Beykozlu
New member
Çalışırken birlikte vakit geçiriyor olmak avantaj mı? Bu hususla ilgili ne hissediyorsunuz?
Deniz Uğur: Olağanda kolay bir şey değil. Şayet olumlu ve uyumlu bir birliktelik yakalamışsanız, iş arkadaşı ve partner olarak da kimyanız tutuyorsa ikisi bir ortada tadından yenmiyor denebilir. Fakat ikisinden biri aksıyorsa özel hayat ve iş birbirini berbat etkileyebilir. Biz de bunun tam aksisi oluyor. Her şey olumlu oluyor ve katkı sağlıyor birbirine.
Erdinç Gülener: Eğlenceli bir çiftiz aslında. Eğlenmeyi ve gülmeyi fazlaca seviyoruz. O bakımdan bizim için sıkıntı bir şey değil ve eğlenceli bir iş oldu. Öteki röportajlarımızda da bu soruya denk geliyoruz. Dünya kadar karı koca tiyatro oyuncusu var. O kadar epeyce ki Türkiye’de.
Oyunla ilgili etrafınızdan nasıl feedback’ler alıyorsunuz? Nasıl reaksiyonlarla karşılaşıyorsunuz? Merak ediliyor mu?
Erdinç Gülener: Hakikaten hayli merak ediliyor. Oyunun bir an evvel prömiyer yapması bekleniyor. Biz, toplumsal medyada oyunun tanıtımlarını yaptıkça biletimizi aldık, merakla bekliyoruz üzere yorumlar alıyoruz.
Bu oyun için ne kadar müddettir çalışıyorsunuz?
Deniz Uğur: Bir buçuk aydır çalışıyoruz. Olağan bu oyunu okuduğumuz andan itibaren bizim bilinçaltımızda birtakım hazırlıklar başlamış oluyor.
Erdinç Gülener: Bu oyunu birinci vakit içinderda temmuz ayında okumuştuk ve oyuna aşık olduk. Deniz ve ben, bunu yapmamız lazım diye düşündük.
Sizin tiyatroya bakış açınız nedir? Ben, izleyen olarak eğlendiğim vakit “Kaliteli ve başarılı bir işti. İşte tiyatro budur.” dersem epeyce mu saçma olur?
Deniz Uğur: Kalite, her vakit her cinsteki tiyatroda aradığımız bir şey. Çok yeterli bir farz seyrettiğim vakit da bir seyirci olarak fazlaca keyifli olurum. Her oyun, birbiri ile tıpkı olmak zorunda değil. Ayrıyeten bu oyunda da seyircinin epey güleceği anlar var. Hakikaten epeyce eğlenecekleri anlar var. Fakat bir o kadar da önemli bir farkındalık yaratıyor. Yani her insanın kalbine dokunacak, herkesi derinden etkileyecek bir konusu var. Alzheimer, biroldukca insanı ilgilendiren bir durum. Yakınlarında ve ailesinde bu rahatsızlığı yaşayan var ise hayli özdeşlik kuracaklardır. En azından bu hastalığın nasıl bir şey olduğuna şahit olmuşlardır, duymuşlardır. Ancak bunu fazlaca gerçekçi ve fazlaca ayrıntılı bir biçimde veriyoruz. O yüzden ben oynarken ve Erdinç’e bakarken o kadar etkileniyorsam seyirciyi düşünemiyorum. Ben, büyük bir tesir yaratacağını bekliyorum. Farkındalık yaratması da bu oyunun bonusu olacaktır. bu biçimde bir misyon üstlenmesi de ayrıyeten hoşuma gidiyor.
Erdinç Gülener: Katiyetle, katılıyorum.
İlginiz içerisinde bu unutkanlığa birisi yakalanacak olsa hanginiz daha fazlaca zorlanır bu durumla karşılaştığı için?
Deniz Uğur: Onu tahayyül edemiyorum ben.
Erdinç Gülener: Hiç düşünmedim lakin şunu epey yeterli biliyorum ki ömrümüzü veririz birbirimiz için.
Deniz Uğur: Aslında oyunda da bunu görüyoruz. Oyun, gerçek bir aşk kıssası. Aşka ve sevgiye dayalı bir bağda, hayatta o seyahatte neyle karşılaşırsanız karşılaşın o birliktelik bitmiyor. Beşerler, çeşitli devirlerde münasebetlerinde başarısız da olabilirler. Fakat o frekansı yakaladıkları vakit birbirleri için yapamayacakları şey nitekim olmuyor. Zira birbirlerine verdikleri his, eşsiz oluyor. Ondan kolay vazgeçilmiyor. Karakterlerimiz de bu türlü. Bir gayret var ve vazgeçmiyorlar.
Erdin Gülener: Çok gerçek bir oyun.
Tiyatro, dizi, sinema üzere mesleğin biroldukça alanında oynarken ne hissediyorsunuz?
Erdinç Gülener: Bir kez ben yaptığım işten çok zevk alan bir beşerim. O an, orada bulunuyorum. Yaptığım iş olmaya çalışıyorum ve yapıyorum da bunu. Uzun yıllardır bu işi yaptığım için. Bir şey verdiğim için keyifli oluyorum.
Deniz Uğur: Aslında insan coşkuyla doluyor.
Her cast’a girebilmeniz sizi öne çıkaran bir öge. Şu anki imajınız bu biçimde lakin fazlaca farklı imajlara girdiğiniz vakit içinder da oluyor. Seyirci de bu türlü kaldı. Ne düşünüyorsunuz?
Erdinç Gülener: Yaptığım işe göre bir tip belirlerim her vakit. O karakteri araştırırken başımda bir fotoğraf belirir ve o resme uymaya çalışırım. Bunu yapmak da epeyce eğlencelidir benim için. Bir çocuk nasıl kendi kendine oynar ve eğlenir, o denli hissediyorum bir karakteri yaratırken.
Deniz Uğur: Çok form değiştirebilen bir oyuncu.
Makûs rolleri epey uygun oynuyorsunuz. Kötüyü, âlâ oynamak kolay mı yoksa güç mu?
Erdinç Gülener: Bence epey eğlenceli ve epey kolay. Senin haricinde bir şey oynuyorsun. Çok güzeline gidiyor o.
Sizce niye bu oyunu izlemeye gelmeliler?
Deniz Uğur: Bir oyunda aradıkları her şey, burada olduğu için. Ben olsam bu niyetle gelirdim. Zira oyunu biliyorum.
Erdinç Gülener: Ve gerçeği bulacaklar.
Sizi bir ortada kılan ne?
Deniz Uğur: Aşk.
Erdinç Gülener: Aşk.
Deniz Uğur: Lakin bunun katmanları var. bununla birlikte partnership dediğimiz paydaşlık duygusu, benim fazlaca hoşuma gidiyor. Yani bizim paslaşmamız iş haricinde da devam ediyor. Prova bittiği vakit kim kimi otomobille nereye bırakacak? O sırada çocuklar ne yapıyor olacak?
Tertip idaresi de var.
Deniz Uğur: Alışılmış ki, hayat bitmiyor zira. Hayat durmuyor.
En son en epey istediğiniz şey neydi?
Deniz Uğur: Ben, Erdinç ile oyun yapmak istiyordum. En son en epeyce istediğim şey buydu.
Erdinç Gülener: Deniz ile tatile çıkmak.
En son en hayli hüzünlendiğiniz anı paylaşabilir misiniz?
Deniz Uğur: İki gün evvelki provada buradaki herkes ağlıyordu; direktör, yardımcı direktör, tercüman dahil. Hepimiz ağlıyorduk.
En son en çok neye hayır dediniz?
Erdinç Gülener: Kendime dedim herbiçimde.
Deniz Uğur: Ben, dışarıdan gelebilecek negatif her türlü tesire epey rahat hayır diyorum. Kendimi ve sevdiklerimi fanusa alır üzere. Bana tesir etmesine, değmesine müsaade vermiyorum.
Erdinç Gülener: Ben daha oraya ulaşamadığım için kendime hayır diyorum.
En son en çok neyi yanlış anladınız?
Deniz Uğur: Ben, ömrümün bu sefer hakikat anladığım dönemindeyim. Epeydir bir şeyi yanlış anlamıyorum.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısınız?
Deniz Uğur: Ona aslında tasa duymadığımı, telaşlı bir insan olmadığımı ancak onu hayli önemsediğim için birtakım şeyler de dikkatli olmasını çoğunlukla yineladığımı söylemek isterdim. Lakin söylemiş oldum de. Çocuklarımla ilgili bir şey bu.
Erdinç Gülener: Benim de birinci aklıma gelen çocuklarımız oluyor. Ben de ona kaygılanma her şey yoluna girecek ve daima birlikte epeyce memnun olacağız derdim.
Bu bir temenni mi?
Erdinç Gülener: Gerçek.
Kendinizi affettirebileceğiniz bir andasınız, sizi dinliyor. Anlatır mısınız?
Deniz Uğur: O kadar hoş özür dilerim ki.
Erdinç Gülener: Ben de. Hiç gocunmam.
Deniz Uğur: Tahminen herkes için farklı bir noktadır lakin bir kemale erme anı oluyor insanın ömründe. O olgunluk düzeyine eriştiğiniz vakit daha evvel söz edemediğiniz şeyleri söz etmek ya da kendinizi hatalı hissettiğiniz alanlar var ise bunları temizlemek, sağlamasını yapmak istiyorsunuz. Kendinize daha epeyce güveniyorsunuz ve yapıyorsunuz bunu. O yüzden içim rahat.
Aşkın tasvirini yapabilir misiniz? Hissettiğiniz şeyin bir tanımı var mı?
Deniz Uğur: Çok sade aslında nitekim; kendim üzere.
Erdinç Gülener: Olduğumuz üzere.
Bu mümkün mü? İnsan nasıl olduğu üzere sevip kabul edebiliyor?
Deniz Uğur: Yapabiliyorsunuz, niyetle alakalı. Aşikâr bir olgunluk ve deneyim düzeyine gelmekle alakalı.
Burada birbirinize ve hayata karşı uyumlu, çıkmazları epey olmayan şahıslar olduğunuz için mi anlaşabiliyorsunuz. Yoksa farklılıklar da değerli mi?
Erdinç Gülener: Alışılmış ki uyumlu olduğumuz için. Farklılıklarımız fazlaca. Deniz’in dediği üzere muhakkak bir yaşa ve düzeye ulaştıktan daha sonra işler fazlaca daha hoş evriliyor. bu biçimde sevmenin de hazzını fazlaca daha âlâ alıyorsunuz. Yediğin yemeğin de hazzını epeyce uygun alıyorsun. Meskende oturup çay içerken yağmuru izlemek bile epey farklı bir tat.
Deniz Uğur: bu biçimde onları ıskalamıyorsun. Zira o anların kıymetli olduğunu daha düzgün biliyorsun.
Nasıl tanıştınız?
Deniz Uğur: Biz, bir televizyon dizisinde partnerdik. Karı koca oynuyorduk ve o dizide tanıştık.
Birinci tanışma evresindeki o haftalarda irtibatınız nasıl geçiyordu?
Deniz Uğur: Partner olarak inanılmaz uyumluyduk fakat arkadaştık.
Erdinç Gülener: Sohbetlerimiz fazlaca hoştu. Tiyatrodan, ömürden, daldan konuşuyorduk. Her şeyi konuşup paylaşabiliyorduk.
Dilediğiniz bireye, dilediğiniz soruyu 83 milyonun izlediğin bir programda sorma imkanı verildi size. Bu kim olurdu ve ne sorardınız?
Erdinç Gülener: Eşime beni seviyor musun diye sorardım.
Deniz Uğur: Dünya Sıhhat Örgütü’ne sormak isterdim. “Şu süreçte bildiğimiz bilmediğimiz ne var ise bize anlatır mısınız?” Zira bir sürü şey pandemi mühletince epey politize edildi. Bunun ekonomik yansımaları oldu. Yalnızca sıhhatle ilgili bir şey olmaktan çıktı. Bütün dünya olağandışı bir müddetcin ortasından geçti. Dünya Sıhhat Örgütü burada fazlaca öne çıktı. Aldığı kararlarla bütün ülkeleri başka ayrı yönlendirdi. “Bize yansıttıklarınızı ve yansıtmadıklarınız nedir? Bir ayrıntılıca anlatın.” diye sorardım.
Deniz Uğur: Olağanda kolay bir şey değil. Şayet olumlu ve uyumlu bir birliktelik yakalamışsanız, iş arkadaşı ve partner olarak da kimyanız tutuyorsa ikisi bir ortada tadından yenmiyor denebilir. Fakat ikisinden biri aksıyorsa özel hayat ve iş birbirini berbat etkileyebilir. Biz de bunun tam aksisi oluyor. Her şey olumlu oluyor ve katkı sağlıyor birbirine.
Erdinç Gülener: Eğlenceli bir çiftiz aslında. Eğlenmeyi ve gülmeyi fazlaca seviyoruz. O bakımdan bizim için sıkıntı bir şey değil ve eğlenceli bir iş oldu. Öteki röportajlarımızda da bu soruya denk geliyoruz. Dünya kadar karı koca tiyatro oyuncusu var. O kadar epeyce ki Türkiye’de.
Oyunla ilgili etrafınızdan nasıl feedback’ler alıyorsunuz? Nasıl reaksiyonlarla karşılaşıyorsunuz? Merak ediliyor mu?
Erdinç Gülener: Hakikaten hayli merak ediliyor. Oyunun bir an evvel prömiyer yapması bekleniyor. Biz, toplumsal medyada oyunun tanıtımlarını yaptıkça biletimizi aldık, merakla bekliyoruz üzere yorumlar alıyoruz.
Bu oyun için ne kadar müddettir çalışıyorsunuz?
Deniz Uğur: Bir buçuk aydır çalışıyoruz. Olağan bu oyunu okuduğumuz andan itibaren bizim bilinçaltımızda birtakım hazırlıklar başlamış oluyor.
Erdinç Gülener: Bu oyunu birinci vakit içinderda temmuz ayında okumuştuk ve oyuna aşık olduk. Deniz ve ben, bunu yapmamız lazım diye düşündük.
Sizin tiyatroya bakış açınız nedir? Ben, izleyen olarak eğlendiğim vakit “Kaliteli ve başarılı bir işti. İşte tiyatro budur.” dersem epeyce mu saçma olur?
Deniz Uğur: Kalite, her vakit her cinsteki tiyatroda aradığımız bir şey. Çok yeterli bir farz seyrettiğim vakit da bir seyirci olarak fazlaca keyifli olurum. Her oyun, birbiri ile tıpkı olmak zorunda değil. Ayrıyeten bu oyunda da seyircinin epey güleceği anlar var. Hakikaten epeyce eğlenecekleri anlar var. Fakat bir o kadar da önemli bir farkındalık yaratıyor. Yani her insanın kalbine dokunacak, herkesi derinden etkileyecek bir konusu var. Alzheimer, biroldukca insanı ilgilendiren bir durum. Yakınlarında ve ailesinde bu rahatsızlığı yaşayan var ise hayli özdeşlik kuracaklardır. En azından bu hastalığın nasıl bir şey olduğuna şahit olmuşlardır, duymuşlardır. Ancak bunu fazlaca gerçekçi ve fazlaca ayrıntılı bir biçimde veriyoruz. O yüzden ben oynarken ve Erdinç’e bakarken o kadar etkileniyorsam seyirciyi düşünemiyorum. Ben, büyük bir tesir yaratacağını bekliyorum. Farkındalık yaratması da bu oyunun bonusu olacaktır. bu biçimde bir misyon üstlenmesi de ayrıyeten hoşuma gidiyor.
Erdinç Gülener: Katiyetle, katılıyorum.
İlginiz içerisinde bu unutkanlığa birisi yakalanacak olsa hanginiz daha fazlaca zorlanır bu durumla karşılaştığı için?
Deniz Uğur: Onu tahayyül edemiyorum ben.
Erdinç Gülener: Hiç düşünmedim lakin şunu epey yeterli biliyorum ki ömrümüzü veririz birbirimiz için.
Deniz Uğur: Aslında oyunda da bunu görüyoruz. Oyun, gerçek bir aşk kıssası. Aşka ve sevgiye dayalı bir bağda, hayatta o seyahatte neyle karşılaşırsanız karşılaşın o birliktelik bitmiyor. Beşerler, çeşitli devirlerde münasebetlerinde başarısız da olabilirler. Fakat o frekansı yakaladıkları vakit birbirleri için yapamayacakları şey nitekim olmuyor. Zira birbirlerine verdikleri his, eşsiz oluyor. Ondan kolay vazgeçilmiyor. Karakterlerimiz de bu türlü. Bir gayret var ve vazgeçmiyorlar.
Erdin Gülener: Çok gerçek bir oyun.
Tiyatro, dizi, sinema üzere mesleğin biroldukça alanında oynarken ne hissediyorsunuz?
Erdinç Gülener: Bir kez ben yaptığım işten çok zevk alan bir beşerim. O an, orada bulunuyorum. Yaptığım iş olmaya çalışıyorum ve yapıyorum da bunu. Uzun yıllardır bu işi yaptığım için. Bir şey verdiğim için keyifli oluyorum.
Deniz Uğur: Aslında insan coşkuyla doluyor.
Her cast’a girebilmeniz sizi öne çıkaran bir öge. Şu anki imajınız bu biçimde lakin fazlaca farklı imajlara girdiğiniz vakit içinder da oluyor. Seyirci de bu türlü kaldı. Ne düşünüyorsunuz?
Erdinç Gülener: Yaptığım işe göre bir tip belirlerim her vakit. O karakteri araştırırken başımda bir fotoğraf belirir ve o resme uymaya çalışırım. Bunu yapmak da epeyce eğlencelidir benim için. Bir çocuk nasıl kendi kendine oynar ve eğlenir, o denli hissediyorum bir karakteri yaratırken.
Deniz Uğur: Çok form değiştirebilen bir oyuncu.
Makûs rolleri epey uygun oynuyorsunuz. Kötüyü, âlâ oynamak kolay mı yoksa güç mu?
Erdinç Gülener: Bence epey eğlenceli ve epey kolay. Senin haricinde bir şey oynuyorsun. Çok güzeline gidiyor o.
Sizce niye bu oyunu izlemeye gelmeliler?
Deniz Uğur: Bir oyunda aradıkları her şey, burada olduğu için. Ben olsam bu niyetle gelirdim. Zira oyunu biliyorum.
Erdinç Gülener: Ve gerçeği bulacaklar.
Sizi bir ortada kılan ne?
Deniz Uğur: Aşk.
Erdinç Gülener: Aşk.
Deniz Uğur: Lakin bunun katmanları var. bununla birlikte partnership dediğimiz paydaşlık duygusu, benim fazlaca hoşuma gidiyor. Yani bizim paslaşmamız iş haricinde da devam ediyor. Prova bittiği vakit kim kimi otomobille nereye bırakacak? O sırada çocuklar ne yapıyor olacak?
Tertip idaresi de var.
Deniz Uğur: Alışılmış ki, hayat bitmiyor zira. Hayat durmuyor.
En son en epey istediğiniz şey neydi?
Deniz Uğur: Ben, Erdinç ile oyun yapmak istiyordum. En son en epeyce istediğim şey buydu.
Erdinç Gülener: Deniz ile tatile çıkmak.
En son en hayli hüzünlendiğiniz anı paylaşabilir misiniz?
Deniz Uğur: İki gün evvelki provada buradaki herkes ağlıyordu; direktör, yardımcı direktör, tercüman dahil. Hepimiz ağlıyorduk.
En son en çok neye hayır dediniz?
Erdinç Gülener: Kendime dedim herbiçimde.
Deniz Uğur: Ben, dışarıdan gelebilecek negatif her türlü tesire epey rahat hayır diyorum. Kendimi ve sevdiklerimi fanusa alır üzere. Bana tesir etmesine, değmesine müsaade vermiyorum.
Erdinç Gülener: Ben daha oraya ulaşamadığım için kendime hayır diyorum.
En son en çok neyi yanlış anladınız?
Deniz Uğur: Ben, ömrümün bu sefer hakikat anladığım dönemindeyim. Epeydir bir şeyi yanlış anlamıyorum.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısınız?
Deniz Uğur: Ona aslında tasa duymadığımı, telaşlı bir insan olmadığımı ancak onu hayli önemsediğim için birtakım şeyler de dikkatli olmasını çoğunlukla yineladığımı söylemek isterdim. Lakin söylemiş oldum de. Çocuklarımla ilgili bir şey bu.
Erdinç Gülener: Benim de birinci aklıma gelen çocuklarımız oluyor. Ben de ona kaygılanma her şey yoluna girecek ve daima birlikte epeyce memnun olacağız derdim.
Bu bir temenni mi?
Erdinç Gülener: Gerçek.
Kendinizi affettirebileceğiniz bir andasınız, sizi dinliyor. Anlatır mısınız?
Deniz Uğur: O kadar hoş özür dilerim ki.
Erdinç Gülener: Ben de. Hiç gocunmam.
Deniz Uğur: Tahminen herkes için farklı bir noktadır lakin bir kemale erme anı oluyor insanın ömründe. O olgunluk düzeyine eriştiğiniz vakit daha evvel söz edemediğiniz şeyleri söz etmek ya da kendinizi hatalı hissettiğiniz alanlar var ise bunları temizlemek, sağlamasını yapmak istiyorsunuz. Kendinize daha epeyce güveniyorsunuz ve yapıyorsunuz bunu. O yüzden içim rahat.
Aşkın tasvirini yapabilir misiniz? Hissettiğiniz şeyin bir tanımı var mı?
Deniz Uğur: Çok sade aslında nitekim; kendim üzere.
Erdinç Gülener: Olduğumuz üzere.
Bu mümkün mü? İnsan nasıl olduğu üzere sevip kabul edebiliyor?
Deniz Uğur: Yapabiliyorsunuz, niyetle alakalı. Aşikâr bir olgunluk ve deneyim düzeyine gelmekle alakalı.
Burada birbirinize ve hayata karşı uyumlu, çıkmazları epey olmayan şahıslar olduğunuz için mi anlaşabiliyorsunuz. Yoksa farklılıklar da değerli mi?
Erdinç Gülener: Alışılmış ki uyumlu olduğumuz için. Farklılıklarımız fazlaca. Deniz’in dediği üzere muhakkak bir yaşa ve düzeye ulaştıktan daha sonra işler fazlaca daha hoş evriliyor. bu biçimde sevmenin de hazzını fazlaca daha âlâ alıyorsunuz. Yediğin yemeğin de hazzını epeyce uygun alıyorsun. Meskende oturup çay içerken yağmuru izlemek bile epey farklı bir tat.
Deniz Uğur: bu biçimde onları ıskalamıyorsun. Zira o anların kıymetli olduğunu daha düzgün biliyorsun.
Nasıl tanıştınız?
Deniz Uğur: Biz, bir televizyon dizisinde partnerdik. Karı koca oynuyorduk ve o dizide tanıştık.
Birinci tanışma evresindeki o haftalarda irtibatınız nasıl geçiyordu?
Deniz Uğur: Partner olarak inanılmaz uyumluyduk fakat arkadaştık.
Erdinç Gülener: Sohbetlerimiz fazlaca hoştu. Tiyatrodan, ömürden, daldan konuşuyorduk. Her şeyi konuşup paylaşabiliyorduk.
Dilediğiniz bireye, dilediğiniz soruyu 83 milyonun izlediğin bir programda sorma imkanı verildi size. Bu kim olurdu ve ne sorardınız?
Erdinç Gülener: Eşime beni seviyor musun diye sorardım.
Deniz Uğur: Dünya Sıhhat Örgütü’ne sormak isterdim. “Şu süreçte bildiğimiz bilmediğimiz ne var ise bize anlatır mısınız?” Zira bir sürü şey pandemi mühletince epey politize edildi. Bunun ekonomik yansımaları oldu. Yalnızca sıhhatle ilgili bir şey olmaktan çıktı. Bütün dünya olağandışı bir müddetcin ortasından geçti. Dünya Sıhhat Örgütü burada fazlaca öne çıktı. Aldığı kararlarla bütün ülkeleri başka ayrı yönlendirdi. “Bize yansıttıklarınızı ve yansıtmadıklarınız nedir? Bir ayrıntılıca anlatın.” diye sorardım.