Beykozlu
New member
Esra Akkaya, 90’ların ortasında uzun yıllar ekrana gelen “Mahallenin Muhtarları”nda Sevecen rolüyle birinci vakit içinderda tanındı.
Rol o kadar sevildi ki Sevecen artık aileden biri üzereydi. Akkaya, veterinerlik fakültesinde okurken oyunculuk hayalinin nasıl başladığını şu biçimde anlatıyor:
“Eğlenceli bir ailede büyüdüm. Annem beni daima toplumsal faaliyetlere ve kurslara gdolayıyordu. 5 yaşında jimnastiğe başladım. Kadıköy Halk Eğitim’de hangi kurs var ise annem beni ona gdolayırdü.
Bu sayede de bir sürü keyfim gelişti. hiç bir vakit tek bir şey olacağımı düşünmedim. Yalnızca bir şeyi istemedim o da büyümek. Ben çok geç büyüdüm. Oynamaya devam etmek istedim. daha sonra da oynamayı hiç bitirmedim. 13 yaşında tiyatro ile karşılaştım.
Bir çocuk oyununa gittim ve sahnede arkadaşlarım vardı. Çok heyecanlandım ve sahnede olmak istedim. 1983 yılında bir çocuk oyununa girdim. bu biçimde ben oynamanın bitmeyeceği yeri buldum.
Annem akademik bir bayandı. Matematikte güzeldim ancak edebiyatçıydım. Veteriner fakültesini kazandım. Konservatuvara yarı vakitli girmeye çalıştım. ‘Ya veteriner ya da oyuncu’ ol dediler.
Bu sefer özgürlük bayrağını açtım. Annem ‘hayatta olmaz’ dedi. Babam yanımda durdu. Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuarı’na girdim.”
‘Şirin’ ile bitmeyen
bir ünlülüğüm oldu
Esra Akkaya, “Mahallenin Muhtarları”na nasıl dahil olduğunu şu biçimde anlatıyor:
“1987’de TRT’de Hint sinemalarına seslendirme yapıyordum. Akabinde Tiyatro İstanbul’da sahneye çıkmaya başladım. Cihan Ünal hocamdı ve Gencay Gürün’e ‘bu çocuk olur’ dedi. 21 yaşımdayken tiyatroda başrol oynadım. Beni sahnede izleyen Cihat Tamer de Kandemir Konduk’a diyor ki ‘Senin Şirin’i buldum sahnede.’ Kandemir Konduk ile tanıştıktan daha sonra Tatlı karakterini oynamaya başladım.”
Erkan Can’dan
hayli şey öğrendim
Oyuncu, birebir dizide olduğu üzere set ortamında aile üzere olduğunu lisana getiriyor:
“O dizide epey keyifli oldum. Partnerim de Erkan Can’dı. Canım, abim… Çok şey öğrendim ondan. Setin hoş kızı Azita, kostüm ve dekor sorumlumuzdu. Erkan Can, onunla evlendi. Ailecek görüşürüz. 6 yıl o dizide yer aldım. O dizinin de sefasını daima sürdüm. Sevecen bilinçaltına yerleşti. Şanslı bir karakterle akıllarda kaldım. Bitmeyen ünlü olma durumu oldu.”
Akkaya, “senelerca bu karakterle anılmaktan rahatsız olmadınız mı” sorusuna şu cevabı veriyor:
“Üstüme makûs bir karakter yapışsaydı bilmiyorum onunla da bu kadar keyifli olur muydum! Sevecen ailenin tatlı kızıydı. bu biçimdelar genç erkekler beni gördüklerinde, ‘annem daima senin üzere bir gelini olsun istiyor’ sıkıntısı. Artık de daima ‘senin üzere bir annem olsun istedim’ diyenlerle karşılaşıyorum. Güzel bir ikondu. Beni hiç üzmedi.”
Müşfik Hoca ‘Daha kaç Akkaya mezun edeceğim’ kederi
Esra Akkaya’nın kardeşleri Sarp ve Kaya Akkaya da oyuncu:
“Ben konservatuvarda okurken kardeşlerim küçümendi. Okulda öğrendiğim her şeyi konutta uyguluyordum.”
Oyuncu, “Nasıl bir ablaydınız” sorusuna şu karşılığı veriyor:
“Baskın bir ablaydım. Ortamızda 10 yaş fark olunca ve annem de ikizlerle karşılaşınca onları bana emanet etti. Erken sorumluluk aldım. Konservatuvarı kendileri seçti. Biz yapışık kardeşlerdik. Okula gelip gitgide eğlenceli de bir dünya gördüler. örneğin Tuna Orhan kantinde gitar çalıyor, müzikler söylüyordu.
Müşfik Kenter üzere bir usta başımızda olunca o aile kolay kolay dağılmadı. Sarp ve Kaya, bu ortamı görür görmez alımlı geldi. Teker teker okula girdik. Müşfik Hoca, en son Kaya girdiğinde ‘Daha kaç Akkaya mezun edeceğim’ dedi. 3’ümüz benzeri bir tornadan çıktık. Kardeşlerimle ekol birliğimiz de var.”
Arkadaşlarıma iş bulurken ajansımı açtım
Esra Akkaya, tiyatroya devam etse de 2000’li yılların sonunu hakikat televizyon ve sinemada oyunculuğa orta veriyor. Bunun sebebini şöyleki anlatıyor:
“Ajansımı açtım. O devir o kadar fazlaca arkadaşıma zevkle iş buldum ki dediler ki ‘Sen cast yap.’ Kendiliğimden ajans oldum. Ajans da hem uygun kazandım tıpkı vakitte hoş vakit geçirdim. O sırada oyunculuk eğitiminden gelmemiş olanlar da ekranda yer bulmaya başladı. Bu bir tenkit değil, yalnızca anlayamıyordum. daha sonradan alaka sistemini çözemedim. Her şey epey hızlandı. Öbür üretimci ve oyuncu profili ortaya çıktı. Onunla uyumlu olamadım. O yüzden de oyuncu ve ajans olarak medyadan uzak durmaya karar verdim. 14 yıl açık kaldı o ajans.”
Oyunculuk beni bırakırsa bırakırım
“Teşekkür etmeden ayrılacağım bir sette olmak istemem lakin oyunculuk yapmak isterim. Zanaat sahiplerine daima şunu derim, ‘Sen bırakmazsın, o seni aşar. Kâfi ki o seni bırakmasın.’ Oyunculuk beni bırakırsa bırakır. O beni bırakmazsa benim haddim değil ki onu bırakayım.”
“Tohum, Toprak, Dijital”i oğlumla yapıyoruz
Esra Akkaya, şimdilerde 8 yaşındaki oğlu Can ile Bodrum’da yaşıyor. 52 yaşındaki oyuncu, İz TV için “Tohum, Toprak, Dijital” adlında bir belgesel programı yapıyor: “7 sene pek de çalışmadım. Çok anne olmak istedim ve Can’ın büyümesinin anını kaçırmak istemedim. Can’ı büyüterek geçirdim vaktimi. Bu lüksü yaşadım. Can 8 yaşına gelince, yapmak istediğim işi yaptım. Çalışırken de beni görsün istedim. bir süre yaşadığımız Londra’dan 2020 yılında son pandemi uçağıyla döndük. ‘Tohum, toprak ve dijital’ sözleri başımda yankılanıyordu. Bunun yeri de Bodrum’du. bu biçimdelikle bu belgesel programı ortaya çıktı. Oğlumla yapıyoruz. Kalbimden çıkan bir iş oldu.”
Haber bile vermediler
Esra Akkaya, geçtiğimiz yıl “Masumlar Apartmanı”nda konuk oyuncu olarak rol alıyor.
Akkaya “Uzun vakit daha sonra sete çıkınca ne hissettiniz” sorusuna şu cevabı veriyor:
“Güvenli alanına dönmüşsün üzere oluyor. Cazibeli tarafı şuydu; yaş almanın sette ne kadar şık bir şey olduğunu gördüm. Ahlaklı ve hoş bir setteydim. Bir de hayli uygun oyuncular hepsi.
Lakin neye bayılmadığımı bana epeyce düzgün hatırlattı. Senaryo son dakikaya kadar gelmiyordu.
Bodrum’da yaşıyordum ben, İstanbul’a gidecek miydim? Ve her hafta bekledim, ‘bu hafta çağıracaklar mı’ diye. Bununla da barıştım. Fakat ansızın hiç bir vakit aramamaya başladılar. ‘Role devam edecek miyim?’ diye sordum. hiç bir karşılık verilmedi.
2 ay geçtikten daha sonra devam etmediğimi anladım. Bu kalpte bir kırıklık bırakıyor.
Tamamlama hissi kıymetlidir hayatımızda. Bugünkü setlerden ayrılırken bu biçimde bir vefa gösterememek bana fazlaca ağır geldi. Bununla tam barışamadım. Bir kalp kırıklığı ile ayrılıyorsun.
Ben orada bedelimi ölçmemeye 50 yaşında öğrendim. Lakin orada bugün mezun olan bir çocuğun bunu yaşaması, meslek hayatına mal olabilir.”
Canlandırdığım bayanlar naif değil tatlıydı
“Canlandırdığım bayanlar epeyce naif değillerdi aslında, yalnızca tatlılardı. Hayata sevgi ile bakan ve kuvvetli karakterlerdi. ‘Mahallenin Muhtarları’ dizisinde Temel’i domine eden bir Sevimli vardı. Besbelli özellikleri sevgi saçıyor olmalarıydı.”
Rol o kadar sevildi ki Sevecen artık aileden biri üzereydi. Akkaya, veterinerlik fakültesinde okurken oyunculuk hayalinin nasıl başladığını şu biçimde anlatıyor:
“Eğlenceli bir ailede büyüdüm. Annem beni daima toplumsal faaliyetlere ve kurslara gdolayıyordu. 5 yaşında jimnastiğe başladım. Kadıköy Halk Eğitim’de hangi kurs var ise annem beni ona gdolayırdü.
Bu sayede de bir sürü keyfim gelişti. hiç bir vakit tek bir şey olacağımı düşünmedim. Yalnızca bir şeyi istemedim o da büyümek. Ben çok geç büyüdüm. Oynamaya devam etmek istedim. daha sonra da oynamayı hiç bitirmedim. 13 yaşında tiyatro ile karşılaştım.
Bir çocuk oyununa gittim ve sahnede arkadaşlarım vardı. Çok heyecanlandım ve sahnede olmak istedim. 1983 yılında bir çocuk oyununa girdim. bu biçimde ben oynamanın bitmeyeceği yeri buldum.
Annem akademik bir bayandı. Matematikte güzeldim ancak edebiyatçıydım. Veteriner fakültesini kazandım. Konservatuvara yarı vakitli girmeye çalıştım. ‘Ya veteriner ya da oyuncu’ ol dediler.
Bu sefer özgürlük bayrağını açtım. Annem ‘hayatta olmaz’ dedi. Babam yanımda durdu. Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuarı’na girdim.”
‘Şirin’ ile bitmeyen
bir ünlülüğüm oldu
Esra Akkaya, “Mahallenin Muhtarları”na nasıl dahil olduğunu şu biçimde anlatıyor:
“1987’de TRT’de Hint sinemalarına seslendirme yapıyordum. Akabinde Tiyatro İstanbul’da sahneye çıkmaya başladım. Cihan Ünal hocamdı ve Gencay Gürün’e ‘bu çocuk olur’ dedi. 21 yaşımdayken tiyatroda başrol oynadım. Beni sahnede izleyen Cihat Tamer de Kandemir Konduk’a diyor ki ‘Senin Şirin’i buldum sahnede.’ Kandemir Konduk ile tanıştıktan daha sonra Tatlı karakterini oynamaya başladım.”
Erkan Can’dan
hayli şey öğrendim
Oyuncu, birebir dizide olduğu üzere set ortamında aile üzere olduğunu lisana getiriyor:
“O dizide epey keyifli oldum. Partnerim de Erkan Can’dı. Canım, abim… Çok şey öğrendim ondan. Setin hoş kızı Azita, kostüm ve dekor sorumlumuzdu. Erkan Can, onunla evlendi. Ailecek görüşürüz. 6 yıl o dizide yer aldım. O dizinin de sefasını daima sürdüm. Sevecen bilinçaltına yerleşti. Şanslı bir karakterle akıllarda kaldım. Bitmeyen ünlü olma durumu oldu.”
Akkaya, “senelerca bu karakterle anılmaktan rahatsız olmadınız mı” sorusuna şu cevabı veriyor:
“Üstüme makûs bir karakter yapışsaydı bilmiyorum onunla da bu kadar keyifli olur muydum! Sevecen ailenin tatlı kızıydı. bu biçimdelar genç erkekler beni gördüklerinde, ‘annem daima senin üzere bir gelini olsun istiyor’ sıkıntısı. Artık de daima ‘senin üzere bir annem olsun istedim’ diyenlerle karşılaşıyorum. Güzel bir ikondu. Beni hiç üzmedi.”
Müşfik Hoca ‘Daha kaç Akkaya mezun edeceğim’ kederi
Esra Akkaya’nın kardeşleri Sarp ve Kaya Akkaya da oyuncu:
“Ben konservatuvarda okurken kardeşlerim küçümendi. Okulda öğrendiğim her şeyi konutta uyguluyordum.”
Oyuncu, “Nasıl bir ablaydınız” sorusuna şu karşılığı veriyor:
“Baskın bir ablaydım. Ortamızda 10 yaş fark olunca ve annem de ikizlerle karşılaşınca onları bana emanet etti. Erken sorumluluk aldım. Konservatuvarı kendileri seçti. Biz yapışık kardeşlerdik. Okula gelip gitgide eğlenceli de bir dünya gördüler. örneğin Tuna Orhan kantinde gitar çalıyor, müzikler söylüyordu.
Müşfik Kenter üzere bir usta başımızda olunca o aile kolay kolay dağılmadı. Sarp ve Kaya, bu ortamı görür görmez alımlı geldi. Teker teker okula girdik. Müşfik Hoca, en son Kaya girdiğinde ‘Daha kaç Akkaya mezun edeceğim’ dedi. 3’ümüz benzeri bir tornadan çıktık. Kardeşlerimle ekol birliğimiz de var.”
Arkadaşlarıma iş bulurken ajansımı açtım
Esra Akkaya, tiyatroya devam etse de 2000’li yılların sonunu hakikat televizyon ve sinemada oyunculuğa orta veriyor. Bunun sebebini şöyleki anlatıyor:
“Ajansımı açtım. O devir o kadar fazlaca arkadaşıma zevkle iş buldum ki dediler ki ‘Sen cast yap.’ Kendiliğimden ajans oldum. Ajans da hem uygun kazandım tıpkı vakitte hoş vakit geçirdim. O sırada oyunculuk eğitiminden gelmemiş olanlar da ekranda yer bulmaya başladı. Bu bir tenkit değil, yalnızca anlayamıyordum. daha sonradan alaka sistemini çözemedim. Her şey epey hızlandı. Öbür üretimci ve oyuncu profili ortaya çıktı. Onunla uyumlu olamadım. O yüzden de oyuncu ve ajans olarak medyadan uzak durmaya karar verdim. 14 yıl açık kaldı o ajans.”
Oyunculuk beni bırakırsa bırakırım
“Teşekkür etmeden ayrılacağım bir sette olmak istemem lakin oyunculuk yapmak isterim. Zanaat sahiplerine daima şunu derim, ‘Sen bırakmazsın, o seni aşar. Kâfi ki o seni bırakmasın.’ Oyunculuk beni bırakırsa bırakır. O beni bırakmazsa benim haddim değil ki onu bırakayım.”
“Tohum, Toprak, Dijital”i oğlumla yapıyoruz
Esra Akkaya, şimdilerde 8 yaşındaki oğlu Can ile Bodrum’da yaşıyor. 52 yaşındaki oyuncu, İz TV için “Tohum, Toprak, Dijital” adlında bir belgesel programı yapıyor: “7 sene pek de çalışmadım. Çok anne olmak istedim ve Can’ın büyümesinin anını kaçırmak istemedim. Can’ı büyüterek geçirdim vaktimi. Bu lüksü yaşadım. Can 8 yaşına gelince, yapmak istediğim işi yaptım. Çalışırken de beni görsün istedim. bir süre yaşadığımız Londra’dan 2020 yılında son pandemi uçağıyla döndük. ‘Tohum, toprak ve dijital’ sözleri başımda yankılanıyordu. Bunun yeri de Bodrum’du. bu biçimdelikle bu belgesel programı ortaya çıktı. Oğlumla yapıyoruz. Kalbimden çıkan bir iş oldu.”
Haber bile vermediler
Esra Akkaya, geçtiğimiz yıl “Masumlar Apartmanı”nda konuk oyuncu olarak rol alıyor.
Akkaya “Uzun vakit daha sonra sete çıkınca ne hissettiniz” sorusuna şu cevabı veriyor:
“Güvenli alanına dönmüşsün üzere oluyor. Cazibeli tarafı şuydu; yaş almanın sette ne kadar şık bir şey olduğunu gördüm. Ahlaklı ve hoş bir setteydim. Bir de hayli uygun oyuncular hepsi.
Lakin neye bayılmadığımı bana epeyce düzgün hatırlattı. Senaryo son dakikaya kadar gelmiyordu.
Bodrum’da yaşıyordum ben, İstanbul’a gidecek miydim? Ve her hafta bekledim, ‘bu hafta çağıracaklar mı’ diye. Bununla da barıştım. Fakat ansızın hiç bir vakit aramamaya başladılar. ‘Role devam edecek miyim?’ diye sordum. hiç bir karşılık verilmedi.
2 ay geçtikten daha sonra devam etmediğimi anladım. Bu kalpte bir kırıklık bırakıyor.
Tamamlama hissi kıymetlidir hayatımızda. Bugünkü setlerden ayrılırken bu biçimde bir vefa gösterememek bana fazlaca ağır geldi. Bununla tam barışamadım. Bir kalp kırıklığı ile ayrılıyorsun.
Ben orada bedelimi ölçmemeye 50 yaşında öğrendim. Lakin orada bugün mezun olan bir çocuğun bunu yaşaması, meslek hayatına mal olabilir.”
Canlandırdığım bayanlar naif değil tatlıydı
“Canlandırdığım bayanlar epeyce naif değillerdi aslında, yalnızca tatlılardı. Hayata sevgi ile bakan ve kuvvetli karakterlerdi. ‘Mahallenin Muhtarları’ dizisinde Temel’i domine eden bir Sevimli vardı. Besbelli özellikleri sevgi saçıyor olmalarıydı.”