Diş etimizde hissettiğimiz çekilmeler, diş fırçalarken yaşadığımız diş eti kanamaları ve diş eti sorunları kaynaklı yaşadığımız diş sallanma şikayetleri hayli önemli sorunların sinyalleridir. Bu üzere durumlarda tedavinin aksatılması ise çene kemiklerinde erimelere ve kemik kaybıyla sonuçlanan önemli tablolara dönüşerek hastanın sıhhatini çok olumsuz tesirler.
Diş eti hastalıklarının başlangıcı güzel ve aktif olmayan ağız ve diş sıhhati bakımından kaynaklanmaktadır. Uygun fırçalanmayan diş ve diş eti yüzeylerinde besinler ve mikrobiyal dental plak birikir. Tükürükteki kalsiyum ve bikarbonat iyonlarının plak üzerine çökelmesiyle diş taşı oluşumu başlar. Bu diş taşının biriktiği alanda daima olarak barınması bölgedeki mikroorganizma çeşitliliğini oldukçaça arttırır ve ortamda yıkıcı kimi mikroorganizmal salgılar üremeye başlar. bu biçimdelikle yavaş yavaş bölgede kanamalar ve kemik kayıpları başlar. Sonunda kemik dayanağını kaybeden dişin sallanması ve kaybıyla geri dönüşü olmayan hasarlar oluşur.
Tüm bunların önlenmesi için bu yıkıcı basamakların en başına, yani ağız ve diş bakımı asıllarını uygun ve aktif bir biçimde uygulanmasına uğraş etmek gerekiyor. Buna karşın ağızda ulaşılamayan ve temizlenmesi güç alanlar olacaktır. Diş eti altında birikime müsait ve kişinin ulaşamadığı bölgeler varsa de sistemli tabip denetimi ve paklığında bu alanlar için gerekli uygulamalar yapılmalıdır.
Tedavide çoklukla genel diş taşı paklığı ile yol katedilebilmektedir. Bu hasta için pek konforlu ve kısa süren bir süreçtir. Şayet hastada daha derin cepler yahut kemik kaybı olan durumlar var ise lokal anestezi uygulamasıyla subgingival kürtaj sürecine gerek duyulabilir. Şahısta bir tepki olarak diş eti büyümeleri görülüyorsa bu alanların gingivoplasti yapılarak düzenlenmesi gerekliliği de olabilir. Daha ileri olaylarda ise cerrahi uygulamalar gerekebilir. Daima ve tertipli bakım diş eti hastalıkları için en önleyici ve gözetici tedavi yaklaşımıdır.
Diş eti hastalıklarının başlangıcı güzel ve aktif olmayan ağız ve diş sıhhati bakımından kaynaklanmaktadır. Uygun fırçalanmayan diş ve diş eti yüzeylerinde besinler ve mikrobiyal dental plak birikir. Tükürükteki kalsiyum ve bikarbonat iyonlarının plak üzerine çökelmesiyle diş taşı oluşumu başlar. Bu diş taşının biriktiği alanda daima olarak barınması bölgedeki mikroorganizma çeşitliliğini oldukçaça arttırır ve ortamda yıkıcı kimi mikroorganizmal salgılar üremeye başlar. bu biçimdelikle yavaş yavaş bölgede kanamalar ve kemik kayıpları başlar. Sonunda kemik dayanağını kaybeden dişin sallanması ve kaybıyla geri dönüşü olmayan hasarlar oluşur.
Tüm bunların önlenmesi için bu yıkıcı basamakların en başına, yani ağız ve diş bakımı asıllarını uygun ve aktif bir biçimde uygulanmasına uğraş etmek gerekiyor. Buna karşın ağızda ulaşılamayan ve temizlenmesi güç alanlar olacaktır. Diş eti altında birikime müsait ve kişinin ulaşamadığı bölgeler varsa de sistemli tabip denetimi ve paklığında bu alanlar için gerekli uygulamalar yapılmalıdır.
Tedavide çoklukla genel diş taşı paklığı ile yol katedilebilmektedir. Bu hasta için pek konforlu ve kısa süren bir süreçtir. Şayet hastada daha derin cepler yahut kemik kaybı olan durumlar var ise lokal anestezi uygulamasıyla subgingival kürtaj sürecine gerek duyulabilir. Şahısta bir tepki olarak diş eti büyümeleri görülüyorsa bu alanların gingivoplasti yapılarak düzenlenmesi gerekliliği de olabilir. Daha ileri olaylarda ise cerrahi uygulamalar gerekebilir. Daima ve tertipli bakım diş eti hastalıkları için en önleyici ve gözetici tedavi yaklaşımıdır.