Beykozlu
New member
80’lerden 90’lara geçişte podyumlar hiç olmadığı kadar kuvvetliydü. Periyodun en hoş modellerinden biri de hiç elbet Merve İldeniz’di. Değerli defilelerde daima onun ismi ön plandaydı. Merve İldeniz, modelliğe başlangıcını şöyleki anlatıyor: “İstanbul’da Osmanbey’de büyüdüm. Babam mimar, annem de mesken bayanıydı. 12 yaşlarındayken annemin bir butiği oldu. Annemle dükkan için eser seçerken firmaların salonlarında oturur modellerin elindeki numaralara göre sonucumızı verirdik. Meslek imaj olarak epeyce erken ömrüme girmişti. Lakin kendime itimadım yoktu. Yavaş yavaş boyum uzadı, tipim oturmaya başladı… 18 yaşındaydım, 85-86 senelerında Rumeli Caddesi’nde alışveriş yaparken modellik için teklif geliyordu. Bir gün buz pateninde reklam sineması çekildiği için beni içeri almamışlardı. daha sonra ‘Figürasyon lazım, modellerimiz kayamıyor’ diyerek bizi içeri aldılar. daha sonra konuttaki aylığımın 10 katı üzere para kazandım. bu biçimde bu biçimde hayatıma modellik girdi.
HARÇLIK İÇİN BAŞLADIM
Sokakta çevirip ‘reklam sineması çeker misin’ diye de sorarlardı. Marmara Üniversitesi’nde İngilizce İşletme Bölümü’nde okuyordum ve tam o sırada bunlar hayatıma girdi. Ancak babam da bu durumdan rahatsızdı. Onu da kendimi de okul bitene kadar, bu işlerin harçlık için olduğunu söyleyerek kandırdım. Okul, 1987 yılında bittiğinde artık bir karar vermem lazımdı ve işler epey güzeldi. ömrümü kazanmam için para kazanmam gerekiyorsa bu iş epeyce zevkliydi. O devir yükselen bir kıymetti de modellik. Biz her gün defileden defileye koşmaya başlamıştık.”
PASTADAN ÇIKMAMI İSTEDİLER
İldeniz, o devirde etik olarak kabul edemeyeceği enteresan tekliflerle karşılaştığını lisana getiriyor: “Ajans gorevlimiz beni aradı ve ‘Çok güçlü, 80 küsur yaşındaki bir adamın doğum günü. Çocukları epeyce sevdiği modeli pastasından çıkmasını istiyor. Ne kadar para istersen verecekler’ dedi. Bu model tarifine giren bir şey değil. Ben podyumda transparan giydim ancak özel hayatımda küçük etekle bile beni kimse görmedi. O çizgiyi saygınlıktan kaçırmamak lazım. bu biçimde bir işi kaç para verseler de yapmamam lazım. Kabul etmedim. Bildiğim yoldan dönmeden kendimce gerçek vakitte bıraktım.”
niye BIRAKTIM
Merve İldeniz, modelliği bırakma sebebini şöyleki açıklıyor: “10 yıl boyunca Başak Gürsoy’da en çok kazanan modeldim. Ve bir süre daha sonra artık bu işi yapmak istemedim. Bana her şey fazla gelmeye başlamıştı. İş hayatının tüm zorlukları beni kirlenmiş hissettirdi. hayatım tatilsiz, çalışarak geçmişti. Dalmayı istedim. İkinci eşime ‘Ben İstanbul’da artık yaşayamayacağım’ dedim. Güney’de bir yerde, sakin bir hayat istedim. 20 yıl geçti, bir gün bile pişman olmadım. Bu meslek benim dünyaya bakmama mani oldu. Zira herkes sana bakarken sen, dünyaya bakamazsın.”
5 YILDIR İSTANBUL’A GELMEDİM
55 yaşındaki Merve İldeniz, artık Bodrum’da yaşıyor: “5 yıldır İstanbul’a hiç gitmedim. Bahçemle oynuyorum, yün örüyorum, arkadaşlarımla buluşuyorum. Emekli ömrü bu olması gerek. Hoşluk ve gençlikle bilinen bir meslekten gelip göz önünde olmak da istemiyorum. 10 yıldır da bir beraberliğim var.” İldeniz, “Maddi olarak nasıl yönetim edebiliyorsunuz?” sorusuna şu cevabı veriyor: “Bana vaktinde ‘cimri’ dediler. Para biriktirdim. O para ile yeterli yatırım yaptım. Bodrum’da arsa aldım. Ben hiç kimseye muhtaç olmak istemedim. Bir de kelam verdim ‘tekrar modellikten para kazanmayacağım’ diye.”
O SAHNEYİ YANLIŞ HATIRLIYORLAR
“Metin Arolat’ın 1993’te çektiği Keder Değil’ klibindeki sahne hâlâ hatırlanıyor. Ben profesyonel bir modelim. Bir de yanlış hatırlıyorlar. Orada yoğurt boynuma akarken kaşıkla topluyor. Beşerler göğsümü yaladığını zannediyorlar. Hatırlanan ve gerçek epey farklı. Sanat o…”
BOYUM KISA DİYE AJANSA ALMADILAR
90’larda modelliğin yükselişini Merve İldeniz, şu biçimde anlatıyor: “İmkanlar genişledikçe reklam alanları büyüdü ve modellere muhtaçlık duyulmaya başlandı. Bizden bundan evvelki nesil bu kadar fazlaca çalışmıyordu. örneğin bundan evvelki nesil mayo giymiyordu. ‘Denize mayoyla girerken podyumda niye giymeyeyim’ diye düşündüm. Bu, daha fazlaca defilenin bana gelmesini ve daha epeyce tanınmamı sağladı. örneğin o devir ajansa girmek istedim. Başak Gürsoy’a başvurdum. Boyum 1.73’tü ve ‘Ölçü değiştirdik, 1.75 altını almıyoruz’ dediler. Ağlayarak konuta döndüm, ‘benden model olmuyormuş’ diyerek. Engin Koç, ‘Flash Model’le anlaşmamı sağladı. Aslında tam olarak orada modelliğe başladım. O güne kadar Ahu Tuğba, Sevtap Perman’lar modellik yapıyordu. Bayanların saçları röfleli ve çok makyajlıydı. Doğal model pek bilinmiyordu. Bir orta Japonya’ya gidip 3 ay yaşadım. Orada mesleğin epeyce öteki tarafını gördüm. 1990 yılında Başak Gürsoy beni çağırdı. Büyük bir ajansta olmak daha güzeldi. İşler koptu.”
“SİLİKONLU MANKEN” DEDİLER
İldeniz, bir defilenin mesleğe bakışını nasıl değiştirdiğini şöyleki anlatıyor: “Mesleğin en büyük zorluğunu iki yıl süren birinci evliliğimde yaşadım. Transparan giyecek olan kız defileye son anda çıkmaktan vazgeçti. Bana ‘bu elbiseyi giyer misin’ diye sordular. ‘Giyemem zira evliyim ve beğenilen karşılanmaz, meskende sorun yaşarım’ dedim. bu biçimde yalnızca Canan Mutluer bu üslup kıyafetler giyiyordu. ‘Elini 5 santim havadan önüne koyarsın, yürürsün’ dediler. Ve ben de kabul ettim. Aylık bayan mecmualardan biri, hakkımda fazlaca ağır bir yazı yazdı. O devir oturup nitekim ‘profesyonellik ne’ diye düşündüm. Şayet profesyonelsen her şeyi giymek durumundasın. Podyuma çıktığın vakit vücudun sana ilişkin değil. ‘Evet, modelim bundan daha sonra her şeyi giyerim’ dedim. O dönüm noktası oldu. İç çamaşırı ve transparan kıyafetlerin olduğu defilelere çıkmaya başladım. bu biçimde birinci silikon yaptırdığını söyleyen de bendim. O periyot ‘Silikonlu manken’ dediler. İş odaklı yaşayan bir beşere dönmüştüm. İş benim için birinci şeydi. Baba ve koca parası üzere birilerine boyun eğmekten beni kurtaran ve kendi kararlarımı kendimin almasını sağlayan şeydi.”
KIZIM DA MODEL
Kızım Leyla, şu an yurtharicinde modellik yapıyor. beraberinde Amsterdam Üniversitesi’nde de psikoloji okuyor. Calvin Klein’ın üzere değerli markaların modelliğini yapıyor.
SERDAR ÖNAL’LA HALA ÇOK DÜZGÜN DOSTLUĞUMUZ VAR
Leyla, eşsiz bir kıza dönüştü. Kızımın babası Serdar Önal’la da hâlâ epeyce yeterli dostluğumuz var.”
Yıldırım Mayruk 40’ımdan daha sonra beni defileye seçti
Benden model kolay olmadı. Yapı olarak çocuksu, erkeksi ve dişiliği olmayan bir tanesiydim. Beni model yapabilmek için ben ve bir dolu insan fazlaca uğraştık. Aptal değildim, öğrendim. Lakin o ruh bende eksikti. Yıldırım Mayruk, bir defa bile defilesine beni almadı. İşi bıraktıktan yıllar daha sonra çağırdı. Koşa koşa gittim. Yaşım 40 olmuş ve Mayruk defilesine çıkıyordum. “niçin şimdi” dedim. “Çünkü artık anne oldun, bayan oldun” dedi. Leyla o denli değil.
HARÇLIK İÇİN BAŞLADIM
Sokakta çevirip ‘reklam sineması çeker misin’ diye de sorarlardı. Marmara Üniversitesi’nde İngilizce İşletme Bölümü’nde okuyordum ve tam o sırada bunlar hayatıma girdi. Ancak babam da bu durumdan rahatsızdı. Onu da kendimi de okul bitene kadar, bu işlerin harçlık için olduğunu söyleyerek kandırdım. Okul, 1987 yılında bittiğinde artık bir karar vermem lazımdı ve işler epey güzeldi. ömrümü kazanmam için para kazanmam gerekiyorsa bu iş epeyce zevkliydi. O devir yükselen bir kıymetti de modellik. Biz her gün defileden defileye koşmaya başlamıştık.”
PASTADAN ÇIKMAMI İSTEDİLER
İldeniz, o devirde etik olarak kabul edemeyeceği enteresan tekliflerle karşılaştığını lisana getiriyor: “Ajans gorevlimiz beni aradı ve ‘Çok güçlü, 80 küsur yaşındaki bir adamın doğum günü. Çocukları epeyce sevdiği modeli pastasından çıkmasını istiyor. Ne kadar para istersen verecekler’ dedi. Bu model tarifine giren bir şey değil. Ben podyumda transparan giydim ancak özel hayatımda küçük etekle bile beni kimse görmedi. O çizgiyi saygınlıktan kaçırmamak lazım. bu biçimde bir işi kaç para verseler de yapmamam lazım. Kabul etmedim. Bildiğim yoldan dönmeden kendimce gerçek vakitte bıraktım.”
niye BIRAKTIM
Merve İldeniz, modelliği bırakma sebebini şöyleki açıklıyor: “10 yıl boyunca Başak Gürsoy’da en çok kazanan modeldim. Ve bir süre daha sonra artık bu işi yapmak istemedim. Bana her şey fazla gelmeye başlamıştı. İş hayatının tüm zorlukları beni kirlenmiş hissettirdi. hayatım tatilsiz, çalışarak geçmişti. Dalmayı istedim. İkinci eşime ‘Ben İstanbul’da artık yaşayamayacağım’ dedim. Güney’de bir yerde, sakin bir hayat istedim. 20 yıl geçti, bir gün bile pişman olmadım. Bu meslek benim dünyaya bakmama mani oldu. Zira herkes sana bakarken sen, dünyaya bakamazsın.”
5 YILDIR İSTANBUL’A GELMEDİM
55 yaşındaki Merve İldeniz, artık Bodrum’da yaşıyor: “5 yıldır İstanbul’a hiç gitmedim. Bahçemle oynuyorum, yün örüyorum, arkadaşlarımla buluşuyorum. Emekli ömrü bu olması gerek. Hoşluk ve gençlikle bilinen bir meslekten gelip göz önünde olmak da istemiyorum. 10 yıldır da bir beraberliğim var.” İldeniz, “Maddi olarak nasıl yönetim edebiliyorsunuz?” sorusuna şu cevabı veriyor: “Bana vaktinde ‘cimri’ dediler. Para biriktirdim. O para ile yeterli yatırım yaptım. Bodrum’da arsa aldım. Ben hiç kimseye muhtaç olmak istemedim. Bir de kelam verdim ‘tekrar modellikten para kazanmayacağım’ diye.”
O SAHNEYİ YANLIŞ HATIRLIYORLAR
“Metin Arolat’ın 1993’te çektiği Keder Değil’ klibindeki sahne hâlâ hatırlanıyor. Ben profesyonel bir modelim. Bir de yanlış hatırlıyorlar. Orada yoğurt boynuma akarken kaşıkla topluyor. Beşerler göğsümü yaladığını zannediyorlar. Hatırlanan ve gerçek epey farklı. Sanat o…”
BOYUM KISA DİYE AJANSA ALMADILAR
90’larda modelliğin yükselişini Merve İldeniz, şu biçimde anlatıyor: “İmkanlar genişledikçe reklam alanları büyüdü ve modellere muhtaçlık duyulmaya başlandı. Bizden bundan evvelki nesil bu kadar fazlaca çalışmıyordu. örneğin bundan evvelki nesil mayo giymiyordu. ‘Denize mayoyla girerken podyumda niye giymeyeyim’ diye düşündüm. Bu, daha fazlaca defilenin bana gelmesini ve daha epeyce tanınmamı sağladı. örneğin o devir ajansa girmek istedim. Başak Gürsoy’a başvurdum. Boyum 1.73’tü ve ‘Ölçü değiştirdik, 1.75 altını almıyoruz’ dediler. Ağlayarak konuta döndüm, ‘benden model olmuyormuş’ diyerek. Engin Koç, ‘Flash Model’le anlaşmamı sağladı. Aslında tam olarak orada modelliğe başladım. O güne kadar Ahu Tuğba, Sevtap Perman’lar modellik yapıyordu. Bayanların saçları röfleli ve çok makyajlıydı. Doğal model pek bilinmiyordu. Bir orta Japonya’ya gidip 3 ay yaşadım. Orada mesleğin epeyce öteki tarafını gördüm. 1990 yılında Başak Gürsoy beni çağırdı. Büyük bir ajansta olmak daha güzeldi. İşler koptu.”
“SİLİKONLU MANKEN” DEDİLER
İldeniz, bir defilenin mesleğe bakışını nasıl değiştirdiğini şöyleki anlatıyor: “Mesleğin en büyük zorluğunu iki yıl süren birinci evliliğimde yaşadım. Transparan giyecek olan kız defileye son anda çıkmaktan vazgeçti. Bana ‘bu elbiseyi giyer misin’ diye sordular. ‘Giyemem zira evliyim ve beğenilen karşılanmaz, meskende sorun yaşarım’ dedim. bu biçimde yalnızca Canan Mutluer bu üslup kıyafetler giyiyordu. ‘Elini 5 santim havadan önüne koyarsın, yürürsün’ dediler. Ve ben de kabul ettim. Aylık bayan mecmualardan biri, hakkımda fazlaca ağır bir yazı yazdı. O devir oturup nitekim ‘profesyonellik ne’ diye düşündüm. Şayet profesyonelsen her şeyi giymek durumundasın. Podyuma çıktığın vakit vücudun sana ilişkin değil. ‘Evet, modelim bundan daha sonra her şeyi giyerim’ dedim. O dönüm noktası oldu. İç çamaşırı ve transparan kıyafetlerin olduğu defilelere çıkmaya başladım. bu biçimde birinci silikon yaptırdığını söyleyen de bendim. O periyot ‘Silikonlu manken’ dediler. İş odaklı yaşayan bir beşere dönmüştüm. İş benim için birinci şeydi. Baba ve koca parası üzere birilerine boyun eğmekten beni kurtaran ve kendi kararlarımı kendimin almasını sağlayan şeydi.”
KIZIM DA MODEL
Kızım Leyla, şu an yurtharicinde modellik yapıyor. beraberinde Amsterdam Üniversitesi’nde de psikoloji okuyor. Calvin Klein’ın üzere değerli markaların modelliğini yapıyor.
SERDAR ÖNAL’LA HALA ÇOK DÜZGÜN DOSTLUĞUMUZ VAR
Leyla, eşsiz bir kıza dönüştü. Kızımın babası Serdar Önal’la da hâlâ epeyce yeterli dostluğumuz var.”
Yıldırım Mayruk 40’ımdan daha sonra beni defileye seçti
Benden model kolay olmadı. Yapı olarak çocuksu, erkeksi ve dişiliği olmayan bir tanesiydim. Beni model yapabilmek için ben ve bir dolu insan fazlaca uğraştık. Aptal değildim, öğrendim. Lakin o ruh bende eksikti. Yıldırım Mayruk, bir defa bile defilesine beni almadı. İşi bıraktıktan yıllar daha sonra çağırdı. Koşa koşa gittim. Yaşım 40 olmuş ve Mayruk defilesine çıkıyordum. “niçin şimdi” dedim. “Çünkü artık anne oldun, bayan oldun” dedi. Leyla o denli değil.