Beykozlu
New member
◊ New York Times, 21’inci yüzyılın en uygun aktörlerini sıraladı. Siz 1 numarada yer aldınız. Yeteneklerinizden bahsetmişler. Shakespeare de oynuyorsunuz, aksiyon, ağır dram, derin roller de… Her şeyi oynayabilme kabiliyetiniz var. beraberinde direktörlük yapıyorsunuz. Bu çeşit makaleleri gördüğünüzde nasıl hissediyorsunuz? ömrünüzün bu kademesinde kendinizi nasıl görüyorsunuz?
– Kendimi yardım etmeye çalışan biri olarak görüyorum. Kendimi tahlilin bir kesimi olarak görüyorum, sorunun bir modülü olarak değil. Tanrı’nın verdiği yeteneklerimi en ufak bir biçimde bile olsa dünyayı daha düzgün hale getirmek için kullanıyorum. Ve artık o istikamette kullanabilmek için daha fazla fırsat görüyorum. Sadece yaptığım iş yardımıyla olsa bile, insanların zihinlerini bir süreliğine kederlerinden uzaklaştırıyorum.
Annem yıllar evvel “Adam ödül alır ancak mükafatı İlah verir” demişti. Dünya üzerinde var olan bütün mükafatları kazandım fakat mutluluğun ödüllerden gelmediğini öğrendim. The New York Times’a ve liste yapan herkese minnettarım. Fakat sahiden bunun için burada değilim.
Benimki, daha fazlaca Tanrı’nın verdiği bir misyon. Bu nazaranv, yeteneklerimi en yeterli biçimde kullanmak ve her fırsattan yararlanmak. Tanrı’nın işiyle ilgili olmak. Bildiklerimi ve yaşadıklarımı paylaşmak. Güzel ya da berbat olsa da paylaşmak. Yeni jenerasyon için profesyonel işimi anlatmak. Akıl hocası olmak. Yalnızca sahip olduğum şeyi kullanıp onunla yapabileceğimin en güzelini yapmak istiyorum.
SPIELBERG’DEN DE ÇALACAĞIM!
◊ Favori filmleriniz hangileri ya da direktör olarak sizi etkileyen, yönlendiren sinemalar hangileri?
– Bir direktör olarak en son çektiğim sinemada (A Journal For Jordan), “The Godfather”ı (Baba) bir daha izledim ve oradan çekim tekniklerini çaldım. İzlediğim sinemalar açısından karşılık verirsem… “Seven”ı (Yedi) izledim örneğin. “Silence of the Lambs”ı da (Kuzuların Sessizliği) tekrar izledim. “Aman Allah’ım ne film!” dedim ve bir daha kimi çekim tekniklerini çaldım.
◊ Neleri aldınız “Kuzuların Sessizliği”nden?
– Jodie’nin (Foster) Anthony Hopkins ile konuştuğu bir sahne. Direktör Jonathan Demme’nin, Anthony’nin yüzünü yakın plan çekiminde cama yansıttığı sahne. Bunu Jonathan’a selam üzere çaldım. yıllar evvel sinema yapmayı öğrenmek istediğim ve direktörlük konusunda sahiden gergin olduğum devirlerde, en yeterli direktörlerden biri olan Steven Spielberg “Çal” demişti, “Herkes çalıyor Denzel. Lakin çalarsan en güzelinden çal!” Spielberg’den de çalacağım. (Gülüyor)
◊ Pekala yine tekrar bıkmadan izlediğiniz sinemalar hangileri ya da dinlemekten asla sıkılmadığınız müzikler?
– Çok az sineması tekrar yine izleyebilirim. “The Godfather” o sinemalardan biri. Direktörlük yaparken daha fazlaca sinema izliyorum. Dürüst olmak gerekirse, sahiden bir sinema izleme tutkunu değilim. Çok fazla sinemaya bakmam. İzlerken sinemaları incelerim. kimi vakit de zevk için izlerim. Müzikte ise… Dinlediğim epeyce fazla müzik var. Funkadelic isminde bir küme var. “Cosmic Slop” albümleri 50 yıldır bende var ve hâlâ dün çıkmış üzere seviyorum. hayatımın en zevkli günlerinden biri, o kümeden müzisyen George Clinton ve onun çılgın haliyle geçirdiğim gündü.
◊ Pekala televizyon? Koronavirüs niçiniyle meskene kapandığımız periyotta televizyon izlediniz mi?
– 5-6 ay evvel kendi mağaramı (Man Cave) inşa ettim. Muhteşem ses sistemim, Macintosh donanımım, dev düz ekranım var. Her şey dokunabileceğim yerde. Televizyonu nitekim izlemiyorum. İzlediğimde ise daha epeyce belgesel çeşidinde şeylere bakıyorum. Nitekim hiç bir diziyi izlemiyorum.
◊ Ya haberler? Haberleri izler misiniz?
– Televizyonda pek fazla haber yok. Çok fazla görüş var ancak haber yok.
◊ Pandemi yüzünden sinemanın geleceği için endişelendiğimiz bir devir yaşadık, ki hâlâ kaygılar devam ediyor. Siz sinemanın geleceğini nasıl görüyorsunuz?
– Sinemanın her zamankinden daha kuvvetli biçimde geri döneceğine dair bir his var içimde. Zira bir topluluk olmayı istemek tabiatımızda var. Birleşmek, ortak tecrübelere sahip olmak… Sinemanın geleceğini nazaranceğiz. Ben daha epey insanlığın geleceğiyle ilgileniyorum.
◊ Projelerinizi seçerken hangi çeşitte olduklarına dikkat ediyor musunuz?
– Cinsine aslında bakmıyorum. Yalnızca senaryoyu okuyorum. Sayfaları çevirmek istiyor musun, enteresan ve heyecan verici mi? Öncelikle baktıklarım bunlar.
YALNIZCA TANRI’YA DAHA YAKIN OLMAK İSTİYORUM
◊ Daha az tercih edildiğini bildiğiniz biçimde bir tarafa yöneldiğiniz ve o tarafta verdiğiniz kararlar oldu mu?
– Evet… Manevî seyahatimde büyümem için oldu. İnsanların ruhsal seyahatim ve maneviyatım hakkında ne düşündüklerini artık umursamadığım noktaya gelmem konusunda kararlar aldım. bir müddet insanları kırabileceğim konusunda daha fazlaca telaşlıydım. Ya da tahminen kimi beşerler inanmıyorlardır derdim. Şayet düşündüklerimi söylersem insanları kaybedebilirim. Hayranlarım yanlış anlar mı ya da her her neyse…
Ne demeye çalıştığımı anlıyor musun? Artık korkmuyorum ve umurumda değil. sonuçları ne olursa olsun. Artık hayatımın geri kalanını yeni profesyonel olarak, August Wilson’ın oyunlarını sinemaya aktarmaya adadım.
Aileme gelince… Hoş ailemi izliyorum. Çocuklarımın hepsi kendi başlarına olağanüstü şeyler yapıyorlar. Eşim fazlaca başarılı. Manevî seyahatim açısından ise yalnızca Tanrı’ya daha yakın olmak ve İlah ile yürüyüşe çıkmak istiyorum. hayatımın geri kalanı için vazifem bu.
AKSİLİKLER ÜZERİNDE DURMUYORUM
◊ Yapımcılığını yaptığınız “Ma Rainey’s Black Bottom”, geçen yıl hayatını kaybeden Chadwick Boseman’a Oscar haricinde tüm mükafatları getirdi. “Filmde eski fikirlere karşı yeni fikirler var” dediniz. Ben “sanatçının vizyonunun manipüle edilmesi” diyorum. Siz bu dalda uzun yıllardır çalışıyorsunuz. Kendi çıkarları için sizin vizyonunuzdan yaralanmaya çalışanlar ya da manipüle edenler oldu mu?
– Her şeydilk evvel, olumsuz ya da aksiliklerin ömrümüze neler yapabilecekleri üzerinde durmuyorum. Beşerler bu biçim şeyleri hâlâ yapmaya çalışıyor, bu yalnızca sinemadaki senelera mahsus bir şey değil. Bu hâlâ devam ediyor; insanlardan yararlanmaya çalışan beşerler. Yeni bir şey hiç değil. İnsanlık hali ya da tabiatı bir şey. Dediğim üzere, aksilikler üzerinde durmuyorum. Olumlu olanı almaya ve bu hoş, kusursuz kıssaları paylaşmaya çalışıyorum. August Wilson’ın çalışmalarını şahane oyuncularla, şahane öykü anlatıcılarıyla anlatmak… Yalnızca bununla ilgiliyim. İlgilendiğim tek şey bu.
SERVET 1 GÜN DAHA FAZLA YAŞAMANIZA YARDIMCI OLMAZ bu biçimde niye PAYLAŞMIYORSUNUZ?
◊ Kazandığınızı bu dünyaya geri vermek ve inanç, hayatınızın iki büyük modülü. İnanç ve ruhaniyet, hayat stilinizi yönlendiriyor diyebilir miyiz?
– O denli düşünebiliriz. Ancak her vakit her insanın düzgün olduğunu görmek isteyen bir insan oldum. Oburlarının yeterli olduğunu görmek hoşuma gidiyor. Bu yalnızca benim tabiatım. Geri vermeye gelince, fazlaca şey verince fazlaca şey de geri geliyor. Dünyadaki son gününüzde servetinizi ve hazinenizi yanınıza katiyen alamazsınız. Servet 1 gün daha fazla yaşamanıza yardımcı olmaz. bu biçimde niye paylaşmıyorsunuz? Servetimin üstüne oturup tutmaktansa paylaşmaktan keyif alıyorum. Paylaşınca epeyce keyif alıyorum.
AUGUST WILSON YAZARKEN KARAKTERLERİN RUHLARINI MESKENE DAVET EDERDİ
◊ August Wilson’un yapıtlarının tümünü sinema yapacağınızı deklare ettinız. Bu kıssaları anlatmak sizin için ne kadar değerli?
– August Wilson, vaktimizin en büyük müelliflerinden biri. Çok varlıklı ve derin. Kıssalar hayli uygun yazılmış ve temalar kozmik. “Fences” meselade olduğu üzere; ihanet ve ihanetle birlikte yaşananlar. “Ma Rainey’s Black Bottom”da ise eski fikirlere karşı daha genç fikirler… Bence bu fikirler kozmik.
◊ August Wilson’un gayesi yüzyılın başından itibaren siyahi Amerikan olma tecrübesini yansıtmak mıydı sizce?
– Sanırım o denli. August yazarken konutun tüm kapı ve pencerelerini kapatır ve karakterlerin seslerini yahut ruhlarını konuta davet ederdi. Karakterler onunla konuşurlardı. O, onların söylemiş olduklerini yazardı. Bana bu biçimde anlatmıştı.
– Kendimi yardım etmeye çalışan biri olarak görüyorum. Kendimi tahlilin bir kesimi olarak görüyorum, sorunun bir modülü olarak değil. Tanrı’nın verdiği yeteneklerimi en ufak bir biçimde bile olsa dünyayı daha düzgün hale getirmek için kullanıyorum. Ve artık o istikamette kullanabilmek için daha fazla fırsat görüyorum. Sadece yaptığım iş yardımıyla olsa bile, insanların zihinlerini bir süreliğine kederlerinden uzaklaştırıyorum.
Annem yıllar evvel “Adam ödül alır ancak mükafatı İlah verir” demişti. Dünya üzerinde var olan bütün mükafatları kazandım fakat mutluluğun ödüllerden gelmediğini öğrendim. The New York Times’a ve liste yapan herkese minnettarım. Fakat sahiden bunun için burada değilim.
Benimki, daha fazlaca Tanrı’nın verdiği bir misyon. Bu nazaranv, yeteneklerimi en yeterli biçimde kullanmak ve her fırsattan yararlanmak. Tanrı’nın işiyle ilgili olmak. Bildiklerimi ve yaşadıklarımı paylaşmak. Güzel ya da berbat olsa da paylaşmak. Yeni jenerasyon için profesyonel işimi anlatmak. Akıl hocası olmak. Yalnızca sahip olduğum şeyi kullanıp onunla yapabileceğimin en güzelini yapmak istiyorum.
SPIELBERG’DEN DE ÇALACAĞIM!
◊ Favori filmleriniz hangileri ya da direktör olarak sizi etkileyen, yönlendiren sinemalar hangileri?
– Bir direktör olarak en son çektiğim sinemada (A Journal For Jordan), “The Godfather”ı (Baba) bir daha izledim ve oradan çekim tekniklerini çaldım. İzlediğim sinemalar açısından karşılık verirsem… “Seven”ı (Yedi) izledim örneğin. “Silence of the Lambs”ı da (Kuzuların Sessizliği) tekrar izledim. “Aman Allah’ım ne film!” dedim ve bir daha kimi çekim tekniklerini çaldım.
◊ Neleri aldınız “Kuzuların Sessizliği”nden?
– Jodie’nin (Foster) Anthony Hopkins ile konuştuğu bir sahne. Direktör Jonathan Demme’nin, Anthony’nin yüzünü yakın plan çekiminde cama yansıttığı sahne. Bunu Jonathan’a selam üzere çaldım. yıllar evvel sinema yapmayı öğrenmek istediğim ve direktörlük konusunda sahiden gergin olduğum devirlerde, en yeterli direktörlerden biri olan Steven Spielberg “Çal” demişti, “Herkes çalıyor Denzel. Lakin çalarsan en güzelinden çal!” Spielberg’den de çalacağım. (Gülüyor)
◊ Pekala yine tekrar bıkmadan izlediğiniz sinemalar hangileri ya da dinlemekten asla sıkılmadığınız müzikler?
– Çok az sineması tekrar yine izleyebilirim. “The Godfather” o sinemalardan biri. Direktörlük yaparken daha fazlaca sinema izliyorum. Dürüst olmak gerekirse, sahiden bir sinema izleme tutkunu değilim. Çok fazla sinemaya bakmam. İzlerken sinemaları incelerim. kimi vakit de zevk için izlerim. Müzikte ise… Dinlediğim epeyce fazla müzik var. Funkadelic isminde bir küme var. “Cosmic Slop” albümleri 50 yıldır bende var ve hâlâ dün çıkmış üzere seviyorum. hayatımın en zevkli günlerinden biri, o kümeden müzisyen George Clinton ve onun çılgın haliyle geçirdiğim gündü.
◊ Pekala televizyon? Koronavirüs niçiniyle meskene kapandığımız periyotta televizyon izlediniz mi?
– 5-6 ay evvel kendi mağaramı (Man Cave) inşa ettim. Muhteşem ses sistemim, Macintosh donanımım, dev düz ekranım var. Her şey dokunabileceğim yerde. Televizyonu nitekim izlemiyorum. İzlediğimde ise daha epeyce belgesel çeşidinde şeylere bakıyorum. Nitekim hiç bir diziyi izlemiyorum.
◊ Ya haberler? Haberleri izler misiniz?
– Televizyonda pek fazla haber yok. Çok fazla görüş var ancak haber yok.
◊ Pandemi yüzünden sinemanın geleceği için endişelendiğimiz bir devir yaşadık, ki hâlâ kaygılar devam ediyor. Siz sinemanın geleceğini nasıl görüyorsunuz?
– Sinemanın her zamankinden daha kuvvetli biçimde geri döneceğine dair bir his var içimde. Zira bir topluluk olmayı istemek tabiatımızda var. Birleşmek, ortak tecrübelere sahip olmak… Sinemanın geleceğini nazaranceğiz. Ben daha epey insanlığın geleceğiyle ilgileniyorum.
◊ Projelerinizi seçerken hangi çeşitte olduklarına dikkat ediyor musunuz?
– Cinsine aslında bakmıyorum. Yalnızca senaryoyu okuyorum. Sayfaları çevirmek istiyor musun, enteresan ve heyecan verici mi? Öncelikle baktıklarım bunlar.
YALNIZCA TANRI’YA DAHA YAKIN OLMAK İSTİYORUM
◊ Daha az tercih edildiğini bildiğiniz biçimde bir tarafa yöneldiğiniz ve o tarafta verdiğiniz kararlar oldu mu?
– Evet… Manevî seyahatimde büyümem için oldu. İnsanların ruhsal seyahatim ve maneviyatım hakkında ne düşündüklerini artık umursamadığım noktaya gelmem konusunda kararlar aldım. bir müddet insanları kırabileceğim konusunda daha fazlaca telaşlıydım. Ya da tahminen kimi beşerler inanmıyorlardır derdim. Şayet düşündüklerimi söylersem insanları kaybedebilirim. Hayranlarım yanlış anlar mı ya da her her neyse…
Ne demeye çalıştığımı anlıyor musun? Artık korkmuyorum ve umurumda değil. sonuçları ne olursa olsun. Artık hayatımın geri kalanını yeni profesyonel olarak, August Wilson’ın oyunlarını sinemaya aktarmaya adadım.
Aileme gelince… Hoş ailemi izliyorum. Çocuklarımın hepsi kendi başlarına olağanüstü şeyler yapıyorlar. Eşim fazlaca başarılı. Manevî seyahatim açısından ise yalnızca Tanrı’ya daha yakın olmak ve İlah ile yürüyüşe çıkmak istiyorum. hayatımın geri kalanı için vazifem bu.
AKSİLİKLER ÜZERİNDE DURMUYORUM
◊ Yapımcılığını yaptığınız “Ma Rainey’s Black Bottom”, geçen yıl hayatını kaybeden Chadwick Boseman’a Oscar haricinde tüm mükafatları getirdi. “Filmde eski fikirlere karşı yeni fikirler var” dediniz. Ben “sanatçının vizyonunun manipüle edilmesi” diyorum. Siz bu dalda uzun yıllardır çalışıyorsunuz. Kendi çıkarları için sizin vizyonunuzdan yaralanmaya çalışanlar ya da manipüle edenler oldu mu?
– Her şeydilk evvel, olumsuz ya da aksiliklerin ömrümüze neler yapabilecekleri üzerinde durmuyorum. Beşerler bu biçim şeyleri hâlâ yapmaya çalışıyor, bu yalnızca sinemadaki senelera mahsus bir şey değil. Bu hâlâ devam ediyor; insanlardan yararlanmaya çalışan beşerler. Yeni bir şey hiç değil. İnsanlık hali ya da tabiatı bir şey. Dediğim üzere, aksilikler üzerinde durmuyorum. Olumlu olanı almaya ve bu hoş, kusursuz kıssaları paylaşmaya çalışıyorum. August Wilson’ın çalışmalarını şahane oyuncularla, şahane öykü anlatıcılarıyla anlatmak… Yalnızca bununla ilgiliyim. İlgilendiğim tek şey bu.
SERVET 1 GÜN DAHA FAZLA YAŞAMANIZA YARDIMCI OLMAZ bu biçimde niye PAYLAŞMIYORSUNUZ?
◊ Kazandığınızı bu dünyaya geri vermek ve inanç, hayatınızın iki büyük modülü. İnanç ve ruhaniyet, hayat stilinizi yönlendiriyor diyebilir miyiz?
– O denli düşünebiliriz. Ancak her vakit her insanın düzgün olduğunu görmek isteyen bir insan oldum. Oburlarının yeterli olduğunu görmek hoşuma gidiyor. Bu yalnızca benim tabiatım. Geri vermeye gelince, fazlaca şey verince fazlaca şey de geri geliyor. Dünyadaki son gününüzde servetinizi ve hazinenizi yanınıza katiyen alamazsınız. Servet 1 gün daha fazla yaşamanıza yardımcı olmaz. bu biçimde niye paylaşmıyorsunuz? Servetimin üstüne oturup tutmaktansa paylaşmaktan keyif alıyorum. Paylaşınca epeyce keyif alıyorum.
AUGUST WILSON YAZARKEN KARAKTERLERİN RUHLARINI MESKENE DAVET EDERDİ
◊ August Wilson’un yapıtlarının tümünü sinema yapacağınızı deklare ettinız. Bu kıssaları anlatmak sizin için ne kadar değerli?
– August Wilson, vaktimizin en büyük müelliflerinden biri. Çok varlıklı ve derin. Kıssalar hayli uygun yazılmış ve temalar kozmik. “Fences” meselade olduğu üzere; ihanet ve ihanetle birlikte yaşananlar. “Ma Rainey’s Black Bottom”da ise eski fikirlere karşı daha genç fikirler… Bence bu fikirler kozmik.
◊ August Wilson’un gayesi yüzyılın başından itibaren siyahi Amerikan olma tecrübesini yansıtmak mıydı sizce?
– Sanırım o denli. August yazarken konutun tüm kapı ve pencerelerini kapatır ve karakterlerin seslerini yahut ruhlarını konuta davet ederdi. Karakterler onunla konuşurlardı. O, onların söylemiş olduklerini yazardı. Bana bu biçimde anlatmıştı.