Beykozlu
New member
◊ Ağır iş temposu olan bir aktörsünüz. Pandemiyle bir arada konutlara kapanmak zorunda kalınca bu durumla nasıl başa çıktınız?
– Yalnızca kabullenip ömrüme devam etmeye karar verdim. Okudum, fotoğraf yaptım, piyano çaldım. Yapacak uğraşlarım vardı. Yaklaşık 5-6 yıldır durmaksızın çalışıyorum. Ağır projeler yaptım. hiç bir şey yapmamak hoştu…
◊ 83 yaşındasınız… Zihin ve vücut içindeki dengeyi sağlamak ve sıhhatinizi korumak için nelere dikkat ediyorsunuz?
– Spor yapıyorum. Bir spor salonum var. Koşu bandım var. Biraz tartı çalışıyorum. pek kuvvetliyüm. kuvvetli ve kaslı biri olarak doğdum. Gallerli geçmişim yüzünden sanırım çok kaslıyım. Bu yüzden hâlâ idman yapıyorum ve elimden geldiğince esnek kalmaya çalışıyorum.
BU KADAR UZUN YAŞADIĞIM İÇİN MİNNETTARIM
◊ Haftada kaç gün spor yapıyorsunuz?
– Haftanın 5 günü spor yapıyorum. Yorucu değil olağan… Çok okuyorum ve meditasyon yapıyorum. Ne vakit üzerime karanlık ruh halleri gelse sevinçli kalmaya çalışıyorum. Pandemi örneğin… Dünya daha evvel de krizlerden geçti. Dünyanın bu istikametini kabul etmemek ve bu bahiste duygusal konuşmak istemiyorum. ömrümde başıma gelen ne var ise teşekkür ediyorum.
Bilhassa yaptığım işte. Sıkıntı bir bölümün ortasındayım. yıllar evvel Amerika’ya geldim ve burada kusursuz bir hayata sahip oldum. Sahip olduklarım için takdir ve şükran duyuyorum.
Bunları söylüyorum lakin bir aziz değilim. Bu baş yapısına yavaş yavaş ve garip bir biçimde geliyorsun. Bu ortada dünyada hayli fazla acı ve ızdırap da var. Bu kadar uzun yaşadığım için minnettarım zira fazlaca şey hatırlıyorum.
◊ Neleri örneğin?
– İngiltere ve Galler’deki savaş daha sonrası yılları hatırlıyorum örneğin… 2. Dünya Savaşı’ndan hemilk evvel doğdum ve savaşın son yıllarını hatırlıyorum. Şükürler olsun biz epey acı çekmedik. Beni devam ettiren ve faal tutan şeyin bir bakış açım olduğunu düşünüyorum. Belgesel sinemalara bakıyorum. Bu hususta biraz takıntılıyım. Savaş daha sonrası Avrupa’daki yıkımın, dehşetin, milyonlarca vefatın gösterildiği belgesel sinemaları izliyorum. daha sonra bugünkü dünyamıza bakıyorum ve düşünüyorum. Evet kimi vakit işler zorlaşıyor ve garip vakit içinderdan geçiyoruz ancak bir daha de insanoğlu hayatta kalıyor…
Barbaros Tapan, usta aktörle daha evvel yüz yüze röportaj yapmıştı.
ROLÜME HAZIRLANIRKEN YALNIZCA SENARYODAKİ SATIRLARI EZBERLİYORUM
◊ En son “The Father”da harika performans sergilediniz… Sizin üzere dev aktörün karakteri nasıl oluşturduğunu merak ediyorum…
– Yalnızca senaryodaki satırları ezberliyorum.
◊ Tüm karakterlerde izlediğiniz yol bu mu?
– Evet, hepsinde… Biraz sığ bir karşılık oldu sanırım fakat benim için üzerinde fazla durmanın, derinlere dalmanın ve ağır bir biçimde içine girmenin bir manası yok. Zira fazlaca uzun vakittir bu işi yapıyorum. Çalışmaktan, konuttan çıkmaktan, farklı bir şeyler yapmaktan ve yenilikten keyif alıyorum….
İşimi Sir Laurence Olivier, John Gielgud, Peter O’Toole ve Katharine Hepburn üzere kusursuz beşerlerle çalışarak öğrendim. Onların nasıl çalıştıklarını izledim. Amerikalı sinema yıldızlarını izlemeyi her vakit fazlaca sevdim… “Casablanca”daki Humphrey Bogart örneğin ne kadar zorlamasız, ne kadar doğal… Spencer Tracy, Bette Davis ve öbürleri… Bana göre bu isimler olağanüstü sinema ve sahne oyuncularının en önemli örnekleri.
◊ 7 gün 24 saat karakteri yaşayan aktörler de var… Bu mevzuda ne düşünüyorsunuz?
– Meryl Streep, “The Bridges of Madison County” röportajında hayli enteresan bir şey söylemiş oldu. Gazeteci, Meryl’e canlandırdığı rolün hayli ağır konsantrasyon ve dikkat gerektirdiğini söylemiş oldu. Meryl, “Hayır, aşırılık muhtaçlığın olan son şey” dedi. Gevşemek zorundasın. Yapman gereken ödevini çalışmak, hazırlığını yapmak, rolünü ve diyaloğu öğrenmek…
Gençken epeyce âlâ oyuncu olmak için zorlayabilirsiniz… Ben William Holden yahut Robert Mitchum üzere şahane erkeklerin hayranıyım. Onlarda gördüğüm yalnızca rahat bırakmalarıydı. Gençler, bence çok derecede ciddiye almamaya çalışsınlar, inanın bu işleri daha kolay hale getiriyor. Rolün ortasından geçsinler, diyalogların hakkını versinler ve sakin olsunlar…
Hayat sıkıntı, ben çok şanslıyım
◊ “The Father”da canlandırdığınız karakter demans hastalığıyla savaşıyor. Bu hastalıkla ilgili paylaşmak istedikleriniz var mı?
– Demansı yalnızca bir arkadaşımda yaşadım. Ailesini, damadı ve kızını nasıl etkilediğini gördüm. Çektikleri acıyı gördüm. Oturur kahvesini içerdi ve kim olduğunu bilmiyordu. Ne kadar garip bir dünya olduğunu düşündüm ve tahminen bir bakıma rahatlatıcıdır. Bilemiyorum… Tahminen de tabiatın kapanma biçimi budur. Ben hayli okuyup fotoğraf yapıyorum ve piyano çalıyorum. Carnegie Hall’da çalmak istediğim için değil. Beynimi etkin tuttuğu için… Ve hafızamı devam ettirebilmek için bir şeyler ezberliyorum. Aslında geriye dönüp ömrüme bakıyorum ve her şey güya senaryosu benim için öbür biri tarafınca yazılmış bir illüzyon üzere duruyor. Hayat sıkıntı, ben epeyce şanslıyım. Beşerler ölüyor. 83 yaşındayım ve geriye dönüp baktığımda buraya nasıl geldiğimi düşünüyorum. Bu kadar yıl nasıl hayatta kaldım. Güya diğer birinin hayatının uzun bir öyküsü üzere hissediyorum.
◊ Sistemli misiniz? Etrafınızdaki ayrıntılara ne kadar dikkat edersiniz?
– Bu soruyu karıma sormalısın. Tertibi severim zira aslına bakarsan dağıtan da benim… örneğin kitapları üst üste yığarım ve daha sonra hepsi üzerime düşer. Kendime karnaval diyorum, karnaval insanı üzereyim. Çekimler genelde Paris yahut Roma üzere yerlerde. İş bitince öbür bir işe geçiyorum bana göre bu karnavalda olmak üzere. Doğaçlama yaşıyorum, plan yapmıyorum…
Fotoğraf yap, keyifli öl
◊ Yetenekli bir ressam olduğunuzu biliyoruz ve pandemi sırasında fotoğraf yaptığınızı söylemiş olduniz. Pandemi sırasında üslubunuz değişti mi?
– Pandemide hiç bir şeyi değiştirmeye çalışmadım. Eğitimli bir ressam değilim. Akademik bir geçmişim yok ve bu yüzden doğaçlama yapıyorum. Stüdyoya giriyor, tuval koyuyorum ve başlıyorum. Ne yapacağımı planlamıyorum. Yalnızca boyayı sürüyorum. Rastgele bir gaye için fotoğraf yapmıyorum. “Resim yap ve keyifli öl” diyen müellif Henry Miller’ın tavsiyesini dinliyorum. Lakin tablolarım satılıyor. Vegas’ta ve Hawaii’de sergilerim var. Beşerler fotoğraflarımı satın alıyor. Ben ise renkleri seviyorum. Kolombiya renklerini kullanarak Latin tablolar yapmayı deniyorum. Rastgele bir formum yok. Rastgele bir biçimim yok.
◊ Sizi piyano çalarken izlediğim görüntülerde kediniz daima kucağınızda. Bunun özel bir sebebi var mı?
– Evet, zira hayvanseverim. Kedileri ve köpekleri kurtarıyoruz. Yakın vakitte bir adedini kurtardık, ağır yaralıydı. Artık durumu düzgün. Hayvanları seviyorum zira bize epey şey öğretiyorlar. Tüm hayvanlara büyük hürmet duyuyorum ve onların üstün zekasını küçümsemiyorum.
– Yalnızca kabullenip ömrüme devam etmeye karar verdim. Okudum, fotoğraf yaptım, piyano çaldım. Yapacak uğraşlarım vardı. Yaklaşık 5-6 yıldır durmaksızın çalışıyorum. Ağır projeler yaptım. hiç bir şey yapmamak hoştu…
◊ 83 yaşındasınız… Zihin ve vücut içindeki dengeyi sağlamak ve sıhhatinizi korumak için nelere dikkat ediyorsunuz?
– Spor yapıyorum. Bir spor salonum var. Koşu bandım var. Biraz tartı çalışıyorum. pek kuvvetliyüm. kuvvetli ve kaslı biri olarak doğdum. Gallerli geçmişim yüzünden sanırım çok kaslıyım. Bu yüzden hâlâ idman yapıyorum ve elimden geldiğince esnek kalmaya çalışıyorum.
BU KADAR UZUN YAŞADIĞIM İÇİN MİNNETTARIM
◊ Haftada kaç gün spor yapıyorsunuz?
– Haftanın 5 günü spor yapıyorum. Yorucu değil olağan… Çok okuyorum ve meditasyon yapıyorum. Ne vakit üzerime karanlık ruh halleri gelse sevinçli kalmaya çalışıyorum. Pandemi örneğin… Dünya daha evvel de krizlerden geçti. Dünyanın bu istikametini kabul etmemek ve bu bahiste duygusal konuşmak istemiyorum. ömrümde başıma gelen ne var ise teşekkür ediyorum.
Bilhassa yaptığım işte. Sıkıntı bir bölümün ortasındayım. yıllar evvel Amerika’ya geldim ve burada kusursuz bir hayata sahip oldum. Sahip olduklarım için takdir ve şükran duyuyorum.
Bunları söylüyorum lakin bir aziz değilim. Bu baş yapısına yavaş yavaş ve garip bir biçimde geliyorsun. Bu ortada dünyada hayli fazla acı ve ızdırap da var. Bu kadar uzun yaşadığım için minnettarım zira fazlaca şey hatırlıyorum.
◊ Neleri örneğin?
– İngiltere ve Galler’deki savaş daha sonrası yılları hatırlıyorum örneğin… 2. Dünya Savaşı’ndan hemilk evvel doğdum ve savaşın son yıllarını hatırlıyorum. Şükürler olsun biz epey acı çekmedik. Beni devam ettiren ve faal tutan şeyin bir bakış açım olduğunu düşünüyorum. Belgesel sinemalara bakıyorum. Bu hususta biraz takıntılıyım. Savaş daha sonrası Avrupa’daki yıkımın, dehşetin, milyonlarca vefatın gösterildiği belgesel sinemaları izliyorum. daha sonra bugünkü dünyamıza bakıyorum ve düşünüyorum. Evet kimi vakit işler zorlaşıyor ve garip vakit içinderdan geçiyoruz ancak bir daha de insanoğlu hayatta kalıyor…
Barbaros Tapan, usta aktörle daha evvel yüz yüze röportaj yapmıştı.
ROLÜME HAZIRLANIRKEN YALNIZCA SENARYODAKİ SATIRLARI EZBERLİYORUM
◊ En son “The Father”da harika performans sergilediniz… Sizin üzere dev aktörün karakteri nasıl oluşturduğunu merak ediyorum…
– Yalnızca senaryodaki satırları ezberliyorum.
◊ Tüm karakterlerde izlediğiniz yol bu mu?
– Evet, hepsinde… Biraz sığ bir karşılık oldu sanırım fakat benim için üzerinde fazla durmanın, derinlere dalmanın ve ağır bir biçimde içine girmenin bir manası yok. Zira fazlaca uzun vakittir bu işi yapıyorum. Çalışmaktan, konuttan çıkmaktan, farklı bir şeyler yapmaktan ve yenilikten keyif alıyorum….
İşimi Sir Laurence Olivier, John Gielgud, Peter O’Toole ve Katharine Hepburn üzere kusursuz beşerlerle çalışarak öğrendim. Onların nasıl çalıştıklarını izledim. Amerikalı sinema yıldızlarını izlemeyi her vakit fazlaca sevdim… “Casablanca”daki Humphrey Bogart örneğin ne kadar zorlamasız, ne kadar doğal… Spencer Tracy, Bette Davis ve öbürleri… Bana göre bu isimler olağanüstü sinema ve sahne oyuncularının en önemli örnekleri.
◊ 7 gün 24 saat karakteri yaşayan aktörler de var… Bu mevzuda ne düşünüyorsunuz?
– Meryl Streep, “The Bridges of Madison County” röportajında hayli enteresan bir şey söylemiş oldu. Gazeteci, Meryl’e canlandırdığı rolün hayli ağır konsantrasyon ve dikkat gerektirdiğini söylemiş oldu. Meryl, “Hayır, aşırılık muhtaçlığın olan son şey” dedi. Gevşemek zorundasın. Yapman gereken ödevini çalışmak, hazırlığını yapmak, rolünü ve diyaloğu öğrenmek…
Gençken epeyce âlâ oyuncu olmak için zorlayabilirsiniz… Ben William Holden yahut Robert Mitchum üzere şahane erkeklerin hayranıyım. Onlarda gördüğüm yalnızca rahat bırakmalarıydı. Gençler, bence çok derecede ciddiye almamaya çalışsınlar, inanın bu işleri daha kolay hale getiriyor. Rolün ortasından geçsinler, diyalogların hakkını versinler ve sakin olsunlar…
Hayat sıkıntı, ben çok şanslıyım
◊ “The Father”da canlandırdığınız karakter demans hastalığıyla savaşıyor. Bu hastalıkla ilgili paylaşmak istedikleriniz var mı?
– Demansı yalnızca bir arkadaşımda yaşadım. Ailesini, damadı ve kızını nasıl etkilediğini gördüm. Çektikleri acıyı gördüm. Oturur kahvesini içerdi ve kim olduğunu bilmiyordu. Ne kadar garip bir dünya olduğunu düşündüm ve tahminen bir bakıma rahatlatıcıdır. Bilemiyorum… Tahminen de tabiatın kapanma biçimi budur. Ben hayli okuyup fotoğraf yapıyorum ve piyano çalıyorum. Carnegie Hall’da çalmak istediğim için değil. Beynimi etkin tuttuğu için… Ve hafızamı devam ettirebilmek için bir şeyler ezberliyorum. Aslında geriye dönüp ömrüme bakıyorum ve her şey güya senaryosu benim için öbür biri tarafınca yazılmış bir illüzyon üzere duruyor. Hayat sıkıntı, ben epeyce şanslıyım. Beşerler ölüyor. 83 yaşındayım ve geriye dönüp baktığımda buraya nasıl geldiğimi düşünüyorum. Bu kadar yıl nasıl hayatta kaldım. Güya diğer birinin hayatının uzun bir öyküsü üzere hissediyorum.
◊ Sistemli misiniz? Etrafınızdaki ayrıntılara ne kadar dikkat edersiniz?
– Bu soruyu karıma sormalısın. Tertibi severim zira aslına bakarsan dağıtan da benim… örneğin kitapları üst üste yığarım ve daha sonra hepsi üzerime düşer. Kendime karnaval diyorum, karnaval insanı üzereyim. Çekimler genelde Paris yahut Roma üzere yerlerde. İş bitince öbür bir işe geçiyorum bana göre bu karnavalda olmak üzere. Doğaçlama yaşıyorum, plan yapmıyorum…
Fotoğraf yap, keyifli öl
◊ Yetenekli bir ressam olduğunuzu biliyoruz ve pandemi sırasında fotoğraf yaptığınızı söylemiş olduniz. Pandemi sırasında üslubunuz değişti mi?
– Pandemide hiç bir şeyi değiştirmeye çalışmadım. Eğitimli bir ressam değilim. Akademik bir geçmişim yok ve bu yüzden doğaçlama yapıyorum. Stüdyoya giriyor, tuval koyuyorum ve başlıyorum. Ne yapacağımı planlamıyorum. Yalnızca boyayı sürüyorum. Rastgele bir gaye için fotoğraf yapmıyorum. “Resim yap ve keyifli öl” diyen müellif Henry Miller’ın tavsiyesini dinliyorum. Lakin tablolarım satılıyor. Vegas’ta ve Hawaii’de sergilerim var. Beşerler fotoğraflarımı satın alıyor. Ben ise renkleri seviyorum. Kolombiya renklerini kullanarak Latin tablolar yapmayı deniyorum. Rastgele bir formum yok. Rastgele bir biçimim yok.
◊ Sizi piyano çalarken izlediğim görüntülerde kediniz daima kucağınızda. Bunun özel bir sebebi var mı?
– Evet, zira hayvanseverim. Kedileri ve köpekleri kurtarıyoruz. Yakın vakitte bir adedini kurtardık, ağır yaralıydı. Artık durumu düzgün. Hayvanları seviyorum zira bize epey şey öğretiyorlar. Tüm hayvanlara büyük hürmet duyuyorum ve onların üstün zekasını küçümsemiyorum.