bencede
New member
Yeni araştırmalar, oyun ve internet bağımlılığının bilişsel davranışçı terapi ile uzun vadede sahiden başarılı bir biçimde tedavi edilebileceğini öne sürüyor.
İnternette gezinmek ve oyun oynamak hiç elbet güzel ve rahatlatıcı olabilirken, birtakım beşerler için bu bir sorun haline gelebiliyor. Bu niçinle, 2018’de Dünya Sıhhat Örgütü, Milletlerarası Hastalık Sınıflandırmasına resmi olarak yeni bir girdi ekledi: Günlük aktiviteler üzerinde olumsuz bir tesir yaratacak kadar çok oyun alışkanlıkları ile karakterize edilen oyun bağımlılığı.
O sırada araştırmacılar, bilişsel davranışçı terapinin (CBT) bu durumla uğraş etmek için yararlı bir araç olabileceğini düşündüler. Bu terapi, obsesif-kompulsif bozukluk, anksiyete, yeme bozuklukları üzere öteki obsesif durumların tedavisinde yaygın olarak altın standart olarak kabul edilen nispeten sıradan ve pratik bir terapi.
JAMA Open Network mecmuasında yayınlanan yeni bir çalışma, bu hipotezi destekleyen birinci delili sunuyor. Yazarlar, “Bildiğimiz kadarıyla, bu küme randomize klinik çalışma, manuelleştirilmiş bir tedbire programının uzun vadeli tesirlerini araştıran birinci çalışmadır” diyor ve devam ediyorlar: “Bu müdahale, 12 ay boyunca oyun oynama bozukluğu yahut tanımlanmamış internet kullanım bozukluğu semptomlarını tesirli bir biçimde azalttı; bu, yeni tanınan bu bozuklukla başa çıkmada klinik, bilimsel ve politik olarak kıymetli bir adımdır.“
Çalışma, yaşları 12 ile 18 içinde olan ve “risk altında” olarak kabul edilen, yani “yüksek oyun oynama bozukluğu ve tanımlanmamış internet kullanım bozukluğu belirtileri” gösteren 400’den çok öğrenciyi takip etti. Bu öğrenciler iki kümeye ayrıldı: Tedavi almayan bir denetim kümesi ve PROTECT isimli bir BDT kursu alan bir müdahale kümesi.
Takip eden görüşmeler, birinci vakit içinderda bir ay daha sonra, akabinde dört ay ve son olarak on iki ay daha sonra, takip eden yıl boyunca toplanmış. Araştırmacılar, “her iki kümenin da 12 ay boyunca besbelli bir semptom azalması gösterdiğini” bildirirken, tesir, müdahale kümesinde “önemli ölçüde daha büyük” idi. Araştırmada belirtilene bakılırsa bu, “müdahalenin spontan remisyonun üzerinde ve ötesinde bir tesire sahip olduğunu gösteriyor.” Diğer bir deyişle: terapi, bozukluğun şiddetini muvaffakiyetle azaltıyor.
British Columbia Üniversitesi’nde Psikiyatri Profesörü ve BC Çocuk ve Bayan Sıhhati Merkezi’nde Pediatrik Obsesif-Kompulsif Bozukluk Kliniği ve Araştırma Programının kurucu yöneticisi olan Dr. Evelyn Stewart‘ın dediğine bakılırsa, son birkaç yıl göz önüne alındığında bu bulgular “tam zamanında” elde edildi. Araştırmaya dahil olmayan Stewart, çalışmaya eşlik eden bir yazıda gençlerin ekran başında geçirilen mühletin artmasına katkıda bulunabilecek “COVID-19’un ergenler içindeki sayısız olumsuz tesirine” dikkat çekti.
Stewart’ın yazdığı üzere günümüzdeki gençler, “teğe bir eğitimden fazla çevrimiçi eğitime geçiş; spor ve başka ders dışı aktifliklerin iptali; ve artan aile gerilimi, ebeveyn talepleri, toplumsal izolasyon ve yapılandırılmamış yahut denetlenmeyen vakit” ile başa çıkmak zorunda ve bu da birçoğunun oyun ve çevrimiçi topluluklarda teselli arayarak reaksiyon göstermesine sebep oluyor. Bildiğimiz üzere, bu her vakit makûs bir şey değil, fakat yetişkinler içinde bahçecilik ve ekmek yapma üzere öbür pandemi kaynaklı faaliyetlerin bilakis, gençler içinde internet kullanması ve oyun davranışları, uzun vadeli riski artırabilecek bağımlılık yapan niteliklere sahip.
Araştırmacılar çalışmalarının birkaç sınırlaması olduğunu da belirtiyor: Mefkureden daha az iştirakçiyle yapılan bir çalışma olduğu için sonuçların ne kadar genelleştirilebilir olacağı muhakkak değil. Daha değerlisi, oyun oynamanın ve internet kullanım bozukluğunun tabiatı gereği, bu şartlara sahip şahısların çoklukla kendi kendine yardım terapilerine katılma konusunda pek yeterli olmadığı ve katılabilecek öğrencilerin birçoklarının katılmadığı manasına geliyor.
bir daha de araştırmacılar, sorunun tedavisinde kıymetli bir birinci adım attıklarını düşünüyorlar: “Görüntü oyunları ve internet uygulamalarının çok kullanması (özellikle devam eden COVID-19 salgını sırasında) artıyor ve bu da tedbire ve erken müdahale muhtaçlığının altını çiziyor. Bu denemeden elde edilen bilgi, insidans oranlarındaki düşüşü doğrulamak için daha büyük örneklemler ve yüksek riskli iştirakçilerle yapılan takip çalışmalarında kullanılabilir.“
İnternette gezinmek ve oyun oynamak hiç elbet güzel ve rahatlatıcı olabilirken, birtakım beşerler için bu bir sorun haline gelebiliyor. Bu niçinle, 2018’de Dünya Sıhhat Örgütü, Milletlerarası Hastalık Sınıflandırmasına resmi olarak yeni bir girdi ekledi: Günlük aktiviteler üzerinde olumsuz bir tesir yaratacak kadar çok oyun alışkanlıkları ile karakterize edilen oyun bağımlılığı.
O sırada araştırmacılar, bilişsel davranışçı terapinin (CBT) bu durumla uğraş etmek için yararlı bir araç olabileceğini düşündüler. Bu terapi, obsesif-kompulsif bozukluk, anksiyete, yeme bozuklukları üzere öteki obsesif durumların tedavisinde yaygın olarak altın standart olarak kabul edilen nispeten sıradan ve pratik bir terapi.
JAMA Open Network mecmuasında yayınlanan yeni bir çalışma, bu hipotezi destekleyen birinci delili sunuyor. Yazarlar, “Bildiğimiz kadarıyla, bu küme randomize klinik çalışma, manuelleştirilmiş bir tedbire programının uzun vadeli tesirlerini araştıran birinci çalışmadır” diyor ve devam ediyorlar: “Bu müdahale, 12 ay boyunca oyun oynama bozukluğu yahut tanımlanmamış internet kullanım bozukluğu semptomlarını tesirli bir biçimde azalttı; bu, yeni tanınan bu bozuklukla başa çıkmada klinik, bilimsel ve politik olarak kıymetli bir adımdır.“
Çalışma, yaşları 12 ile 18 içinde olan ve “risk altında” olarak kabul edilen, yani “yüksek oyun oynama bozukluğu ve tanımlanmamış internet kullanım bozukluğu belirtileri” gösteren 400’den çok öğrenciyi takip etti. Bu öğrenciler iki kümeye ayrıldı: Tedavi almayan bir denetim kümesi ve PROTECT isimli bir BDT kursu alan bir müdahale kümesi.
Takip eden görüşmeler, birinci vakit içinderda bir ay daha sonra, akabinde dört ay ve son olarak on iki ay daha sonra, takip eden yıl boyunca toplanmış. Araştırmacılar, “her iki kümenin da 12 ay boyunca besbelli bir semptom azalması gösterdiğini” bildirirken, tesir, müdahale kümesinde “önemli ölçüde daha büyük” idi. Araştırmada belirtilene bakılırsa bu, “müdahalenin spontan remisyonun üzerinde ve ötesinde bir tesire sahip olduğunu gösteriyor.” Diğer bir deyişle: terapi, bozukluğun şiddetini muvaffakiyetle azaltıyor.
British Columbia Üniversitesi’nde Psikiyatri Profesörü ve BC Çocuk ve Bayan Sıhhati Merkezi’nde Pediatrik Obsesif-Kompulsif Bozukluk Kliniği ve Araştırma Programının kurucu yöneticisi olan Dr. Evelyn Stewart‘ın dediğine bakılırsa, son birkaç yıl göz önüne alındığında bu bulgular “tam zamanında” elde edildi. Araştırmaya dahil olmayan Stewart, çalışmaya eşlik eden bir yazıda gençlerin ekran başında geçirilen mühletin artmasına katkıda bulunabilecek “COVID-19’un ergenler içindeki sayısız olumsuz tesirine” dikkat çekti.
Stewart’ın yazdığı üzere günümüzdeki gençler, “teğe bir eğitimden fazla çevrimiçi eğitime geçiş; spor ve başka ders dışı aktifliklerin iptali; ve artan aile gerilimi, ebeveyn talepleri, toplumsal izolasyon ve yapılandırılmamış yahut denetlenmeyen vakit” ile başa çıkmak zorunda ve bu da birçoğunun oyun ve çevrimiçi topluluklarda teselli arayarak reaksiyon göstermesine sebep oluyor. Bildiğimiz üzere, bu her vakit makûs bir şey değil, fakat yetişkinler içinde bahçecilik ve ekmek yapma üzere öbür pandemi kaynaklı faaliyetlerin bilakis, gençler içinde internet kullanması ve oyun davranışları, uzun vadeli riski artırabilecek bağımlılık yapan niteliklere sahip.
Araştırmacılar çalışmalarının birkaç sınırlaması olduğunu da belirtiyor: Mefkureden daha az iştirakçiyle yapılan bir çalışma olduğu için sonuçların ne kadar genelleştirilebilir olacağı muhakkak değil. Daha değerlisi, oyun oynamanın ve internet kullanım bozukluğunun tabiatı gereği, bu şartlara sahip şahısların çoklukla kendi kendine yardım terapilerine katılma konusunda pek yeterli olmadığı ve katılabilecek öğrencilerin birçoklarının katılmadığı manasına geliyor.
bir daha de araştırmacılar, sorunun tedavisinde kıymetli bir birinci adım attıklarını düşünüyorlar: “Görüntü oyunları ve internet uygulamalarının çok kullanması (özellikle devam eden COVID-19 salgını sırasında) artıyor ve bu da tedbire ve erken müdahale muhtaçlığının altını çiziyor. Bu denemeden elde edilen bilgi, insidans oranlarındaki düşüşü doğrulamak için daha büyük örneklemler ve yüksek riskli iştirakçilerle yapılan takip çalışmalarında kullanılabilir.“