Beykozlu
New member
◊ Nereden bağlanıyorsunuz?
– Los Angeles’ta konutumda, yatak odamın terasındayım. Hoş bir Los Angeles günü; bahçem hoş, çocuklarım mutlu…
◊ Sinemalar açıldı, sinemaseverler salonlara döndü. Sizi bu kesime aşık eden sineması hatırlıyor musunuz?
– Pennsylvania’daki Great Lakes bölgesinde büyüdüm. Bir çeşit liman kasabasıydı, barlar ve fabrikalar vardı, sanayi ağırdı. The Tribune- Republican gazetesinin yayınlandığı, cumhuriyetçilerin yoğunlukta olduğu bir kasabada, demokrat olduğum için pek radikal bir çocuktum. Gençken “Cleopatra Jones” sinemasını izlediğimi hatırlıyorum. Seyirciler ortasındaki tek beyaz kişi bendim. Siyah-beyaz sinemaları epey severdim. Sinemalar, benim için mevcut ve vahim üç kanallı televizyondan epeyce daha enteresandı. Yaşadığım kasabam sanayi yeri olduğu için nitekim ya hayli eski sinemalar ya da C sınıfı sinemalar gelirdi. Fakat gençken mecburiyetten de olsa eski sinemaları izlemek fazlaca özel bir tecrübeydi.
◊ Hollywood’a birinci geldiğinizde neler hissettiniz?
– Los Angeles’a geldiğimde yaptığım birinci şey, Marina del Rey’de bir daire tutmak oldu. Zira okyanus kenarının hakikaten mükemmel bir yer olduğunu düşündüm. Tekneler, liman, okyanus, pak hava… Bunu daha evvel hiç görmemiştim! Ocak ayıydı ve balkonumda mayomlaydım. Hava benim için o kadar sıcaktı ki… Birinci taşındığımda, “evet, işte bu yaşamak” diye düşündüm. Farklı değil mi, birinci etkilendiğim şey Hollywood yazısı olmadı.
◊ Sete birinci adım attığınız vakit neler hissettiniz?
– Gerçek hayalim neydi biliyor musunuz? Martin Scorsese ve Robert De Niro ile çalışmaktı. Aktör ve oyuncu koçum Roy London, “bu işten ne istiyorsun” dediğinde, onunla paylaştığım hayalim buydu. İstediğimi aldım, yapmak istediğimi yaptım! (1995’de çekilen Casino sineması.) Lakin itiraf etmeliyim Martin’in stratosferine yakın direktörlerin bana iş teklif etmemesi beni biraz hayal kırıklığına uğratmıştı.
BEN aslına bakarsan 20 YILDIR KARANTİNADAYIM
◊ Karantinadayken en epey neleri özlediniz?
-Karantinada üzere yaşamak benim olağan ömrüm. Paparazziler ya da beşerler beni takip etmeden ya da kovalamadan meskenden çıkamıyorum. Bu yüzden epeyce fazla dışarı çıkmıyorum. 20 yıldır inzivada üzere yaşıyorum esasen.
AŞK KİMYASINI BİREBİR HİSSETMELİSİN
◊ Yeni periyot ilgiler ve aşklar hakkında neler düşünüyorsunuz?
-İki kişi içindeki kimya, hissetmen gereken bir şey. Telefon iletisiyle, toplumsal medya ya da Facetime üzerinden yapılabilen bir şey değil bence!
ÇOCUKLARIM ÂLÂ BİR AKTRİS OLDUĞUMU DÜŞÜNÜYOR
◊ Çocuklarınızdan bahsettiniz, memnunlar dediniz… Onların ilgisi var mı sinemaya?
– Tüm filmlerimi gördüler. ‘Temel İçgüdü’ sineması hakkında çocuklarımla fazlaca konuştuk. Bilhassa insanların yakışıksız yorumlarına rağmen, gerçekte ne olduğu hakkında tartıştık. Düzgün bir aktris olduğumu düşünüyorlar. Çok istikrarlı bir gerçeklik algıları var. Ve Robert De Niro… Çocuklarımın en sevdiği aktörlerden lakin onların De Niro hayranlığı ‘Casino’ ile değil, ‘Meet the Fockers’ ile başladı… ‘Casino’yu gördüklerindeyse De Niro’ya hakikaten bayıldılar (gülüyor).
◊ Pekala, onlar da gösteri dünyasında yer almak istiyor mu?
– Tahminen en küçüğü olabilir… Zira izlediklerine eleştirel yaklaşır. Nasıl kurgulandıklarına, nasıl yönetildiğine, ışıklandırmanın nasıl olduğuna, senaryonun nasıl olduğuna dikkat eder. niye makûs adamı hayli erken kesiyorlar ya da niye öyküyü ele veriyorlar üzere yorumlar yapar. ÇAnimasyon hakkında hakikaten çok bilgili. Sofistike bir zevki var. pek zeki ve tüm bunlarla fazlaca ilgileniyor. Fakat bu mesleği yapar mı bilmiyorum? Bir şey söyleyemem. Okulda doğaçlama yapıyor ve oyunculuk dersleri alıyor. Bu işin her tarafını seviyor diyebilirim. Hem kamera önü hem kamera ardı ilgisini çekiyor.
◊ Sizi ne keyifli ediyor?
– Çocuklarım beni nitekim keyifli ediyor ve güldürüyor. Sahiden komikler. Çok eğleniyoruz. Şahane televizyon gösterileri, küçük latifeler beni keyifli eder. Fotoğraf yapmaya çalışmak ve daha sonra fotoğraflarımın üzerini boyamak ve üzerini boyadığım fotoğrafın üzerini boyamak, daha sonra hepsinin müthiş olduğunu fark etmek beni memnun eder.
daha sonra bir ressamdan çok daha yeterli bir eskiz sanatkarı olduğumu fark etmek örneğin…
BOŞANDIĞIMDA VELAYETİ KAYBETMEK VAHİMDİ
◊ Geçirdiğiniz müthiş hastalık haricinde size en epeyce üzen olay ne olmuştu?
– Boşandığımda eski kocam çocuğumun velayetini almıştı. Bu bir anne için dehşetli bir tecrübe. Evladın için kurşunu bile gözü kapalı yersin. Anne, çocuğunun 7/24 yanında olmadığı rastgele bir geçiş devrinde kalp kırıklığı yaşar. Odönem beni fazlaca üzmüştü.
◊ Bu kadar yıl göz önünde olmak ve her insanın hakkınızda fikir beyan etmesi… Neler yaparsınız hakkınızda saçma sapan yorumlar duyduğunuzda?
– Balkonuma çıkıp, biri beni öldürülüyormuş üzere çığlık atmak için kendime müsaade veriyorum. Dışarı çıkıyorum ve sözün tam manasıyla ciğerlerim parçalanana kadar çığlık atıyorum. İçeri giriyorum başımı ya yastığıma vuruyorum ya da yastığımı yumrukluyorum (gülüyor). Mükemmel bir şey, rahatlatıcı. daha sonra işe geri dönüyorum. Siz de deneyin, işe yarıyor… Daha fazla şefkate gereksinimim var, daha fazla mizaha gereksinimim var, daha fazla hassasiyete gereksinimim var, daha fazla niyetli tutumlara gereksinimim var… O kadar…
AMELİYAT MASASINDA ÖLÜME YAKIN HİSSETTİM
◊ ‘The Beauty of Living Twice’ (İki Kez Yaşamanın Güzelliği) epey ses getirdi. niye yazmak istediniz bu kitabı?
– Bu, benim uzun vakit evvel yazmaya başladığım bir şey. Daha evvel mecmualar için bir sürü kısa öykü yazdım. Nantucket Kitap Fuarı’na gitmiştim, orada biroldukca müellifle ve fuara mesken sahipliği yapan bayanla tanıştım. Birtakım yazılarımı görmüştü. Orada beni, sahiden yazılarımın olağanüstü olduğuna ve oturup çabucak bir kitap yazmaya başlamam gerektiğine ikna ettiler.
◊ Oyunculuktan fazla daha epey yazmaya odaklanmayı planlıyor musunuz?
– Projelerinde hakikaten beni isteyen direktörlerle çalışmak istiyorum yalnızca. Rol tercihlerden ‘biri’ olmak istemiyorum. Yalnızca direkt teklif kabul ediyorum artık.
◊ Kitabın başlığı yaşadığınız sıhhat meselelerinden ilham alınarak ortaya çıktı, o denli değil mi?
– Galiba! Parlak bir ışık gördüm, mevte yakın bir tecrübesi ameliyat masasında yaşadım. hayatımı gözden geçirmek ve kendime sormak istedim, niye kendini bu kadar zorladın?
– Los Angeles’ta konutumda, yatak odamın terasındayım. Hoş bir Los Angeles günü; bahçem hoş, çocuklarım mutlu…
◊ Sinemalar açıldı, sinemaseverler salonlara döndü. Sizi bu kesime aşık eden sineması hatırlıyor musunuz?
– Pennsylvania’daki Great Lakes bölgesinde büyüdüm. Bir çeşit liman kasabasıydı, barlar ve fabrikalar vardı, sanayi ağırdı. The Tribune- Republican gazetesinin yayınlandığı, cumhuriyetçilerin yoğunlukta olduğu bir kasabada, demokrat olduğum için pek radikal bir çocuktum. Gençken “Cleopatra Jones” sinemasını izlediğimi hatırlıyorum. Seyirciler ortasındaki tek beyaz kişi bendim. Siyah-beyaz sinemaları epey severdim. Sinemalar, benim için mevcut ve vahim üç kanallı televizyondan epeyce daha enteresandı. Yaşadığım kasabam sanayi yeri olduğu için nitekim ya hayli eski sinemalar ya da C sınıfı sinemalar gelirdi. Fakat gençken mecburiyetten de olsa eski sinemaları izlemek fazlaca özel bir tecrübeydi.
◊ Hollywood’a birinci geldiğinizde neler hissettiniz?
– Los Angeles’a geldiğimde yaptığım birinci şey, Marina del Rey’de bir daire tutmak oldu. Zira okyanus kenarının hakikaten mükemmel bir yer olduğunu düşündüm. Tekneler, liman, okyanus, pak hava… Bunu daha evvel hiç görmemiştim! Ocak ayıydı ve balkonumda mayomlaydım. Hava benim için o kadar sıcaktı ki… Birinci taşındığımda, “evet, işte bu yaşamak” diye düşündüm. Farklı değil mi, birinci etkilendiğim şey Hollywood yazısı olmadı.
◊ Sete birinci adım attığınız vakit neler hissettiniz?
– Gerçek hayalim neydi biliyor musunuz? Martin Scorsese ve Robert De Niro ile çalışmaktı. Aktör ve oyuncu koçum Roy London, “bu işten ne istiyorsun” dediğinde, onunla paylaştığım hayalim buydu. İstediğimi aldım, yapmak istediğimi yaptım! (1995’de çekilen Casino sineması.) Lakin itiraf etmeliyim Martin’in stratosferine yakın direktörlerin bana iş teklif etmemesi beni biraz hayal kırıklığına uğratmıştı.
BEN aslına bakarsan 20 YILDIR KARANTİNADAYIM
◊ Karantinadayken en epey neleri özlediniz?
-Karantinada üzere yaşamak benim olağan ömrüm. Paparazziler ya da beşerler beni takip etmeden ya da kovalamadan meskenden çıkamıyorum. Bu yüzden epeyce fazla dışarı çıkmıyorum. 20 yıldır inzivada üzere yaşıyorum esasen.
AŞK KİMYASINI BİREBİR HİSSETMELİSİN
◊ Yeni periyot ilgiler ve aşklar hakkında neler düşünüyorsunuz?
-İki kişi içindeki kimya, hissetmen gereken bir şey. Telefon iletisiyle, toplumsal medya ya da Facetime üzerinden yapılabilen bir şey değil bence!
ÇOCUKLARIM ÂLÂ BİR AKTRİS OLDUĞUMU DÜŞÜNÜYOR
◊ Çocuklarınızdan bahsettiniz, memnunlar dediniz… Onların ilgisi var mı sinemaya?
– Tüm filmlerimi gördüler. ‘Temel İçgüdü’ sineması hakkında çocuklarımla fazlaca konuştuk. Bilhassa insanların yakışıksız yorumlarına rağmen, gerçekte ne olduğu hakkında tartıştık. Düzgün bir aktris olduğumu düşünüyorlar. Çok istikrarlı bir gerçeklik algıları var. Ve Robert De Niro… Çocuklarımın en sevdiği aktörlerden lakin onların De Niro hayranlığı ‘Casino’ ile değil, ‘Meet the Fockers’ ile başladı… ‘Casino’yu gördüklerindeyse De Niro’ya hakikaten bayıldılar (gülüyor).
◊ Pekala, onlar da gösteri dünyasında yer almak istiyor mu?
– Tahminen en küçüğü olabilir… Zira izlediklerine eleştirel yaklaşır. Nasıl kurgulandıklarına, nasıl yönetildiğine, ışıklandırmanın nasıl olduğuna, senaryonun nasıl olduğuna dikkat eder. niye makûs adamı hayli erken kesiyorlar ya da niye öyküyü ele veriyorlar üzere yorumlar yapar. ÇAnimasyon hakkında hakikaten çok bilgili. Sofistike bir zevki var. pek zeki ve tüm bunlarla fazlaca ilgileniyor. Fakat bu mesleği yapar mı bilmiyorum? Bir şey söyleyemem. Okulda doğaçlama yapıyor ve oyunculuk dersleri alıyor. Bu işin her tarafını seviyor diyebilirim. Hem kamera önü hem kamera ardı ilgisini çekiyor.
◊ Sizi ne keyifli ediyor?
– Çocuklarım beni nitekim keyifli ediyor ve güldürüyor. Sahiden komikler. Çok eğleniyoruz. Şahane televizyon gösterileri, küçük latifeler beni keyifli eder. Fotoğraf yapmaya çalışmak ve daha sonra fotoğraflarımın üzerini boyamak ve üzerini boyadığım fotoğrafın üzerini boyamak, daha sonra hepsinin müthiş olduğunu fark etmek beni memnun eder.
daha sonra bir ressamdan çok daha yeterli bir eskiz sanatkarı olduğumu fark etmek örneğin…
BOŞANDIĞIMDA VELAYETİ KAYBETMEK VAHİMDİ
◊ Geçirdiğiniz müthiş hastalık haricinde size en epeyce üzen olay ne olmuştu?
– Boşandığımda eski kocam çocuğumun velayetini almıştı. Bu bir anne için dehşetli bir tecrübe. Evladın için kurşunu bile gözü kapalı yersin. Anne, çocuğunun 7/24 yanında olmadığı rastgele bir geçiş devrinde kalp kırıklığı yaşar. Odönem beni fazlaca üzmüştü.
◊ Bu kadar yıl göz önünde olmak ve her insanın hakkınızda fikir beyan etmesi… Neler yaparsınız hakkınızda saçma sapan yorumlar duyduğunuzda?
– Balkonuma çıkıp, biri beni öldürülüyormuş üzere çığlık atmak için kendime müsaade veriyorum. Dışarı çıkıyorum ve sözün tam manasıyla ciğerlerim parçalanana kadar çığlık atıyorum. İçeri giriyorum başımı ya yastığıma vuruyorum ya da yastığımı yumrukluyorum (gülüyor). Mükemmel bir şey, rahatlatıcı. daha sonra işe geri dönüyorum. Siz de deneyin, işe yarıyor… Daha fazla şefkate gereksinimim var, daha fazla mizaha gereksinimim var, daha fazla hassasiyete gereksinimim var, daha fazla niyetli tutumlara gereksinimim var… O kadar…
AMELİYAT MASASINDA ÖLÜME YAKIN HİSSETTİM
◊ ‘The Beauty of Living Twice’ (İki Kez Yaşamanın Güzelliği) epey ses getirdi. niye yazmak istediniz bu kitabı?
– Bu, benim uzun vakit evvel yazmaya başladığım bir şey. Daha evvel mecmualar için bir sürü kısa öykü yazdım. Nantucket Kitap Fuarı’na gitmiştim, orada biroldukca müellifle ve fuara mesken sahipliği yapan bayanla tanıştım. Birtakım yazılarımı görmüştü. Orada beni, sahiden yazılarımın olağanüstü olduğuna ve oturup çabucak bir kitap yazmaya başlamam gerektiğine ikna ettiler.
◊ Oyunculuktan fazla daha epey yazmaya odaklanmayı planlıyor musunuz?
– Projelerinde hakikaten beni isteyen direktörlerle çalışmak istiyorum yalnızca. Rol tercihlerden ‘biri’ olmak istemiyorum. Yalnızca direkt teklif kabul ediyorum artık.
◊ Kitabın başlığı yaşadığınız sıhhat meselelerinden ilham alınarak ortaya çıktı, o denli değil mi?
– Galiba! Parlak bir ışık gördüm, mevte yakın bir tecrübesi ameliyat masasında yaşadım. hayatımı gözden geçirmek ve kendime sormak istedim, niye kendini bu kadar zorladın?