Beykozlu
New member
Son söyleşimizin üzerinden tamı tamına yedi sene geçmiş. Bu süreçte Fahriye Evcen evlendi. Bebeğini kucağına aldı. Ekrana biraz orta vermişti, geri döndü. Röportaja başlamadan “Öncelikle nasılsın, keyifli musun?” diye soruyorum. Gözleri ışıldayarak ve gülümseyerek “Evet epeyce mutluyum” diyor. ömründe esaslı değişimler yaşadı lakin o hâlâ tıpkı; fazlaca sıcak ve samimi… Kusursuz yüz çizgileri ve fiziğiyle de bana Barbie bebekleri anımsatan Fahriye Evcen’le başlıyoruz muhabbete…
yıllar seni nasıl değiştirdi, ne tarafta şekillendirdi sence?
Vakit ve hayat herkese süreciyle birlikte ne katıyorsa bana da onları kattı. Olgunlaşmak, daha farkında olmak, ‘an’ın pahasını bilmek, hem kendine hem dışarıya farkındalığının yükselmesi… Bunların hepsini kapsıyor.
Yaş 35, yolun yarısı derler. 30’larla bir arada nasıl bir Fahriye ortaya çıktı?
İçgörüsü daha gelişmiş, daha bilge, yapmak istediklerini ve yaptıklarını hakikat değerlendirebilen, en kıymetlisi kendine ve sevdiklerine daha epeyce vakit ayıran, ömrün değerini daha âlâ bilen, yaşadığı ömrün hakkını vermek isteyen biri.
Hayat sana şimdiye kadar ne öğretti?
ömrün öğrettiği fazlaca şey var, bunu bu biçimde bir cümleye paketlemek epey sıkıntı. Fakat bütün bilgileri bir kenara bırakacak olsam, şöyleki bir gözümü kapatıp genel resme baktığımda, hayatta en değerli olgunun sevgi ve sevginin gücü olduğunu gördüm. Bizi besleyen, var eden, güçlendiren yegâne şeyin sevgi olduğuna inanıyorum. Dünyayı tertibe sokacak olan en üst prensip de sevgi bence. Hayat bir armoni yahut melodiyse, temel nota katiyen sevgi. Bu metaforu hayli severim.
Daima daha önemli ve ağır bir duruşun oldu. Bunun arkasındaki seni biraz anlatır mısın? Eğlenceli misin? Nelere güler, ağlarsın?
Aslında biroldukça şeye güler, birfazlaca şeye ağlarım herkes üzere. Hisleri ağır yaşayan biriyim temelinde. Eğlenmeyi en düzgün bilen insanlardan sayılabilirim fakat disiplini ve saygılı olmayı da seviyorum.
Kırmızı çizgilerin nelerdir? Neler seni zahmetten çıkarır?
Kendini savunmakta zorluk yaşayan, yardıma muhtaçlık duyan birine yapılan haksızlığa tahammül edemem ve müdahale ederim.
Kendinde bir özelliğini, huyunu değiştirecek olsan ne olurdu?
Fazla ayrıntıcıyım, bunu biraz törpülemek isterdim.
ÇOK BÜYÜK BİR ACIYDI
Hoş bir evlilik, memnun bir aile, başarılı meslek… Her şey dışarıdan fazlaca hoş görünüyor. Hakikaten bu biçimde mi? Senin dramların, hüzünlerin yok mu?
Olmaz olur mu, alışılmış var. Hayat denen bir gerçek var, hayatın ortasında acı-tatlı her şey bulunuyor. örneğin yaklaşık iki sene evvel babamı kaybettim, bu benim için hayli büyük bir kayıp ve acıydı.
Hayatta son senelerda nelerle sıkıntıların var? Nelere karşı durursun?
Bir şeyi gerçeğin ötesinde algılamak, yaşamak ve göstermek. Aslında bir samimiyetsizlik hali. Hisleri gerçek haliyle yaşamaktan ve göstermekten imtina ediyor büyük bir çoğunluk. ‘Fake’ (sahte) etmek deniyor ya, çoğunluğun bu hususta bir eğilimi oldu. Geçersizleştirmek temelinde. Bu beni fazlaca fazla rahatsız ediyor; bunu hissettiğim ortamda asla durmuyorum, bu türlü yaklaşımı olan biriyle epey da bir sohbetim olamıyor. Bu ömrün gerçekliğinden, gerçek hislerden kopmamamız gerektiğine inanıyorum. Ve hayatı, davranışları, hisleri ‘mış’ üzere göstermek bana fazlaca yanlış ve en majör insanlık yanlışlarından biri üzere geliyor. ötürüsıyla son senelerdaki en büyük derdim bu.
Duygusal mısındır, realist mi?
Kendime kelam geçirebilen bir üretim var. Sıkıntı durumlar karşısında salmam, sağlam durmaya ve realist bakmaya çalışırım. Lakin olağan duygusal bir tarafım da var. Bilhassa anne olduktan daha sonra duygusal tarafım daha da katlandı. O yüzden her ikisi de… Hayat yalnızca siyah yahut beyaz değil, bence hepsi istikrarlı biçimde var olduğunda hayat denen şey ortaya çıkıyor.
En son ne için ve niye ağladın?
Spesifik bir an yok hafızamda, son devri düşünecek olursak ağladığım şeyler genelde Karan’ın anlık, büyüdüğüne dair gözlemlerime olan reaksiyonum. Bebeklikten çocukluğa evriliyor olması beni kimi vakit duygusallaştırıyor. Bilinmeyen kapalı gerimi dönmüş, gözümden pıt pıt diye yaş akarken kendimi buluyorum.
SAĞ AYAK TAKINTIM VAR
Takıntıların var mı?
Kıymetli anlarda sağ ayakla adım atma takıntım var. hiç bir güç evvel sol ayakkabımı da giydiremez (gülüyor).
Hayata ve mesleğe dair neler seni besler? Her şeyden uzaklaşmanı sağlayan şeyler nelerdir?
Mesleğe dair beni en hayli besleyen şey müşahede. Öteki türlü bu mesleği icra etmek epeyce mümkün değil, fazlaca müşahede yaparım. Her şeyden uzaklaşmamı sağlayan şey de tabiat. Bu yalnızca mesleğe dair değil, genel ömrümde da bu biçimde; tabiatın hayli meditatif bir tesiri var üzerimde. Yeşil ve maviyi gördüğüm anda, rüzgârın, denizin, ormanın sesini duyduğumda katiyetle arındığımı ve sıfırlandığımı hissediyorum. bir daha doğmak üzere… Her şeyin şifasını madden ve manen tabiatta bulabileceğimize inanıyorum, yaşım ilerledikçe de bu keşfim ve inancım daha da güçlendi. Tabiat beni sağaltan bir olgu.
TARİH MEZUNUYUM, OKURKEN DE GÖRDÜM Kİ TÜRKİYE’NİN TARİHİ ÇOK ESASLI VE GÖRKEMLİ
Ekrana bir süre orta vermiştin, TRT1’de yayımlanan ‘Alparslan: Büyük Selçuklu’ ile döndün. Tarihe meraklı mısın?
Tarih mezunuyum, okurken bu merak arşa çıktı diyebilirim. Boğaziçi Üniversitesi’nde tarih kısmına devam ederken gördüm ki Türkiye’nin tarihi nitekim dünyadaki öbür ülkelerin tarihleriyle kıyas kabul etmeyecek kadar esaslı ve görkemli. Okudukça daha da merak ettim, merak edip okudukça daha da âşık oldum.
Hangi devri ilgini çekiyor?
Çok seviyorum tarihimizi ve bilhassa şu periyoda meraklıyım diyemiyorum. Bana nazaran tarih bütünüyle bizi biz yapan şey. Geldiğimiz noktayı her devir belirliyor zira olan her olay bundan evvelkinin uzantısı. Daima bir sebep-sonuç alakası. Ve seni o başlangıç noktasından bugüne taşıyan bir bütün. Ve her periyoduyla fazlaca özel.
Bu projede seni çeken neydi?
Bu dizi tarihin kıymetli bir dilimini, kıymetli bir medeniyeti anlatıyor. Tarihe olan merakımın haricinde devir işlerini de seviyorum. Tarihe geri dönüp, şayet gerçek bir kesiti anlatıyorsa okuyabileceğin biroldukca kaynak oluyor; oyuncuyu besliyor. ötürüsıyla bu projeye karar vermem hayli da güç olmadı.
Canlandırdığın Akça senin gözünden nasıl biri?
Benim gözümden olanı aslına bakarsan aktarmaya çalışıyorum. ötürüsıyla artık seyircinin de gördüğü ve hissettiği Akça’dan bahsedebilirim. Zorluklarla çaba etmiş, savaşçı ruhlu bir kız lakin kırılgan ve nahif bir tarafı da var. Bunu bilhassa babasıyla olan kıssa fazlaca besliyor. Kırılganlıklarının yanı sıra yaşadığı zorluklarla bir arada kendi başına ayakta durabilmek için kendini pekiştirdiği noktaları da var. Ben Akça’nın günümüzün bayanına ilham olacak bir karakter olduğunu düşünüyorum.
Tarihin o periyoduna dair özel bir araştırma yaptın mı?
Tarih okuduğum için geneline hâkimdim fakat natürel mikro ölçekte merak ettiğim şeyler oldu. örneğin kıssada Akça’nın babası olduğu için Nizamülmülk hakkında daha ayrıntılı şeyler okudum. Onun haricinde periyodun ruhu en büyük ilham kaynağımdı.
O devirde yaşamak ister miydin?
niye olmasın, her devrin kendine has bir ruhu var. Hayat, olduğu her periyoda, o devrin ruhuna ilişkin kesinlikle biroldukça hoşluk veriyor. ötürüsıyla o periyotta de yaşamak isterdim; daha zorsa daha güç, daha hayli çaba gerektiriyorsa daha fazlaca çaba ederek yaşardım ömrü.
Instagram’da 12 milyon takipçisi olan Fahriye Evcen: “Sosyal medyayla ilgili daha işime yönelik bir konsantrasyonum ve o 12 milyon bireye epey büyük hürmetim var, ona bakılırsa paylaşımlar yapıyorum” diyor. Toplumsal medyadaki linç kültürüyle nasıl baş ettiğini de “Bilinçli olduğunda o linçlerin nasıl bir psikolojiyle ya da nasıl bir alt metinle edildiğini az fazlaca iddia edebiliyorsun. Bu sebeple bu beni etkilemiyor. Bana yarar sağlayacak tenkit var ise dikkate alırım. aslına bakarsanız yorumları epey okumuyorum. Benim için temel olan orada sevdiklerimle paylaştığım şey” diye anlatıyor.
TENKİT KALDIRAN BİR YAPIDAYIM
Tam 17 yıldır oyunculuk yapıyorsun. Bu mesleğin seni zorlayan yanı neydi?
Daima fazlaca keyif aldım mesleğimi yaparken, ötürüsıyla beni zorlayan bir tarafı da yok. her insanın mesleğinde can sıkabilen şeyler kesinlikle vardır. Natürel göz önünde olmanın birtakım diyetleri var, yok değil. Ancak bunun hayli da zorlayıcı olduğunu söyleyemem. Her vakit iş odaklı oldum, işimi zevk alarak yapıyorum. Küçük yaştan bu yana karşıt giden şeyleri olgunlukla karşılayabildiğimi düşünüyorum.
Ekranda göründüğün andan beri daima ünlü ve takip edilir oldun. Bunlarla başa çıkmanın seni savurduğu vakit içinder oldu mu?
Hayır. Az evvel de dediğim üzere benim odağım her vakit işim olduğu için bunları daima anlayışla karşılayarak ilerledim. Çok fazla tenkit kaldıran bir imal var; bu olağan hayatta da, mesleğimde de o denli. Bir şeyler aykırı gidiyor diye kırılmam, biri beni eleştiriyor diye hayata küsmem, ondan öğrenebileceğim bir şey var mıdır diye bakarım. Çok da hakkaniyetli bir tenkit değilse asla takılmam, kulak asmam. bu biçimde bu biçimde bu tenkit ve güçlü anlardan öğrenebileceğim şeyler var ise onları öğretiye çevirmişimdir, geri kalanlar da esasen beni hiç bir biçimde etkilemez.
Bugün oyunculuğu senden çekip alsak geriye ne kalır?
Merak eden, araştırmayı seven ve öğrenmeyi hiç bir vakit bırakmayan, okumaya, öğrenmeye ve tabiata âşık bir insan kalır.
Sence bu mesleği yapmıyor olsan artık ne yapardın?
Muhtemelen sosyolojide ilerlemiş olurdum.
Geldiğin noktada oyunculuğun sendeki karşılığı nedir?
Müşahedelerim niçiniyle içgörü diyebilirim. Hem karşındakine hem kendine hayli derinlemesine yaptığın müşahedelerle beşerde bir içgörü gelişiyor. Çok eğlenceli bir meslek, biraz oyun oynamak üzere diyebilirim.
ÖZEL BİR HOŞLUK SIRRIM YOK
Çok güzelsin. Çocuk sahibi oldun lakin formun tıpkı. yıllar güya sana işlemiyor üzere bir durum var. Sırrın ne?
Çok teşekkür ederim, bunu bir iltifat olarak alıyorum. Özel bir sırrım yok, hoş ve sağlıklı yaşamaya dikkat ediyorum. Bunu bu biçimde takıntılı bir vaziyette yapmıyorum lakin beslendiğim şeylerde uzun vadede bana yarayacak olmalarına ihtimam gösteriyorum. örneğin hayli fazla et tüketmiyorum, daha epeyce zerzevat yüklü besleniyorum, su içmeye dikkat ediyorum. Ağır tempodan dolayı hareketsiz kaldığım periyotlar oluyor çabucak bir fırsat bulduğumda onu dengelemeye, kesinlikle sporumu yapmaya çalışıyorum.
KONUTTA ‘BURAK, SENİN KILIÇLAR NEREDE?’ DİYE SESLENDİĞİM OLUYOR
Beş yıldır Burak’la evlisiniz. Her şey dışarıdan epeyce hoş duruyor. Memnun bir yuvanın sırrı nedir?
Bence keyifli yuvanın sırrı memnun insan olmaktan geçiyor ve sevgiden… Kendi içimizde huzurlu ve istikrarlı olunca memnunluk olağan bir şey haline geliyor. Bir şeyler berbat giderken de keyifli olabiliyorum. Zira genel resme baktığımda beni kesinlikle uygun hissettirecek bir şeyler oluyor. Ben memnun bir insan olduğumu düşünüyorum. Burak da o denli. Karan da bizden gördüğünü aynaladığı bir periyotta ve memnun bir çocuk. Sevgiye gelirsek; sevgi kesinlikle var olmalı. Biz sevdiğimiz kadar algılayabilen canlılarız. ötürüsıyla konutta sevgiye dayalı bir münasebetimiz var.
2017’de evlenen Fahriye Evcen ve Burak Özçivit çiftinin oğulları Karan 2 yaşında…
Çocuk sahibi olmanın evliliğe tesirleri neler?
Her şey daima olduğu üzere aslında. Biz olduğumuz üzereyiz; aşkımız, sevgimiz daima olduğu üzere. Yaptığımız şeylere şu an yalnızca Karan’ı da dahil ediyoruz, sevincimize sevinç katıyor. Her şeyi onunla bir arada yapmak daha da eğlenceli hale getiriyor.
Eşin Burak Özçivit’le aşkınızı nasıl anlatırsın bize?
Ona baktığımda yalnızca sevgi görüyorum. Saf sevgi…
İkinizin de oyuncu olmasının mesleğe artıları oluyor mu?
Net oluyor zira bir şeyi yaptığında ömründe direkt fikir alabileceğin biri olması hayli hoş. Bir projeye çalışırken çok fazla fikir alışverişi yapıyoruz. “Ya bir sahne var, şunu izlesene” dediğimiz anlar da fazlaca oluyor, ötürüsıyla artıları oluyor.
İkiniz de periyot işindesiniz, bunun tesirleri neler?
Yani yakın olmakla birlikte tıpkı devir değil işlerimiz, ortalarında 200-250 yıl kadar var. Periyotların ruhu farklı lakin bir daha de meskende olan kılıçlardan faydalanmıyor değilim. Meskende aksiyon koreografilerine çalışırken “Burak, senin kılıçlar nerede?” diye seslendiğim oluyor (gülüyor).
Meskende merkeziniz oyunculuk mu oluyor? Sohbetler ve hayat oyunculuk üzerine mi geçiyor?
Kesinlikle meslek üzerine yahut işle ilgili sohbetler oluyor lakin bizim bunlardan bağımsız yıllar ortasında birbirimizle paylaştıkça var ettiğimiz bir ömrümüz var.
Şu an ikiniz de setlerdeniz. Birbirinize nasıl vakit ayırıyorsunuz?
Boş günlerimiz pek birbirimize vakit ayırıyoruz ya da bilhassa denk getirebileceğimiz anlar var ise onları kolluyoruz. Karan için de bu hususa biraz kıymet gösteriyoruz.
ÇOCUK GÖZÜNDEN HAYATI GÖRDÜKÇE YETİŞKİNLERİ DAHA DÜZGÜN ANLADIM
İki sene evvel anne oldun. Onu birinci kucağına aldığın anı hatırlıyor musun?
Doğal onu, o anı unutmak mümkün değil. Yani birinci dokunduğum, birinci öptüğüm andaki his… Onun yumuşaklığı, hiç zihnimden silinmeyen anlar. örneğin yalnızca sesini duyduğumda hıçkıra hıçkıra ağladığımı hatırlıyorum. Çok büyülü bir andı.
Annelik sende neleri değiştirdi?
En başta bir çocuğun penceresinden bakıp onun gözünden hayatı görmekle birlikte aslında yetişkinleri de daha yeterli anladım. Her yetişkinde anlaşılması sıkıntı bir davranış gördüğümde, onun da bir vakit çocuk olduğunu düşünüyorum. Çocukken tahminen benim şu an çocuğuma vermeyi tercih etmeyeceğim nitelikte bir şeyler hayatış olma mümkünlüğü, onun o anki o çözümlenemez durumunda bir mana bulabilmeme yardımcı oluyor. Bence anne olmanın bana kattığı en büyük şey bu oldu.
Burak nasıl bir baba? Konutta nasıl bir anne-baba mesainiz var?
Çok güzel bir baba. Karan’la epeyce fazla vakit geçiren, onunla hayli hoş oynayan, onun lisanından çok yeterli anlayan, onun penceresinden bakabilen bir baba. Biz mümkün olduğu kadar boş vakitlerimizi Karan’la geçiriyoruz. İkimiz de ağır çalıştığımız için ortak vaktimizde kesinlikle bir şeyler planlıyoruz, bir arada vakit geçirmeyi epeyce seviyoruz, epeyce eğleniyoruz.
Nasıl bir annesin? Evhamlı mı yoksa akışına bırakan mı?
Evhamlı değilim, akışına bırakmaya çalışıyorum lakin anne olarak olağan ki kimi vakit endişelendiğim, tasa ettiğim şeyler olabiliyor. Yani doğalında…
Çocuğu için gelecek planları yapanlardan mısın?
Hayır, büyük ölçüde gelecek planı yapmıyorum. aslına bakarsan vakit içinde neyi nasıl yapacağını, nasıl isteyeceğini, nasıl şekilleneceğini anlatan bir şey çocuk. Her hafta farklı bir tarafını görüyorsun, şu an gördüğüm çocuk bir sene daha sonra epey öteki bir çocuğa evrilebilir. ötürüsıyla çocuklar hakkında plan yapmak suya yazı yazmak üzere bir şey. aslına bakarsan vakit içinde şekillenecek, neye muhtaçlığı olacağını anlatacak ve birlikte şekillendireceğiz.
yıllar seni nasıl değiştirdi, ne tarafta şekillendirdi sence?
Vakit ve hayat herkese süreciyle birlikte ne katıyorsa bana da onları kattı. Olgunlaşmak, daha farkında olmak, ‘an’ın pahasını bilmek, hem kendine hem dışarıya farkındalığının yükselmesi… Bunların hepsini kapsıyor.
Yaş 35, yolun yarısı derler. 30’larla bir arada nasıl bir Fahriye ortaya çıktı?
İçgörüsü daha gelişmiş, daha bilge, yapmak istediklerini ve yaptıklarını hakikat değerlendirebilen, en kıymetlisi kendine ve sevdiklerine daha epeyce vakit ayıran, ömrün değerini daha âlâ bilen, yaşadığı ömrün hakkını vermek isteyen biri.
Hayat sana şimdiye kadar ne öğretti?
ömrün öğrettiği fazlaca şey var, bunu bu biçimde bir cümleye paketlemek epey sıkıntı. Fakat bütün bilgileri bir kenara bırakacak olsam, şöyleki bir gözümü kapatıp genel resme baktığımda, hayatta en değerli olgunun sevgi ve sevginin gücü olduğunu gördüm. Bizi besleyen, var eden, güçlendiren yegâne şeyin sevgi olduğuna inanıyorum. Dünyayı tertibe sokacak olan en üst prensip de sevgi bence. Hayat bir armoni yahut melodiyse, temel nota katiyen sevgi. Bu metaforu hayli severim.
Daima daha önemli ve ağır bir duruşun oldu. Bunun arkasındaki seni biraz anlatır mısın? Eğlenceli misin? Nelere güler, ağlarsın?
Aslında biroldukça şeye güler, birfazlaca şeye ağlarım herkes üzere. Hisleri ağır yaşayan biriyim temelinde. Eğlenmeyi en düzgün bilen insanlardan sayılabilirim fakat disiplini ve saygılı olmayı da seviyorum.
Kırmızı çizgilerin nelerdir? Neler seni zahmetten çıkarır?
Kendini savunmakta zorluk yaşayan, yardıma muhtaçlık duyan birine yapılan haksızlığa tahammül edemem ve müdahale ederim.
Kendinde bir özelliğini, huyunu değiştirecek olsan ne olurdu?
Fazla ayrıntıcıyım, bunu biraz törpülemek isterdim.
ÇOK BÜYÜK BİR ACIYDI
Hoş bir evlilik, memnun bir aile, başarılı meslek… Her şey dışarıdan fazlaca hoş görünüyor. Hakikaten bu biçimde mi? Senin dramların, hüzünlerin yok mu?
Olmaz olur mu, alışılmış var. Hayat denen bir gerçek var, hayatın ortasında acı-tatlı her şey bulunuyor. örneğin yaklaşık iki sene evvel babamı kaybettim, bu benim için hayli büyük bir kayıp ve acıydı.
Hayatta son senelerda nelerle sıkıntıların var? Nelere karşı durursun?
Bir şeyi gerçeğin ötesinde algılamak, yaşamak ve göstermek. Aslında bir samimiyetsizlik hali. Hisleri gerçek haliyle yaşamaktan ve göstermekten imtina ediyor büyük bir çoğunluk. ‘Fake’ (sahte) etmek deniyor ya, çoğunluğun bu hususta bir eğilimi oldu. Geçersizleştirmek temelinde. Bu beni fazlaca fazla rahatsız ediyor; bunu hissettiğim ortamda asla durmuyorum, bu türlü yaklaşımı olan biriyle epey da bir sohbetim olamıyor. Bu ömrün gerçekliğinden, gerçek hislerden kopmamamız gerektiğine inanıyorum. Ve hayatı, davranışları, hisleri ‘mış’ üzere göstermek bana fazlaca yanlış ve en majör insanlık yanlışlarından biri üzere geliyor. ötürüsıyla son senelerdaki en büyük derdim bu.
Duygusal mısındır, realist mi?
Kendime kelam geçirebilen bir üretim var. Sıkıntı durumlar karşısında salmam, sağlam durmaya ve realist bakmaya çalışırım. Lakin olağan duygusal bir tarafım da var. Bilhassa anne olduktan daha sonra duygusal tarafım daha da katlandı. O yüzden her ikisi de… Hayat yalnızca siyah yahut beyaz değil, bence hepsi istikrarlı biçimde var olduğunda hayat denen şey ortaya çıkıyor.
En son ne için ve niye ağladın?
Spesifik bir an yok hafızamda, son devri düşünecek olursak ağladığım şeyler genelde Karan’ın anlık, büyüdüğüne dair gözlemlerime olan reaksiyonum. Bebeklikten çocukluğa evriliyor olması beni kimi vakit duygusallaştırıyor. Bilinmeyen kapalı gerimi dönmüş, gözümden pıt pıt diye yaş akarken kendimi buluyorum.
SAĞ AYAK TAKINTIM VAR
Takıntıların var mı?
Kıymetli anlarda sağ ayakla adım atma takıntım var. hiç bir güç evvel sol ayakkabımı da giydiremez (gülüyor).
Hayata ve mesleğe dair neler seni besler? Her şeyden uzaklaşmanı sağlayan şeyler nelerdir?
Mesleğe dair beni en hayli besleyen şey müşahede. Öteki türlü bu mesleği icra etmek epeyce mümkün değil, fazlaca müşahede yaparım. Her şeyden uzaklaşmamı sağlayan şey de tabiat. Bu yalnızca mesleğe dair değil, genel ömrümde da bu biçimde; tabiatın hayli meditatif bir tesiri var üzerimde. Yeşil ve maviyi gördüğüm anda, rüzgârın, denizin, ormanın sesini duyduğumda katiyetle arındığımı ve sıfırlandığımı hissediyorum. bir daha doğmak üzere… Her şeyin şifasını madden ve manen tabiatta bulabileceğimize inanıyorum, yaşım ilerledikçe de bu keşfim ve inancım daha da güçlendi. Tabiat beni sağaltan bir olgu.
TARİH MEZUNUYUM, OKURKEN DE GÖRDÜM Kİ TÜRKİYE’NİN TARİHİ ÇOK ESASLI VE GÖRKEMLİ
Ekrana bir süre orta vermiştin, TRT1’de yayımlanan ‘Alparslan: Büyük Selçuklu’ ile döndün. Tarihe meraklı mısın?
Tarih mezunuyum, okurken bu merak arşa çıktı diyebilirim. Boğaziçi Üniversitesi’nde tarih kısmına devam ederken gördüm ki Türkiye’nin tarihi nitekim dünyadaki öbür ülkelerin tarihleriyle kıyas kabul etmeyecek kadar esaslı ve görkemli. Okudukça daha da merak ettim, merak edip okudukça daha da âşık oldum.
Hangi devri ilgini çekiyor?
Çok seviyorum tarihimizi ve bilhassa şu periyoda meraklıyım diyemiyorum. Bana nazaran tarih bütünüyle bizi biz yapan şey. Geldiğimiz noktayı her devir belirliyor zira olan her olay bundan evvelkinin uzantısı. Daima bir sebep-sonuç alakası. Ve seni o başlangıç noktasından bugüne taşıyan bir bütün. Ve her periyoduyla fazlaca özel.
Bu projede seni çeken neydi?
Bu dizi tarihin kıymetli bir dilimini, kıymetli bir medeniyeti anlatıyor. Tarihe olan merakımın haricinde devir işlerini de seviyorum. Tarihe geri dönüp, şayet gerçek bir kesiti anlatıyorsa okuyabileceğin biroldukca kaynak oluyor; oyuncuyu besliyor. ötürüsıyla bu projeye karar vermem hayli da güç olmadı.
Canlandırdığın Akça senin gözünden nasıl biri?
Benim gözümden olanı aslına bakarsan aktarmaya çalışıyorum. ötürüsıyla artık seyircinin de gördüğü ve hissettiği Akça’dan bahsedebilirim. Zorluklarla çaba etmiş, savaşçı ruhlu bir kız lakin kırılgan ve nahif bir tarafı da var. Bunu bilhassa babasıyla olan kıssa fazlaca besliyor. Kırılganlıklarının yanı sıra yaşadığı zorluklarla bir arada kendi başına ayakta durabilmek için kendini pekiştirdiği noktaları da var. Ben Akça’nın günümüzün bayanına ilham olacak bir karakter olduğunu düşünüyorum.
Tarihin o periyoduna dair özel bir araştırma yaptın mı?
Tarih okuduğum için geneline hâkimdim fakat natürel mikro ölçekte merak ettiğim şeyler oldu. örneğin kıssada Akça’nın babası olduğu için Nizamülmülk hakkında daha ayrıntılı şeyler okudum. Onun haricinde periyodun ruhu en büyük ilham kaynağımdı.
O devirde yaşamak ister miydin?
niye olmasın, her devrin kendine has bir ruhu var. Hayat, olduğu her periyoda, o devrin ruhuna ilişkin kesinlikle biroldukça hoşluk veriyor. ötürüsıyla o periyotta de yaşamak isterdim; daha zorsa daha güç, daha hayli çaba gerektiriyorsa daha fazlaca çaba ederek yaşardım ömrü.
Instagram’da 12 milyon takipçisi olan Fahriye Evcen: “Sosyal medyayla ilgili daha işime yönelik bir konsantrasyonum ve o 12 milyon bireye epey büyük hürmetim var, ona bakılırsa paylaşımlar yapıyorum” diyor. Toplumsal medyadaki linç kültürüyle nasıl baş ettiğini de “Bilinçli olduğunda o linçlerin nasıl bir psikolojiyle ya da nasıl bir alt metinle edildiğini az fazlaca iddia edebiliyorsun. Bu sebeple bu beni etkilemiyor. Bana yarar sağlayacak tenkit var ise dikkate alırım. aslına bakarsanız yorumları epey okumuyorum. Benim için temel olan orada sevdiklerimle paylaştığım şey” diye anlatıyor.
TENKİT KALDIRAN BİR YAPIDAYIM
Tam 17 yıldır oyunculuk yapıyorsun. Bu mesleğin seni zorlayan yanı neydi?
Daima fazlaca keyif aldım mesleğimi yaparken, ötürüsıyla beni zorlayan bir tarafı da yok. her insanın mesleğinde can sıkabilen şeyler kesinlikle vardır. Natürel göz önünde olmanın birtakım diyetleri var, yok değil. Ancak bunun hayli da zorlayıcı olduğunu söyleyemem. Her vakit iş odaklı oldum, işimi zevk alarak yapıyorum. Küçük yaştan bu yana karşıt giden şeyleri olgunlukla karşılayabildiğimi düşünüyorum.
Ekranda göründüğün andan beri daima ünlü ve takip edilir oldun. Bunlarla başa çıkmanın seni savurduğu vakit içinder oldu mu?
Hayır. Az evvel de dediğim üzere benim odağım her vakit işim olduğu için bunları daima anlayışla karşılayarak ilerledim. Çok fazla tenkit kaldıran bir imal var; bu olağan hayatta da, mesleğimde de o denli. Bir şeyler aykırı gidiyor diye kırılmam, biri beni eleştiriyor diye hayata küsmem, ondan öğrenebileceğim bir şey var mıdır diye bakarım. Çok da hakkaniyetli bir tenkit değilse asla takılmam, kulak asmam. bu biçimde bu biçimde bu tenkit ve güçlü anlardan öğrenebileceğim şeyler var ise onları öğretiye çevirmişimdir, geri kalanlar da esasen beni hiç bir biçimde etkilemez.
Bugün oyunculuğu senden çekip alsak geriye ne kalır?
Merak eden, araştırmayı seven ve öğrenmeyi hiç bir vakit bırakmayan, okumaya, öğrenmeye ve tabiata âşık bir insan kalır.
Sence bu mesleği yapmıyor olsan artık ne yapardın?
Muhtemelen sosyolojide ilerlemiş olurdum.
Geldiğin noktada oyunculuğun sendeki karşılığı nedir?
Müşahedelerim niçiniyle içgörü diyebilirim. Hem karşındakine hem kendine hayli derinlemesine yaptığın müşahedelerle beşerde bir içgörü gelişiyor. Çok eğlenceli bir meslek, biraz oyun oynamak üzere diyebilirim.
ÖZEL BİR HOŞLUK SIRRIM YOK
Çok güzelsin. Çocuk sahibi oldun lakin formun tıpkı. yıllar güya sana işlemiyor üzere bir durum var. Sırrın ne?
Çok teşekkür ederim, bunu bir iltifat olarak alıyorum. Özel bir sırrım yok, hoş ve sağlıklı yaşamaya dikkat ediyorum. Bunu bu biçimde takıntılı bir vaziyette yapmıyorum lakin beslendiğim şeylerde uzun vadede bana yarayacak olmalarına ihtimam gösteriyorum. örneğin hayli fazla et tüketmiyorum, daha epeyce zerzevat yüklü besleniyorum, su içmeye dikkat ediyorum. Ağır tempodan dolayı hareketsiz kaldığım periyotlar oluyor çabucak bir fırsat bulduğumda onu dengelemeye, kesinlikle sporumu yapmaya çalışıyorum.
KONUTTA ‘BURAK, SENİN KILIÇLAR NEREDE?’ DİYE SESLENDİĞİM OLUYOR
Beş yıldır Burak’la evlisiniz. Her şey dışarıdan epeyce hoş duruyor. Memnun bir yuvanın sırrı nedir?
Bence keyifli yuvanın sırrı memnun insan olmaktan geçiyor ve sevgiden… Kendi içimizde huzurlu ve istikrarlı olunca memnunluk olağan bir şey haline geliyor. Bir şeyler berbat giderken de keyifli olabiliyorum. Zira genel resme baktığımda beni kesinlikle uygun hissettirecek bir şeyler oluyor. Ben memnun bir insan olduğumu düşünüyorum. Burak da o denli. Karan da bizden gördüğünü aynaladığı bir periyotta ve memnun bir çocuk. Sevgiye gelirsek; sevgi kesinlikle var olmalı. Biz sevdiğimiz kadar algılayabilen canlılarız. ötürüsıyla konutta sevgiye dayalı bir münasebetimiz var.
2017’de evlenen Fahriye Evcen ve Burak Özçivit çiftinin oğulları Karan 2 yaşında…
Çocuk sahibi olmanın evliliğe tesirleri neler?
Her şey daima olduğu üzere aslında. Biz olduğumuz üzereyiz; aşkımız, sevgimiz daima olduğu üzere. Yaptığımız şeylere şu an yalnızca Karan’ı da dahil ediyoruz, sevincimize sevinç katıyor. Her şeyi onunla bir arada yapmak daha da eğlenceli hale getiriyor.
Eşin Burak Özçivit’le aşkınızı nasıl anlatırsın bize?
Ona baktığımda yalnızca sevgi görüyorum. Saf sevgi…
İkinizin de oyuncu olmasının mesleğe artıları oluyor mu?
Net oluyor zira bir şeyi yaptığında ömründe direkt fikir alabileceğin biri olması hayli hoş. Bir projeye çalışırken çok fazla fikir alışverişi yapıyoruz. “Ya bir sahne var, şunu izlesene” dediğimiz anlar da fazlaca oluyor, ötürüsıyla artıları oluyor.
İkiniz de periyot işindesiniz, bunun tesirleri neler?
Yani yakın olmakla birlikte tıpkı devir değil işlerimiz, ortalarında 200-250 yıl kadar var. Periyotların ruhu farklı lakin bir daha de meskende olan kılıçlardan faydalanmıyor değilim. Meskende aksiyon koreografilerine çalışırken “Burak, senin kılıçlar nerede?” diye seslendiğim oluyor (gülüyor).
Meskende merkeziniz oyunculuk mu oluyor? Sohbetler ve hayat oyunculuk üzerine mi geçiyor?
Kesinlikle meslek üzerine yahut işle ilgili sohbetler oluyor lakin bizim bunlardan bağımsız yıllar ortasında birbirimizle paylaştıkça var ettiğimiz bir ömrümüz var.
Şu an ikiniz de setlerdeniz. Birbirinize nasıl vakit ayırıyorsunuz?
Boş günlerimiz pek birbirimize vakit ayırıyoruz ya da bilhassa denk getirebileceğimiz anlar var ise onları kolluyoruz. Karan için de bu hususa biraz kıymet gösteriyoruz.
ÇOCUK GÖZÜNDEN HAYATI GÖRDÜKÇE YETİŞKİNLERİ DAHA DÜZGÜN ANLADIM
İki sene evvel anne oldun. Onu birinci kucağına aldığın anı hatırlıyor musun?
Doğal onu, o anı unutmak mümkün değil. Yani birinci dokunduğum, birinci öptüğüm andaki his… Onun yumuşaklığı, hiç zihnimden silinmeyen anlar. örneğin yalnızca sesini duyduğumda hıçkıra hıçkıra ağladığımı hatırlıyorum. Çok büyülü bir andı.
Annelik sende neleri değiştirdi?
En başta bir çocuğun penceresinden bakıp onun gözünden hayatı görmekle birlikte aslında yetişkinleri de daha yeterli anladım. Her yetişkinde anlaşılması sıkıntı bir davranış gördüğümde, onun da bir vakit çocuk olduğunu düşünüyorum. Çocukken tahminen benim şu an çocuğuma vermeyi tercih etmeyeceğim nitelikte bir şeyler hayatış olma mümkünlüğü, onun o anki o çözümlenemez durumunda bir mana bulabilmeme yardımcı oluyor. Bence anne olmanın bana kattığı en büyük şey bu oldu.
Burak nasıl bir baba? Konutta nasıl bir anne-baba mesainiz var?
Çok güzel bir baba. Karan’la epeyce fazla vakit geçiren, onunla hayli hoş oynayan, onun lisanından çok yeterli anlayan, onun penceresinden bakabilen bir baba. Biz mümkün olduğu kadar boş vakitlerimizi Karan’la geçiriyoruz. İkimiz de ağır çalıştığımız için ortak vaktimizde kesinlikle bir şeyler planlıyoruz, bir arada vakit geçirmeyi epeyce seviyoruz, epeyce eğleniyoruz.
Nasıl bir annesin? Evhamlı mı yoksa akışına bırakan mı?
Evhamlı değilim, akışına bırakmaya çalışıyorum lakin anne olarak olağan ki kimi vakit endişelendiğim, tasa ettiğim şeyler olabiliyor. Yani doğalında…
Çocuğu için gelecek planları yapanlardan mısın?
Hayır, büyük ölçüde gelecek planı yapmıyorum. aslına bakarsan vakit içinde neyi nasıl yapacağını, nasıl isteyeceğini, nasıl şekilleneceğini anlatan bir şey çocuk. Her hafta farklı bir tarafını görüyorsun, şu an gördüğüm çocuk bir sene daha sonra epey öteki bir çocuğa evrilebilir. ötürüsıyla çocuklar hakkında plan yapmak suya yazı yazmak üzere bir şey. aslına bakarsan vakit içinde şekillenecek, neye muhtaçlığı olacağını anlatacak ve birlikte şekillendireceğiz.