Beykozlu
New member
◊ Direktörlüğe başlamak için bilimkurgu çeşidini seçtiniz ve “Star Wars” kıssalarıyla kameranın ardına geçtiniz. niye drama ya da güldürü değil de bilimkurgu?
– Bilimkurgu ve fanteziyi önemli manada seviyorum. Bilimkurgu, benim için kıssa anlatmanın hakikaten heyecan verici hale geldiği yer, zira bu sinemalar hayal gücünün yansıması. Ve artık mümkün olan teknolojiyle bu sinemalar çığır açıcı boyuta geldi. “Jurassic Park”ı izlediğimde 12 yaşındaydım. Sineması izliyordum ve dinozorlar ekrana geldiğinde ağlamaya başladım. Öyküye kapıldım, zira dinozorları teknolojiyle geri getirmek artık mümkündü. Gerçekte var olmayanı yapabilmek… Merak ettiğim şeyler bu stil şeyler. Lars von Trier ile ikinci sinemamı çektiğimde, manzara direktörümüz Anthony Dod Mantle’ydi. Tony dijital kameralarla ilgilenen ve kırpışma efektinin nasıl elde edildiğini bulan insanlardan biri. Tony, daima peşinde olduğum isimdi. Zira öğrenmek istiyordum. Bu benim takıntılı olduğum bir şey. Tahminen de bu yüzden 3 ünite gerektiren sinemalar yapıyorum. Özel bilgisayar efektleri, görsel efektler ve bunların hepsini gerektiren sinemalar yapıyorum.
◊ Pekala “Star Wars”un özel bir yeri var mı?
– Ben Pinewood Stüdyoları’nda ikinci “Jurassic”i çekerken, çekimlerin sonlarına hakikat, onlar da “Star Wars”u çekiyordu. Her fırsatta “Star Wars” tarafına sızmak istiyordum. Çaresizce Millennium Falcon’da oturmak istiyordum. Babam “Solo: A Star Wars Story”yi yönetmeye başladığında, bu latife değil, babamı aradım ve “Baba senden asla bir uygunluk ya da rastgele bir adam kayırma istemedim. Lakin sana yalvarıyorum. O sete girmeme ve çekimleri izlememe yardım et” dedim. Babamın yanıtı “Hayır, bunu yapmana müsaade vermezler” oldu. Bu yanıtı kabul etmedim alışılmış. “Lütfen, onlara mektup müellifim, rica ederim” diye yalvardım. Sonunda babam araştırdı, ben de beşerlerle kimi konuşmalar yaptım ve sete gidip babamı izlememe müsaade verildi. O süreçte Lucasfilm’de kimi beşerlerle tanıştım. Ve kimi farklı yöneticilerin üzerinde çalıştığı daha küçük projelerde müellif olarak işe alındım. Babamın aslında hiç tanışmadığı o yöneticilerden biri, o küçük projelerden birinde beni direktör olarak listeye aldı. Zira muharrir olarak onlarla bir arada çalışıyordum. “Mandalorian” projesi başladığındaysa Jon Favreau tam olarak o yöneticiye bir direktör listesi yapılıp yapılmadığını sordu. Jon beni de o listede istediğini söylemiş olduğinde işi aldım. Kulaklarıma inanamadım. O sette olmak mükemmeldi.
◊ bu biçimde babanızla devam edelim. Babanızın ünlü bir direktör olduğunu okulda öğrendiğinizi duydum. Ünlü ve başarılı bir babaya sahip olmanın dezavantajı var mı?
– Dürüst olmak gerekirse, hiç bir dezavantajı olmadı. Lakin evet, babamın ünlü olduğunu birinci sefer üçüncü sınıftayken anladım. “Alice Mükemmeller Diyarında” tiyatro oyununu yapıyorduk. Cheshire Kedisi rolünü almıştım ve epey heyecanlıydım. Tuvaletteydim. Okuldan bir küme tanınan kız tuvalete geldi ve dedi ki; “Bryce, Cheshire Kedisi rolünü yalnızca babası ünlü olduğu için aldı. O rolü almasının tek niçini bu.” O sırada kabinde olduğumu için beni görmediler. Onları duyabildiğimi bilmiyorlardı. Bu olayı hiç unutmadım. Rolü almamın sevinci yarım kalmıştı. Dezavantaj konusuna dönersem, diğerlerinin ne düşündüğü yahut hissettiği konusunda kendi güvensizliğimle uğraşmam bir dezavantajdı.
◊ Direktörlüğe geçiş yapan bir oyuncu olarak kamera önünden, oyunculuk yapmaktan kaçmak gerektiğini düşündüğünüz anlar oluyor mu?
– Bence herkes için farklı bu durum. Bunun oynayacağımız rollerle hayli ilgisi olduğunu düşünüyorum. Babam oyunculuğa geri dönmedi, ki bu beni hâlâ biraz rahatsız ediyor. Babam aktör olarak kendini sonlandırılmış hissetti. Sinemacı olarak hudut yoktu. Kendimi sahiden, hakikaten, sahiden hayli şanslı hissediyorum. Zira oyuncu olarak sonlu hissetmiyorum. Bir seks sembolü yahut onun üzere bir şey olmaktan çok karakter oyuncusuyum. Bir oyuncu olarak, bir sinema setindeyken çok fazla şey öğrendiğimi hissediyorum. Oyunculuğu asla bırakmak istemiyorum. Ayrıyeten hayli eğlenceli bir iş. Fakat katiyetle gelecekte daha fazla direktörlük yapmak istiyorum. örneğin Kenneth Branagh da epey başarılı bir direktör ve oyunculuğu da seviyor, hâlâ oyunculuk yapıyor. Babama “Hâlâ sinemalarda oynuyorum biliyorsun, beni oyuncu olarak işe alabilirsin” diyor. Bence Kenneth’in performanslarını hem kamera önünde tıpkı vakitte kamera ardında görmek epey hoş.
◊ Sinemaya âşık olduğunuzu anladığınız ve bu kesimde yer almayı istediğiniz anı hatırlıyor musunuz?
– Mutlaka bir “an” vardı. Ailemin bana yeniden yine anlattığı bir kıssa var ve bu kıssa hayatımı etkiledi. Daha 1 yaşından küçükken ailem beni düzinelerce sinemaya götürmüş. Sanırım yaşadığım birinci yıl sözün tam manasıyla 50 sinemaya sinemaya götürmüşler. Uykucu bir bebekmişim. Yalnızca uyur, asla uyanmaz ve onları rahatsız etmezmişim. 1981’de doğdum. Sanırım o periyot 18 aylık filan olmalıyım. Ailem “E.T”yi izlemeye sinemaya gitmiş. Babam bunun uyumadığım ve net bir biçimde izlediğim birinci sinema olduğunu söylemiş oldu. E.T. uçarken ekranı işaret edip “E.T. uçuyor” demişim. Sinemada bağırınca babam “Tamam, artık onu sinemaya götüremeyiz” demiş. Yatağımın üzerinde, uyurken bakabileceğim E.T. posteri vardı. “E.T.” favorimdi.
BİRİNCİ “JURASSIC PARK”I ÇEKERKEN DAİMA ÜÇÜNCÜ SİNEMASI HAYAL EDİYORDUK
◊ “Jurassic World: Fallen Kingdom”dan 4 yıl daha sonra “Jurassic World: Dominion” vizyona girecek. Pandeminin başlarında çekilmeye başlayan büyük bir proje. Geçen sene haziranda vizyonu planlanan sinema, bu sene haziranda seyirciyle buluşacak. Projeyle ilgili neler paylaşabilirsiniz?
– Bill Gates haricinde hiç birimiz bu pandeminin olacağını düşünmemiştik. Londra’da çekimler sırasında hudutlar kapanır mı diye epeyce endişeleniyordum. İşin en güç kısmı, çocuklarımdan ve kocamdan ayrılmaktı. Zira ziyaret edip edemeyeceğimi bilmiyordum. Pandeminin başında çekimlere başladığımız için detaylar ve planın her küçük detayını özetleyen 120 sayfalık bir evrakımız vardı. Sette her insanın inançta olduğundan emin olmak için azamî çabayı gösterdiler.
Direktörümüz Colin Trevorrow, Chris (Pratt) ve ben, birinci sineması çekerken daima üçüncü sinema “Jurassic World 3”ün olabileceğini hayal ederdik. İkinci sinema için heyecanlandık ancak üçüncü sinema hakikaten en epeyce beklediğimiz sinemaydı, zira “Jurassic Park”ın yepyeni karakterlerinin geri geleceğini biliyorduk.
◊ “Jurassic Park”ın yepyeni üçlüsü Dr. Alan Grant (Sam Neill), Dr. Ellie Sattler (Laura Dern) ve Dr. Ian Malcolm (Jeff Goldblum) da sinemada olacak.
– Evet! Heyecanla vizyon tarihimizi bekliyoruz.
SİNEMAMI BİRİNCİ KOCAMA İZLETİRİM
◊ Direktör olarak bir projeyi bitirdiğinizde, birinci kime izletirsiniz?
– Kocama. Babamla iş büsbütün bitene kadar paylaşmıyorum. Kocamla birlikte NYU’ya (New York Üniversitesi) gittik. Neredeyse 20 yıldır beraberyiz. O şahane biri. Tanıdığım en komik adam. O, kendimi hayli şanslı hissettiren, inanılmaz destekleyici ve parlak bir sanatçı.
BABAM SAYESİNDE BAŞARISIZLIKTAN KORKMUYORUM
◊ Direktörlük konusunda babanızın size verdiği en güzel tavsiye neydi?
– Dünyadan nasıl geçtiğiniz, çocuklarınıza aktardığınız şeydir. Modelleme diye bir şey var. Babam bana tavsiyede bulunsa da, ona ekseriyetle hakikaten spesifik şeyler hakkında sorarım. “Sence bu kişiyi geri aramalı mıyım, aramamalı mıyım?” kimi vakit sahne çekmekle alakalı sorularım oluyor. “Şu açıyı çekmek istiyorum, ‘Apollo 13’ü yaparken sen nasıl çektin?” Bu tıp konuşmalar. Benim için en büyük şey, babamın egosu olmadan nasıl iş birliği yaptığını görmek oldu. Babam meydan okur ve oburlarının ona meydan okumasına müsaade verir. Onun bu hali, projeyi daha epey geliştirmesine müsaade veriyor. Babama işle ilgili her türlü rahatsız edici şeyi söyleyebilirim. Zira şahsi algılamayacağını biliyorum. Onun bu tarafı başarısızlıktan korkmamamı ve işin gizemini çözmemi sağladı.
◊ Ben de tam babanızın hayli başarılı bir direktör olması, gözünüzü korkuttu mu diye soracaktım…
– Babam her vakit “Yönetmen olmasaydım öğretmen yahut basketbol koçu olurdum” sıkıntısı. O olağanüstü bir öğretmendir. Ben de çok düzgün bir öğrenciyim. Babama karşı büyük bir hayranlığım var. Sanırım beni yetiştirme formu, ailemin bana aşıladığı özgüven yardımıyla inançsız hissetmedim. Ayrıyeten babamın ne kadar sıkı çalıştığını da görüyorum.
– Bilimkurgu ve fanteziyi önemli manada seviyorum. Bilimkurgu, benim için kıssa anlatmanın hakikaten heyecan verici hale geldiği yer, zira bu sinemalar hayal gücünün yansıması. Ve artık mümkün olan teknolojiyle bu sinemalar çığır açıcı boyuta geldi. “Jurassic Park”ı izlediğimde 12 yaşındaydım. Sineması izliyordum ve dinozorlar ekrana geldiğinde ağlamaya başladım. Öyküye kapıldım, zira dinozorları teknolojiyle geri getirmek artık mümkündü. Gerçekte var olmayanı yapabilmek… Merak ettiğim şeyler bu stil şeyler. Lars von Trier ile ikinci sinemamı çektiğimde, manzara direktörümüz Anthony Dod Mantle’ydi. Tony dijital kameralarla ilgilenen ve kırpışma efektinin nasıl elde edildiğini bulan insanlardan biri. Tony, daima peşinde olduğum isimdi. Zira öğrenmek istiyordum. Bu benim takıntılı olduğum bir şey. Tahminen de bu yüzden 3 ünite gerektiren sinemalar yapıyorum. Özel bilgisayar efektleri, görsel efektler ve bunların hepsini gerektiren sinemalar yapıyorum.
◊ Pekala “Star Wars”un özel bir yeri var mı?
– Ben Pinewood Stüdyoları’nda ikinci “Jurassic”i çekerken, çekimlerin sonlarına hakikat, onlar da “Star Wars”u çekiyordu. Her fırsatta “Star Wars” tarafına sızmak istiyordum. Çaresizce Millennium Falcon’da oturmak istiyordum. Babam “Solo: A Star Wars Story”yi yönetmeye başladığında, bu latife değil, babamı aradım ve “Baba senden asla bir uygunluk ya da rastgele bir adam kayırma istemedim. Lakin sana yalvarıyorum. O sete girmeme ve çekimleri izlememe yardım et” dedim. Babamın yanıtı “Hayır, bunu yapmana müsaade vermezler” oldu. Bu yanıtı kabul etmedim alışılmış. “Lütfen, onlara mektup müellifim, rica ederim” diye yalvardım. Sonunda babam araştırdı, ben de beşerlerle kimi konuşmalar yaptım ve sete gidip babamı izlememe müsaade verildi. O süreçte Lucasfilm’de kimi beşerlerle tanıştım. Ve kimi farklı yöneticilerin üzerinde çalıştığı daha küçük projelerde müellif olarak işe alındım. Babamın aslında hiç tanışmadığı o yöneticilerden biri, o küçük projelerden birinde beni direktör olarak listeye aldı. Zira muharrir olarak onlarla bir arada çalışıyordum. “Mandalorian” projesi başladığındaysa Jon Favreau tam olarak o yöneticiye bir direktör listesi yapılıp yapılmadığını sordu. Jon beni de o listede istediğini söylemiş olduğinde işi aldım. Kulaklarıma inanamadım. O sette olmak mükemmeldi.
◊ bu biçimde babanızla devam edelim. Babanızın ünlü bir direktör olduğunu okulda öğrendiğinizi duydum. Ünlü ve başarılı bir babaya sahip olmanın dezavantajı var mı?
– Dürüst olmak gerekirse, hiç bir dezavantajı olmadı. Lakin evet, babamın ünlü olduğunu birinci sefer üçüncü sınıftayken anladım. “Alice Mükemmeller Diyarında” tiyatro oyununu yapıyorduk. Cheshire Kedisi rolünü almıştım ve epey heyecanlıydım. Tuvaletteydim. Okuldan bir küme tanınan kız tuvalete geldi ve dedi ki; “Bryce, Cheshire Kedisi rolünü yalnızca babası ünlü olduğu için aldı. O rolü almasının tek niçini bu.” O sırada kabinde olduğumu için beni görmediler. Onları duyabildiğimi bilmiyorlardı. Bu olayı hiç unutmadım. Rolü almamın sevinci yarım kalmıştı. Dezavantaj konusuna dönersem, diğerlerinin ne düşündüğü yahut hissettiği konusunda kendi güvensizliğimle uğraşmam bir dezavantajdı.
◊ Direktörlüğe geçiş yapan bir oyuncu olarak kamera önünden, oyunculuk yapmaktan kaçmak gerektiğini düşündüğünüz anlar oluyor mu?
– Bence herkes için farklı bu durum. Bunun oynayacağımız rollerle hayli ilgisi olduğunu düşünüyorum. Babam oyunculuğa geri dönmedi, ki bu beni hâlâ biraz rahatsız ediyor. Babam aktör olarak kendini sonlandırılmış hissetti. Sinemacı olarak hudut yoktu. Kendimi sahiden, hakikaten, sahiden hayli şanslı hissediyorum. Zira oyuncu olarak sonlu hissetmiyorum. Bir seks sembolü yahut onun üzere bir şey olmaktan çok karakter oyuncusuyum. Bir oyuncu olarak, bir sinema setindeyken çok fazla şey öğrendiğimi hissediyorum. Oyunculuğu asla bırakmak istemiyorum. Ayrıyeten hayli eğlenceli bir iş. Fakat katiyetle gelecekte daha fazla direktörlük yapmak istiyorum. örneğin Kenneth Branagh da epey başarılı bir direktör ve oyunculuğu da seviyor, hâlâ oyunculuk yapıyor. Babama “Hâlâ sinemalarda oynuyorum biliyorsun, beni oyuncu olarak işe alabilirsin” diyor. Bence Kenneth’in performanslarını hem kamera önünde tıpkı vakitte kamera ardında görmek epey hoş.
◊ Sinemaya âşık olduğunuzu anladığınız ve bu kesimde yer almayı istediğiniz anı hatırlıyor musunuz?
– Mutlaka bir “an” vardı. Ailemin bana yeniden yine anlattığı bir kıssa var ve bu kıssa hayatımı etkiledi. Daha 1 yaşından küçükken ailem beni düzinelerce sinemaya götürmüş. Sanırım yaşadığım birinci yıl sözün tam manasıyla 50 sinemaya sinemaya götürmüşler. Uykucu bir bebekmişim. Yalnızca uyur, asla uyanmaz ve onları rahatsız etmezmişim. 1981’de doğdum. Sanırım o periyot 18 aylık filan olmalıyım. Ailem “E.T”yi izlemeye sinemaya gitmiş. Babam bunun uyumadığım ve net bir biçimde izlediğim birinci sinema olduğunu söylemiş oldu. E.T. uçarken ekranı işaret edip “E.T. uçuyor” demişim. Sinemada bağırınca babam “Tamam, artık onu sinemaya götüremeyiz” demiş. Yatağımın üzerinde, uyurken bakabileceğim E.T. posteri vardı. “E.T.” favorimdi.
BİRİNCİ “JURASSIC PARK”I ÇEKERKEN DAİMA ÜÇÜNCÜ SİNEMASI HAYAL EDİYORDUK
◊ “Jurassic World: Fallen Kingdom”dan 4 yıl daha sonra “Jurassic World: Dominion” vizyona girecek. Pandeminin başlarında çekilmeye başlayan büyük bir proje. Geçen sene haziranda vizyonu planlanan sinema, bu sene haziranda seyirciyle buluşacak. Projeyle ilgili neler paylaşabilirsiniz?
– Bill Gates haricinde hiç birimiz bu pandeminin olacağını düşünmemiştik. Londra’da çekimler sırasında hudutlar kapanır mı diye epeyce endişeleniyordum. İşin en güç kısmı, çocuklarımdan ve kocamdan ayrılmaktı. Zira ziyaret edip edemeyeceğimi bilmiyordum. Pandeminin başında çekimlere başladığımız için detaylar ve planın her küçük detayını özetleyen 120 sayfalık bir evrakımız vardı. Sette her insanın inançta olduğundan emin olmak için azamî çabayı gösterdiler.
Direktörümüz Colin Trevorrow, Chris (Pratt) ve ben, birinci sineması çekerken daima üçüncü sinema “Jurassic World 3”ün olabileceğini hayal ederdik. İkinci sinema için heyecanlandık ancak üçüncü sinema hakikaten en epeyce beklediğimiz sinemaydı, zira “Jurassic Park”ın yepyeni karakterlerinin geri geleceğini biliyorduk.
◊ “Jurassic Park”ın yepyeni üçlüsü Dr. Alan Grant (Sam Neill), Dr. Ellie Sattler (Laura Dern) ve Dr. Ian Malcolm (Jeff Goldblum) da sinemada olacak.
– Evet! Heyecanla vizyon tarihimizi bekliyoruz.
SİNEMAMI BİRİNCİ KOCAMA İZLETİRİM
◊ Direktör olarak bir projeyi bitirdiğinizde, birinci kime izletirsiniz?
– Kocama. Babamla iş büsbütün bitene kadar paylaşmıyorum. Kocamla birlikte NYU’ya (New York Üniversitesi) gittik. Neredeyse 20 yıldır beraberyiz. O şahane biri. Tanıdığım en komik adam. O, kendimi hayli şanslı hissettiren, inanılmaz destekleyici ve parlak bir sanatçı.
BABAM SAYESİNDE BAŞARISIZLIKTAN KORKMUYORUM
◊ Direktörlük konusunda babanızın size verdiği en güzel tavsiye neydi?
– Dünyadan nasıl geçtiğiniz, çocuklarınıza aktardığınız şeydir. Modelleme diye bir şey var. Babam bana tavsiyede bulunsa da, ona ekseriyetle hakikaten spesifik şeyler hakkında sorarım. “Sence bu kişiyi geri aramalı mıyım, aramamalı mıyım?” kimi vakit sahne çekmekle alakalı sorularım oluyor. “Şu açıyı çekmek istiyorum, ‘Apollo 13’ü yaparken sen nasıl çektin?” Bu tıp konuşmalar. Benim için en büyük şey, babamın egosu olmadan nasıl iş birliği yaptığını görmek oldu. Babam meydan okur ve oburlarının ona meydan okumasına müsaade verir. Onun bu hali, projeyi daha epey geliştirmesine müsaade veriyor. Babama işle ilgili her türlü rahatsız edici şeyi söyleyebilirim. Zira şahsi algılamayacağını biliyorum. Onun bu tarafı başarısızlıktan korkmamamı ve işin gizemini çözmemi sağladı.
◊ Ben de tam babanızın hayli başarılı bir direktör olması, gözünüzü korkuttu mu diye soracaktım…
– Babam her vakit “Yönetmen olmasaydım öğretmen yahut basketbol koçu olurdum” sıkıntısı. O olağanüstü bir öğretmendir. Ben de çok düzgün bir öğrenciyim. Babama karşı büyük bir hayranlığım var. Sanırım beni yetiştirme formu, ailemin bana aşıladığı özgüven yardımıyla inançsız hissetmedim. Ayrıyeten babamın ne kadar sıkı çalıştığını da görüyorum.