Beykozlu
New member
Gelecek yıl 20’nci yılına girecek olan birinci stüdyo albümü ‘Medcezir’de “Kalbini açamayan herkesin aklına eğriyi doğruyu ben soktum” diyordu. Mesleği boyunca yazdığı sözlerle sokağın sesi oldu. Açtığı yoldan sayısız genç yetenek yürüdü. Bugün müzik listeleri rap müziklerinin hâkimiyeti altındaysa bunda onun hissesi epey büyük. Lakin son periyotta, tam da rap müzik Türkiye’de altın çağını yaşarken güya o kendini geri çekti, olayları izlemeyi tercih etti. Bunun sebebini uzun vakittir merak ediyordum. Geçen gün mentorluk yaptığı ‘GAİN Açık Mikrofon’ müsabakasının çekimlerinde bir ortaya geldiğimizde bu soruyu Ceza’ya yöneltme fırsatı buldum.
Ceza, son devirde rap müzikle ilgili başım hayli karıştı. yine hatırlatır mısın, sen ve arkadaşların hangi ülkülerle yola çıkmıştınız?
Kendimizi söz etmek, tarih yazmak, para kazanmak, birtakım yollar açmak için çıktık. Hedeflerimizin birçoğunu da başardık. Bu sayede daha fazla kardeşimiz kendini tabir edebiliyor, ekmek yiyip ailesine bakıyor.
Rap fazlaca çeşitlenmedi mi?
Bu da hayallerimizden bir tanesiydi. Tek bir tıp, tek bir yapı değil; çeşit çeşit dinlenebilir işler olsun istiyorduk. Zira underground (yeraltı) olan kemik kitle kalabalık olmuyor. Fakat o şekil müzik yapanlar toplumu etkileyebilecek sanatlar ortaya çıkarıyor. daha sonradan çıkan rap’çi kardeşlerimiz üzere… Benim ‘Rapstar’, ‘Yerli Plaka’ albümlerim üzere… Artık örnekleri daha fazla…
Sen rap müziğin kaptan köşkündesin. Son devirde güya rap sahnesini oradan izliyormuşsun üzere görünüyor. Bu periyodu müşahede yaparak mı geçiriyorsun?
Üretkenliğimin son devirde azalmasının sebebi iki yıl evvel babamı kaybettiğimden beri duygusal olarak çöküntü yaşamam. Bir yandan da uzun müddettir bu müzik için emek ve savaş veriyordum. Bunların birikimiyle yalnızca bu devir bu biçimde geçiyor.
Siz adalet, eşitlik isteyen bir kuşaktınız. Artık rap yapmak ‘yırtma’ öyküsüne dönüştü. Para kazanan Gucci’leri, Vuitton’ları üzerine çekiyor çabucak. Bu da günümüzün bir gerçeği mi?
Bizim yaptığımız üsluptan dolayı bu müziğin siyasi, önemli yanı ön plana çıktı. halbuki bahsetmiş olduğun şeyler 90’larda Amerika’daki rap’te de vardı. Lakin oradaki rap’çilerin yaşadıkları hayat üslubu farklıydı ve bu biçimdelar o mücevherleri takmalarının bir sebebi vardı. Polis operasyon yaptığında yalnızca nakit paraya el koyabiliyordu. Cezaevinden çıktıktan daha sonra mücevherlerini geri alıyorlardı. Bol pantolon giymenin de bir manası var. ‘Abinin giymediklerini küçük kardeş giyer’. Bu fakirliğin kararı. Ve milyonlar kazansalar da bol giyinmeye devam ettiler. Bu ortada ‘yırtmak’ dedin, ben ona da okey’im. senelerca ailesi yoksulluk çekmiş bir genç, bir biçimde müzikle bir şeyler kazanıp ailesini sevindirebiliyor ve etrafına faydası olabiliyorsa ne memnun.
Rap müzik arabeskin doğduğu yerden yükseldi. Artık rap, arabeski besliyor. Katılıyor musun?
Yanlışsız bir müşahede. Türkiye’nin kendine has Anadolu sound’u alaturkayı, oryantali ortasında barındırabiliyor. Hatta rap’çi olmayıp arabesk yapan, lakin rap altyapısı kullanan sanatkarlar da var. Kültürümüzde yıllarce nelerle beslendiğimiz belirli. Şanslı olanlar farklı şeyler dinlemişlerdir. Ben babam yardımıyla Miles Davis, Ray Charles, Eric Clapton dinledim. Müzik arşivim Türkiye’de sayılıydı.
Yetenekli genç rap’çilerin katıldığı ‘Açık Mikrofon’ müsabakasında mentorluk yapıyorsun. Gençlerle beraberydin. Nasıllar?
Beklediğimden hayli fazlaca yeterliler.
Yeni kuşak toleransa, eşitliğe hassas. Lakin bu rap modüllerin kelamlarına yansımıyor. niye?
Şu anda ‘drill’ denilen üslup İngiltere ve Amerika’da epeyce moda. Buradakiler de onlar üzere takılmaya başladılar. Artık çeteleşme, birbirlerine karşı şiddete başvurmaya kadar varan durumlar var. halbukiki rap yapıyorsan özgürlükçü ve demokratsındır.
Toplulukta hürmet var mı?
Hürmet, rap’te en değerli şey. Hürmet göstermek, elini öpmek değil şüphesiz. Saygısızlık yapmamak, eleştirmemek bile hürmettir. Türkiye’de rock müzik topluluğu bunu başardı. Rap’teyse ergenlerde empati yoksunluğu, sertlik var.
BİR MİKROP HEPİMİZİ ACİZ BIRAKTI
Günlerin eskisi üzere köpeklerle iç içe, spor yaparak mı geçiyor?
Maalesef et yiyorum. Bu yüzden kendimi hayvansever sayamıyorum. Sokaktaki kedileri, köpekleri besleyerek kendimizi tatmin ediyoruz. Spora orta verdim.
Pandemi ne öğretti?
hiç bir şey. aslına bakarsan konutta oturmaya alışık bir adamım, bu yüzden zahmet olmadı. Ancak ileriyi bakılırsamemek latife üzere, düş üzereydi. Gözle bakılırsamediğimiz bir mikrop hepimizi aciz bıraktı.
Gelecek yıla dair dileklerin nedir?
Sağlıklı günler olsun. Çok cenazeler oldu. Etrafımızdaki insanlardan makûs haberler duyduk. Bu yaşıma kadar ortada bir cenaze olurdu, hepimize bir şey hatırlatırdı, kendimize gelirdik. Lakin bu kadar üst üste bela, felaket, makus haber hiç hatırlamıyorum. Evet, ömrün gerçeğidir, ancak artık kâfi.
Bir sinemada anne çocuğuna “Hepimizin yüzünde çizgiler var. Onlar nereden geldiğimizin haritası” diyordu. Sen aynaya baktığında ne görüyorsun?
Çok yorgun olduğumu hissediyorum. Fizikî değil ruhsal yorgunluk. Bu toplumda bu müziği yapmak, bunu kabul ettirmek, kederini anlatabilmek, yanlış anlaşıldığın vakit onun ortasından çıkabilmek. Bir sürü şey bizi etkiledi. Duygusal insanlarız…
Lakin bizim sana gereksinimimiz var.
Benim de size var. O yüzden bırakmış değilim. Birazcık yavaşladık ancak önümüzdeki sene yeni modüller, yeni klipler geliyor. Hatta?film projem var.
BAKIŞ AÇIM DEĞİŞTİ
Sahnede seni izlerken merhum baban Danyal Amca geldi aklıma. Konserlerinde daima bizimle yani seyircilerin içindeydı. Gözlerin arıyor mu?
Çok arıyor. Aramaz mı!
Babanın kaybı seni büyüttü mü?
Çok ziyadesiyle. Dünyaya bakış açım bile değişti. Sinirlendiğim şeylerin artık gereksiz olduğunu düşünüyorum. Olgunlaştırdı. Hengame eden iki kişiyi görür görmez ‘Yapmayın’ demek daha kolay oldu. Birfazlaca olaya farklı gözle bakıyorum.
BEN BİLE KÖRELDİM
Konserler başladı mı?
Son bir yıldır uçak yerine Anadolu’ya karayoluyla gidiyoruz. Gezip görmek düzgün oldu.
Neler sana ilham veriyor?
Biroldukca şey ilham veriyor lakin son senelerda epey fazla otokontrol altında kaldık. Bir şey niçin bu biçimde dediğin vakit hatalı duruma düşüyorsun. Ya da bir etiket yapıştırılıyor çabucak.
Gerçi sen daima hayli serinkanlısın…
Ben bile köreldim.
Ceza, son devirde rap müzikle ilgili başım hayli karıştı. yine hatırlatır mısın, sen ve arkadaşların hangi ülkülerle yola çıkmıştınız?
Kendimizi söz etmek, tarih yazmak, para kazanmak, birtakım yollar açmak için çıktık. Hedeflerimizin birçoğunu da başardık. Bu sayede daha fazla kardeşimiz kendini tabir edebiliyor, ekmek yiyip ailesine bakıyor.
Rap fazlaca çeşitlenmedi mi?
Bu da hayallerimizden bir tanesiydi. Tek bir tıp, tek bir yapı değil; çeşit çeşit dinlenebilir işler olsun istiyorduk. Zira underground (yeraltı) olan kemik kitle kalabalık olmuyor. Fakat o şekil müzik yapanlar toplumu etkileyebilecek sanatlar ortaya çıkarıyor. daha sonradan çıkan rap’çi kardeşlerimiz üzere… Benim ‘Rapstar’, ‘Yerli Plaka’ albümlerim üzere… Artık örnekleri daha fazla…
Sen rap müziğin kaptan köşkündesin. Son devirde güya rap sahnesini oradan izliyormuşsun üzere görünüyor. Bu periyodu müşahede yaparak mı geçiriyorsun?
Üretkenliğimin son devirde azalmasının sebebi iki yıl evvel babamı kaybettiğimden beri duygusal olarak çöküntü yaşamam. Bir yandan da uzun müddettir bu müzik için emek ve savaş veriyordum. Bunların birikimiyle yalnızca bu devir bu biçimde geçiyor.
Siz adalet, eşitlik isteyen bir kuşaktınız. Artık rap yapmak ‘yırtma’ öyküsüne dönüştü. Para kazanan Gucci’leri, Vuitton’ları üzerine çekiyor çabucak. Bu da günümüzün bir gerçeği mi?
Bizim yaptığımız üsluptan dolayı bu müziğin siyasi, önemli yanı ön plana çıktı. halbuki bahsetmiş olduğun şeyler 90’larda Amerika’daki rap’te de vardı. Lakin oradaki rap’çilerin yaşadıkları hayat üslubu farklıydı ve bu biçimdelar o mücevherleri takmalarının bir sebebi vardı. Polis operasyon yaptığında yalnızca nakit paraya el koyabiliyordu. Cezaevinden çıktıktan daha sonra mücevherlerini geri alıyorlardı. Bol pantolon giymenin de bir manası var. ‘Abinin giymediklerini küçük kardeş giyer’. Bu fakirliğin kararı. Ve milyonlar kazansalar da bol giyinmeye devam ettiler. Bu ortada ‘yırtmak’ dedin, ben ona da okey’im. senelerca ailesi yoksulluk çekmiş bir genç, bir biçimde müzikle bir şeyler kazanıp ailesini sevindirebiliyor ve etrafına faydası olabiliyorsa ne memnun.
Rap müzik arabeskin doğduğu yerden yükseldi. Artık rap, arabeski besliyor. Katılıyor musun?
Yanlışsız bir müşahede. Türkiye’nin kendine has Anadolu sound’u alaturkayı, oryantali ortasında barındırabiliyor. Hatta rap’çi olmayıp arabesk yapan, lakin rap altyapısı kullanan sanatkarlar da var. Kültürümüzde yıllarce nelerle beslendiğimiz belirli. Şanslı olanlar farklı şeyler dinlemişlerdir. Ben babam yardımıyla Miles Davis, Ray Charles, Eric Clapton dinledim. Müzik arşivim Türkiye’de sayılıydı.
Yetenekli genç rap’çilerin katıldığı ‘Açık Mikrofon’ müsabakasında mentorluk yapıyorsun. Gençlerle beraberydin. Nasıllar?
Beklediğimden hayli fazlaca yeterliler.
Yeni kuşak toleransa, eşitliğe hassas. Lakin bu rap modüllerin kelamlarına yansımıyor. niye?
Şu anda ‘drill’ denilen üslup İngiltere ve Amerika’da epeyce moda. Buradakiler de onlar üzere takılmaya başladılar. Artık çeteleşme, birbirlerine karşı şiddete başvurmaya kadar varan durumlar var. halbukiki rap yapıyorsan özgürlükçü ve demokratsındır.
Toplulukta hürmet var mı?
Hürmet, rap’te en değerli şey. Hürmet göstermek, elini öpmek değil şüphesiz. Saygısızlık yapmamak, eleştirmemek bile hürmettir. Türkiye’de rock müzik topluluğu bunu başardı. Rap’teyse ergenlerde empati yoksunluğu, sertlik var.
BİR MİKROP HEPİMİZİ ACİZ BIRAKTI
Günlerin eskisi üzere köpeklerle iç içe, spor yaparak mı geçiyor?
Maalesef et yiyorum. Bu yüzden kendimi hayvansever sayamıyorum. Sokaktaki kedileri, köpekleri besleyerek kendimizi tatmin ediyoruz. Spora orta verdim.
Pandemi ne öğretti?
hiç bir şey. aslına bakarsan konutta oturmaya alışık bir adamım, bu yüzden zahmet olmadı. Ancak ileriyi bakılırsamemek latife üzere, düş üzereydi. Gözle bakılırsamediğimiz bir mikrop hepimizi aciz bıraktı.
Gelecek yıla dair dileklerin nedir?
Sağlıklı günler olsun. Çok cenazeler oldu. Etrafımızdaki insanlardan makûs haberler duyduk. Bu yaşıma kadar ortada bir cenaze olurdu, hepimize bir şey hatırlatırdı, kendimize gelirdik. Lakin bu kadar üst üste bela, felaket, makus haber hiç hatırlamıyorum. Evet, ömrün gerçeğidir, ancak artık kâfi.
Bir sinemada anne çocuğuna “Hepimizin yüzünde çizgiler var. Onlar nereden geldiğimizin haritası” diyordu. Sen aynaya baktığında ne görüyorsun?
Çok yorgun olduğumu hissediyorum. Fizikî değil ruhsal yorgunluk. Bu toplumda bu müziği yapmak, bunu kabul ettirmek, kederini anlatabilmek, yanlış anlaşıldığın vakit onun ortasından çıkabilmek. Bir sürü şey bizi etkiledi. Duygusal insanlarız…
Lakin bizim sana gereksinimimiz var.
Benim de size var. O yüzden bırakmış değilim. Birazcık yavaşladık ancak önümüzdeki sene yeni modüller, yeni klipler geliyor. Hatta?film projem var.
BAKIŞ AÇIM DEĞİŞTİ
Sahnede seni izlerken merhum baban Danyal Amca geldi aklıma. Konserlerinde daima bizimle yani seyircilerin içindeydı. Gözlerin arıyor mu?
Çok arıyor. Aramaz mı!
Babanın kaybı seni büyüttü mü?
Çok ziyadesiyle. Dünyaya bakış açım bile değişti. Sinirlendiğim şeylerin artık gereksiz olduğunu düşünüyorum. Olgunlaştırdı. Hengame eden iki kişiyi görür görmez ‘Yapmayın’ demek daha kolay oldu. Birfazlaca olaya farklı gözle bakıyorum.
BEN BİLE KÖRELDİM
Konserler başladı mı?
Son bir yıldır uçak yerine Anadolu’ya karayoluyla gidiyoruz. Gezip görmek düzgün oldu.
Neler sana ilham veriyor?
Biroldukca şey ilham veriyor lakin son senelerda epey fazla otokontrol altında kaldık. Bir şey niçin bu biçimde dediğin vakit hatalı duruma düşüyorsun. Ya da bir etiket yapıştırılıyor çabucak.
Gerçi sen daima hayli serinkanlısın…
Ben bile köreldim.