Beykozlu
New member
◊ Sizce ‘Me Too’ hareketiyle bir arada Hollywood ne kadar değişti?
– Bence fazlaca şey değişti. Lakin bu iş bitti manasına gelmiyor alışılmış ki. Çok enteresan bir vakit diliminden geçiyoruz. Bu hareketle sahiden gurur duyuyorum. Bu hareketin yapılmasını sağlamak için ayağa kalkan tüm bayanlarla gurur duyuyorum. Ben çocukken, annem her vakit benimle setteydi ve annem tarafınca korunuyordum. Ancak annemin yanımda olması, uygunsuz şeylerin olabileceği durumlar olmadı manasına gelmez. Annem o cins şeylerin o kadar çabuk üstesinden gelirdi ki, asla büyümez ve rahatsız edici boyuta gelmezdi.
◊ Pekala, sizin birebir şahit olduğunuz değişim var mı?
– Son dizim “Firefly Lane”in setinde hakikaten yürek burkan ve sıkıntı bir tecavüz sahnesi vardı. Netflix sete, ‘yakınlık koordinatörü’ getirmeyi garanti etti. Bu hanımın nazaranvi, oyuncuyu korumak, kendini inançta hissetmesini, desteklendiğini hissetmesini sağlamaktı. O sahnede oyuncu rahat hissetmediği hiç bir şeyi yapmak zorunda değildi. Şaşırdım, bu biçimde bir şey hiç duymamıştım. Rabbim, niye bu öncesinden yapılmıyordu? Zira bu sahneler oyuncu için rahatsız edici ve zordur. Kendinizi fazlaca çıplak ve fazlaca korunmasız hissedebilirsiniz. Sonunda rahatımızı ve oyuncuyu ciddiye alıyorlar, oyunculara insan üzere davranıyorlar dedim. Sonunda oyuncu yalnızca senaryoyu canlandıran ve rol yapmak için işe alınan biri muamelesi görmüyordu. O yüzden ‘Me Too’ hareketiyle gurur duyuyorum. Daha yapılacak hayli şey olduğundan da eminim. Bence berbat adamlar, berbat adam olarak kalacak fakat artık başlarından geçeni söylemeden ya da yapmadan evvel iki kere düşünecekler.
GÜVENSİZLİK ARKADAŞ OLMAYI ZORLAŞTIRIYOR
◊ niye Hollywood yakın arkadaşlık kurmanın sıkıntı olduğu bir yer? Rekabet mi, güvensizlik mi? Nedir niçini size nazaran?
– Bence hepsinin tesiri var. Her şeydilk evvel sahiden rekabetçi bir yer olduğunu söyleyebilirim. Bir oburu rolü alırsa yahut öbür biri başarılı olursa, sizin başarısız olacağınız üzere bir his var. Annemin bana her vakit söylemiş olduği şey, ‘herkese bir dilim pasta vardır’. Rekabete girmene gerek yok. Rolü diğerine kaptırınca, işinin bittiğini düşünmek zorunda değilsin. Fakat bu türlü hissetmek kolay değil zira doğuştan rekabetçiyiz. Tahminen herkes değil. Bilemiyorum… Ancak benim kuşağımda hepimiz rolleri almaya çalışır, o direktörle çalışacak rolü elde etmeye çalışırdık. Kazanmak, başarılı olmak istemek insanın tabiatı. Bu yüzden onları rakipten diğer bir şey olarak görmek epeyce sıkıntı. Setteyken ise durum şu biçimde. Hepimiz orada çalışıyoruz, sette her şey yolunda fakat o ortamda bile rekabet var. Güvensizlik ve endişenin, arkadaş olmamakta rolü büyük. Bayan arkadaşlıkların klişesi birbirimize fazla güvenmemek. bu biçimde bir kanı var. Bu hakikaten yürek parçalayıcı ve üzücü. Bunun nereden kaynaklandığını bilmiyorum. Arttan bıçaklama, kabalık ve küçümseme, bu yüzden bayanları düşman olarak düşünmeye başlıyorsunuz galiba.
◊ Size birinin âlâ arkadaş olduğunu düşündüren nitelikler neler?
– Kalpleri. Kendimi tutmakta zorlanan biriyim. Arkadaşlarıma kendimin her bir kesimini verme eğilimindeyim. Tüm zayıf taraflarımı, endişelerimi ve beni ben yapan her şeyi söyleme eğilimindeyim. Bu yüzden yaralandım da. Okuldan beri arkadaş olduğum, epey sevdiğim bir küme kız arkadaşım var. Bu kızlar, benim hakkımda fazlaca şey biliyorlar lakin bunları bana karşı hiç kullanmadılar. Gerimden konuşacaklarını hayal bile edemiyorum. En sevdiğim nitelikse espri anlayışı… Gülmeyi seviyorum ve kalbime giden en süratli yol beni güldürmek. daha sonra sonsuza kadar seninim.
ANNEM BAŞINDAN BERİ KORUYUCUM OLDU
◊ Arkadaşlarınızın Hollywood haricinde olduğunu söylemiş olduniz. Aykırısını düşünenler de var. Birebir işi yapan, birebir dünyayı bilen beşerlerle vakit geçirmeyi yeğleyenler…
– Benim için nitekim bu biçimde, Hollywood’da arkadaşlarım yok. Hollywood’da tanıdıklarım var. Bu yalnızca benim işim. bu biçimde düşünmenin hakikat olup olmadığını bilmiyorum. Tahminen işiniz ruhunuza karışıyor, değil mi? Bilmiyorum, tahminen Hollywood’da birkaç arkadaş daha edinmeliyim.
◊ Annenizle aranızda nasıl bir münasebet var?
– Evet, annem ve ben bu bölüme bir arada başladık. Çocuktum, o benim koruyucumdu. daha sonra ben büyüdükçe birlikte Los Angeles’a taşındık. Annem bana nitekim bakmaya ve mesleğimi desteklemeye devam etti ve iş bağımız hoş bir iştirake dönüştü. Ben yapabileceklerime odaklandım. Oyunculuk, performans ve yaratıcık. Annem başka tüm işleri halletti. Annem mesleğimi başından beri yönetti ve destekledi. Hala bana tavsiyede bulunuyor, tavsiyesi ve fikri için hala onu ararım lakin projeleri ben seçiyorum. Ne yapmak istediğime karar veren benim. Biraz takviyeye gereksinimim olduğunda devreye giren kişi annem. Bu hususta epey düzgün. (Gülüyor) Annem sahiden korkutucudur.
HAYVANLAR GAZ ODALARINDA ÖLMEMELİ
◊ Hayvanlara, bilhassa köpeklere epeyce yardım ediyorsunuz. Nasıl gidiyor yaptığınız çalışmalar?
– Bu soru için teşekkürler. Annem ve ben bu yardımları yapabildiğimiz için sahiden gurur duyuyoruz. Utah’ta “Nuzzles” isminde lokal bir kümeyle ortak olduk. İnanılmaz işler yapıyorlar. Vakfımız bu salgın sırasında işini kaybeden ve maddi problem çeken ve geçimlerini sağlayamadıkları için hayvanlarını besleyemeyecek olan ailelere üç ton yiyecek sağladı.
Geçen sene sekiz farklı barınakta istenmeyen hayvanlara ötenazi yapmak için gaz odaları kullandıklarını öğrendim. Ölmek için nitekim dehşetli, ürkütücü ve acı verici bir yol. O gaz odalarını bu ülkeden silmeye kararlıyım. Bu ülkede gaz odalarını dört eyalette hala kullanıyorlar. Bir seri katile bunu yapmıyoruz, bir çocuk tecavüzcüsüne yapmıyoruz, bu insanları bu türlü öldürmüyoruz, niye saf hayvanları öldürelim? Doğdukları ve istenmeyen oldukları için mi? Kabul edilemez.
YALNIZ KALMAK İÇİN KENDİME ODA YAPTIM
◊ Üç çocukla pandemiyi nasıl geçirdiniz?
– pek kaotikti… Anne olduğumdan beri birinci sefer tam bir yıl boyunca konutta çocuklarımla birlikte kalabildim. Çocuklarımın ritmini ve makul davranışlarını daha düzgün anlamaya başladım. Onları artık daha yeterli yönetim ediyorum. Pandeminin birinci 3-4 ayında kızlara özgürlük verdim. Oyunlar oynayabilirsiniz ya da hipnotize robotlar üzere bilgisayarlarınızın başında durabilirsiniz dedim… daha sonra bunun makul olmadığını anlamaya başladım. Meskene daha fazla dahil olmaları gerekiyordu. Lakin sonunda kendime bir sanat stüdyosu inşa etmem gerekti ki yalnız olabileyim, biraz yalnız kalabileyim!
ARADIĞIM HER ŞEY BU KISSADA VARDI
◊ Sizi en son “Firefly Lane”de izledik. Dizinin bununla birlikte yapımcılığını üstlendiniz. Proje size nasıl geldi?
– Toronto’da “Suits”i çekiyordum. Son dönemdi ve çekilecek yalnızca birkaç kısmımız kalmıştı. daha sonra ne yapacağımdan emin değildim. Yankı uyandıran, beni nitekim duygulandıran ve güldüren, ağlatabilen ve derinden insani hissettiren tipten bir öykü aradığımı biliyordum. Senaryo geldi. Aradığım her şey bu kıssada vardı.
– Bence fazlaca şey değişti. Lakin bu iş bitti manasına gelmiyor alışılmış ki. Çok enteresan bir vakit diliminden geçiyoruz. Bu hareketle sahiden gurur duyuyorum. Bu hareketin yapılmasını sağlamak için ayağa kalkan tüm bayanlarla gurur duyuyorum. Ben çocukken, annem her vakit benimle setteydi ve annem tarafınca korunuyordum. Ancak annemin yanımda olması, uygunsuz şeylerin olabileceği durumlar olmadı manasına gelmez. Annem o cins şeylerin o kadar çabuk üstesinden gelirdi ki, asla büyümez ve rahatsız edici boyuta gelmezdi.
◊ Pekala, sizin birebir şahit olduğunuz değişim var mı?
– Son dizim “Firefly Lane”in setinde hakikaten yürek burkan ve sıkıntı bir tecavüz sahnesi vardı. Netflix sete, ‘yakınlık koordinatörü’ getirmeyi garanti etti. Bu hanımın nazaranvi, oyuncuyu korumak, kendini inançta hissetmesini, desteklendiğini hissetmesini sağlamaktı. O sahnede oyuncu rahat hissetmediği hiç bir şeyi yapmak zorunda değildi. Şaşırdım, bu biçimde bir şey hiç duymamıştım. Rabbim, niye bu öncesinden yapılmıyordu? Zira bu sahneler oyuncu için rahatsız edici ve zordur. Kendinizi fazlaca çıplak ve fazlaca korunmasız hissedebilirsiniz. Sonunda rahatımızı ve oyuncuyu ciddiye alıyorlar, oyunculara insan üzere davranıyorlar dedim. Sonunda oyuncu yalnızca senaryoyu canlandıran ve rol yapmak için işe alınan biri muamelesi görmüyordu. O yüzden ‘Me Too’ hareketiyle gurur duyuyorum. Daha yapılacak hayli şey olduğundan da eminim. Bence berbat adamlar, berbat adam olarak kalacak fakat artık başlarından geçeni söylemeden ya da yapmadan evvel iki kere düşünecekler.
GÜVENSİZLİK ARKADAŞ OLMAYI ZORLAŞTIRIYOR
◊ niye Hollywood yakın arkadaşlık kurmanın sıkıntı olduğu bir yer? Rekabet mi, güvensizlik mi? Nedir niçini size nazaran?
– Bence hepsinin tesiri var. Her şeydilk evvel sahiden rekabetçi bir yer olduğunu söyleyebilirim. Bir oburu rolü alırsa yahut öbür biri başarılı olursa, sizin başarısız olacağınız üzere bir his var. Annemin bana her vakit söylemiş olduği şey, ‘herkese bir dilim pasta vardır’. Rekabete girmene gerek yok. Rolü diğerine kaptırınca, işinin bittiğini düşünmek zorunda değilsin. Fakat bu türlü hissetmek kolay değil zira doğuştan rekabetçiyiz. Tahminen herkes değil. Bilemiyorum… Ancak benim kuşağımda hepimiz rolleri almaya çalışır, o direktörle çalışacak rolü elde etmeye çalışırdık. Kazanmak, başarılı olmak istemek insanın tabiatı. Bu yüzden onları rakipten diğer bir şey olarak görmek epeyce sıkıntı. Setteyken ise durum şu biçimde. Hepimiz orada çalışıyoruz, sette her şey yolunda fakat o ortamda bile rekabet var. Güvensizlik ve endişenin, arkadaş olmamakta rolü büyük. Bayan arkadaşlıkların klişesi birbirimize fazla güvenmemek. bu biçimde bir kanı var. Bu hakikaten yürek parçalayıcı ve üzücü. Bunun nereden kaynaklandığını bilmiyorum. Arttan bıçaklama, kabalık ve küçümseme, bu yüzden bayanları düşman olarak düşünmeye başlıyorsunuz galiba.
◊ Size birinin âlâ arkadaş olduğunu düşündüren nitelikler neler?
– Kalpleri. Kendimi tutmakta zorlanan biriyim. Arkadaşlarıma kendimin her bir kesimini verme eğilimindeyim. Tüm zayıf taraflarımı, endişelerimi ve beni ben yapan her şeyi söyleme eğilimindeyim. Bu yüzden yaralandım da. Okuldan beri arkadaş olduğum, epey sevdiğim bir küme kız arkadaşım var. Bu kızlar, benim hakkımda fazlaca şey biliyorlar lakin bunları bana karşı hiç kullanmadılar. Gerimden konuşacaklarını hayal bile edemiyorum. En sevdiğim nitelikse espri anlayışı… Gülmeyi seviyorum ve kalbime giden en süratli yol beni güldürmek. daha sonra sonsuza kadar seninim.
ANNEM BAŞINDAN BERİ KORUYUCUM OLDU
◊ Arkadaşlarınızın Hollywood haricinde olduğunu söylemiş olduniz. Aykırısını düşünenler de var. Birebir işi yapan, birebir dünyayı bilen beşerlerle vakit geçirmeyi yeğleyenler…
– Benim için nitekim bu biçimde, Hollywood’da arkadaşlarım yok. Hollywood’da tanıdıklarım var. Bu yalnızca benim işim. bu biçimde düşünmenin hakikat olup olmadığını bilmiyorum. Tahminen işiniz ruhunuza karışıyor, değil mi? Bilmiyorum, tahminen Hollywood’da birkaç arkadaş daha edinmeliyim.
◊ Annenizle aranızda nasıl bir münasebet var?
– Evet, annem ve ben bu bölüme bir arada başladık. Çocuktum, o benim koruyucumdu. daha sonra ben büyüdükçe birlikte Los Angeles’a taşındık. Annem bana nitekim bakmaya ve mesleğimi desteklemeye devam etti ve iş bağımız hoş bir iştirake dönüştü. Ben yapabileceklerime odaklandım. Oyunculuk, performans ve yaratıcık. Annem başka tüm işleri halletti. Annem mesleğimi başından beri yönetti ve destekledi. Hala bana tavsiyede bulunuyor, tavsiyesi ve fikri için hala onu ararım lakin projeleri ben seçiyorum. Ne yapmak istediğime karar veren benim. Biraz takviyeye gereksinimim olduğunda devreye giren kişi annem. Bu hususta epey düzgün. (Gülüyor) Annem sahiden korkutucudur.
HAYVANLAR GAZ ODALARINDA ÖLMEMELİ
◊ Hayvanlara, bilhassa köpeklere epeyce yardım ediyorsunuz. Nasıl gidiyor yaptığınız çalışmalar?
– Bu soru için teşekkürler. Annem ve ben bu yardımları yapabildiğimiz için sahiden gurur duyuyoruz. Utah’ta “Nuzzles” isminde lokal bir kümeyle ortak olduk. İnanılmaz işler yapıyorlar. Vakfımız bu salgın sırasında işini kaybeden ve maddi problem çeken ve geçimlerini sağlayamadıkları için hayvanlarını besleyemeyecek olan ailelere üç ton yiyecek sağladı.
Geçen sene sekiz farklı barınakta istenmeyen hayvanlara ötenazi yapmak için gaz odaları kullandıklarını öğrendim. Ölmek için nitekim dehşetli, ürkütücü ve acı verici bir yol. O gaz odalarını bu ülkeden silmeye kararlıyım. Bu ülkede gaz odalarını dört eyalette hala kullanıyorlar. Bir seri katile bunu yapmıyoruz, bir çocuk tecavüzcüsüne yapmıyoruz, bu insanları bu türlü öldürmüyoruz, niye saf hayvanları öldürelim? Doğdukları ve istenmeyen oldukları için mi? Kabul edilemez.
YALNIZ KALMAK İÇİN KENDİME ODA YAPTIM
◊ Üç çocukla pandemiyi nasıl geçirdiniz?
– pek kaotikti… Anne olduğumdan beri birinci sefer tam bir yıl boyunca konutta çocuklarımla birlikte kalabildim. Çocuklarımın ritmini ve makul davranışlarını daha düzgün anlamaya başladım. Onları artık daha yeterli yönetim ediyorum. Pandeminin birinci 3-4 ayında kızlara özgürlük verdim. Oyunlar oynayabilirsiniz ya da hipnotize robotlar üzere bilgisayarlarınızın başında durabilirsiniz dedim… daha sonra bunun makul olmadığını anlamaya başladım. Meskene daha fazla dahil olmaları gerekiyordu. Lakin sonunda kendime bir sanat stüdyosu inşa etmem gerekti ki yalnız olabileyim, biraz yalnız kalabileyim!
ARADIĞIM HER ŞEY BU KISSADA VARDI
◊ Sizi en son “Firefly Lane”de izledik. Dizinin bununla birlikte yapımcılığını üstlendiniz. Proje size nasıl geldi?
– Toronto’da “Suits”i çekiyordum. Son dönemdi ve çekilecek yalnızca birkaç kısmımız kalmıştı. daha sonra ne yapacağımdan emin değildim. Yankı uyandıran, beni nitekim duygulandıran ve güldüren, ağlatabilen ve derinden insani hissettiren tipten bir öykü aradığımı biliyordum. Senaryo geldi. Aradığım her şey bu kıssada vardı.