Çok teşekkür ederim. Valla kendime hiç özel olarak bakmadım. Hiç de nazik davranmadım lakin yıllar bir nezaket göstermiş olabilir. 68 yaşındayım artık. Yaş oldukça kemale erdi lakin yaşama sevincimiz baki.
Fotoğraflar: Ozan GÜZELCE