Beykozlu
New member
◊ Kendinizi tanır mısınız? Neler yapıyordunuz öncesinde?
– ODTÜ Bilgisayar Mühendisliği mezunuyum. senelerca Pfizer, Microsoft üzere kurumsal yerlerde çalıştım. Artık özgür çalışıyorum. 18 yıldır motosiklete biniyorum, yaz-kış dağlarda kamp yapıyorum.
◊ Çok şiddetli bir yarıştan muvaffakiyet ile çıktınız, yarıştan bahseder misiniz?
– TransAnatolia, Türkiye’de 2010 yılından beri her yıl düzenlenen memleketler arası bir motorsporları yarış tertibi ve dünyanın en uygun ralli yarışlarından biri olarak tanınmaya başladı. 11-18 Eylül 2021’de TransAnatolia’nın 11’inci yılında, Anadolu uygarlıklarının gözbebeği Eskişehir’den, Kars’a macera dolu bir yarış oldu. Birfazlaca ülkeden gelen yarışçılar ile tarihimizin yazıldığı Anadolu topraklarında yarıştık.
Eskişehir, Ankara, Bolu, Çankırı, Kastamonu, Çorum, Yozgat, Tokat, Sivas, Erzincan, Gümüşhane, Erzurum, Kars ve Ardahan olmak üzere toplam 14 vilayet sonundan geçerek, 2 bin 300 km yol yaptık. Vakit zaman terör riski altında, jandarmalar tarafınca korunan dağlardan, vakit zaman da hiç yol, iz dahi olmayan parkurlardan oluşan çok kuvvetli etapları geçtik.
YILLARDIR KARDA KIŞTA
MOTOSİKLETLE GEZİYORUM
◊ Off-road’a katılma fikri nasıl düştü aklınıza?
– Ben yıllardır motosiklet ile geziyor, karda kışta kamp yapıyorum. Biraz daha konforlu bir gezgincilik için 4×4 Toyota Hilux ve daha sonra da kasa üstü karavan aldım. Su, gece ısıtıcısı olan kamp farklı bir zevkmiş halbuki. daha sonra büsbütün dağlardan gittiğimiz bir Karadeniz gezisi ile birlikte off-road sürmek tutku oldu bende.
◊ Pekala, yarışa katılmaya nasıl karar verdiniz?
– Bir gün aracı servise götürmüştüm, orada duydum TransAnatolia’yı birinci. ‘Macera’ kategorisi diye bir seçenek de varmış acemiler için. Bu kategoride vakte karşı hız ile gitmek değil, navigasyon kıymetli dediler. “Ee tamam da ben ve bu araç ile olur mu?” diye düşünürken, İlyas Usta “yaparsın tabii” deyince kendimi kayıt olmuş buldum.
◊ Grubunuzdan bahseder misiniz?
– çok yorucu ve zorlayıcı bir tempoda yarışacaktık. Yanıma fizikî ve zihinsel olarak kuvvetli ve şartlar ne olursa olsun keyfini çıkartıp, gülüp eğlenebileceğimiz bir kadro arkadaşı lazımdı. Co-pilotluğu, üniversiteden sınıf arkadaşım Ayşegül Telli’ye teklif ettim. O, Polonya’da MasterCard’da üst seviye yönetici olarak çalışıyor. Ağır bir iş temposu bulunmasına karşın ne yaptı etti, ayarladı işlerini ve geldi. Yarışa kadar geçen süreçte yaşadığımız heyecanı sözler ile anlatmam mümkün değil. Hem aracın teknik gereksinimlerini tamamladık, hem ustadan lastik sökme takma, filtre değiştirme, ufak aksaklıklara müdahale eğitimleri aldık. Ha bu ortada her şarta uygun kıyafet, ayakkabı, eldiven almayı da ihmal etmedik alışılmış.
TAM ÖĞRENMEYE
BAŞLADIK YARIŞ BİTTİ
◊ Yarış nasıl geçti?
– Ne off-road sürüş, ne yol notu nedir bilmeden gittik yarışa. Etrafımızda onca modifiye edilmiş aracın yanında, kasasında karavan olan bir araç ile çok dezavantajlı durumda idik. Yarışta bayan tek gruptuk. Birinci birkaç gün off-road yarış nasıl bir şeydir, yol notu nedir, nasıl okunur ile çok debelendik.
Sabahları 05:30’da kalkıp, çadırı toplayarak başladık güne. Kaybolmadığımız günler 6-7 saat sürdük, kaybolduğumuzda 8-10 saat dağlarda debelendik. kimi vakit yol iz olmayan tarlalardan gittik, elimizdeki tek bilgi “pusuladan 230 derece Kuzey-Batı’ya gideceksin” idi.
kimi vakit de silahlı jandarmaların muhafazasında terör riski olan dağlarda, kuş uçmaz yerlerde kilometrelerce sürdük. Bizim kategorimizde yarışan 19 ekip vardı, 3 gün daha sonra yorulan 3 grup yarışı bıraktı. Biz ise her gün daha yeterli hissettik kendimizi. Günü ikinci olarak bitirdiğimiz vakit içinder oldu. Lakin biz tam öğrenmeye başlamıştık ki yarış bitti. Birincilik öbür yarışlara kaldı.
◊ Yarışta gayenize kavuştunuz mu?
– Hayalimiz hem off-road rally tıpkı vakitte TransAnatolia nasıl bir şeydir deneyim etmek ve azamî keyfini çıkartmak idi. Ziyadesiyle keyif aldık.
Gayeye gelince; İstanbul’dan yarışın başlayacağı Eskişehir’e sürerken, Ayşegül’e demiştim ki: “Hedefimiz yarışçıların yarısını geçmek olsun.” hiç bir şey bilmeden artık neye güveniyorsam! Lakin yaptık vallahi. 19 grup içinde dokuzuncu bitirdik.
AMAÇLARIMIZIN
PEŞİNDEN GİDECEĞİZ
◊ Pekala, müsabakaya devam mı, tamam mı?
– Kasasında karavan olan bir araçla öteki modifiye araçlardan epeyce dezavantajlı bir biçimde yarıştık. Ona karşın dereceye girdiğimiz günler oldu. Bundan daha sonra hem TransAnatolia’ya hem öbür yarışlara katılmak istiyoruz.
Yarıştan dönüş yolunda TransAnatolia 2022 maksadımızı konuştuk. Alışılmış ki bu amaçlarımıza ulaşabilmemiz için yarış şartlarına daha uygun bir araç ve donanıma gereksinimimiz var. Bunun için bu hayalimizi ve amacımızı destekleyecek, bizlere sponsor olarak dayanak verecek markaların arayışındayız.
Hem TransAnatolia tıpkı vakitte başka yarışlara katılarak heyecan ve amaçlarımızın peşinden gideceğiz. Bu heyecanı insan bir defa yaşadı mı, çıkmıyor kanından…
ANADOLU BEŞERİNİN KALBİNDEN ÖPMEK LAZIM
◊ Yarıştan aklımızda fazlaca keyifi anlar kaldı… örneğin yarışın dördüncü gününde bir kaybolduk ki, o denli bu biçimde değil. İki ağaç kısımları içinde sıkışmış, burnu aşağıya vermiş, 45 derece eğimde duran bir araç düşünün! Ne ilerlemek mümkün, ne hareket yapmak. O gün uçsuz bucaksız yerlerde kaybolmalara doyamadık.
Hava karardı, artık dağlardan iniyoruz ve bir anayola bağlanıp süratlice bitiş noktasına ulaşmamız lazım. Dayanılmaz telaşlıyız, ceza yemeyelim diye uğraşıyoruz. Süratle gidiyorum, uzaktan bir polis gördüm, bana durmam için el ediyordu. Süratle giderken camı açtım, içimden de cümlemi hazırladım “yarıştayız, vakte karşı yarışıyorum, gitmem lazım” deyip, durmadan geçeceğim.
Yaklaştım tam ağzımı açacağım “Jale Hanım, güzel geldiniz yeterli misiniz?” dedi. Ağzım açık dona kaldım orada.
Oysaki mahallî güvenlik güçleri yarışçıların pozisyonlarını takip ediyormuş ve dağda bir tek biz kaldığımızdan merak etmişler. Ağzımız kulaklarımıza vardı. Rica etti, selfie de çektik, ayrıldık.
◊ Sonraki sabah, çıkış yapacağız, baktım ‘Start’ta kalabalık bir izleyici kümesi var. Biz çıkış noktasına geldik tezahürat koptu “Jale Abla, Jale Abla” diye… Halbuki duymuşlar bayan grup çıkacak diye, nazaranvlilerden adımı öğrenmişler. Eh ben de halkımıza karşılık vermek için belime kadar sarktım camdan, halkı selamladım. Biz koptuk natürel gülmekten, harika bir andı.
◊ bir daha bir gün, yarışta parkur haricinde o kadar yol yapmışız ki yakıt dibinde! Dağ başında kalakaldık. Durumu uydudan bildirdik, artık akşamı ve kurtarılmayı bekliyorduk.
10 dakika geçti ki bir baktık kepçe geldi. Sıkıntımızı anlattık. Adamcağız elindeki boş pet şişelerden uç uca ekleyip yakıt transfer borusu yaptı, kendi yakıtından aktardı. “Yardım edeyim” dedim, “Bir de sen ellerini batırma” dedi.
Günümüzü kurtardı sağ olsun. “Yakıt parasını ödeyeyim bari” deyip para uzattım ki güya hakaret etmişim üzere oldu. Anadolu beşerinin kalbinden öpmek lazım.
– ODTÜ Bilgisayar Mühendisliği mezunuyum. senelerca Pfizer, Microsoft üzere kurumsal yerlerde çalıştım. Artık özgür çalışıyorum. 18 yıldır motosiklete biniyorum, yaz-kış dağlarda kamp yapıyorum.
◊ Çok şiddetli bir yarıştan muvaffakiyet ile çıktınız, yarıştan bahseder misiniz?
– TransAnatolia, Türkiye’de 2010 yılından beri her yıl düzenlenen memleketler arası bir motorsporları yarış tertibi ve dünyanın en uygun ralli yarışlarından biri olarak tanınmaya başladı. 11-18 Eylül 2021’de TransAnatolia’nın 11’inci yılında, Anadolu uygarlıklarının gözbebeği Eskişehir’den, Kars’a macera dolu bir yarış oldu. Birfazlaca ülkeden gelen yarışçılar ile tarihimizin yazıldığı Anadolu topraklarında yarıştık.
Eskişehir, Ankara, Bolu, Çankırı, Kastamonu, Çorum, Yozgat, Tokat, Sivas, Erzincan, Gümüşhane, Erzurum, Kars ve Ardahan olmak üzere toplam 14 vilayet sonundan geçerek, 2 bin 300 km yol yaptık. Vakit zaman terör riski altında, jandarmalar tarafınca korunan dağlardan, vakit zaman da hiç yol, iz dahi olmayan parkurlardan oluşan çok kuvvetli etapları geçtik.
YILLARDIR KARDA KIŞTA
MOTOSİKLETLE GEZİYORUM
◊ Off-road’a katılma fikri nasıl düştü aklınıza?
– Ben yıllardır motosiklet ile geziyor, karda kışta kamp yapıyorum. Biraz daha konforlu bir gezgincilik için 4×4 Toyota Hilux ve daha sonra da kasa üstü karavan aldım. Su, gece ısıtıcısı olan kamp farklı bir zevkmiş halbuki. daha sonra büsbütün dağlardan gittiğimiz bir Karadeniz gezisi ile birlikte off-road sürmek tutku oldu bende.
◊ Pekala, yarışa katılmaya nasıl karar verdiniz?
– Bir gün aracı servise götürmüştüm, orada duydum TransAnatolia’yı birinci. ‘Macera’ kategorisi diye bir seçenek de varmış acemiler için. Bu kategoride vakte karşı hız ile gitmek değil, navigasyon kıymetli dediler. “Ee tamam da ben ve bu araç ile olur mu?” diye düşünürken, İlyas Usta “yaparsın tabii” deyince kendimi kayıt olmuş buldum.
◊ Grubunuzdan bahseder misiniz?
– çok yorucu ve zorlayıcı bir tempoda yarışacaktık. Yanıma fizikî ve zihinsel olarak kuvvetli ve şartlar ne olursa olsun keyfini çıkartıp, gülüp eğlenebileceğimiz bir kadro arkadaşı lazımdı. Co-pilotluğu, üniversiteden sınıf arkadaşım Ayşegül Telli’ye teklif ettim. O, Polonya’da MasterCard’da üst seviye yönetici olarak çalışıyor. Ağır bir iş temposu bulunmasına karşın ne yaptı etti, ayarladı işlerini ve geldi. Yarışa kadar geçen süreçte yaşadığımız heyecanı sözler ile anlatmam mümkün değil. Hem aracın teknik gereksinimlerini tamamladık, hem ustadan lastik sökme takma, filtre değiştirme, ufak aksaklıklara müdahale eğitimleri aldık. Ha bu ortada her şarta uygun kıyafet, ayakkabı, eldiven almayı da ihmal etmedik alışılmış.
TAM ÖĞRENMEYE
BAŞLADIK YARIŞ BİTTİ
◊ Yarış nasıl geçti?
– Ne off-road sürüş, ne yol notu nedir bilmeden gittik yarışa. Etrafımızda onca modifiye edilmiş aracın yanında, kasasında karavan olan bir araç ile çok dezavantajlı durumda idik. Yarışta bayan tek gruptuk. Birinci birkaç gün off-road yarış nasıl bir şeydir, yol notu nedir, nasıl okunur ile çok debelendik.
Sabahları 05:30’da kalkıp, çadırı toplayarak başladık güne. Kaybolmadığımız günler 6-7 saat sürdük, kaybolduğumuzda 8-10 saat dağlarda debelendik. kimi vakit yol iz olmayan tarlalardan gittik, elimizdeki tek bilgi “pusuladan 230 derece Kuzey-Batı’ya gideceksin” idi.
kimi vakit de silahlı jandarmaların muhafazasında terör riski olan dağlarda, kuş uçmaz yerlerde kilometrelerce sürdük. Bizim kategorimizde yarışan 19 ekip vardı, 3 gün daha sonra yorulan 3 grup yarışı bıraktı. Biz ise her gün daha yeterli hissettik kendimizi. Günü ikinci olarak bitirdiğimiz vakit içinder oldu. Lakin biz tam öğrenmeye başlamıştık ki yarış bitti. Birincilik öbür yarışlara kaldı.
◊ Yarışta gayenize kavuştunuz mu?
– Hayalimiz hem off-road rally tıpkı vakitte TransAnatolia nasıl bir şeydir deneyim etmek ve azamî keyfini çıkartmak idi. Ziyadesiyle keyif aldık.
Gayeye gelince; İstanbul’dan yarışın başlayacağı Eskişehir’e sürerken, Ayşegül’e demiştim ki: “Hedefimiz yarışçıların yarısını geçmek olsun.” hiç bir şey bilmeden artık neye güveniyorsam! Lakin yaptık vallahi. 19 grup içinde dokuzuncu bitirdik.
AMAÇLARIMIZIN
PEŞİNDEN GİDECEĞİZ
◊ Pekala, müsabakaya devam mı, tamam mı?
– Kasasında karavan olan bir araçla öteki modifiye araçlardan epeyce dezavantajlı bir biçimde yarıştık. Ona karşın dereceye girdiğimiz günler oldu. Bundan daha sonra hem TransAnatolia’ya hem öbür yarışlara katılmak istiyoruz.
Yarıştan dönüş yolunda TransAnatolia 2022 maksadımızı konuştuk. Alışılmış ki bu amaçlarımıza ulaşabilmemiz için yarış şartlarına daha uygun bir araç ve donanıma gereksinimimiz var. Bunun için bu hayalimizi ve amacımızı destekleyecek, bizlere sponsor olarak dayanak verecek markaların arayışındayız.
Hem TransAnatolia tıpkı vakitte başka yarışlara katılarak heyecan ve amaçlarımızın peşinden gideceğiz. Bu heyecanı insan bir defa yaşadı mı, çıkmıyor kanından…
ANADOLU BEŞERİNİN KALBİNDEN ÖPMEK LAZIM
◊ Yarıştan aklımızda fazlaca keyifi anlar kaldı… örneğin yarışın dördüncü gününde bir kaybolduk ki, o denli bu biçimde değil. İki ağaç kısımları içinde sıkışmış, burnu aşağıya vermiş, 45 derece eğimde duran bir araç düşünün! Ne ilerlemek mümkün, ne hareket yapmak. O gün uçsuz bucaksız yerlerde kaybolmalara doyamadık.
Hava karardı, artık dağlardan iniyoruz ve bir anayola bağlanıp süratlice bitiş noktasına ulaşmamız lazım. Dayanılmaz telaşlıyız, ceza yemeyelim diye uğraşıyoruz. Süratle gidiyorum, uzaktan bir polis gördüm, bana durmam için el ediyordu. Süratle giderken camı açtım, içimden de cümlemi hazırladım “yarıştayız, vakte karşı yarışıyorum, gitmem lazım” deyip, durmadan geçeceğim.
Yaklaştım tam ağzımı açacağım “Jale Hanım, güzel geldiniz yeterli misiniz?” dedi. Ağzım açık dona kaldım orada.
Oysaki mahallî güvenlik güçleri yarışçıların pozisyonlarını takip ediyormuş ve dağda bir tek biz kaldığımızdan merak etmişler. Ağzımız kulaklarımıza vardı. Rica etti, selfie de çektik, ayrıldık.
◊ Sonraki sabah, çıkış yapacağız, baktım ‘Start’ta kalabalık bir izleyici kümesi var. Biz çıkış noktasına geldik tezahürat koptu “Jale Abla, Jale Abla” diye… Halbuki duymuşlar bayan grup çıkacak diye, nazaranvlilerden adımı öğrenmişler. Eh ben de halkımıza karşılık vermek için belime kadar sarktım camdan, halkı selamladım. Biz koptuk natürel gülmekten, harika bir andı.
◊ bir daha bir gün, yarışta parkur haricinde o kadar yol yapmışız ki yakıt dibinde! Dağ başında kalakaldık. Durumu uydudan bildirdik, artık akşamı ve kurtarılmayı bekliyorduk.
10 dakika geçti ki bir baktık kepçe geldi. Sıkıntımızı anlattık. Adamcağız elindeki boş pet şişelerden uç uca ekleyip yakıt transfer borusu yaptı, kendi yakıtından aktardı. “Yardım edeyim” dedim, “Bir de sen ellerini batırma” dedi.
Günümüzü kurtardı sağ olsun. “Yakıt parasını ödeyeyim bari” deyip para uzattım ki güya hakaret etmişim üzere oldu. Anadolu beşerinin kalbinden öpmek lazım.