Beykozlu
New member
İşte Ceylan Ertem’in o paylaşımları
* 2006 yılından bu yana profesyonel olarak şarkıcı-şarkı müellifi olarak bir kısmınızın yaşamındayım. yıllar geçtikçe daha yakından bu seyahatimin şahidi oldunuz.
* Bu süreçte bende pek epey sıkı dinleyicimin üniversite hayatlarına,evliliklerine, nasıl başarılara imza attıklarına şahit oldum,oldukça bebeğin isim annesi oldum ve bu alaka biçiminden mutlu da oldum.
Lakin her vakit bu ilgi makul bir mesafe+saygı çerçevesinde ilerledi, gelişti.
* Şöyle ki bundan sanırım 5-6 yıl evvelden bir dinleyicim de tüm konserlerime (şehir fark etmeksizin) gelmeye, takip etmeye başladı. Yavaş yavaş göz aşinalığı oluştu. Bir bayan dinleyicimdi. 1 yıl içerisinde bu bayan dinleyicim bana olan hislerini yazmaya başladı.
* Ben de bu bağın asla bir dinleyici-müzisyen bağlantısından öte olmayacağını kendisine NET olarak belirttim. daha sonra bir yere müzik dinlemeye gittiğimde bu kişi yan masada şarap içerken, tatile gittiğim kentlerde yol kenarında dikilirken de gözüme çarpmaya başladı. İşin dozunu arttırdı ve her yerde takip edilmeye başlandım.
* Yaşadığı kenti değiştirdi, İzmir’de yaşarken, (o periyotlar yaşadığım) Anadolu Hisarı’na taşındığını yazdı. İkramlar, her konsere gelen çiçekler ile canım sıkılıyordu ve bir kere daha bu işin olmayacağını, kendi ömrüne odaklanması gerektiğini AÇIKÇA belirttim.
* Bu olaydan daha sonra bu şahıs cinsiyet değiştirdiğini yazdı. (Hatta bu değişimin ‘benim için’ olduğunu yazdı, yaşadığı sürecin tüm detaylarını da yazdı, aslına bakarsan bende gözlerimle görüyordum) İsmini en sevdiğim erkek isminden seçti.
* Bir devir bir sevgilim olduğunda ‘bana bunu nasıl yaparsın’ minvalinde msjlar gönderdi.
Güvendiğim bireyler bu biçimde tavsiye ettiği için 2 sene kadar tüm bağlantımı kestim. Bunun deva olacağını, karşı tarafın ilgisini kaybedeceğini umdum.
* Nereye taşınsam, nerede konser versem, nerede tatil yapsam daima gördüğüm bir yüz bu yüz.
Bu ortada, yaşadığım yeri ‘bir daha’ öğrendiğini ve yaşadığım köyde durmadan dolaşıp beni aradığını yazmış son olarak.
* Bu akşam ise ‘hayranıyım’ diye palavra söyleyerek, benim de vakit zaman sipariş verdiğim bir restoranta adıma sipariş vermiş. Siparişi alan yer faturayı gönderince tam olarak nerede yaşadığımı öğrenmiş.
(Mekanlara da uyarımdır, aman ne olur bu çeşit şeylere dikkat edelim)
* Biraz evvelce gönderdiği yemekler konutuma geldi. Ve bardağı taşıran son damla oldu. Hem korkuyorum, hem öfkeliyim, hem üzgünüm. Konserlere müdafaayla giden biri değilim, düşünüyorum. Konserlerde o yüzün olduğu tarafa bakamıyorum. Onun olduğu istikametteki dinleyicilerimle irtibatım sıfır.
* Kuliste bir şey göndermiş midir derdi yaşıyorum. Nereye gitsem aklıma geliyor. Huzursuz oluyorum. Yoruldum. Nitekim kalbim süratle çarpıyor. Şu an covid tedavim devam ediyor ve bir de bunu düşünüyorum. Yaşadığım yerdeki bekçiyi uyarıyorum. Ne yapsam diye düşünüyorum.
* Özgürlüğümü, ömrümü kısıtlıyor, korkutuyor. Bunları yazarken ellerim titriyor. Covid durumum geçer geçmez savcılığa gideceğim.
* Öte yandan ardımda kuvvetli, gerçek beşerler var. Âlâ ki varsınız. Her şeyin devası vardır diye düşünmek istiyorum. Ve yalnız olmadığımı biliyorum.
*Kimse kendini bu tıp durumlarda çaresiz ve korkak hissetmesin isterim. Lakin ben bu akşam sahiden korktum. Hem karşımdakinden, hem kendimden, hem beni sevenlerin, ailemin telaşları sebebiyle duyacakları hüzünden. bir daha de bu 5 yıllık süreci paylaşmak istedim.
* 2006 yılından bu yana profesyonel olarak şarkıcı-şarkı müellifi olarak bir kısmınızın yaşamındayım. yıllar geçtikçe daha yakından bu seyahatimin şahidi oldunuz.
* Bu süreçte bende pek epey sıkı dinleyicimin üniversite hayatlarına,evliliklerine, nasıl başarılara imza attıklarına şahit oldum,oldukça bebeğin isim annesi oldum ve bu alaka biçiminden mutlu da oldum.
Lakin her vakit bu ilgi makul bir mesafe+saygı çerçevesinde ilerledi, gelişti.
* Şöyle ki bundan sanırım 5-6 yıl evvelden bir dinleyicim de tüm konserlerime (şehir fark etmeksizin) gelmeye, takip etmeye başladı. Yavaş yavaş göz aşinalığı oluştu. Bir bayan dinleyicimdi. 1 yıl içerisinde bu bayan dinleyicim bana olan hislerini yazmaya başladı.
* Ben de bu bağın asla bir dinleyici-müzisyen bağlantısından öte olmayacağını kendisine NET olarak belirttim. daha sonra bir yere müzik dinlemeye gittiğimde bu kişi yan masada şarap içerken, tatile gittiğim kentlerde yol kenarında dikilirken de gözüme çarpmaya başladı. İşin dozunu arttırdı ve her yerde takip edilmeye başlandım.
* Yaşadığı kenti değiştirdi, İzmir’de yaşarken, (o periyotlar yaşadığım) Anadolu Hisarı’na taşındığını yazdı. İkramlar, her konsere gelen çiçekler ile canım sıkılıyordu ve bir kere daha bu işin olmayacağını, kendi ömrüne odaklanması gerektiğini AÇIKÇA belirttim.
* Bu olaydan daha sonra bu şahıs cinsiyet değiştirdiğini yazdı. (Hatta bu değişimin ‘benim için’ olduğunu yazdı, yaşadığı sürecin tüm detaylarını da yazdı, aslına bakarsan bende gözlerimle görüyordum) İsmini en sevdiğim erkek isminden seçti.
* Bir devir bir sevgilim olduğunda ‘bana bunu nasıl yaparsın’ minvalinde msjlar gönderdi.
Güvendiğim bireyler bu biçimde tavsiye ettiği için 2 sene kadar tüm bağlantımı kestim. Bunun deva olacağını, karşı tarafın ilgisini kaybedeceğini umdum.
* Nereye taşınsam, nerede konser versem, nerede tatil yapsam daima gördüğüm bir yüz bu yüz.
Bu ortada, yaşadığım yeri ‘bir daha’ öğrendiğini ve yaşadığım köyde durmadan dolaşıp beni aradığını yazmış son olarak.
* Bu akşam ise ‘hayranıyım’ diye palavra söyleyerek, benim de vakit zaman sipariş verdiğim bir restoranta adıma sipariş vermiş. Siparişi alan yer faturayı gönderince tam olarak nerede yaşadığımı öğrenmiş.
(Mekanlara da uyarımdır, aman ne olur bu çeşit şeylere dikkat edelim)
* Biraz evvelce gönderdiği yemekler konutuma geldi. Ve bardağı taşıran son damla oldu. Hem korkuyorum, hem öfkeliyim, hem üzgünüm. Konserlere müdafaayla giden biri değilim, düşünüyorum. Konserlerde o yüzün olduğu tarafa bakamıyorum. Onun olduğu istikametteki dinleyicilerimle irtibatım sıfır.
* Kuliste bir şey göndermiş midir derdi yaşıyorum. Nereye gitsem aklıma geliyor. Huzursuz oluyorum. Yoruldum. Nitekim kalbim süratle çarpıyor. Şu an covid tedavim devam ediyor ve bir de bunu düşünüyorum. Yaşadığım yerdeki bekçiyi uyarıyorum. Ne yapsam diye düşünüyorum.
* Özgürlüğümü, ömrümü kısıtlıyor, korkutuyor. Bunları yazarken ellerim titriyor. Covid durumum geçer geçmez savcılığa gideceğim.
* Öte yandan ardımda kuvvetli, gerçek beşerler var. Âlâ ki varsınız. Her şeyin devası vardır diye düşünmek istiyorum. Ve yalnız olmadığımı biliyorum.
*Kimse kendini bu tıp durumlarda çaresiz ve korkak hissetmesin isterim. Lakin ben bu akşam sahiden korktum. Hem karşımdakinden, hem kendimden, hem beni sevenlerin, ailemin telaşları sebebiyle duyacakları hüzünden. bir daha de bu 5 yıllık süreci paylaşmak istedim.