Beykozlu
New member
*Dr. Mahfi Eğilmez
Habertürk televizyonunda yayınlanan bir tartışma programında iştirakçilerden birisi yazdığım bir makaledeki şemayı gündeme getirince öbür bir iştirakçi benim 2001 krizi sırasında Merkez Bankası Lideri olarak ülkeyi krize sokup batıranlardan birisi olduğumu ve iktisat konuşamayacağımı söylemiş oldu. Bu tabirlerin tamamının palavra olduğunu o günleri yaşayanlar ve inceleyenler bilir lakin yeni jenerasyonlar o devirleri bilmedikleri için bu palavraya inanıp da zihinlerinde yanlış fikirler doğmasın diye bunları yazmaya karar verdim.
Bendeniz hayatımın hiç bir periyodunda Merkez Bankası’nda nazaranv yapmadım. 1972 yılında Mülkiye’yi bitirdikten daha sonra açılan müsabaka imtihanını kazanarak atandığım Maliye Müfettiş Muavinliğiyle başlayan kamu vazifem sırasında daire başkanlığından müsteşar yardımcılığına kadar bütün idare kademelerinde misyon yaptım. 1992 yılında Hazinenin Washington Büyükelçiliği nezdindeki İktisat Başmüşavirliği nazaranvine atandım. 1995 yılında yurda döndüğümde müşavirlik bakılırsavine getirildim. Devlette müşavirliklerin birden fazla kızak nazaranvlerdir. bir süre bu nazaranvde kaldıktan daha sonra 1996 yılında kamu bakılırsavinden ayrılarak özel kesimde bir şirkette danışman olarak çalışmaya başladım. 1997 yılında Mesut Yılmaz 55’inci hükümeti kurduğunda bana Hazine Müsteşarlığı önerdi. Ben de kendisine “eğer yapısal ıslahatları yaparak ekonomiyi toparlayacaksak bu bakılırsavi kabul ederim, aksi takdirde yalnızca müsteşar olmak için o nazaranve gelmemin bir manası yok” dedim. Bana “beraber elimizden gelenleri yapalım” dedi. Ben de bu kelam üzerine bakılırsavi kabul ettim. Sonraki gün, 16 Temmuz 1997’de, müsteşar olarak atanmam gerçekleşti.
Bundan daha sonrasını birinci defa yayınlandığı 2000 yılında satış rekorları kıran ve yılın kitabı seçilen Light Günlük kitabımdan aldığım pasajlardan okuyalım (Light Günlük, Remzi Kitabevi.)
Başbakanın Basın Toplantısı ve Yıkılan Hayaller
Başbakan Mesut Yılmaz, 55. Hükümetin üçüncü ayının sonunda bir basın toplantısıyla yapılanları açıklamaya karar vermişti. Yapısal değişiklikler için hazırladığım takvim de bu açıklamaya monte edilecek ve bu biçimdece hükümet kendini yapısal değişim takvimine bağlayacaktı. Bu, her şeydilk evvel biz bürokratların programa inanması için gerekli bir adımdı. Ayrıyeten kamuoyunda da büyük yankı bulacaktı.
Bu hevesle basın toplantısını izlemeye gittim. Toplantı bitmişti. Bizim takvimden eser yoktu. Tek bir cümle bile edilmemişti. Daima yuvarlak kelamlar. İşte o toplantı daha sonrasında hayallerim yıkıldı. 55. Hükümetin yapısal ıslahatları yapamayacağını açıklıkla anladım. İstifa kanısı de birinci sefer o akşam düşüme girdi.
Hükümet ıslahat taraftarı görünmekle bir arada popülizmin batağına saplanmaktan kurtulamıyordu.
İstifa Kanısının Açılması
Başbakan Yılmaz’a istifa fikrimi birinci sefer 55. Hükümetin üçüncü ayı ötürüsıyla düzenlediği basın toplantısındaki hayal kırıklığımdan daha sonra açtım. Benim ona ne dediğim ya da onun bana ne dediği kıymetli değil. Fakat hükümetin ekonomik programı uygulayamayacağına birinci defa o basın toplantısı daha sonrasında inanmaya başladım.
İstifa Mektubu
İstifa fikrimi Başbakana açtıktan yaklaşık bir buçuk ay daha sonra istifa ettim. O bir buçuk ay mühletince, her gün, hükümetin ekonomik programı uygulamaya kararlı olduğuna ait bir tutum göstermesini bekledim. Lakin olmadı. Kısacık bir istifa mektubu yazıp yolladım. İstifamı açıklamak için Cuma günü saat 4.05’i bekledim. Cuma günü boyunca basından arayanlarla hiç görüşmedim. Öğlenden daha sonra İMKB’de benim istifa ettiğime ait haberler yayılmış, Borsa büyük bir düşüş göstermişti. Ben hiç kimseye söylememiştim. Sırf istifa mektubumu göndermiştim. Piyasalar kapandıktan daha sonra gün uzunluğu beni arayan basın mensuplarına istifa ettiğimi deklare ettim. bu biçimdece daha vazifeye başlarken basına söylemiş olduğim “Bu koltuğa yarın kalkacakmış üzere oturuyorum. Ben buraya ekonomik istikrar misyonuyla geldim. Bundan sapma görürsem bu koltuktan kalkmakta tereddüt etmem” kelamının gereği yerine gelmiş oluyordu. Bu ortada çeşitli gazeteler ve televizyon kanallarından neden istifa ettiğimi açıklamam konusunda söyleşi ya da program teklifleri geliyordu. Hükümete ziyan vereceği sebebi öne sürülerek hiç birini kabul etmedim.
Cumartesi günü Kavaklıdere’de yürüyüşe çıktım. Vitrinlere bakarak ve kelamının gereğini yerine getirmiş bir insanın rahatlığıyla dolaşıyordum. bir epey Ankaralı yolumu kesti. “Sizin yüzünüzden borsada ziyana uğradık lakin helal olsun. Devlete bu biçimde beşerler gerekli” dediler.
5 Aralık 1997 tarihinde, demek ki vazifeye atandığımdan yaklaşık 5 ay daha sonra, Hazine Müsteşarlığından ve devlet memurluğundan istifa ettim ve daha sonrasında da kamu kısmında bakılırsav almadım. 2001 krizi benim devletten ayrılmamdan dört yıl daha sonra çıktı. Çıkış sebebi de yapısal ıslahatların yapılmamasıydı. Hem vaktinde bakılırsav yaptığım hükümeti birebir vakitte daha sonraki hükümetleri yapısal ıslahatların yapılması konusunda daima uyardım. Bugün de insanları bıktıracak kadar yorduğumu bile bile tıpkı ikazları yapmaya devam ediyorum. Bir şey yapılmasa bile ülkeler batmaz lakin yanlışsız siyasetlerle fazlaca daha düzgüne gidebilir. Ben bunun gerçekleşmesi için demek ki tam 35 yıldır yapısal ıslahatları anlatmaya çalışıyorum. Ve siyasetçiler ne yazık ki dinlememeye devam ediyorlar.
Bu yazı Mahfi Eğilmez’in şahsi blogundan alınmıştır.
Habertürk televizyonunda yayınlanan bir tartışma programında iştirakçilerden birisi yazdığım bir makaledeki şemayı gündeme getirince öbür bir iştirakçi benim 2001 krizi sırasında Merkez Bankası Lideri olarak ülkeyi krize sokup batıranlardan birisi olduğumu ve iktisat konuşamayacağımı söylemiş oldu. Bu tabirlerin tamamının palavra olduğunu o günleri yaşayanlar ve inceleyenler bilir lakin yeni jenerasyonlar o devirleri bilmedikleri için bu palavraya inanıp da zihinlerinde yanlış fikirler doğmasın diye bunları yazmaya karar verdim.
Bendeniz hayatımın hiç bir periyodunda Merkez Bankası’nda nazaranv yapmadım. 1972 yılında Mülkiye’yi bitirdikten daha sonra açılan müsabaka imtihanını kazanarak atandığım Maliye Müfettiş Muavinliğiyle başlayan kamu vazifem sırasında daire başkanlığından müsteşar yardımcılığına kadar bütün idare kademelerinde misyon yaptım. 1992 yılında Hazinenin Washington Büyükelçiliği nezdindeki İktisat Başmüşavirliği nazaranvine atandım. 1995 yılında yurda döndüğümde müşavirlik bakılırsavine getirildim. Devlette müşavirliklerin birden fazla kızak nazaranvlerdir. bir süre bu nazaranvde kaldıktan daha sonra 1996 yılında kamu bakılırsavinden ayrılarak özel kesimde bir şirkette danışman olarak çalışmaya başladım. 1997 yılında Mesut Yılmaz 55’inci hükümeti kurduğunda bana Hazine Müsteşarlığı önerdi. Ben de kendisine “eğer yapısal ıslahatları yaparak ekonomiyi toparlayacaksak bu bakılırsavi kabul ederim, aksi takdirde yalnızca müsteşar olmak için o nazaranve gelmemin bir manası yok” dedim. Bana “beraber elimizden gelenleri yapalım” dedi. Ben de bu kelam üzerine bakılırsavi kabul ettim. Sonraki gün, 16 Temmuz 1997’de, müsteşar olarak atanmam gerçekleşti.
Bundan daha sonrasını birinci defa yayınlandığı 2000 yılında satış rekorları kıran ve yılın kitabı seçilen Light Günlük kitabımdan aldığım pasajlardan okuyalım (Light Günlük, Remzi Kitabevi.)
Başbakanın Basın Toplantısı ve Yıkılan Hayaller
Başbakan Mesut Yılmaz, 55. Hükümetin üçüncü ayının sonunda bir basın toplantısıyla yapılanları açıklamaya karar vermişti. Yapısal değişiklikler için hazırladığım takvim de bu açıklamaya monte edilecek ve bu biçimdece hükümet kendini yapısal değişim takvimine bağlayacaktı. Bu, her şeydilk evvel biz bürokratların programa inanması için gerekli bir adımdı. Ayrıyeten kamuoyunda da büyük yankı bulacaktı.
Bu hevesle basın toplantısını izlemeye gittim. Toplantı bitmişti. Bizim takvimden eser yoktu. Tek bir cümle bile edilmemişti. Daima yuvarlak kelamlar. İşte o toplantı daha sonrasında hayallerim yıkıldı. 55. Hükümetin yapısal ıslahatları yapamayacağını açıklıkla anladım. İstifa kanısı de birinci sefer o akşam düşüme girdi.
Hükümet ıslahat taraftarı görünmekle bir arada popülizmin batağına saplanmaktan kurtulamıyordu.
İstifa Kanısının Açılması
Başbakan Yılmaz’a istifa fikrimi birinci sefer 55. Hükümetin üçüncü ayı ötürüsıyla düzenlediği basın toplantısındaki hayal kırıklığımdan daha sonra açtım. Benim ona ne dediğim ya da onun bana ne dediği kıymetli değil. Fakat hükümetin ekonomik programı uygulayamayacağına birinci defa o basın toplantısı daha sonrasında inanmaya başladım.
İstifa Mektubu
İstifa fikrimi Başbakana açtıktan yaklaşık bir buçuk ay daha sonra istifa ettim. O bir buçuk ay mühletince, her gün, hükümetin ekonomik programı uygulamaya kararlı olduğuna ait bir tutum göstermesini bekledim. Lakin olmadı. Kısacık bir istifa mektubu yazıp yolladım. İstifamı açıklamak için Cuma günü saat 4.05’i bekledim. Cuma günü boyunca basından arayanlarla hiç görüşmedim. Öğlenden daha sonra İMKB’de benim istifa ettiğime ait haberler yayılmış, Borsa büyük bir düşüş göstermişti. Ben hiç kimseye söylememiştim. Sırf istifa mektubumu göndermiştim. Piyasalar kapandıktan daha sonra gün uzunluğu beni arayan basın mensuplarına istifa ettiğimi deklare ettim. bu biçimdece daha vazifeye başlarken basına söylemiş olduğim “Bu koltuğa yarın kalkacakmış üzere oturuyorum. Ben buraya ekonomik istikrar misyonuyla geldim. Bundan sapma görürsem bu koltuktan kalkmakta tereddüt etmem” kelamının gereği yerine gelmiş oluyordu. Bu ortada çeşitli gazeteler ve televizyon kanallarından neden istifa ettiğimi açıklamam konusunda söyleşi ya da program teklifleri geliyordu. Hükümete ziyan vereceği sebebi öne sürülerek hiç birini kabul etmedim.
Cumartesi günü Kavaklıdere’de yürüyüşe çıktım. Vitrinlere bakarak ve kelamının gereğini yerine getirmiş bir insanın rahatlığıyla dolaşıyordum. bir epey Ankaralı yolumu kesti. “Sizin yüzünüzden borsada ziyana uğradık lakin helal olsun. Devlete bu biçimde beşerler gerekli” dediler.
5 Aralık 1997 tarihinde, demek ki vazifeye atandığımdan yaklaşık 5 ay daha sonra, Hazine Müsteşarlığından ve devlet memurluğundan istifa ettim ve daha sonrasında da kamu kısmında bakılırsav almadım. 2001 krizi benim devletten ayrılmamdan dört yıl daha sonra çıktı. Çıkış sebebi de yapısal ıslahatların yapılmamasıydı. Hem vaktinde bakılırsav yaptığım hükümeti birebir vakitte daha sonraki hükümetleri yapısal ıslahatların yapılması konusunda daima uyardım. Bugün de insanları bıktıracak kadar yorduğumu bile bile tıpkı ikazları yapmaya devam ediyorum. Bir şey yapılmasa bile ülkeler batmaz lakin yanlışsız siyasetlerle fazlaca daha düzgüne gidebilir. Ben bunun gerçekleşmesi için demek ki tam 35 yıldır yapısal ıslahatları anlatmaya çalışıyorum. Ve siyasetçiler ne yazık ki dinlememeye devam ediyorlar.
Bu yazı Mahfi Eğilmez’in şahsi blogundan alınmıştır.