Beykozlu
New member
Derin Yoksulluk Ağı kurucularından Hacer Foggo, “Yoksulluğun azaltmasıyla ilgili ne iktidar, ne lokal idareler gerçek dürüst bir proje yaptı. Bu beşerler pandemiyle birlikte kendi hayatlarını döndüren o fiyatı alamadıkları vakit ansızın yoksullukları açlığa dönüştü. Bu, o toplumsal yardım denilen ödemelerin de kâfi olmadığını gösteriyor.” dedi.
Foggo, Üniversal gazetesinden Serpil İlgün’e konuştu.
-AKP, iktidarının birinci senelerından itibaren uygulamaya koyduğu toplumsal yardım düzenekleriyle övünüyor. AKP, yardımları alan muhtaçlık sahiplerinin de vakit zaman “makarnacılar”, “kömürcüler” olarak itham edildiği toplumsal yardımlarla yoksulluğa müdahale mi ediyor yoksa sürdürülebilir mi kılıyor?
Bir kez bunların toplumsal yardım değil, toplumsal hak olması, bu biçimde nitelenmesi gerekiyor. Bir partinin kasasından değil, hepimizin vergilerinden yapılan ödemeler bunlar. Kesildiği anda da açlık durumu yaşanıyor. Yoksulluğun azaltmasıyla ilgili ne iktidar, ne lokal idareler yanlışsız dürüst bir proje yaptı. Bu beşerler pandemiyle birlikte kendi hayatlarını döndüren o fiyatı alamadıkları vakit aniden yoksullukları açlığa dönüştü. Bu, o toplumsal yardım denilen ödemelerin de kâfi olmadığını gösteriyor. Fakat buradaki temel sorun, o toplumsal yardımlarda bir muhtaçlık, bir itaat lisanının kurulması, hak temelli bir bakışın olmaması. Toplumsal yardım olmasın değil, tam bilakis iş bulduğu vakit da kendisini toparlayacak duruma gelmeden asla kesilmemesi hatta hiç kesilmemesi gereken bir temel gelirin olması gerekiyor. Temel bir gelirle bu beşerler bununla birlikte özgürleşebilir. Lakin bu biçimde çocuğuna ayakkabı alabilir, bir sinemaya gitmeyi düşünebilir, tahminen 2 gün tatil yapma hakkı elde edebilir. Zira bu insanların hayatlarında tatil yok, sinema yok, yani bir yaşama hakkı elde etmeleri gerekiyor diye düşünüyorum. Yoksa daima bu yardımı verenin elinde bir sopa, bir tehdit olacak. bu biçimde olunca söylemiş olduğiniz üzere yönetilebilir olur ve yarı aç yarı tok yaşamaya devam eder. Yoksa açlık çeken bir beşere hangi partiye oy verdiğinin söyletilmesi bana utanç verici geliyor. Bak işte onun cep telefonu var denilmesi de utanç verici geliyor. Zira ortamızda fazlaca derin bir eşitsizlik var. O eşitsizlik üzerinden daima parmak sallayan bir siyaset.
Ayrıyeten yardım sorununda şu da var, diyelim A şahsı fabrikada bir iş buluyor, yardımı kesiliyor. Fakat 2 ay daha sonra işten çıkartılıyor, aslına bakarsanız garantisiz çalıştırılmış A bireyi daha sonra dönüp o yardımlara başvurduğunda tekrar bir daha alması en az 4-5 ay sürüyor.
-Çocuk ve bayan yoksulluğunun altını çizdiniz. Temmuz-eylül 2020 ayları içinde 103 aileyle görüştünüz “Pandemi Periyodunda Derin Yoksulluk ve Haklara Erişim” araştırmanızda bilhassa bu iki küme için öne çıkan bulgular ne oldu?
Beni de fazlaca etkileyen, örneğin bu vakitte çocukların çalışmaya başlaması. Çocukların yüzde 6’sının mesken geçindirme pozisyonuna geçmesi. Bayanlarda da yüzde 82’sinin pede erişememesi örneğin ekonomik niçinlerle. bir daha görüştüğümüz ailelerin yüzde 85’i kâfi besine ulaşamıyor. Yüzde 74’ü bebek maması ve bezi almakta zorlanırken, yüzde 21’i hiç alamıyor. O yüzden yoksulluğun hem de bir insan hakları ihlali olduğunu söylüyoruz.”
Foggo, Üniversal gazetesinden Serpil İlgün’e konuştu.
-AKP, iktidarının birinci senelerından itibaren uygulamaya koyduğu toplumsal yardım düzenekleriyle övünüyor. AKP, yardımları alan muhtaçlık sahiplerinin de vakit zaman “makarnacılar”, “kömürcüler” olarak itham edildiği toplumsal yardımlarla yoksulluğa müdahale mi ediyor yoksa sürdürülebilir mi kılıyor?
Bir kez bunların toplumsal yardım değil, toplumsal hak olması, bu biçimde nitelenmesi gerekiyor. Bir partinin kasasından değil, hepimizin vergilerinden yapılan ödemeler bunlar. Kesildiği anda da açlık durumu yaşanıyor. Yoksulluğun azaltmasıyla ilgili ne iktidar, ne lokal idareler yanlışsız dürüst bir proje yaptı. Bu beşerler pandemiyle birlikte kendi hayatlarını döndüren o fiyatı alamadıkları vakit aniden yoksullukları açlığa dönüştü. Bu, o toplumsal yardım denilen ödemelerin de kâfi olmadığını gösteriyor. Fakat buradaki temel sorun, o toplumsal yardımlarda bir muhtaçlık, bir itaat lisanının kurulması, hak temelli bir bakışın olmaması. Toplumsal yardım olmasın değil, tam bilakis iş bulduğu vakit da kendisini toparlayacak duruma gelmeden asla kesilmemesi hatta hiç kesilmemesi gereken bir temel gelirin olması gerekiyor. Temel bir gelirle bu beşerler bununla birlikte özgürleşebilir. Lakin bu biçimde çocuğuna ayakkabı alabilir, bir sinemaya gitmeyi düşünebilir, tahminen 2 gün tatil yapma hakkı elde edebilir. Zira bu insanların hayatlarında tatil yok, sinema yok, yani bir yaşama hakkı elde etmeleri gerekiyor diye düşünüyorum. Yoksa daima bu yardımı verenin elinde bir sopa, bir tehdit olacak. bu biçimde olunca söylemiş olduğiniz üzere yönetilebilir olur ve yarı aç yarı tok yaşamaya devam eder. Yoksa açlık çeken bir beşere hangi partiye oy verdiğinin söyletilmesi bana utanç verici geliyor. Bak işte onun cep telefonu var denilmesi de utanç verici geliyor. Zira ortamızda fazlaca derin bir eşitsizlik var. O eşitsizlik üzerinden daima parmak sallayan bir siyaset.
Ayrıyeten yardım sorununda şu da var, diyelim A şahsı fabrikada bir iş buluyor, yardımı kesiliyor. Fakat 2 ay daha sonra işten çıkartılıyor, aslına bakarsanız garantisiz çalıştırılmış A bireyi daha sonra dönüp o yardımlara başvurduğunda tekrar bir daha alması en az 4-5 ay sürüyor.
-Çocuk ve bayan yoksulluğunun altını çizdiniz. Temmuz-eylül 2020 ayları içinde 103 aileyle görüştünüz “Pandemi Periyodunda Derin Yoksulluk ve Haklara Erişim” araştırmanızda bilhassa bu iki küme için öne çıkan bulgular ne oldu?
Beni de fazlaca etkileyen, örneğin bu vakitte çocukların çalışmaya başlaması. Çocukların yüzde 6’sının mesken geçindirme pozisyonuna geçmesi. Bayanlarda da yüzde 82’sinin pede erişememesi örneğin ekonomik niçinlerle. bir daha görüştüğümüz ailelerin yüzde 85’i kâfi besine ulaşamıyor. Yüzde 74’ü bebek maması ve bezi almakta zorlanırken, yüzde 21’i hiç alamıyor. O yüzden yoksulluğun hem de bir insan hakları ihlali olduğunu söylüyoruz.”