Beykozlu
New member
◊ Adem Beyefendi, sizi tanıyarak başlayalım sohbetimize…
– 21 Aralık 1983’te Hollanda’da doğdum. 13 yaşındayken, ailemle birlikte memlekete, Trabzon’a döndük. 2004’te Bilkent Üniversitesi Müzik ve Sahne Sanatları Fakültesi Tiyatro Oyunculuk Bölümü’ne girmeye hak kazandım, 2009’da mezun oldum. 2009-2010 senelerında yeniden Hollanda-Amsterdam’daki Broadway Academy’de müzikal oyunculuk eğitimi aldım ve akabinde İstanbul maceram başladı.
Kesime tiyatroyla giriş yaptım, dizi, sinema ve reklamlarda oynadım. Öğrenmeye aç biri olarak, 2017’de İngiltere-Londra’daki Royal Central School of Speech and Drama okulunda Ekran Önü Oyunculuk yüksek lisans imtihanına girdim. Üç kademenin sonunda 2 bin kişinin içinden okula girmeye hak kazandım.
Martin Freeman, Judi Dench, Riz Ahmed ve daha biroldukça Hollywood yıldızının eğitim aldığı okuldan 2019’da mezun oldum. Oyunculuk birinci sırada olmakla birlikte, edindiğim hayli pahalı oyunculuk metot ve bilgilerle kendi usulümü oluşturup, oyuncu koçluğu ve eğitmeni olarak da faal bir biçimde çalışmaya başladım.
TEKLİF GELİNCE ÇOK KORKTUM
◊ “Canım Dayım: Bize Bir Talih Verin” sinemasında otizmli bir genci canlandırdınız. Sizin için nasıl bir tecrübeydi?
– Süper ve bir o kadar da sıkıntı bir tecrübeydi.
bu biçimde karakterler fazlaca dişli, sıkıntı lakin bununla birlikte biroldukça oyuncunun oynamayı hayal ettiği rollerdir. Oyuncunun karşısına her vakit çıkmaz. Bana bu teklif gelince epey korktum lakin tereddütsüz kabul ettim.
◊ Karaktere hazırlık sürecinde nasıl bir çalışma yaptınız?
– Üç aya yakın araştırma yaptım. Fizikî özelliklere epeyce özendim. Müşahede yapmak üzere özel okulları ziyaret edip otizmli arkadaşlarla vakit geçirdim.
Kitaplar okudum, sinemalar izledim. Empati kurup onları anlamaya çalıştım. Okuldan öğrendiğim oyuncu metot ve çalışma biçimlerini de birleştirerek Adem’e hayat verdim. Oyunculukta olağan en değerlisi inanmak ve samimi olmak.
OTİZMLİ KARDEŞLERİMİZLE FARKLI DEĞİLİZ
◊ Bu rolden daha sonra otizmli bireylere bakış açınız değişti mi?
– Değişmedi fakat bir arada vakit geçirince farkındalığım natürel ki arttı. Otizmli kardeşlerimizle farklı değiliz. Yalnızca daha özel ve ilgi isteyen bireyler onlar. Yoksa zekâ açısından dışarıda birfazlaca “akıllıyım” diye geçinenlerden epey daha zekiler.
◊ Teklifi tereddütsüz kabul ettiğinizi söylemiş olduniz lakin güç bir karakteri canlandıracak olmanın gerilimini yaşamadınız mı?
– Yaşamaz olur muyum? O günleri bir ben bilirim bir de Allah! Geceleri panik halinde uyanıp “Ne yapacağım”, “niçin kabul ettim” deyip sancı çekerken, daha sonra bir anda aydınlanma geliyor, karakterle ilgili hoş bir ayrıntı yakalıyordum. Tüm bu süreçlerde o an yaşadığım hazzı sizlere anlatamam.
OTİZM BİR HASTALIK DEĞİL
◊ Otizmli bir birey olarak toplum ortasında yer almanın ne üzere zorlukları var sizce?
– Maalesef hâlâ önyargı hayli fazla. Otizmli bireyleri zihinsel engellilerle birebir kefeye koyuluyorlar.
Bu noktada ailelere ve öğretmenlere değerli bakılırsavler düşüyor.
Çocukların hem meskende hem okulda daha fazlaca bilinçlendirilmesi, bu durumun olağanlaştırılması ve otizmin bir hastalık değil, bir farkındalık olduğunu öğrenmeleri gerekiyor.
Otizmli çocuklar bu sayede daha özgüvenli ve hamasetli olup, toplum ortasında kendilerini daha uygun söz edecek hale geleceklerdir.
Bu hususta daima birlikte bilinçlenmemiz kural. Unutmayalım ki daima bir arada, el ele daha kuvvetliyüz.
Sinemamız de bu manada hem farkındalık tıpkı vakitte toplumsal sorumluluk projesi.
Seyircilerimizin sahip çıkacağına yürekten inanıyorum.
GURUR VE MEMNUNLUK
◊ Sinemadan elde gelirin yüzde 33’ü Otizm Vakfı’na aktarılacak. Bu fikir nasıl gelişti?
– Sevgili yapımcılarımız ve direktörümüz Fuat Yılmaz bu sonucu aldı.
Bizler de bu biçimde bir sorumluluğu üstüne alan sinemada olmanın gururu ve memnunluğunu yaşıyoruz.
Sinemada buluşalım, otizmli kardeşlerimize
takviye olalım.
– 21 Aralık 1983’te Hollanda’da doğdum. 13 yaşındayken, ailemle birlikte memlekete, Trabzon’a döndük. 2004’te Bilkent Üniversitesi Müzik ve Sahne Sanatları Fakültesi Tiyatro Oyunculuk Bölümü’ne girmeye hak kazandım, 2009’da mezun oldum. 2009-2010 senelerında yeniden Hollanda-Amsterdam’daki Broadway Academy’de müzikal oyunculuk eğitimi aldım ve akabinde İstanbul maceram başladı.
Kesime tiyatroyla giriş yaptım, dizi, sinema ve reklamlarda oynadım. Öğrenmeye aç biri olarak, 2017’de İngiltere-Londra’daki Royal Central School of Speech and Drama okulunda Ekran Önü Oyunculuk yüksek lisans imtihanına girdim. Üç kademenin sonunda 2 bin kişinin içinden okula girmeye hak kazandım.
Martin Freeman, Judi Dench, Riz Ahmed ve daha biroldukça Hollywood yıldızının eğitim aldığı okuldan 2019’da mezun oldum. Oyunculuk birinci sırada olmakla birlikte, edindiğim hayli pahalı oyunculuk metot ve bilgilerle kendi usulümü oluşturup, oyuncu koçluğu ve eğitmeni olarak da faal bir biçimde çalışmaya başladım.
TEKLİF GELİNCE ÇOK KORKTUM
◊ “Canım Dayım: Bize Bir Talih Verin” sinemasında otizmli bir genci canlandırdınız. Sizin için nasıl bir tecrübeydi?
– Süper ve bir o kadar da sıkıntı bir tecrübeydi.
bu biçimde karakterler fazlaca dişli, sıkıntı lakin bununla birlikte biroldukça oyuncunun oynamayı hayal ettiği rollerdir. Oyuncunun karşısına her vakit çıkmaz. Bana bu teklif gelince epey korktum lakin tereddütsüz kabul ettim.
◊ Karaktere hazırlık sürecinde nasıl bir çalışma yaptınız?
– Üç aya yakın araştırma yaptım. Fizikî özelliklere epeyce özendim. Müşahede yapmak üzere özel okulları ziyaret edip otizmli arkadaşlarla vakit geçirdim.
Kitaplar okudum, sinemalar izledim. Empati kurup onları anlamaya çalıştım. Okuldan öğrendiğim oyuncu metot ve çalışma biçimlerini de birleştirerek Adem’e hayat verdim. Oyunculukta olağan en değerlisi inanmak ve samimi olmak.
OTİZMLİ KARDEŞLERİMİZLE FARKLI DEĞİLİZ
◊ Bu rolden daha sonra otizmli bireylere bakış açınız değişti mi?
– Değişmedi fakat bir arada vakit geçirince farkındalığım natürel ki arttı. Otizmli kardeşlerimizle farklı değiliz. Yalnızca daha özel ve ilgi isteyen bireyler onlar. Yoksa zekâ açısından dışarıda birfazlaca “akıllıyım” diye geçinenlerden epey daha zekiler.
◊ Teklifi tereddütsüz kabul ettiğinizi söylemiş olduniz lakin güç bir karakteri canlandıracak olmanın gerilimini yaşamadınız mı?
– Yaşamaz olur muyum? O günleri bir ben bilirim bir de Allah! Geceleri panik halinde uyanıp “Ne yapacağım”, “niçin kabul ettim” deyip sancı çekerken, daha sonra bir anda aydınlanma geliyor, karakterle ilgili hoş bir ayrıntı yakalıyordum. Tüm bu süreçlerde o an yaşadığım hazzı sizlere anlatamam.
OTİZM BİR HASTALIK DEĞİL
◊ Otizmli bir birey olarak toplum ortasında yer almanın ne üzere zorlukları var sizce?
– Maalesef hâlâ önyargı hayli fazla. Otizmli bireyleri zihinsel engellilerle birebir kefeye koyuluyorlar.
Bu noktada ailelere ve öğretmenlere değerli bakılırsavler düşüyor.
Çocukların hem meskende hem okulda daha fazlaca bilinçlendirilmesi, bu durumun olağanlaştırılması ve otizmin bir hastalık değil, bir farkındalık olduğunu öğrenmeleri gerekiyor.
Otizmli çocuklar bu sayede daha özgüvenli ve hamasetli olup, toplum ortasında kendilerini daha uygun söz edecek hale geleceklerdir.
Bu hususta daima birlikte bilinçlenmemiz kural. Unutmayalım ki daima bir arada, el ele daha kuvvetliyüz.
Sinemamız de bu manada hem farkındalık tıpkı vakitte toplumsal sorumluluk projesi.
Seyircilerimizin sahip çıkacağına yürekten inanıyorum.
GURUR VE MEMNUNLUK
◊ Sinemadan elde gelirin yüzde 33’ü Otizm Vakfı’na aktarılacak. Bu fikir nasıl gelişti?
– Sevgili yapımcılarımız ve direktörümüz Fuat Yılmaz bu sonucu aldı.
Bizler de bu biçimde bir sorumluluğu üstüne alan sinemada olmanın gururu ve memnunluğunu yaşıyoruz.
Sinemada buluşalım, otizmli kardeşlerimize
takviye olalım.