Beykozlu
New member
İkinizin çift olarak başladığı bu meslek nasıl şekillendi? Neler yaptınız?
Abdullah Yıldız: Biz, Firuze ile tanıştık ve evlenmeye karar verdik. Baktık ki bir arada müzik söylemeyi fazlaca seviyoruz. Bir şeyler oluşturmayı, içerik üretmeyi epeyce seviyoruz. Bunu biraz ilerletmek istedik. Bir de evlenirken Firuze’ye yazdığım bir müzik var. esasen patlayan müziğimiz o idi ‘İhtilal’. Onu bir arada söyleyip YouTube’da yayınlayınca açıkçası bir yerden daha sonra da yapmak zorunda kaldık. O denli bir talep oldu ki biz bu işi yapmalıyız dedik. bu biçimde başladı özetlemek gerekirse.
Firuze Yıldız: Küçük de olsa takipçi kitlemiz büyüyünce ve fazlaca sıkı takip eden beşerler olduğu için müzik istekleri oldu. bu biçimde bu biçimde bu noktalara kadar getirdiler diyebiliriz.
Vloger’lar çoklukla bu işi izlenmek maksadıyla yapıyor. Siz, vlog çekerken gittiğiniz yerlerde izleyenlere rehberlik ediyormuş üzere hissettiriyorsunuz. Bu durum, yaptığınız her işi sahiplendiğinizden mi kaynaklanıyor? Vlog’a farklı bir bakış açısı kattığınızı düşünüyor musunuz?
Firuze Yıldız: Öncelikle biz niye YouTube görüntüsü çekiyoruz onu söyleyeyim. Olağan ki bir noktada izlenmesi için çekiyoruz. Bize hatıra kalmasını epey istiyoruz. 2 yıl evvelki birinci görüntümüz derbi görüntüsü idi. Beşiktaş – Galatasaray maçına gitmiştik ve hakikaten birinci defa bir stadyuma girdim. 55 bin insanı orada birinci sefer bir ortada gördüm. O görüntüde benim şok oluşum vardı. O yüzden beşerler fazlaca doğal buluyor. Bir yandan da mesleklerimiz ötürüsı ile daima konuşan taraf olduğumuz için de bilgi vermeden duramıyoruz. Bence bilmeden yaptık.
Abdullah Yıldız: Biz, bunu bir sorun olarak düşündük. Sanki epey mu rehber üzere anlatıyoruz dedik. O dengeyi bir biçimde tutturmaya çalışıyoruz.
Evliliğe ve ömrünüze dair her şeyi bu kadar paylaşmak, akrabalarınızda ya da etrafınızda bir duruma yol açıyor mu? Bundan etkileniyor musunuz?
Abdullah Yıldız: Az evvelki hususta olduğu üzere burada da dengeyi tutturmaya çalışıyoruz. ömrümüzün her anını paylaşmıyoruz. Az evvel Firuze’nin söylemiş olduği şeye geliyor husus. Biz, hatıra bırakmak istiyoruz ve bizim güzelimize gidiyor. 3-4 sene evvelki vlog’u şu anda izlediğimiz vakit biz buraya gitmiş miydik diyoruz. Zira hayat epey süratli aktığı için hatırlamak da sahiden zorlanıyoruz. olağan olarak izlenme epey kıymetli, takipçi sayısı değerli. Lakin en kıymetlisi dönüp baktığımız vakit anıları bulabilmek.
Aranızda nasıl bir ahenk vardı? Birbirinizle tanışmadan evvelki ferdi hayatlarınızda bu biçimde miydiniz?
Firuze Yıldız: Aslında şu biçimde bir şey ekleyeyim; biz uyumlu değiliz. Çok farklı ve uçuk taraflarımız var. Fakat bir biçimde uyumlanıyoruz. Puzzle üzere diyebiliriz. Puzzel’ın iki tarafı hayli farklı lakin birleşince uyumlu oluyor. Bence biz de tam olarak öyleyiz.
Abdullah Yıldız: Birbirimizle tanışmadan evvel bu biçimde miydik? Bir biçimde o ahengi sağlamak için efor gösterdik. Bunu söylemem lazım. O puzzle, bir anda oturmadı. Bir şey, fazlaca eksiksiz görünüyorsa o kadar eksiksiz değildir. Bizimki de o denli kusursuz bir kıssa değil.
Çift olarak dışarıdan bakıldığı vakit Firuze’nin ne kadar şanslı olduğu düşünülüyor.
Firuze Yıldız: Erkek bayan fark etmeksizin beni epey şanslı buluyorlar. Aslında ben çok tatlı bir beşerim. Kaliteli erkek bulmak güç olduğu için genelde kızlar beni hayli şanslı buluyor.
Bu durum, sen de kıskançlığa evrilen bir seyahat oluyor mu?
Firuze Yıldız: Artık olmuyor ancak yeri gelince olabilir. Niçin olmasın?
Firuze’de epey fazla kıskanç biri havası var.
Abdullah Yıldız: Vardı ancak vakit içinde gerçekten azaldı. Çok bunaldığım vakit içinder oldu yani. Kıskançlığı yönetim etmek tek taraflı değil. Onun da beni hayli yönetim ettiği farklı noktalar olduğu için ödeştik diyebiliriz.
Firuze, bağlantının yönetim ettiren, yöneten, dominant tarafı sen misin?
Firuze Yıldız: Evet, %60 benim. Bebekten daha sonra daha da fazla oldu. Ortamızda yaş farkı var lakin onunla yaşayabiliyorsam ve her şeyi tıpkı anda yapabiliyorsak demek ki onun yaş kapasitesine erişebilmişim. Doğal olarak üstünlük taslayabilirim birtakım noktalarda. Ancak baskılamıyorum. Yani kırbaç yok elimde.
Evlilik fazlaca değerli bir toplumsal kontrat deniyor. Yanlışsız mu sizce?
Abdullah Yıldız: Gerçek bence.
Firuze Yıldız: Evet, yokluğunda epey şey çıkar. İmza olmasa yokluğunda zorlanır beşerler. Biz de zorlanırdık bence. Zira o imzayı atmak birfazlaca noktada beşere sorumluluk yüklüyor.
Evvelden çektiğiniz görüntülerde Firuze’nin aldığı bir ikram ya da Abdullah’ın yazdığı küçük bir müzik kelamı üzere ayrıntılarda gözlerinizdeki heyecan YouTube’dan dahi yansıyordu. Artık çocuk var, süreç hayli gelişti, siz büyüyorsunuz. Bu çeşit ayrıntılar bitiyor mu yoksa devam ediyor mu?
Abdullah Yıldız: Hayır, ölmüyor. Evet, biz büyüyoruz. Artık bir çocuğumuz var. Toplumda farklı bir noktaya hakikat evrildik. Lakin konut ortasındaki duygusal yansılarda daha da küçüldüğümüzü hissediyorum. Saçma sapan müzikler söylüyoruz, daha öncesinden etmediğimiz biçimde iltifatlar ediyoruz. Bunun kendi ortasında farklı bir matematiği de var. Artık büyüdük ve meskenin ortasında de daha büyümüş beşerler üzere davranalım olmadı biz de. O yüzden kendi kendimize farklı keyifler çıkarıyoruz.
Firuze, memnunluğu tanım eder misin? Sen nasıl memnun olursun?
Firuze Yıldız: Ailemle. Bu hakikaten epey sıradan bir cümle üzere olacak ancak kızımla. O, benim hayalimdi. Olağan ki daha hoşları ve daha fazla çocuk olabilir. Ancak çocuğumla ve eşimle memnunum.
“İhtilal” müziğinin tutmasında ve his uyandırmasındaki etken ne var sizce?
Abdullah Yıldız: Bence o müziğin tesiri, 5 dakikada yazılmasında yatıyor. Bizim için bütün hissettiklerim artı 5 dakika idi. O müziğin bütün olayı samimiyetinde. Bardak artık büsbütün dolmuştu ve taştı. İnsanlara geçmesinin tek niçini bu bence. Kusursuz kelamlar, inanılmaz bir müzik fazlaca tartışılır. Lakin samimiyeti mutlaka tartışılmaz. Sahiden her yaştan insan o şarkıyı sahiplenebilir. Açıkçası bizim de bahtımız oldu o denli bir müziğe sahip olmamız.
En son en hayli istediğiniz şey neydi?
Firuze Yıldız: Bebeğimle yurt dışına çıkmak istedim.
Abdullah Yıldız: 10-15 gün tek başıma otomobil ile çeşit yapmak istedim.
En son en çok hüzünlendiğiniz anı paylaşabilir misiniz?
Abdullah Yıldız: Benim sağlığımla ilgili bir durumum oldu. İkimiz de ona epeyce hüzünlendik. Yaşa bağlı ortaya çıkan şeylerden biri.
Firuze Yıldız: Sarılıp birbirimize ağladık. Biz, bununla başa çıkabiliriz dedik.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
Firuze Yıldız: Onun, beni takip ettiğini fark etmediğimi zannediyorsa görüyorum beni takip ettiğini. Geçmişte yaptığı şeyler, bizi etkilemedi. Beni takip ettiğini, daima hayatıma müdahil olmak istediğinin farkındayım.
Abdullah Yıldız: Katılıyorum, farkındayız bizi takip ettiğini.
Firuze Yıldız: aslına bakarsanız takip etmeme ihtimali yok biz ünlüyüz. Lakin epey daha derinlere girerek takip ediyor. Bence etmesine gerek yok.
Kendinizi affettireceğiniz bir andasınız ve sizi dinliyor. Anlatır mısınız?
Abdullah Yıldız: Ben, kendi adıma konuşayım. İstesem o gönlü alabilirim ancak istemediğim epey nokta oluyor. Kusur yaptım, epey pişman oldum, affedilmem lazım üzere bakmıyorum. Olanda hayır vardır. Benim mottom odur. Orada yaptığım şeyi ileride yapmamaya yönelik bir hayat yaşıyorum.
Geriye dönüp özür dileyeceğin bir husus var mı?
Abdullah Yıldız: Yok.
Olsa özür diler miydin?
Abdullah Yıldız: Natürel ki dilerim. Şu an özür dileyip yeniden kontak kurmak istediğim biri yok.
Firuze, senin özür dilemek istediğin biri var mı?
Firuze Yıldız: Ben aslında fazlaca özür dileyen bir beşerim. Bu bahiste fazlaca zıtız eşimle. Şu an özür dileyeceğim birisi var. Hatta adım atıp düğününe de gittim. Lakin arkadaşlığımızı devam ettirmedik. Fakat hayli çok vefalı bir insan olmadığım için dileyebilirim tahminen. Çok arayıp sormam arkadaşlarımı. Telefonda konuşmayı epeyce sevmem. O yüzden kaybettiğim beşerler var. Yalnızca onun için biraz özür dileyebilirim. Ancak bir daha olsa bir daha birebir şeyi yaparım.
Aşk nasıl bir şey sizce?
Firuze Yıldız: Ben aslında artık sana baktığım vakit daima kızımı görüyorum. Kızım da benim için vazgeçilmez bir şey. Sen de benim için fazlaca vazgeçilmezsin. Fakat o olmadan evvel de bu biçimdeydi. Aşktan çok benimki daima bir hayranlık. Birebir şey mi bilmiyorum fakat yalnızca her şebir daha hayran oluyorum. Yalnızca güzellik değil. Hayattaki duruşu, benim için hayranlık galiba. Sen, hayran olduğum birisin.
Abdullah Yıldız: Benim aklıma çabucak ‘tartışılmaz’ sözü geldi. Bizim aramızdaki şey, tartışılmaz bir şey. Var mı yok mu diye kimse sorgulayamaz.
Bedeninizde, ruhunuzda, aklınızda, kalbinizde hissettiğiniz o çarpıcı his nedir?
Firuze Yıldız: Benim her vakit ağlamak. İçimde o kadar şefkat var ki. Aslında hayli hiddetli biri ancak her vakit ağlarım ona bakarak.
Abdullah Yıldız: Aslında benim için de o denli. Biz fazlaca ağlarız. Bilhassa birlikte daha da fazlaca ağlarız. Ona hoş birkaç kelam söylemiş olduğim vakit benim de gözlerim dolar. Onun için ‘gözyaşı’ epey net bir tanım.
Firuze Yıldız: Bu ortada biz ruh sıhhati çalışanıyız. Ağlamak, genel olarak bizim için olumsuz bir his değil. Gülmek üzere gerilimi atmaya fayda. Hatta bedene fazlaca yararlıdır. O yüzden ağlamayı müspet olarak algılarız. Gözyaşını da sevgi göstergesi olarak söylüyoruz.
Abdullah Yıldız: Şayet olumsuz bir olaydan daha sonra ağlıyorsak, o da bizim için hoş bir şey.
Bir ömür geçirmiş olsanız bile her vakit birbirinize söylemediğiniz bir şey kalabilir. Diyelim ki olağan bir ömrün haricindesınız ve birbirinizle konuşacaksınız. Ne söylemek isterdiniz? Bir şey paylaşmak ister misiniz?
Abdullah Yıldız: Benim Firuze’ye söyleyeceğim birinci şey; şayet ölürsem gözüm asla geride kalmayacak. Hem yaşadığım hayatla alakalı tıpkı vakitte çocuğumu emanet edeceğim şahısla alakalı.
Firuze Yıldız: Benim diyeceğim şey de şu ki ne yaşarsak yaşayalım benim daima bir noktam var onu affedebileceğim. O yüzden ne olursa olsun ben de o daima var. Ben de kapın daima açık.
Abdullah Yıldız: Ben, bu cümleyi birinci kere duyuyorum fakat daima hissettiğim bir şey bu. aslına bakarsanız onu bildiğiniz vakit da kolay kolay yanılgı yapamazsınız. bu biçimde bir itimada ihanet etmek epey kolay değil bence.
Dilediğiniz şahsa, dilediğiniz bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programa sorulma imkanı verildi size. Bu kim olurdu ve ona ne sorardınız?
Firuze Yıldız: Biz konutta epeyce fazla konser izleriz. Çok büyük sanatkarlardan yola çıkarsak örneğin Sezen Aksu. Türkiye’de onu tanımayan yok herbiçimde. Müziklerini söylemeyen sanatçı yoktur. Akşam Harbiye’de konsere çıkıyorsun. daha sonra sahniçin iniyorsun, meskene gidiyorsun, pijamalarını çekiyorsun. Ne hissediyor? Nasıl bir his?
Abdullah Yıldız: Binlerce kişi bir ağızdan şarkını söylüyor. O an nasıl? daha sonra konutta televizyon karşısındaki hal nasıl? O geçişi nasıl yapıyorsun diye sormak isterdim.
Abdullah Yıldız: Biz, Firuze ile tanıştık ve evlenmeye karar verdik. Baktık ki bir arada müzik söylemeyi fazlaca seviyoruz. Bir şeyler oluşturmayı, içerik üretmeyi epeyce seviyoruz. Bunu biraz ilerletmek istedik. Bir de evlenirken Firuze’ye yazdığım bir müzik var. esasen patlayan müziğimiz o idi ‘İhtilal’. Onu bir arada söyleyip YouTube’da yayınlayınca açıkçası bir yerden daha sonra da yapmak zorunda kaldık. O denli bir talep oldu ki biz bu işi yapmalıyız dedik. bu biçimde başladı özetlemek gerekirse.
Firuze Yıldız: Küçük de olsa takipçi kitlemiz büyüyünce ve fazlaca sıkı takip eden beşerler olduğu için müzik istekleri oldu. bu biçimde bu biçimde bu noktalara kadar getirdiler diyebiliriz.
Vloger’lar çoklukla bu işi izlenmek maksadıyla yapıyor. Siz, vlog çekerken gittiğiniz yerlerde izleyenlere rehberlik ediyormuş üzere hissettiriyorsunuz. Bu durum, yaptığınız her işi sahiplendiğinizden mi kaynaklanıyor? Vlog’a farklı bir bakış açısı kattığınızı düşünüyor musunuz?
Firuze Yıldız: Öncelikle biz niye YouTube görüntüsü çekiyoruz onu söyleyeyim. Olağan ki bir noktada izlenmesi için çekiyoruz. Bize hatıra kalmasını epey istiyoruz. 2 yıl evvelki birinci görüntümüz derbi görüntüsü idi. Beşiktaş – Galatasaray maçına gitmiştik ve hakikaten birinci defa bir stadyuma girdim. 55 bin insanı orada birinci sefer bir ortada gördüm. O görüntüde benim şok oluşum vardı. O yüzden beşerler fazlaca doğal buluyor. Bir yandan da mesleklerimiz ötürüsı ile daima konuşan taraf olduğumuz için de bilgi vermeden duramıyoruz. Bence bilmeden yaptık.
Abdullah Yıldız: Biz, bunu bir sorun olarak düşündük. Sanki epey mu rehber üzere anlatıyoruz dedik. O dengeyi bir biçimde tutturmaya çalışıyoruz.
Evliliğe ve ömrünüze dair her şeyi bu kadar paylaşmak, akrabalarınızda ya da etrafınızda bir duruma yol açıyor mu? Bundan etkileniyor musunuz?
Abdullah Yıldız: Az evvelki hususta olduğu üzere burada da dengeyi tutturmaya çalışıyoruz. ömrümüzün her anını paylaşmıyoruz. Az evvel Firuze’nin söylemiş olduği şeye geliyor husus. Biz, hatıra bırakmak istiyoruz ve bizim güzelimize gidiyor. 3-4 sene evvelki vlog’u şu anda izlediğimiz vakit biz buraya gitmiş miydik diyoruz. Zira hayat epey süratli aktığı için hatırlamak da sahiden zorlanıyoruz. olağan olarak izlenme epey kıymetli, takipçi sayısı değerli. Lakin en kıymetlisi dönüp baktığımız vakit anıları bulabilmek.
Aranızda nasıl bir ahenk vardı? Birbirinizle tanışmadan evvelki ferdi hayatlarınızda bu biçimde miydiniz?
Firuze Yıldız: Aslında şu biçimde bir şey ekleyeyim; biz uyumlu değiliz. Çok farklı ve uçuk taraflarımız var. Fakat bir biçimde uyumlanıyoruz. Puzzle üzere diyebiliriz. Puzzel’ın iki tarafı hayli farklı lakin birleşince uyumlu oluyor. Bence biz de tam olarak öyleyiz.
Abdullah Yıldız: Birbirimizle tanışmadan evvel bu biçimde miydik? Bir biçimde o ahengi sağlamak için efor gösterdik. Bunu söylemem lazım. O puzzle, bir anda oturmadı. Bir şey, fazlaca eksiksiz görünüyorsa o kadar eksiksiz değildir. Bizimki de o denli kusursuz bir kıssa değil.
Çift olarak dışarıdan bakıldığı vakit Firuze’nin ne kadar şanslı olduğu düşünülüyor.
Firuze Yıldız: Erkek bayan fark etmeksizin beni epey şanslı buluyorlar. Aslında ben çok tatlı bir beşerim. Kaliteli erkek bulmak güç olduğu için genelde kızlar beni hayli şanslı buluyor.
Bu durum, sen de kıskançlığa evrilen bir seyahat oluyor mu?
Firuze Yıldız: Artık olmuyor ancak yeri gelince olabilir. Niçin olmasın?
Firuze’de epey fazla kıskanç biri havası var.
Abdullah Yıldız: Vardı ancak vakit içinde gerçekten azaldı. Çok bunaldığım vakit içinder oldu yani. Kıskançlığı yönetim etmek tek taraflı değil. Onun da beni hayli yönetim ettiği farklı noktalar olduğu için ödeştik diyebiliriz.
Firuze, bağlantının yönetim ettiren, yöneten, dominant tarafı sen misin?
Firuze Yıldız: Evet, %60 benim. Bebekten daha sonra daha da fazla oldu. Ortamızda yaş farkı var lakin onunla yaşayabiliyorsam ve her şeyi tıpkı anda yapabiliyorsak demek ki onun yaş kapasitesine erişebilmişim. Doğal olarak üstünlük taslayabilirim birtakım noktalarda. Ancak baskılamıyorum. Yani kırbaç yok elimde.
Evlilik fazlaca değerli bir toplumsal kontrat deniyor. Yanlışsız mu sizce?
Abdullah Yıldız: Gerçek bence.
Firuze Yıldız: Evet, yokluğunda epey şey çıkar. İmza olmasa yokluğunda zorlanır beşerler. Biz de zorlanırdık bence. Zira o imzayı atmak birfazlaca noktada beşere sorumluluk yüklüyor.
Evvelden çektiğiniz görüntülerde Firuze’nin aldığı bir ikram ya da Abdullah’ın yazdığı küçük bir müzik kelamı üzere ayrıntılarda gözlerinizdeki heyecan YouTube’dan dahi yansıyordu. Artık çocuk var, süreç hayli gelişti, siz büyüyorsunuz. Bu çeşit ayrıntılar bitiyor mu yoksa devam ediyor mu?
Abdullah Yıldız: Hayır, ölmüyor. Evet, biz büyüyoruz. Artık bir çocuğumuz var. Toplumda farklı bir noktaya hakikat evrildik. Lakin konut ortasındaki duygusal yansılarda daha da küçüldüğümüzü hissediyorum. Saçma sapan müzikler söylüyoruz, daha öncesinden etmediğimiz biçimde iltifatlar ediyoruz. Bunun kendi ortasında farklı bir matematiği de var. Artık büyüdük ve meskenin ortasında de daha büyümüş beşerler üzere davranalım olmadı biz de. O yüzden kendi kendimize farklı keyifler çıkarıyoruz.
Firuze, memnunluğu tanım eder misin? Sen nasıl memnun olursun?
Firuze Yıldız: Ailemle. Bu hakikaten epey sıradan bir cümle üzere olacak ancak kızımla. O, benim hayalimdi. Olağan ki daha hoşları ve daha fazla çocuk olabilir. Ancak çocuğumla ve eşimle memnunum.
“İhtilal” müziğinin tutmasında ve his uyandırmasındaki etken ne var sizce?
Abdullah Yıldız: Bence o müziğin tesiri, 5 dakikada yazılmasında yatıyor. Bizim için bütün hissettiklerim artı 5 dakika idi. O müziğin bütün olayı samimiyetinde. Bardak artık büsbütün dolmuştu ve taştı. İnsanlara geçmesinin tek niçini bu bence. Kusursuz kelamlar, inanılmaz bir müzik fazlaca tartışılır. Lakin samimiyeti mutlaka tartışılmaz. Sahiden her yaştan insan o şarkıyı sahiplenebilir. Açıkçası bizim de bahtımız oldu o denli bir müziğe sahip olmamız.
En son en hayli istediğiniz şey neydi?
Firuze Yıldız: Bebeğimle yurt dışına çıkmak istedim.
Abdullah Yıldız: 10-15 gün tek başıma otomobil ile çeşit yapmak istedim.
En son en çok hüzünlendiğiniz anı paylaşabilir misiniz?
Abdullah Yıldız: Benim sağlığımla ilgili bir durumum oldu. İkimiz de ona epeyce hüzünlendik. Yaşa bağlı ortaya çıkan şeylerden biri.
Firuze Yıldız: Sarılıp birbirimize ağladık. Biz, bununla başa çıkabiliriz dedik.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
Firuze Yıldız: Onun, beni takip ettiğini fark etmediğimi zannediyorsa görüyorum beni takip ettiğini. Geçmişte yaptığı şeyler, bizi etkilemedi. Beni takip ettiğini, daima hayatıma müdahil olmak istediğinin farkındayım.
Abdullah Yıldız: Katılıyorum, farkındayız bizi takip ettiğini.
Firuze Yıldız: aslına bakarsanız takip etmeme ihtimali yok biz ünlüyüz. Lakin epey daha derinlere girerek takip ediyor. Bence etmesine gerek yok.
Kendinizi affettireceğiniz bir andasınız ve sizi dinliyor. Anlatır mısınız?
Abdullah Yıldız: Ben, kendi adıma konuşayım. İstesem o gönlü alabilirim ancak istemediğim epey nokta oluyor. Kusur yaptım, epey pişman oldum, affedilmem lazım üzere bakmıyorum. Olanda hayır vardır. Benim mottom odur. Orada yaptığım şeyi ileride yapmamaya yönelik bir hayat yaşıyorum.
Geriye dönüp özür dileyeceğin bir husus var mı?
Abdullah Yıldız: Yok.
Olsa özür diler miydin?
Abdullah Yıldız: Natürel ki dilerim. Şu an özür dileyip yeniden kontak kurmak istediğim biri yok.
Firuze, senin özür dilemek istediğin biri var mı?
Firuze Yıldız: Ben aslında fazlaca özür dileyen bir beşerim. Bu bahiste fazlaca zıtız eşimle. Şu an özür dileyeceğim birisi var. Hatta adım atıp düğününe de gittim. Lakin arkadaşlığımızı devam ettirmedik. Fakat hayli çok vefalı bir insan olmadığım için dileyebilirim tahminen. Çok arayıp sormam arkadaşlarımı. Telefonda konuşmayı epeyce sevmem. O yüzden kaybettiğim beşerler var. Yalnızca onun için biraz özür dileyebilirim. Ancak bir daha olsa bir daha birebir şeyi yaparım.
Aşk nasıl bir şey sizce?
Firuze Yıldız: Ben aslında artık sana baktığım vakit daima kızımı görüyorum. Kızım da benim için vazgeçilmez bir şey. Sen de benim için fazlaca vazgeçilmezsin. Fakat o olmadan evvel de bu biçimdeydi. Aşktan çok benimki daima bir hayranlık. Birebir şey mi bilmiyorum fakat yalnızca her şebir daha hayran oluyorum. Yalnızca güzellik değil. Hayattaki duruşu, benim için hayranlık galiba. Sen, hayran olduğum birisin.
Abdullah Yıldız: Benim aklıma çabucak ‘tartışılmaz’ sözü geldi. Bizim aramızdaki şey, tartışılmaz bir şey. Var mı yok mu diye kimse sorgulayamaz.
Bedeninizde, ruhunuzda, aklınızda, kalbinizde hissettiğiniz o çarpıcı his nedir?
Firuze Yıldız: Benim her vakit ağlamak. İçimde o kadar şefkat var ki. Aslında hayli hiddetli biri ancak her vakit ağlarım ona bakarak.
Abdullah Yıldız: Aslında benim için de o denli. Biz fazlaca ağlarız. Bilhassa birlikte daha da fazlaca ağlarız. Ona hoş birkaç kelam söylemiş olduğim vakit benim de gözlerim dolar. Onun için ‘gözyaşı’ epey net bir tanım.
Firuze Yıldız: Bu ortada biz ruh sıhhati çalışanıyız. Ağlamak, genel olarak bizim için olumsuz bir his değil. Gülmek üzere gerilimi atmaya fayda. Hatta bedene fazlaca yararlıdır. O yüzden ağlamayı müspet olarak algılarız. Gözyaşını da sevgi göstergesi olarak söylüyoruz.
Abdullah Yıldız: Şayet olumsuz bir olaydan daha sonra ağlıyorsak, o da bizim için hoş bir şey.
Bir ömür geçirmiş olsanız bile her vakit birbirinize söylemediğiniz bir şey kalabilir. Diyelim ki olağan bir ömrün haricindesınız ve birbirinizle konuşacaksınız. Ne söylemek isterdiniz? Bir şey paylaşmak ister misiniz?
Abdullah Yıldız: Benim Firuze’ye söyleyeceğim birinci şey; şayet ölürsem gözüm asla geride kalmayacak. Hem yaşadığım hayatla alakalı tıpkı vakitte çocuğumu emanet edeceğim şahısla alakalı.
Firuze Yıldız: Benim diyeceğim şey de şu ki ne yaşarsak yaşayalım benim daima bir noktam var onu affedebileceğim. O yüzden ne olursa olsun ben de o daima var. Ben de kapın daima açık.
Abdullah Yıldız: Ben, bu cümleyi birinci kere duyuyorum fakat daima hissettiğim bir şey bu. aslına bakarsanız onu bildiğiniz vakit da kolay kolay yanılgı yapamazsınız. bu biçimde bir itimada ihanet etmek epey kolay değil bence.
Dilediğiniz şahsa, dilediğiniz bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programa sorulma imkanı verildi size. Bu kim olurdu ve ona ne sorardınız?
Firuze Yıldız: Biz konutta epeyce fazla konser izleriz. Çok büyük sanatkarlardan yola çıkarsak örneğin Sezen Aksu. Türkiye’de onu tanımayan yok herbiçimde. Müziklerini söylemeyen sanatçı yoktur. Akşam Harbiye’de konsere çıkıyorsun. daha sonra sahniçin iniyorsun, meskene gidiyorsun, pijamalarını çekiyorsun. Ne hissediyor? Nasıl bir his?
Abdullah Yıldız: Binlerce kişi bir ağızdan şarkını söylüyor. O an nasıl? daha sonra konutta televizyon karşısındaki hal nasıl? O geçişi nasıl yapıyorsun diye sormak isterdim.