Beykozlu
New member
KENAN BAŞARAN
İstanbul öncesi son etaptayız. Gelibolu’dan Tekirdağ’a geçiyoruz. Tertip komitesinin sonucu niçiniyle foto muhabirleri hariç, biz öbür gazeteciler düz yoldan basıp Tekirdağ kıyısına gidiyoruz. Bizim seyahatimiz ne kadar rahatsa bisikletçilerinki bilakis o kadar sıkıntı.
Rodosto’ta küçük bir çeşit
Bizans’ın Rodosto dediği Tekirdağ, şurada burnumun tabanında olduğu biçimde hiç konaklamadığım bir kent. Daima geçip gittiğim bir yer. Edirne’ye gitmişim, Çanakkale’ye gitmişim ancak hiç bu kentte durmamışım. Birinci defa Tekirdağ’da soluklanıyorum. Bisikletçilerin gelmesine daha 2-3 saatlik bir vakit var. Fırsattan istifade şöyleki bir tıp atıyoruz birkaç arkadaş.
Hüseyin Pehlivan önyargıyı da tuş ediyor
Birinci adıma Tekirdağlı Hüseyin Pehlivan’ın heykeli bizi karşılıyor. Esasın üstündeki yazıyı okuyorum. Pehlivanın önyargıları da tuş eden bir kelamı yer alıyor. Şöyle diyor: “Pehlivanlıkta temel olan kuvvet ve akıldır. ‘İnsanın akılsızı pehlivan olur’ kelamı, sporu sevmeyenlerin uydurmasıdır. Görüşte aklın rolü büyüktür.
Yalnız kuvvetle galip gelinmez
1927’de Bulgaristan’dan Türkiye’ye göç eden Pehlivan Hüseyin, 9’u üst üste olmak üzere 13 şampiyonluğu vardır. Bu ortada pek epeyce vilayetimizde kent merkezinde o yöreye ilişkin meşhur bir şeyin heykeli var. Bunlar birden fazla kere de mizah konusu oluyor. Tekirdağ’ınki de kiraz! Pehlivan Hüseyin’in 10 metre gerisinde yer alan kiraz heykelinin öteki kentlere göre daha makul olduğunu da vurguluyayım.
Süleyman Paşa at üstünde ok atıyor
Biraz üstte bu defa öbür bir heykelle karşılaşıyoruz. Ki bu bununla birlikte bulunduğumuz merkez ilçeye (Süleyman Paşa) ismini veren Süleyman Paşa’nın atı üstünde ok atarken yapılmış heykeli. Orhan Gazi’nin oğlu olan Süleyman Paşa, Gelibolu Fatihi olarak nam salmıştır. Onun da kuralında avlanırken geçirdiği kazada vefat ettiği yazıyor.
Tekirdağ’ın jönü Namık Kemal
Efendim bitti mi? Bitmedi. Artık sıra başrolde. Yani Tekirdağ’ın ‘jön’ünde. Jön Türkler’in en karizma isimlerinden Namık Kemal… Bizim rönesansımızın fikri başkanlarından; namı öteki Vatan Şairi… Süleyman Paşa’nın okunun maksadından biraz geride dururcasına, beyaz mermerden gösterişli bir Namık Kemal heykeli var. Yalnızca heykeliyle değil, başta üniversite olmak üzere, pek epey birinci ve orta dereceli okula da verdiği ismiyle de kentin hatırında her gün Namık Kemal.
Peynir tatlı ancak fiyatı tuzlu!
İki adımda üç heykel görmek memlekette pek alışık olduğumuz bir durum değil. Çarşının ortasında gerçek yürüyoruz. Bu sefer de iki adımda bir vitrinlerde peynir helvası görüyoruz. Peynir tatlı lakin fiyatı tuzlu! Kilosu 110 lira. Bu ortada biz tam bir dükkânın önünden geçerken, fiyatlar ‘güncelleniyor’. Çırak, tüm fiyatları 10 lira artıran etiketleri, yapıştırıyor!
Bir küme ördek yavrusu güya
Dalga kıranlar yardımıyla kıyı bandında deniz bir göl dinginliğine sahip. Belediyenin kafelerinde beşerler deniz kokusunu da duyumsayarak, çayını kahvesini içiyor. Bakın burada fiyatlar hayli uygun. Misal çay 2.5 lira. Alışılmış İstanbul’da deniz kenarında bir bardak çayı 10 liraya içen bizler için ucuz yani. Bir küme minik yelkenci geçiyor. En öndeki hocalarının botlarına bağlanmış 5-6 tane küçük çocuk yelkenlisi annelerini takip eden ördek yavrularına benziyorlar. O kadar tatlılar ki…
O nasıl Atatürk öyle!
Yarış alanına dönerken bir heykel daha! Harf ihtilalini anlatan Mustafa Kemal Atatürk’ün. Bembeyaz bir ekip giymiş lakin siyah kravatı ve mendili olan bir Atatürk. Ne palavra söyleyeyim, epey sanatsal bir çalışma değil. Daha estetik olması gerekir. Hele art taraftaki kabartmadaki Atatürk… Dehşet, alakası yok. Hani “sanatsal bir yorum” diyeceğim, o denli de değil. İlgili makamların bu heykeli ehil bir sanatkara bir daha yaptırması elzemdir. Sait Faik, harika Sevişme Vakti şiirinde çıplak heykeller öğütler. Kentlerimizdeki heykellerde kulak verilmesini beklemiyorum. Beyhudedir ancak en azından heykellerin giysi kuşamları daha sanatsal olsun.
Uçmakdere çeşidi alt üst ediyor
Bu küçük civar tipim biterken bisikletçiler de Uçmakdere cenderesinden geçip geliyor. Tekirdağ’da büyük bir sürpriz yaşanıyor. Yeni Zelandalı Patrick Bevin, bir gün evvel attığımız manşetleri tabir caizse bize yediriyor. O denli bir fark atıyor ki genel klasmanda liderliği Eduardo Sepulveda’dan alıyor. 8 etaplı çeşide açıkçası Anzaklar damga vuruyor. Toplamda 4 etabı onlar kazanıyor ki manevi açıdan hayli kıymetli olan Akçay-Gelibolu’yu da Avustralyalı Caleb Ewan kazanmıştı. Hasılı Gelibolu yarımadasına Anzaklar damga vuruyor. Bu ortada etaba Türkiye Hoşlukları için verilen Beyaz Mayo ile başlayan Sakarya Belediyespor’un Ukraynalı bisikletçisi Vitaly Buts, ne yazık ki makus bir biçimde düşüyor ve tedbir gayesiyle hastanaye gdolayılüyor.
Bevin, manşetleri bize yediriyor!
Spil dağındaki şiddetli Kraliçe Etabı’ını kazandığı için biz Sepulveda için “Şampi” başlığı atıyoruz fakat Tekirdağ’da Bevin, kağıtları bir daha karıyor. Bu büyük sürprizin sebebiyse etaptaki Uçmakdere. Bu kısım 500 metrelere çıkan inişli çıkışlı yoluyla büyük kırılmalar yaratıyor. O denli ki toplu finiş beklenen Tekirdağ’da Bevin, elini kolunu sallayarak geçiyor. Ve 20 saniyelik bir avantaj da yaratarak İstanbul’a gidiyor.
Bekle bizi İstanbul!
Evet, tıbbın 8. ve son etabı İstanbul’da. Bisikletçiler bir kere daha kıta değiştirecek. 1915 Çanakkale’den daha sonra bu kez da 15 Temmuz Köprüsü’nden geçecekler. Evvel Anadolu yakasına, daha sonra yeniden dönüp Taksim meydanında finiş yapacaklar. “Peki Bevin şampi mi?” Yoğurdu üfleyerek yiyorum artık. Bugün İstanbul’da her şey olabilir. Hasılı kelam, Bisikletçiler dün “Bekle bizi İstanbul” dedi. İstanbul, Kadıköy’ü, boğaz köprüsü, tarihi yarımadası, Sultanahmet ve Taksim’iyle onları bekliyor. Hava da şahane… bu biçimde siz de çıkın bu hoş tabiat dostu sporu izleyin ve destekleyin…
İstanbul öncesi son etaptayız. Gelibolu’dan Tekirdağ’a geçiyoruz. Tertip komitesinin sonucu niçiniyle foto muhabirleri hariç, biz öbür gazeteciler düz yoldan basıp Tekirdağ kıyısına gidiyoruz. Bizim seyahatimiz ne kadar rahatsa bisikletçilerinki bilakis o kadar sıkıntı.
Rodosto’ta küçük bir çeşit
Bizans’ın Rodosto dediği Tekirdağ, şurada burnumun tabanında olduğu biçimde hiç konaklamadığım bir kent. Daima geçip gittiğim bir yer. Edirne’ye gitmişim, Çanakkale’ye gitmişim ancak hiç bu kentte durmamışım. Birinci defa Tekirdağ’da soluklanıyorum. Bisikletçilerin gelmesine daha 2-3 saatlik bir vakit var. Fırsattan istifade şöyleki bir tıp atıyoruz birkaç arkadaş.
Hüseyin Pehlivan önyargıyı da tuş ediyor
Birinci adıma Tekirdağlı Hüseyin Pehlivan’ın heykeli bizi karşılıyor. Esasın üstündeki yazıyı okuyorum. Pehlivanın önyargıları da tuş eden bir kelamı yer alıyor. Şöyle diyor: “Pehlivanlıkta temel olan kuvvet ve akıldır. ‘İnsanın akılsızı pehlivan olur’ kelamı, sporu sevmeyenlerin uydurmasıdır. Görüşte aklın rolü büyüktür.
Yalnız kuvvetle galip gelinmez
1927’de Bulgaristan’dan Türkiye’ye göç eden Pehlivan Hüseyin, 9’u üst üste olmak üzere 13 şampiyonluğu vardır. Bu ortada pek epeyce vilayetimizde kent merkezinde o yöreye ilişkin meşhur bir şeyin heykeli var. Bunlar birden fazla kere de mizah konusu oluyor. Tekirdağ’ınki de kiraz! Pehlivan Hüseyin’in 10 metre gerisinde yer alan kiraz heykelinin öteki kentlere göre daha makul olduğunu da vurguluyayım.
Süleyman Paşa at üstünde ok atıyor
Biraz üstte bu defa öbür bir heykelle karşılaşıyoruz. Ki bu bununla birlikte bulunduğumuz merkez ilçeye (Süleyman Paşa) ismini veren Süleyman Paşa’nın atı üstünde ok atarken yapılmış heykeli. Orhan Gazi’nin oğlu olan Süleyman Paşa, Gelibolu Fatihi olarak nam salmıştır. Onun da kuralında avlanırken geçirdiği kazada vefat ettiği yazıyor.
Tekirdağ’ın jönü Namık Kemal
Efendim bitti mi? Bitmedi. Artık sıra başrolde. Yani Tekirdağ’ın ‘jön’ünde. Jön Türkler’in en karizma isimlerinden Namık Kemal… Bizim rönesansımızın fikri başkanlarından; namı öteki Vatan Şairi… Süleyman Paşa’nın okunun maksadından biraz geride dururcasına, beyaz mermerden gösterişli bir Namık Kemal heykeli var. Yalnızca heykeliyle değil, başta üniversite olmak üzere, pek epey birinci ve orta dereceli okula da verdiği ismiyle de kentin hatırında her gün Namık Kemal.
Peynir tatlı ancak fiyatı tuzlu!
İki adımda üç heykel görmek memlekette pek alışık olduğumuz bir durum değil. Çarşının ortasında gerçek yürüyoruz. Bu sefer de iki adımda bir vitrinlerde peynir helvası görüyoruz. Peynir tatlı lakin fiyatı tuzlu! Kilosu 110 lira. Bu ortada biz tam bir dükkânın önünden geçerken, fiyatlar ‘güncelleniyor’. Çırak, tüm fiyatları 10 lira artıran etiketleri, yapıştırıyor!
Bir küme ördek yavrusu güya
Dalga kıranlar yardımıyla kıyı bandında deniz bir göl dinginliğine sahip. Belediyenin kafelerinde beşerler deniz kokusunu da duyumsayarak, çayını kahvesini içiyor. Bakın burada fiyatlar hayli uygun. Misal çay 2.5 lira. Alışılmış İstanbul’da deniz kenarında bir bardak çayı 10 liraya içen bizler için ucuz yani. Bir küme minik yelkenci geçiyor. En öndeki hocalarının botlarına bağlanmış 5-6 tane küçük çocuk yelkenlisi annelerini takip eden ördek yavrularına benziyorlar. O kadar tatlılar ki…
O nasıl Atatürk öyle!
Yarış alanına dönerken bir heykel daha! Harf ihtilalini anlatan Mustafa Kemal Atatürk’ün. Bembeyaz bir ekip giymiş lakin siyah kravatı ve mendili olan bir Atatürk. Ne palavra söyleyeyim, epey sanatsal bir çalışma değil. Daha estetik olması gerekir. Hele art taraftaki kabartmadaki Atatürk… Dehşet, alakası yok. Hani “sanatsal bir yorum” diyeceğim, o denli de değil. İlgili makamların bu heykeli ehil bir sanatkara bir daha yaptırması elzemdir. Sait Faik, harika Sevişme Vakti şiirinde çıplak heykeller öğütler. Kentlerimizdeki heykellerde kulak verilmesini beklemiyorum. Beyhudedir ancak en azından heykellerin giysi kuşamları daha sanatsal olsun.
Uçmakdere çeşidi alt üst ediyor
Bu küçük civar tipim biterken bisikletçiler de Uçmakdere cenderesinden geçip geliyor. Tekirdağ’da büyük bir sürpriz yaşanıyor. Yeni Zelandalı Patrick Bevin, bir gün evvel attığımız manşetleri tabir caizse bize yediriyor. O denli bir fark atıyor ki genel klasmanda liderliği Eduardo Sepulveda’dan alıyor. 8 etaplı çeşide açıkçası Anzaklar damga vuruyor. Toplamda 4 etabı onlar kazanıyor ki manevi açıdan hayli kıymetli olan Akçay-Gelibolu’yu da Avustralyalı Caleb Ewan kazanmıştı. Hasılı Gelibolu yarımadasına Anzaklar damga vuruyor. Bu ortada etaba Türkiye Hoşlukları için verilen Beyaz Mayo ile başlayan Sakarya Belediyespor’un Ukraynalı bisikletçisi Vitaly Buts, ne yazık ki makus bir biçimde düşüyor ve tedbir gayesiyle hastanaye gdolayılüyor.
Bevin, manşetleri bize yediriyor!
Spil dağındaki şiddetli Kraliçe Etabı’ını kazandığı için biz Sepulveda için “Şampi” başlığı atıyoruz fakat Tekirdağ’da Bevin, kağıtları bir daha karıyor. Bu büyük sürprizin sebebiyse etaptaki Uçmakdere. Bu kısım 500 metrelere çıkan inişli çıkışlı yoluyla büyük kırılmalar yaratıyor. O denli ki toplu finiş beklenen Tekirdağ’da Bevin, elini kolunu sallayarak geçiyor. Ve 20 saniyelik bir avantaj da yaratarak İstanbul’a gidiyor.
Bekle bizi İstanbul!
Evet, tıbbın 8. ve son etabı İstanbul’da. Bisikletçiler bir kere daha kıta değiştirecek. 1915 Çanakkale’den daha sonra bu kez da 15 Temmuz Köprüsü’nden geçecekler. Evvel Anadolu yakasına, daha sonra yeniden dönüp Taksim meydanında finiş yapacaklar. “Peki Bevin şampi mi?” Yoğurdu üfleyerek yiyorum artık. Bugün İstanbul’da her şey olabilir. Hasılı kelam, Bisikletçiler dün “Bekle bizi İstanbul” dedi. İstanbul, Kadıköy’ü, boğaz köprüsü, tarihi yarımadası, Sultanahmet ve Taksim’iyle onları bekliyor. Hava da şahane… bu biçimde siz de çıkın bu hoş tabiat dostu sporu izleyin ve destekleyin…