Beykozlu
New member
◊ “Reservoir Dogs” (Rezervuar Köpekleri) sinemasıyla başlayalım. Kıssa elinize nasıl ulaşmıştı?
– Quentin Tarantino’da o sıralar “Natural Born Killers”ın (Katil Doğanlar) senaryosu vardı. Onu sinema yapmaya çalışıyordu. Bana “Natural Born Killers”ın senaryosunu verdi. Bu sinema için notlarımı aldım, üzerinde çalıştım. Lakin daha sonra “Natural Born Killers’ı unut, ben farklı bir şey yapmak istiyorum” dedi. 3 haftada “Reservoir Dogs”u yazdı.
◊ Tarantino’yla nasıl tanışmıştınız?
– “Intruder” isminde küçük bir sinema yapmıştım. Sinemada Sam Raimi ve Bruce Campbell vardı.
O sinemanın direktörü, bir yaz partisinde beni Quentin’le tanıştırdı. İkimiz de meteliksizdik. Yolunu bulmaya çalışan, uğraş eden insanlardık…
her neyse “Reservoir Dogs”un imaline dönelim. Gerekli parayı toplamam için bana 2 ay verdiğini söylemiş oldu. Olağanüstü bir sinema olacaktı, zira mükemmel bir senaryoydu. “O kadar uzun müddettir uğraşıyorum ki, bu sineması yapmam lazım” dedi.
Senaryoyu, üretimci ve direktör Monte Hellman’a götürdüm. Okuyunca sineması kendi yönetmek istedi. Ben de Quentin ile tanışması gerektiğini söylemiş oldum, “Filmi Quentin yönetecek” dedim. Tanıştılar ve doğal ki fazlaca âlâ arkadaş oldular. Monte, “Tamam, yönetmiyorsam imaline yardım etmek istiyorum” dedi ve sinema yapıldı.
ADAM “PARA VERECEĞİM ANCAK KIZ ARKADAŞIM DA OYNAYACAK” DEDİ
◊ Dal hayli değişti. O sineması bugünkü iklimde yapmak mümkün olur muydu sizce?
– Bu soruya tam bir yanıt veremem. Fakat yapılabileceğini düşünüyorum. bu biçimdelar bile insanların tuhaf istekleri vardı. Bir adam bize para verecekti lakin sinemanın sonunu değiştirmek istedi. Öbür bir adam, “500 bin dolar vereceğim ancak kız arkadaşım sinemada oynayacak” dedi. O devir var olma uğraşı veriyorduk. Quentin otobüse biniyordu, benim eski bir otomobilim vardı…
Harvey Keitel, Tim Roth, Michael Madsen üzere isimleri buluşturan 1992 imali “Reservoir Dogs”, 1993’te Türkiye’de SİYAD Ödülleri’nde en güzel sinema seçilmişti.
◊ Kabul ettiniz mi adamın teklifini?
– Bir gece düşündük ve “hayır” dedik. Mantık dışı bir istekti. Yani sinema yapmak bu biçimdelar kolay değildi. Artık de değil.
Soysuzlar Çetesi
◊ Şimdiki sinemaların sonundaki jeneriklere bakıyorum, 46 kişi “yönetici yapımcı”, 15 kişi “yapımcı” yazıyor. Bu duruma nasıl gelindi? Gerçek üretimciler, yapımcılığı niye bıraktı?
– Âlâ bir soru. Menajerler de üretimci olmaya başladı. Menajerler fazlaca daha değerli bir küme haline geldi. Sinema yapmak daha da zorlaştı. örneğin bir sineması finanse ettim.
“Hacksaw Ridge” isminde bir sinema yaptık. Sinemanın bütçesinin yarısından fazlasını koyduk. Hepimiz baş üretimci olarak yer aldık. 16 baş üretimci vardı. Bir düzine de üretimci vardı.
Sinemada rol alan Mel Gibson’ı o sene Venedik Sinema Festivali’nde görür görmez kadeh kaldırdım ve “Filmindeki bir hayli yapımcıdan biri de benim” dedim. halbuki Quentin’in biroldukça sinemasında ve öteki sinemalarda tek yapımcıydım.
BEN AFFLECK VE MATT DAMON OLAĞANÜSTÜ BİR GRUP OLDU
◊ Başka bir öykünüz de Matt Damon ve Ben Affleck ile ilgili. Bu iki isme “Good Will Hunting”de (Can Dostum) yardım ettiğiniz periyodu anlatır mısınız?
– pek zeki, ne istediklerini sahiden bilen, akıllı adamlardı. Eksiksiz vakit içinderdı. New York Sinema Eleştirmenleri Mükafatları gecesindeydik. “Ucuz Roman”la oradaydık. Harvey Weinstein de oradaydı. New York’ta büyük bir kar fırtınası vardı. daha sonra daima birlikte Four Seasons Oteli’ne yürüdük. Harvey bana gelecek yıl 1 numara olacak bir sinema yaptığını söylemiş oldu: “Good Will Hunting”. “Senaryoyu okumanı istiyorum, şayet beğenirsen arkadaşlarla tanışmanı ve üretimci olmanı epey isterim” dedi. bu türlü dahil oldum.Senaryoyu geliştirmek için Matt ve Ben ile çalışmaya başladım. Hepimiz direktör olarak Gus Van Sant’ı istedik. Yalnızca Harvey, Gus’ın yanlışsız adam olmadığını söylemiş oldu. Harvey’i ikna etmem 6 ayımı aldı. Ben ve Matt, mükemmel bir ekip oldular. Çok hevesliydiler. Onlarla çalışmak kusursuz bir tecrübeydi.
◊ Harvey Weinstein ile bir sürü projede birlikte çalıştınız. Arkadaştınız. Onunla ilgili neler söylemek istersiniz?
– Bu katiyetle güç bir soru… Harvey hakkında konuşmayı nitekim istemiyorum. Bunun yeterli bir fikir olduğunu düşünmüyorum. Çok sıradan bir biçimde cevaplarsam; ben ve Harvey biroldukça iniş ve çıkış yaşadık. ömrümün en yüksek çıkışları da, en düşük inişleri de Harvey’le beraberydi. Mahpusa atılmasına sebep olan şeylerin farkında değildim. bu biçimde şeyler olduğunu bilmiyordum. Fakat özel ömrümde, hayatımdaki en olağanüstü anlardan kimilerini onunla yaşadım. Muvaffakiyetler lakin bununla birlikte kimi vahim düşüşler de oldu…
‘INGLOURIOUS BASTERDS’I YAPARKEN HİÇBİR ŞEY KOLAY DEĞİLDİ
◊ Bugüne kadar karşılaştığınız en büyük zorluk neydi?
– Aman İlahım, sinema yapmak kolay değil! Hamasetten mahrum beşerler için uygun bir iş değil bu. “Inglourious Basterds”ı (Soysuzlar Çetesi) yaparken hiç bir şey kolay değildi örneğin. O sinemayla ilgili her şey bir meydan okumaydı.
◊ Nasıl?
– Quentin’i doğum gününde Vegas’ta görmüştüm. Bana “Inglourious Basterds isimli bir sinema yazıyorum” dedi. daha sonra beni aradı, “Senaryo bitti, yolluyorum oku” dedi.
O gece senaryoyu iki kere okudum. Quentin’i aradım, bana söylemiş olduği birinci şey; “Sence Cannes’a yetiştirebilir miyiz?” oldu.
Dedim ki, “Herkes sana bunun imkansız olduğunu söyleyecek lakin şayet mümkünse de biz yaparız.” Daha evvel Almanya’da hiç çekim yapmamıştık lakin çekimlerin Almanya’da bulunmasına karar verdik.
Bu işi yapabilmek için 13.5 hafta ortasında çekime başlamamız gerekiyordu. Aslında her açıdan imkansız üzere görünüyordu…
◊ Nasıl yaptınız pekala?
– Quentin, senaryoyu o sırada Güney Fransa’da olan Brad Pitt’e yolladı. Biz de tam olarak 13.5 hafta daha sonra çekimlere başladık. Buna parayı bulmak, oyuncu takımını bir ortaya getirmek, Almanya’ya uçmak da dahildi.
◊ “Inglourious Basterds”da yıldızı parlayan isim Christoph Waltz’du. Onu nasıl dahil ettiniz?
– Olağanüstü bir öyküsü var! 3 hafta daha sonra Almanya’ya uçtuk. Oyuncu seçimine başladık. Bir sürü aktörle tanıştık. Sahiden yeterli aktörlerdi. Lakin Quentin memnun değildi. “Şimdiye kadar yazdığım en güzel karakter bu lakin rolü oynama yeteneğini gösteren aktörü bulamadım” dedi.
Sonraki gün, seçim seansında içeri giren ikinci kişi Christoph Waltz’du. Quentin seçmelerde kimseyi istemez. Tüm okumaları Quentin yapardı, kimi vakit küçük rolleri benim okumama müsaade verirdi. Quentin okumaya başladı. Peşinden Waltz okumaya başladı. Ve biz, masanın altından birbirimizi tekmelemeye başladık! Zira fazlaca heyecanlandık. Waltz haricinde ikinci bir seçenek bile yoktu. O odaya girmemiş olsaydı, “Inglourious Basterds” yalnızca bir roman olurdu, sinema olmazdı. Christoph olmasaydı, Quentin asla o sineması yapmazdı.
OYUNUN KURALLARINI DEĞİŞTİREN SİNEMA
◊ Ekolojik problemlerle ilgileniyorsunuz. UCLA’da çevresel hususlarla ilgili çalışmalar yapıyorsunuz. Biraz yaptıklarınızı anlatır mısınız?
– Bu ömrümün büyük bir kesimi. “An Inconvenient Truth”u (Uygunsuz Gerçek) 16 sene evvel yaptım. O, oyunun kurallarını değiştiren bir sinema oldu. Bir biçimde dünyayı geldiğimizden daha yeterli bir yer olarak bırakmayı istiyorum, bu ömrümün büyük bir modülü. Üç bahisle ilgileniyorum; global ısınma, iklim krizi, nükleer silahlar…
Dünyada o kadar epey sorun var ki. Nereye dönsen öbür bir meseleyle karşılaşıyorsun. Geçen yıl fazlaca ilham aldığım ve duygulandığım olay; Floyd’du. George Floyd olayı beni motive etti ve geçen yıl milyonlarca insanın izlediği iki kısa sinema yaptım. Sinemaların fark yaratıp yaratmadığını bilmiyorum lakin şayet küçük bir fark yarattıysa bile memnun olurum. Yardım ediyor olmak bana kendimi güzel hissettiriyor. UCLA’da ise etraf konusunda koçluk yapıyorum.
◊ Şu an nereden bağlanıyorsunuz?
– Los Angeles’tayım. Bilardo ofisimde. Son 1-2 yıldır bulunduğum yerdeyim.
– Quentin Tarantino’da o sıralar “Natural Born Killers”ın (Katil Doğanlar) senaryosu vardı. Onu sinema yapmaya çalışıyordu. Bana “Natural Born Killers”ın senaryosunu verdi. Bu sinema için notlarımı aldım, üzerinde çalıştım. Lakin daha sonra “Natural Born Killers’ı unut, ben farklı bir şey yapmak istiyorum” dedi. 3 haftada “Reservoir Dogs”u yazdı.
◊ Tarantino’yla nasıl tanışmıştınız?
– “Intruder” isminde küçük bir sinema yapmıştım. Sinemada Sam Raimi ve Bruce Campbell vardı.
O sinemanın direktörü, bir yaz partisinde beni Quentin’le tanıştırdı. İkimiz de meteliksizdik. Yolunu bulmaya çalışan, uğraş eden insanlardık…
her neyse “Reservoir Dogs”un imaline dönelim. Gerekli parayı toplamam için bana 2 ay verdiğini söylemiş oldu. Olağanüstü bir sinema olacaktı, zira mükemmel bir senaryoydu. “O kadar uzun müddettir uğraşıyorum ki, bu sineması yapmam lazım” dedi.
Senaryoyu, üretimci ve direktör Monte Hellman’a götürdüm. Okuyunca sineması kendi yönetmek istedi. Ben de Quentin ile tanışması gerektiğini söylemiş oldum, “Filmi Quentin yönetecek” dedim. Tanıştılar ve doğal ki fazlaca âlâ arkadaş oldular. Monte, “Tamam, yönetmiyorsam imaline yardım etmek istiyorum” dedi ve sinema yapıldı.
ADAM “PARA VERECEĞİM ANCAK KIZ ARKADAŞIM DA OYNAYACAK” DEDİ
◊ Dal hayli değişti. O sineması bugünkü iklimde yapmak mümkün olur muydu sizce?
– Bu soruya tam bir yanıt veremem. Fakat yapılabileceğini düşünüyorum. bu biçimdelar bile insanların tuhaf istekleri vardı. Bir adam bize para verecekti lakin sinemanın sonunu değiştirmek istedi. Öbür bir adam, “500 bin dolar vereceğim ancak kız arkadaşım sinemada oynayacak” dedi. O devir var olma uğraşı veriyorduk. Quentin otobüse biniyordu, benim eski bir otomobilim vardı…
Harvey Keitel, Tim Roth, Michael Madsen üzere isimleri buluşturan 1992 imali “Reservoir Dogs”, 1993’te Türkiye’de SİYAD Ödülleri’nde en güzel sinema seçilmişti.
◊ Kabul ettiniz mi adamın teklifini?
– Bir gece düşündük ve “hayır” dedik. Mantık dışı bir istekti. Yani sinema yapmak bu biçimdelar kolay değildi. Artık de değil.
Soysuzlar Çetesi
◊ Şimdiki sinemaların sonundaki jeneriklere bakıyorum, 46 kişi “yönetici yapımcı”, 15 kişi “yapımcı” yazıyor. Bu duruma nasıl gelindi? Gerçek üretimciler, yapımcılığı niye bıraktı?
– Âlâ bir soru. Menajerler de üretimci olmaya başladı. Menajerler fazlaca daha değerli bir küme haline geldi. Sinema yapmak daha da zorlaştı. örneğin bir sineması finanse ettim.
“Hacksaw Ridge” isminde bir sinema yaptık. Sinemanın bütçesinin yarısından fazlasını koyduk. Hepimiz baş üretimci olarak yer aldık. 16 baş üretimci vardı. Bir düzine de üretimci vardı.
Sinemada rol alan Mel Gibson’ı o sene Venedik Sinema Festivali’nde görür görmez kadeh kaldırdım ve “Filmindeki bir hayli yapımcıdan biri de benim” dedim. halbuki Quentin’in biroldukça sinemasında ve öteki sinemalarda tek yapımcıydım.
BEN AFFLECK VE MATT DAMON OLAĞANÜSTÜ BİR GRUP OLDU
◊ Başka bir öykünüz de Matt Damon ve Ben Affleck ile ilgili. Bu iki isme “Good Will Hunting”de (Can Dostum) yardım ettiğiniz periyodu anlatır mısınız?
– pek zeki, ne istediklerini sahiden bilen, akıllı adamlardı. Eksiksiz vakit içinderdı. New York Sinema Eleştirmenleri Mükafatları gecesindeydik. “Ucuz Roman”la oradaydık. Harvey Weinstein de oradaydı. New York’ta büyük bir kar fırtınası vardı. daha sonra daima birlikte Four Seasons Oteli’ne yürüdük. Harvey bana gelecek yıl 1 numara olacak bir sinema yaptığını söylemiş oldu: “Good Will Hunting”. “Senaryoyu okumanı istiyorum, şayet beğenirsen arkadaşlarla tanışmanı ve üretimci olmanı epey isterim” dedi. bu türlü dahil oldum.Senaryoyu geliştirmek için Matt ve Ben ile çalışmaya başladım. Hepimiz direktör olarak Gus Van Sant’ı istedik. Yalnızca Harvey, Gus’ın yanlışsız adam olmadığını söylemiş oldu. Harvey’i ikna etmem 6 ayımı aldı. Ben ve Matt, mükemmel bir ekip oldular. Çok hevesliydiler. Onlarla çalışmak kusursuz bir tecrübeydi.
◊ Harvey Weinstein ile bir sürü projede birlikte çalıştınız. Arkadaştınız. Onunla ilgili neler söylemek istersiniz?
– Bu katiyetle güç bir soru… Harvey hakkında konuşmayı nitekim istemiyorum. Bunun yeterli bir fikir olduğunu düşünmüyorum. Çok sıradan bir biçimde cevaplarsam; ben ve Harvey biroldukça iniş ve çıkış yaşadık. ömrümün en yüksek çıkışları da, en düşük inişleri de Harvey’le beraberydi. Mahpusa atılmasına sebep olan şeylerin farkında değildim. bu biçimde şeyler olduğunu bilmiyordum. Fakat özel ömrümde, hayatımdaki en olağanüstü anlardan kimilerini onunla yaşadım. Muvaffakiyetler lakin bununla birlikte kimi vahim düşüşler de oldu…
‘INGLOURIOUS BASTERDS’I YAPARKEN HİÇBİR ŞEY KOLAY DEĞİLDİ
◊ Bugüne kadar karşılaştığınız en büyük zorluk neydi?
– Aman İlahım, sinema yapmak kolay değil! Hamasetten mahrum beşerler için uygun bir iş değil bu. “Inglourious Basterds”ı (Soysuzlar Çetesi) yaparken hiç bir şey kolay değildi örneğin. O sinemayla ilgili her şey bir meydan okumaydı.
◊ Nasıl?
– Quentin’i doğum gününde Vegas’ta görmüştüm. Bana “Inglourious Basterds isimli bir sinema yazıyorum” dedi. daha sonra beni aradı, “Senaryo bitti, yolluyorum oku” dedi.
O gece senaryoyu iki kere okudum. Quentin’i aradım, bana söylemiş olduği birinci şey; “Sence Cannes’a yetiştirebilir miyiz?” oldu.
Dedim ki, “Herkes sana bunun imkansız olduğunu söyleyecek lakin şayet mümkünse de biz yaparız.” Daha evvel Almanya’da hiç çekim yapmamıştık lakin çekimlerin Almanya’da bulunmasına karar verdik.
Bu işi yapabilmek için 13.5 hafta ortasında çekime başlamamız gerekiyordu. Aslında her açıdan imkansız üzere görünüyordu…
◊ Nasıl yaptınız pekala?
– Quentin, senaryoyu o sırada Güney Fransa’da olan Brad Pitt’e yolladı. Biz de tam olarak 13.5 hafta daha sonra çekimlere başladık. Buna parayı bulmak, oyuncu takımını bir ortaya getirmek, Almanya’ya uçmak da dahildi.
◊ “Inglourious Basterds”da yıldızı parlayan isim Christoph Waltz’du. Onu nasıl dahil ettiniz?
– Olağanüstü bir öyküsü var! 3 hafta daha sonra Almanya’ya uçtuk. Oyuncu seçimine başladık. Bir sürü aktörle tanıştık. Sahiden yeterli aktörlerdi. Lakin Quentin memnun değildi. “Şimdiye kadar yazdığım en güzel karakter bu lakin rolü oynama yeteneğini gösteren aktörü bulamadım” dedi.
Sonraki gün, seçim seansında içeri giren ikinci kişi Christoph Waltz’du. Quentin seçmelerde kimseyi istemez. Tüm okumaları Quentin yapardı, kimi vakit küçük rolleri benim okumama müsaade verirdi. Quentin okumaya başladı. Peşinden Waltz okumaya başladı. Ve biz, masanın altından birbirimizi tekmelemeye başladık! Zira fazlaca heyecanlandık. Waltz haricinde ikinci bir seçenek bile yoktu. O odaya girmemiş olsaydı, “Inglourious Basterds” yalnızca bir roman olurdu, sinema olmazdı. Christoph olmasaydı, Quentin asla o sineması yapmazdı.
OYUNUN KURALLARINI DEĞİŞTİREN SİNEMA
◊ Ekolojik problemlerle ilgileniyorsunuz. UCLA’da çevresel hususlarla ilgili çalışmalar yapıyorsunuz. Biraz yaptıklarınızı anlatır mısınız?
– Bu ömrümün büyük bir kesimi. “An Inconvenient Truth”u (Uygunsuz Gerçek) 16 sene evvel yaptım. O, oyunun kurallarını değiştiren bir sinema oldu. Bir biçimde dünyayı geldiğimizden daha yeterli bir yer olarak bırakmayı istiyorum, bu ömrümün büyük bir modülü. Üç bahisle ilgileniyorum; global ısınma, iklim krizi, nükleer silahlar…
Dünyada o kadar epey sorun var ki. Nereye dönsen öbür bir meseleyle karşılaşıyorsun. Geçen yıl fazlaca ilham aldığım ve duygulandığım olay; Floyd’du. George Floyd olayı beni motive etti ve geçen yıl milyonlarca insanın izlediği iki kısa sinema yaptım. Sinemaların fark yaratıp yaratmadığını bilmiyorum lakin şayet küçük bir fark yarattıysa bile memnun olurum. Yardım ediyor olmak bana kendimi güzel hissettiriyor. UCLA’da ise etraf konusunda koçluk yapıyorum.
◊ Şu an nereden bağlanıyorsunuz?
– Los Angeles’tayım. Bilardo ofisimde. Son 1-2 yıldır bulunduğum yerdeyim.