Beykozlu
New member
Oyunda epeyce farklı hisleri canlandırıyorsunuz. Tek bir tip oynamıyorsunuz. Hazırlık etaplarının fazlaca uzun kıssaları vardır lakin özetlemen gerekirse “Küvetteki Gelinler”in kamera ardında ne oldu? Provalarda neler yaşandı?
En başta Erdal Beşikçioğlu ile çalışıyoruz ve onun yanında bize dayanak olacak işinde epey uygun olan koreografımız var. Sesimizle ilgilenen biri var, Konutun Beşikçioğlu geliyor. 3 kız, fazlaca hırslı ve fazlaca disiplinliyiz. Fakat bu hırstan kastım birbirimizi ezmek ve insanları parçalamak üzerinden bir hırs değil. 3 bayan da kendi yaptığı işte uygun olmak istiyor haliyle. Metni epey sevdik, birbirimizi epeyce sevdik. O metnin gerektirdiği her fikre ve Erdal Beşikçioğlu’nun her dehasına açıktık. söylemiş olduği şeylere hayır demedik, deneyelim dedik. Zira söyleme göster insanıyız. Alışılmış ki hayli zordu. Koreografımız geliyor ve nasıl olması gerektiğini anlatıyor. Biz o küvetin ortasında debeleniyoruz ve en güzele ulaşana kadar o devam ediyor. tekrar, tekrar, yine… Bayan sıkıntısının 1800’lerden beri değişmemiş olması ve bugün maalesef tıpkı kelamı söyleyebiliyor olmamızın da verdiği şeyle epeyce tanıdık bir yerden çok içerdeyiz aslına bakarsan. Canlandırdığımız öteki tipler, toplumda bize baskı yapan ve bu üç bayanı mevte götüren insanları da tip olarak yapmamız gerektiğinde her şey daha da zorlaştı. Lakin suya kavuştuğumuzda biz artık epeyce rahattık. Su, bize hayli âlâ geldi.
Bu kadar sadeleşmiş, tesirli ve süratli anlatan bir oyun olması farklı. Siz fazlaca farklı motiflerle de başarıyı sağlayabilirdiniz. Daha çarpıcı diyaloglar olabilirdi lakin bunlara hiç girişmeden sıkıntı alanı seçerek muazzam bir iş ortaya çıkarmışsınız.
Bu, bir tercih. Bunu haykırarak da anlatabilirdik. Metnin aslına bakarsanız bir ritmi vardı. Onun haricinde Erdal Beşikçioğlu’nun görmek istediği bir ritim vardı. hem de her bir karakterin de farklı bir ritmi var. Bu ritim bir ortaya geldiğinde bir müzik ortaya çıkıyor. Bunu kesemeyiz, bunu bozamayız. Evet, hayli süratli akan ve epey hareketli bir oyun. Bunu izleyiciye nefes aldırmayalım diye yapmıyoruz. Oyun akıyor ve durmak istediğimiz yerde duruyoruz. Biz de bir nefes alıyoruz. Zira söyleyecek bir kelamımız var orada; epey değerli olan. Metni şiddetle anlatmadığımız için daha nüktedan bir yerden anlatıyoruz.
En son en epey istediğin şey neydi?
Nitekim seyirci ile kavuşmak.
En son en çok hüzünlendiğin anı paylaşabilir misin?
Ben makus bir şey olunca olumlu olan insanlardanım.
En son en epey neye hayır dedin?
Kuru pastadan yemem istendiği vakit hayır dedim. Zira gluten yemiyorum. Yoksa kolay kolay hayır diyemiyorum.
En son en epeyce neyi yanlış anladın?
Metinle ilgili yanlış anladık birbirimizi. Ben inatla onu düzeltmeye çalışırken o da inatla beni düzeltmeye çalıştı. 15 dakikamız bu biçimde geçti ve daha sonra anladık. En son dün birini yanlış anladım.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
Yalnız değilsin ve kurban da değilsin. Bütün felaketler sahiden seni bulmuyor. Birazcık etrafına bakıp kalan dostlarını ve etrafında uygun beşerler olduğunu fark edersen hayat senin için epeyce daha kolay olacak.
Kırılgan mısın?
Hiç kolay kırılmam. İnsanlara tanıştığım vakit 100 kredi veririm. Tüketebilirsin ya da istemezsen tüketme. 100 krediyi tükettiği vakit tekrar asla onunla konuşmam.
O sürprizi nitekim anlamamıştı. Sence niye? Oldu mu bu biçimde bir şey?
Hayır, olmadı.
Sürpriz yapmayı seven biri misin?
Evet.
Onu nasıl sevdiğini tanım eder misin?
Onun için bir şey yaparak.
Sevginin hakkını verebildiğini düşünüyor musun?
Evet. Zira birini sevdiğim vakit onunla ilgili her şeye dikkat ederim. Neyi seviyor, neyi sevmiyor? Hangi saatte uyanır, hangi saatte uyur? Nasıl keyifli olur, nasıl mutsuz olur? Her şeyi öğrenirim ve bunun için gayret sarf ederim.
Coşkulu sevdiğin vakit içinderda ne hissedersin?
hayatımda her şey o kadar uygun ki… Lakin ben bunu bir çiçek aldığım vakit da yaşıyorum.
Her şeyi coşkulu mu yaşarsın?
Aslında memnunlukları coşkulu yaşarım. Hüzünleri ya da mutsuzlukları kimse anlamaz.
Sahiden ömrün nasıl gidiyor? Son yılları baz alarak anlatabilir misin?
Ben elimdekilere epeyce şükreden bir beşerim. Babamı kaybettikten daha sonra benim hayatımda şu biçimde bir şey oldu. Gün içerisinde ufak tefek kaygılar olağan ki olacak. Sevdiklerim sağlıklı ve hayatta mı? Bugünkü standartlarımın altına düşmemek için çalışıyorum. Bunu koruyabiliyor muyum? Çok hoş. Dostlarım yanımda mı? Çok âlâ. Her keyifli anımda ya da başım sıkıştığında en makûs ihtimalle bir telefonla bir bireye ulaşabiliyor muyum? Evet. İşimde keyifli muyum? Evet karşılığı aldığım o kadar epeyce şey var ki benim hayatımda. O yüzden ömrüm bence fazlaca uygun diyebilirim. Olağan ki toplumsal olarak yaşadığımız makûs şeylerin haricinde kendi ömrüm için söylüyorum. Sahip olduğum her şeyi korumak, birinin gereksinimi olduğunda yanında olmak, sevdiklerimin hayatta ve sağlıklı olması ve işimi eğlenerek yapıyor olmak bana yetiyor.
Sence hayatında ne eksik?
Babam. Onun haricinde eksik diyebileceğim bir şey yok. Alışılmış ki daima daha yeterlisi ve daha fazlası vardır kesinlikle.
Hırs var mı?
Çok. Daima ilerlemeliyim, olduğum yerde durmamalıyım, cepten yememeliyim. Kendimi yine etmek benim için ölümcül bir şey.
Bu daima farklı karakteri oynamak mı?
Evet, daima farklı karakteri seçiyorum. Fakat fazlaca misal bir karakter gelirse ve gönlüm akarsa onu da kendime bir challenge yapıp hayli öbür bir yerden oynuyorum.
Niçin oyuncusun?
Daha epeyce keyifli olmak için herbiçimde. Zira Memleketler arası Alakalar okuyordum ben. Üçüncü sınıfta kapağı kapattım ve imtihana girdim. Ailem karşı bulunmasına karşın. Şunu fark ettim; ben memnun olacağım bir şey yapmak istiyorum. Siyaset bilimleri kitabını hobi olarak istersem okumalıyım. Lakin zorla okumamalıyım. Bu beni ömrüm boyunca memnun etmeyecek bir şey. Benim için memnunluk epeyce değerli.
Dilediğin bireye, dilediğin bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programda sorma imkanı verildi sana. Bu kim olurdu ve ona ne sorardın?
Çok sevdiğim direktörler var. Bağımsız sinemalarında beni niye oynatmıyorlar? Senaryosunu epeyce sevdiğimi bir bağımsız işte oynamak istiyorum. Türkiye’deki bir sürü direktörü bu manada hayli beğeniyorum.
En başta Erdal Beşikçioğlu ile çalışıyoruz ve onun yanında bize dayanak olacak işinde epey uygun olan koreografımız var. Sesimizle ilgilenen biri var, Konutun Beşikçioğlu geliyor. 3 kız, fazlaca hırslı ve fazlaca disiplinliyiz. Fakat bu hırstan kastım birbirimizi ezmek ve insanları parçalamak üzerinden bir hırs değil. 3 bayan da kendi yaptığı işte uygun olmak istiyor haliyle. Metni epey sevdik, birbirimizi epeyce sevdik. O metnin gerektirdiği her fikre ve Erdal Beşikçioğlu’nun her dehasına açıktık. söylemiş olduği şeylere hayır demedik, deneyelim dedik. Zira söyleme göster insanıyız. Alışılmış ki hayli zordu. Koreografımız geliyor ve nasıl olması gerektiğini anlatıyor. Biz o küvetin ortasında debeleniyoruz ve en güzele ulaşana kadar o devam ediyor. tekrar, tekrar, yine… Bayan sıkıntısının 1800’lerden beri değişmemiş olması ve bugün maalesef tıpkı kelamı söyleyebiliyor olmamızın da verdiği şeyle epeyce tanıdık bir yerden çok içerdeyiz aslına bakarsan. Canlandırdığımız öteki tipler, toplumda bize baskı yapan ve bu üç bayanı mevte götüren insanları da tip olarak yapmamız gerektiğinde her şey daha da zorlaştı. Lakin suya kavuştuğumuzda biz artık epeyce rahattık. Su, bize hayli âlâ geldi.
Bu kadar sadeleşmiş, tesirli ve süratli anlatan bir oyun olması farklı. Siz fazlaca farklı motiflerle de başarıyı sağlayabilirdiniz. Daha çarpıcı diyaloglar olabilirdi lakin bunlara hiç girişmeden sıkıntı alanı seçerek muazzam bir iş ortaya çıkarmışsınız.
Bu, bir tercih. Bunu haykırarak da anlatabilirdik. Metnin aslına bakarsanız bir ritmi vardı. Onun haricinde Erdal Beşikçioğlu’nun görmek istediği bir ritim vardı. hem de her bir karakterin de farklı bir ritmi var. Bu ritim bir ortaya geldiğinde bir müzik ortaya çıkıyor. Bunu kesemeyiz, bunu bozamayız. Evet, hayli süratli akan ve epey hareketli bir oyun. Bunu izleyiciye nefes aldırmayalım diye yapmıyoruz. Oyun akıyor ve durmak istediğimiz yerde duruyoruz. Biz de bir nefes alıyoruz. Zira söyleyecek bir kelamımız var orada; epey değerli olan. Metni şiddetle anlatmadığımız için daha nüktedan bir yerden anlatıyoruz.
En son en epey istediğin şey neydi?
Nitekim seyirci ile kavuşmak.
En son en çok hüzünlendiğin anı paylaşabilir misin?
Ben makus bir şey olunca olumlu olan insanlardanım.
En son en epey neye hayır dedin?
Kuru pastadan yemem istendiği vakit hayır dedim. Zira gluten yemiyorum. Yoksa kolay kolay hayır diyemiyorum.
En son en epeyce neyi yanlış anladın?
Metinle ilgili yanlış anladık birbirimizi. Ben inatla onu düzeltmeye çalışırken o da inatla beni düzeltmeye çalıştı. 15 dakikamız bu biçimde geçti ve daha sonra anladık. En son dün birini yanlış anladım.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
Yalnız değilsin ve kurban da değilsin. Bütün felaketler sahiden seni bulmuyor. Birazcık etrafına bakıp kalan dostlarını ve etrafında uygun beşerler olduğunu fark edersen hayat senin için epeyce daha kolay olacak.
Kırılgan mısın?
Hiç kolay kırılmam. İnsanlara tanıştığım vakit 100 kredi veririm. Tüketebilirsin ya da istemezsen tüketme. 100 krediyi tükettiği vakit tekrar asla onunla konuşmam.
O sürprizi nitekim anlamamıştı. Sence niye? Oldu mu bu biçimde bir şey?
Hayır, olmadı.
Sürpriz yapmayı seven biri misin?
Evet.
Onu nasıl sevdiğini tanım eder misin?
Onun için bir şey yaparak.
Sevginin hakkını verebildiğini düşünüyor musun?
Evet. Zira birini sevdiğim vakit onunla ilgili her şeye dikkat ederim. Neyi seviyor, neyi sevmiyor? Hangi saatte uyanır, hangi saatte uyur? Nasıl keyifli olur, nasıl mutsuz olur? Her şeyi öğrenirim ve bunun için gayret sarf ederim.
Coşkulu sevdiğin vakit içinderda ne hissedersin?
hayatımda her şey o kadar uygun ki… Lakin ben bunu bir çiçek aldığım vakit da yaşıyorum.
Her şeyi coşkulu mu yaşarsın?
Aslında memnunlukları coşkulu yaşarım. Hüzünleri ya da mutsuzlukları kimse anlamaz.
Sahiden ömrün nasıl gidiyor? Son yılları baz alarak anlatabilir misin?
Ben elimdekilere epeyce şükreden bir beşerim. Babamı kaybettikten daha sonra benim hayatımda şu biçimde bir şey oldu. Gün içerisinde ufak tefek kaygılar olağan ki olacak. Sevdiklerim sağlıklı ve hayatta mı? Bugünkü standartlarımın altına düşmemek için çalışıyorum. Bunu koruyabiliyor muyum? Çok hoş. Dostlarım yanımda mı? Çok âlâ. Her keyifli anımda ya da başım sıkıştığında en makûs ihtimalle bir telefonla bir bireye ulaşabiliyor muyum? Evet. İşimde keyifli muyum? Evet karşılığı aldığım o kadar epeyce şey var ki benim hayatımda. O yüzden ömrüm bence fazlaca uygun diyebilirim. Olağan ki toplumsal olarak yaşadığımız makûs şeylerin haricinde kendi ömrüm için söylüyorum. Sahip olduğum her şeyi korumak, birinin gereksinimi olduğunda yanında olmak, sevdiklerimin hayatta ve sağlıklı olması ve işimi eğlenerek yapıyor olmak bana yetiyor.
Sence hayatında ne eksik?
Babam. Onun haricinde eksik diyebileceğim bir şey yok. Alışılmış ki daima daha yeterlisi ve daha fazlası vardır kesinlikle.
Hırs var mı?
Çok. Daima ilerlemeliyim, olduğum yerde durmamalıyım, cepten yememeliyim. Kendimi yine etmek benim için ölümcül bir şey.
Bu daima farklı karakteri oynamak mı?
Evet, daima farklı karakteri seçiyorum. Fakat fazlaca misal bir karakter gelirse ve gönlüm akarsa onu da kendime bir challenge yapıp hayli öbür bir yerden oynuyorum.
Niçin oyuncusun?
Daha epeyce keyifli olmak için herbiçimde. Zira Memleketler arası Alakalar okuyordum ben. Üçüncü sınıfta kapağı kapattım ve imtihana girdim. Ailem karşı bulunmasına karşın. Şunu fark ettim; ben memnun olacağım bir şey yapmak istiyorum. Siyaset bilimleri kitabını hobi olarak istersem okumalıyım. Lakin zorla okumamalıyım. Bu beni ömrüm boyunca memnun etmeyecek bir şey. Benim için memnunluk epeyce değerli.
Dilediğin bireye, dilediğin bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programda sorma imkanı verildi sana. Bu kim olurdu ve ona ne sorardın?
Çok sevdiğim direktörler var. Bağımsız sinemalarında beni niye oynatmıyorlar? Senaryosunu epeyce sevdiğimi bir bağımsız işte oynamak istiyorum. Türkiye’deki bir sürü direktörü bu manada hayli beğeniyorum.