“Sat… Sat… Saattımm” derken karar giydirir müzayedeci

Beykozlu

New member
◊ Ailede diğer meslek yapmak isteyen hiç mi çıkmıyor, yoksa epey sıkı bir disiplin mi var?

– Soyun devamı var, işi ileriye taşımak var… Ah elbette biraz disiplin de var! (Gülüyor)

◊ Paris’te sanat tarihi eğitimi aldınız. Müzayedecilikte şayet olmazsa olmaz mı, sizin ekstra hevesiniz mi?

– Müzayede adrenalin. İşin sahne almış hali… Müzayedeci orkestra şefi. Sanatı uygun bilmek şayet olmazsa olmazı. Yapıtı, onunla vedalaşanı ve ona yeni sahip olanı en hakkaniyetli biçimde buluşturmak… Tam da bu sebeple Fransa’da müzayedecilerin hukuk okumalarını koşul koşarlar. Zira “Sat… Sat… Saattımm” derken karar giydirir müzayedeci. Ve bunu hakkaniyetle yapmakla yükümlüdür. Satılan eser üstündeki hakimiyet, salonla münasebet, birtakım bazı gözlerin konuştuğu anlar, büyük satışlardan evvel büyük sessizlikler, küçük jestler, vücut lisanı… Hepsi müzayedenin temel taşları.

◊ Mükemmelliyetçiliğinizi, bir arada çalıştığınız babanız Raffi Portakal’dan aldığınız söyleniyor. Aranızdaki bağ tam olarak… Baba-kız mı, usta-çırak mı?

– Bana işin en sıkıntı ve en ayrıntılı alanlarını öğretmek için birinci günden itibaren büyük emek verdi. Sonsuza dek usta-çırak, baba-kızız.


◊ Pekala bugün aldığınız kararlarda anneniz mi babanız mı tesirlidir?

– Annem.

◊ En heyecanlı müzayedeniz, birincisi miydi en büyüğü müydü?

– Birinci müzayedem, Koç Müzesi’nde Cartier’nindi. Yaş 22 olmalı. Betül Mardin’in tertibi. Çok heyecanlanmıştım. O gün bugün o heyecan daima var.

◊ Türkiye’ye işlerini getirdiğiniz isimlerden sizi en çok heyecanlandıran… Picasso mu, Damien Hirst mü?

– Pablo Picasso.

◊ Müzayedede satılacak eserler için siz mi sahiplerine ulaşıyorsunuz, onlar mı sizi buluyor?

– Sahipleri bize ulaşıyor. Telefon, randevu hatta toplumsal medya üzerinden. Şayet değerlendirilmesinde bizim yardımcı olabileceğimiz parçalarsa yerli ve yabancı eksperlerimizle hummalı bir çalışmaya giriyoruz. Ekspertizden daha sonra fiyatlandırmayı biz yapıyoruz.

◊ Uygun müzayedeci, en hoş parçayı kendine mi meblağ, müşteriye mi sunar?

– Müzayedecilikte en büyük muvaffakiyet en uygun yapıtı, en yanlışsız koleksiyonerle buluşturmak doğal.

◊ Müzayedede karşılıklı olarak fiyatı daima artırmak: Sanat aşkı mı, güç gösterisi mi?

– Temeli de sanat sevgisi olağan. Fakat tutku, adrenalin, sahip olma isteği de var.

◊ Hakkınızda yapılan yorumlarda her ikisi de etkileyici bulunmuş. Siz hangisine daha fazlaca güvenirsiniz: Yüz güzelliğinize mi, ses tonunuza mı?

– O denli mi? Ben de en hayli iş ve insan sevgimden kuvvet alıyorum sanıyordum. (Gülüyor)

KÜÇÜK KEYİFLER

◊ İstanbul’un… Kokuları mı, sesleri mi?


– Buna şu biçimde diyebilir miyim: İstanbul’un nefesi.

◊ Pekala Anadolu Yakası mı, Avrupa Yakası mı?

– Anadolu’dan Avrupa’yı izlemek bir şölen. Klasik Türk fotoğrafında de bunu sıkça mukayese eder, ışığı farklı yakalar sanatkarlar. Fakat yaşamak için Avrupa.

◊ Gündoğumu mu, günbatımı mı?

– İkisi de. Lakin illa seçmem gerekirse gündoğumu. Umut dolu. Yenilikleri de birlikteinde getiriyor.

◊ Deniz-kum-güneş mi, orman-ağaç-temiz hava mı?

– İkisi de, ikisi de! Hatta yağmurlu hava ve kar da…

◊ En düzgün tekne kiminkidir? Kendinizinki mi, dostunuzınki mi?

– Bir arkadaşımınki. Onlar kendilerini biliyorlar. (Gülüyor)

◊ Twitter mı, Instagram mı?

– Her şeye karşın Instagram. Gerçi Twitter da ömrümde.

◊ Hangisini seçerdiniz: Tüm müzik aletlerini çalabilmek mi, bütün sporları yapabilmek mi?

– Tüm sporları yapabilmek o kadar uzak ki daha yakın bir hayal seçmeliyim. Düşün ki tüm müzik aletlerini çalabilmek daha yakın…

ŞANSLI DOĞMAK EN KIYMETLİSİ

◊ ömrünüz bir sinema olsa macera mı olurdu, romantik-komedi mi?


– Tutkulu… Ömür gücüyle beslenen, güldürüsü de bol bir macera…

◊ 20 yaşınıza dönmek mi, Dolmabahçe Sarayı mı?

– Yaşımı fazlaca seviyorum. Uygun ki 37 buçuğum. (Gülüyor) Lakin hem 20 yaş birebir vakitte Dolmabahçe Sarayı’nda yaşamak da üzücü fikir değilmiş.

◊ Para saadet getirir mi, getirmez mi?

– Paranın kendisi olağan olarak getiremez. Lakin para aracılığıyla yarattıklarınız getirir.

◊ Hatır için çiğ tavuk… Yenir mi, yenmez mi?

– Nasıl bir hatır? Kimin ricası? Seni seven dost çiğ tavuk yemeni istemez.

◊ Bir şeyi gece planlamak mı, sabah planlamak mı?

– Ben sabah insanıyım.

◊ Mantık mı, içgüdü mü?

– İkisi o kadar uyumlu çalışmalı ki… Bu mekanizmayı becermeyi bir biçimde öğrenmek lazım.

◊ Vakit makinesi icat ettiniz, nereye giderdiniz: Geçmişe mi, geleceğe mi?

– Vakit makinesi icat etsem ne geçmiş ne de geleceğe gitmek isterim. Düşünüyorum da bizim en hayli “anda kalabilme” makinesine muhtaçlığımız var.

◊ Sizce hangisi daha avantajlı: Varlıklı ve berbat doğmak mı, yoksul ve hoş doğmak mı?

– İkisi de değil bence. Şanslı doğmak en değerlisi.

ÖZEL SORUNLAR

Dinleyen gözlere ağlamayı tercih ederim

◊ Yılın hangi devri daha romantik? İlkbahar-yaz mı, sonbahar-kış mı?


– Baharlar yenilik ayları benim için. Heyecanlı aylar, anlar… Romantik… Ay hepsi her mevsim olabilir!

◊ Gece hayatında hangisi hayli iç gıcıklar: Göz kırpmak mı, göz kaçırmak mı?

– (Gülüyor) Göz devirmek…

◊ Eski bir hatıranın yadına hangisi daha hoş eşlik eder: Sezen mi, Ajda mı?

– Sezen’le Ajda yan yana gelirse yeni anılar bile yaratılır!


◊ Aşkta alıcı kuş musunuz, çantada keklik mi?

– (Gülüyor) Ay bilmiyorum. Onu İbo’ya (eşi İbrahim Bitargil) sormalı.

◊ Hangisini tercih edersiniz: Tek başınıza ağlamak mı, birinin yanında ağlamak mı?

– Tek başıma olmaktansa dinleyen gözlere ağlamayı tercih ederim.

◊ Aşkın aykırısı: Nefret mi kayıtsızlık mı?

– Kayıtsızlık.

Daima, her an, Türkan Şoray

◊ Lorel mi, Hardy mi?

– Bari onları ayırmasaydın. birlikte olamazlar mı?

◊ Nâzım Hikmet mi, Orhan Veli mi?
– Aaaa lütfen ikisi!

◊ Yeşilçam’dan: Türkan Şoray mı, Filiz Akın mı?
– Bak o kolay: Daima, her an, Türkan Şoray.

◊ Gurmelerden: Vedat Milor mu, Mehmet Yaşin mi?
– Milor.

◊ Hangisi daha hayli çekti? Külkedisi mi, Pamuk Prenses mi?
– Pamuk Prenses güya.


GÜNDELİK HALLER

Yemeyi, konuşmayı seven ömrü da sever

◊ Konuttaki halinizi hangi üçlü daha âlâ tanımlar: Telefon-YouTube-sosyal medya mı, pijama-terlik-televizyon mu?


– Birinci üçlü. O üçlüye bir de kızımla oyun yerleştir, tam olur.

◊ Ayaklarınıza kara sular inmiş: Âlâ bir roman mı, düzgün bir sinema mi?

– Sinema, hatta dizi.

◊ Sofrada hangisine tahammül daha zordur: Obura mı, gevezeye mi?

– İki özellik de tahammül sonlarımın ortasında. Yemek yemeyi, konuşmayı seven hayatı da sever.

◊ Meskeninize yatılı konuk geldi, horlamasından uyunmuyor. Uyandırır mısınız, uykusuz mu kalırsınız?

– Kulaklık takıp falan hallederim bir biçimde.

◊ Uçakta/otobüste habire omuzunuzda uyuyan bir teyze var… İnce ince ittirir misiniz, hostese mi şikâyet edersiniz?

– Uyandırırım. Pandemi vakti omuzumda bir yabancı! Hayır, hiç, hayır…

◊ Asla hatırlamadığınız biri size fazlaca samimi davranıyor… Yekten hatırlamadığınızı mı söylersiniz, dolambaçlı sorularla kim olduğunu mu anlamaya çalışırsınız? niye?

– Yanımızda biri daha var ise işi çözerim! (Gülüyor) Onu tanıştırarak… bir daha şayet olmazsa “Affedin, çıkaramadım” derim, n’apayım?

HİÇ DÜŞÜNMEDEN SÜRATLİ HIZLI…

◊ Zorla hoşluk olur mu, olmaz mı?

– Olmamalı.

◊ Kedi mi, köpek mi?
– Hepsi.

◊ Birinden vazgeçmek zorunda kalsaydınız… Kırmızı et mi, deniz mahsülleri mi?
– Kırmızı.

◊ Bodrum mu, Çeşme mi?
– Doğal ki Bodrum.

◊ Hangi üçlü sizinki: Rakı-balık-Ayvalık mı, kebap-şalgam-Adana mı?
– Antakya!