Beykozlu
New member
◊ Koronavirüse yakalanan dünyaca ünlü birinci isim, sizdiniz. Hastalığınızı deklare ettiğınızda bir anda tüm dünyanın gündemine oturdunuz. Müspet olduğunuzu öğrendiğiniz o ana dönelim istiyorum. Neler hissetmiştiniz?
– Eşimle birlikte Covid’e yakalandığımızda bize yüklenen sorumluluk duygusu büyüktü. Halka açık insanlarız. İnsanların bize ne kadar dikkat edip etmediğini bilemiyoruz.
kimi vakit taktığımız saçma sapan şapkayla bile haber oluyoruz. Covid olumlu olduğumuzu öğrendikten daha sonra makul karar verdik. Bilgiyi paylaşmak, bu bahiste büsbütün açık ve dürüst olmak ve bundan daha sonra ne yapılması gerektiğini konuşmak yanlışsız karardı.
Herkes üzere müspet olduğumu duyduğumda ani bir endişe yaşadım. Bedenimde beni daha fazla riske sokabilecek neler vardı? Benim Tip 2 diyabetim var, karım kanser atlattı. Bu virüse karşı daha mı fazla tehlikedeyiz? O devir hiç bir şey net değildi.
Bize fazlaca düzgün baktılar, yakından izlediler.
Olumlu olduğumuzu öğrendikten 3 gün daha sonra hekimler yeterli olacağımıza karar verebildi. Bu yaşadıklarımızın birinci yarısı. Başka kısmı ise kimseye vermediğimizden emin olmamız gerekiyordu. Bu da sorumluluğun öteki tarafıydı.
Yapılabilecek şeyler aslında fazlaca sıradan. Maske tak, ellerini yıka, toplumsal arayı koru ve izole ol. Ortalama bir insanın sorumluluk hissine nasıl sahip olmadığını anlamıyorum.
Buna empati yapmak da diyebiliriz. Otomobil kullanıyorsanız okul bölgesinde yavaşlamanız gerekiyor değil mi?
Ya da emniyet kemeri takma kuralı yahut dönüş sinyallerinizi kullanma sorumluluğu üzere. Covid 19 hepimizin imtihanı oldu fakat maalesef kimilerimiz hâlâ bu imtihandan ders almadı.
◊ Eşiniz Rita Wilson’ın rap müzik söylemesi hayli sevildi, o denli değil mi?
– Eşim iç gücünü saf memnunluktan alıyor. Sanatını, yaratıcı çıkışları seviyor. Onun yorulmayan rönesans yükselişinin kimi vakit beni yorduğunu söylüyorum. Her vakit ancak her vakit yaratıyor ve bunu sanatsal yaratım için mümkün olabilecek en yeterli kaynaktan beslenerek yapıyor.
Sevinç, zevk… Eşim yorulmaz, hiç bir şey onu durduramaz, hiç bir şey onu durduramaz. Ben yalnızca geride kalıyorum ve ortada bir onun dudak parlatıcısını taşıyorum. Ve ona telefonunu nerede unuttuğunu söylüyorum. (Gülüyor)
KUSURSUZ BİR İŞİM VAR BANA BÜYÜK ZEVK VERİYOR FAKAT…
◊ Projelere “evet” demenizi sağlayan, sizi canlandıracağınız karaktere çeken ögeler neler?
– Bir aktör ve bir adam olarak ilgimi çeken; sinema imal süreci. Geri dönüp düşünecek olursam, “Tamam, bunu yapacağım” dediğim sinemalar hangileriydi… “Da Vinci Şifresi”, “Hadi bu sinemanın bizi yıkamasına müsaade verelim ve endişelenmeyelim” dediğim sinemadır. Kusursuz olan ne biliyor musun? Hâlâ yaptığım sinemaların yanı sıra izlediğim sinemalarla de test edildiğimi hissediyorum. Sinemalarda pragmatik bir sunum var, işte gerçekler ve işte şartlar…
◊ Başarıyı nasıl tanımlıyorsunuz?
– 65 yaşındayım. Şu anda benim için kıymetli olan şeyler; sevdiğim beşerlerle olan irtibatlar ve asla yinelanamayacak anlar. Mükemmel bir işim var. Bana büyük sevinç ve zevk veriyor. Ancak ömrümde devam eden en kıymetli şey değil. Sanırım ne vakit bir sinemanın çekimlerini bitirsem, tam vakitli işimi bitirdiğim için memnun oluyorum.
Artık çekimlerde çocuklarımdan birinin yanıma gelip benimle yaşamasını sağlamaya çalışıyorum. Uzun süren çekimlerde “Bu süreci benim için nasıl daha uygun bir hayat tecrübesi haline getirebilirim” diye uğraşıyorum. aslına bakarsan bunun için gidip çalışmıyor muyuz? Yoksa yaptığımız nedir ki? Bilmiyorum. Bizim işimiz de yalnızca bir iş…
KENDİSİ İÇİN YAZAN AKTÖR BU BİR FELAKET!
◊ Apple TV+’ta yayınlanan projeniz “Greyhound”da hem oynadınız tıpkı vakitte sinemanın senaryosunu yazdınız. Müelliflik kısmı hakkında neler söylemek istersiniz.
– Senaryomu sinema yapma fırsatına sahip olunca fazlaca heyecanlandım. Ve bunun gerçekleşebilmesine şaşırdım. C.S. Forester’ın romanını uyarlamaya 7 yıl evvel başlamıştım. Her şey yalnız bir uğraş olarak başladı. Yazmaya başlamam, sırf bir aşk-sevgi emeğiydi. Birinci yazdığım taslak bana göre şekerden öbür bir şey olmayan bir taslaktı. Her şeyden epey sevdiğim, sıhhatsiz lakin bir daha de lezzetli ve doyurucu yemek üzereydi. daha sonrası tuhaf… Tamam, senaryo düzgün lakin bunu kendi başınıza yapamıyorsunuz. Sinema yapmak işbirlikçi bir müddetç. Ne olacak? Bir dereceye kadar hudut bozucu bir müddetçti. Çok sayıda beşerle konuştum. Rastgele bir sinema sinemasında sürecin en makus başlangıcı nedir biliyor musun?
◊ Nedir?
– Kendisi için bir şeyler yazan aktördür. Bu bir felakettir! Kimse o sineması yapmak istemez. Direktörümüz Aaron Schneider ile yollarımız kesişti. Kendisi projeme değişiklikler getirdi ve kusursuz olmayan şeyleri değiştirdi. Her şeyin yolunda gitmesine şaşırdım. Bu sinemaya “oldukça özel bir cüret” diyorum. 40 milyon dolar civarında bir bütçeye mâl ettik. Nispeten değerli bir sinema lakin bununla birlikte değil de.
ÇILGINCA ŞANSLIYDIM ŞAHANE HALDE KUTSANDIM
◊ Kesimde kuvvetli bir sesiniz ve dik duruşunuz olduğunu biliyoruz. İnandıklarınızı açıklamaktan çekinmemeniz hakkında konuşur musunuz biraz?
– Bu bir tıp istek. Doğal bir eğilim. İçsel bir güç mü bilmiyorum. İnsan davranışlarının belli taraflarına hayranım. Oyunculuk yapmaya lisede başladım. Okula gidiyordum, oyunculuk yapıyordum, oyunlarda oynuyordum, bir şeyler yazıyordum ve tüm bunlar için bana kredi veriyorlardı. daha sonra devam ettim, peşinden gittim. Zira aktörlükten daha eğlenceli bir şey yoktu benim için. Ta ki nitekim bir sette olana kadar bunun bir iş olduğunu düşünmemiştim. Ve bu iş beni öteki hiç bir şeyin yapamadığı biçimde ele geçirdi. Çılgınca şanslıydım, hem de tehlikeli olan kimi şeylerden habersiz bir kayıtsızlıkla şahane bir biçimde kutsandım.
AMERİKA, TÜM AMERİKALILAR İÇİN OLMALI
◊ Bölümde beyaz ırk haricindeki Latin, siyah, Asyalı oyunculara daha hayli fırsat verme tartışmaları hakkında neler söylemek istersiniz?
– Benim yaşımdaki rastgele bir beyaz kadar kâfi tecrübeye sahip bir adam olarak söylüyorum; New York’ta yaşarken taksiye parası yetmeyen, genç, meteliksiz bir aktördüm. Fakat birebir şartlardaki siyah bir aktörle durumum birebir değildi. Onun için duracak taksi azdı. Bu yalnızca ülkemizin toplumsal bir gerçeği. George Floyd’un cenazesinde yapılan konuşmalardan birinde bir konuşmacı, büyük umudunu anlatmıştı. Amerika’nın tüm Amerikalıların Amerika’sı olması için bu biçimde savaşmaya devam etmemiz gerektiğini söylemişti. Amerika’yı tüm Amerikalılar için nasıl Amerika yaparız? Gayemiz bu. Amerika, tüm Amerikalılar için Amerika olmalıdır. Fakat hâlâ değil. Bu da daha eksiksiz bir birlik oluşturmak için yapacak fazlaca işimiz olduğu manasına geliyor.
KENDİ KENDİNE GİDEN OTOMOBİLLERE ASLA GÜVENMEM
◊ Apple Original sineması “Finch”, 5 Kasım’da Apple TV+’ta yayınlanmaya başladı. Kıyamet daha sonrası dünyada siz, bir köpek ve iki robot seyahate çıkıyor. Sinemada robotları izlerken düşünmeden edemedim, süratle gelişen teknolojinin gelişimi sizi korkutuyor mu?
– Teknolojiyi kullanıp kullanmamak hâlâ bizim elimizde, o denli değil mi? Konutumda kendi kendine ışıkları açan bir sistem yok. Kendi lambamı kendim yakıyorum. Kendi kendine giden otomobillere asla güvenemem. “Teknoloji olağan hayatlarımızı yok mu ediyor” tartışması uzun yıllardır var. Var olan tüm teknolojiyi kendi servisimiz için kullanmak zorunda değiliz. Şayet bize uymuyorsa; bay bay…
– Eşimle birlikte Covid’e yakalandığımızda bize yüklenen sorumluluk duygusu büyüktü. Halka açık insanlarız. İnsanların bize ne kadar dikkat edip etmediğini bilemiyoruz.
kimi vakit taktığımız saçma sapan şapkayla bile haber oluyoruz. Covid olumlu olduğumuzu öğrendikten daha sonra makul karar verdik. Bilgiyi paylaşmak, bu bahiste büsbütün açık ve dürüst olmak ve bundan daha sonra ne yapılması gerektiğini konuşmak yanlışsız karardı.
Herkes üzere müspet olduğumu duyduğumda ani bir endişe yaşadım. Bedenimde beni daha fazla riske sokabilecek neler vardı? Benim Tip 2 diyabetim var, karım kanser atlattı. Bu virüse karşı daha mı fazla tehlikedeyiz? O devir hiç bir şey net değildi.
Bize fazlaca düzgün baktılar, yakından izlediler.
Olumlu olduğumuzu öğrendikten 3 gün daha sonra hekimler yeterli olacağımıza karar verebildi. Bu yaşadıklarımızın birinci yarısı. Başka kısmı ise kimseye vermediğimizden emin olmamız gerekiyordu. Bu da sorumluluğun öteki tarafıydı.
Yapılabilecek şeyler aslında fazlaca sıradan. Maske tak, ellerini yıka, toplumsal arayı koru ve izole ol. Ortalama bir insanın sorumluluk hissine nasıl sahip olmadığını anlamıyorum.
Buna empati yapmak da diyebiliriz. Otomobil kullanıyorsanız okul bölgesinde yavaşlamanız gerekiyor değil mi?
Ya da emniyet kemeri takma kuralı yahut dönüş sinyallerinizi kullanma sorumluluğu üzere. Covid 19 hepimizin imtihanı oldu fakat maalesef kimilerimiz hâlâ bu imtihandan ders almadı.
◊ Eşiniz Rita Wilson’ın rap müzik söylemesi hayli sevildi, o denli değil mi?
– Eşim iç gücünü saf memnunluktan alıyor. Sanatını, yaratıcı çıkışları seviyor. Onun yorulmayan rönesans yükselişinin kimi vakit beni yorduğunu söylüyorum. Her vakit ancak her vakit yaratıyor ve bunu sanatsal yaratım için mümkün olabilecek en yeterli kaynaktan beslenerek yapıyor.
Sevinç, zevk… Eşim yorulmaz, hiç bir şey onu durduramaz, hiç bir şey onu durduramaz. Ben yalnızca geride kalıyorum ve ortada bir onun dudak parlatıcısını taşıyorum. Ve ona telefonunu nerede unuttuğunu söylüyorum. (Gülüyor)
KUSURSUZ BİR İŞİM VAR BANA BÜYÜK ZEVK VERİYOR FAKAT…
◊ Projelere “evet” demenizi sağlayan, sizi canlandıracağınız karaktere çeken ögeler neler?
– Bir aktör ve bir adam olarak ilgimi çeken; sinema imal süreci. Geri dönüp düşünecek olursam, “Tamam, bunu yapacağım” dediğim sinemalar hangileriydi… “Da Vinci Şifresi”, “Hadi bu sinemanın bizi yıkamasına müsaade verelim ve endişelenmeyelim” dediğim sinemadır. Kusursuz olan ne biliyor musun? Hâlâ yaptığım sinemaların yanı sıra izlediğim sinemalarla de test edildiğimi hissediyorum. Sinemalarda pragmatik bir sunum var, işte gerçekler ve işte şartlar…
◊ Başarıyı nasıl tanımlıyorsunuz?
– 65 yaşındayım. Şu anda benim için kıymetli olan şeyler; sevdiğim beşerlerle olan irtibatlar ve asla yinelanamayacak anlar. Mükemmel bir işim var. Bana büyük sevinç ve zevk veriyor. Ancak ömrümde devam eden en kıymetli şey değil. Sanırım ne vakit bir sinemanın çekimlerini bitirsem, tam vakitli işimi bitirdiğim için memnun oluyorum.
Artık çekimlerde çocuklarımdan birinin yanıma gelip benimle yaşamasını sağlamaya çalışıyorum. Uzun süren çekimlerde “Bu süreci benim için nasıl daha uygun bir hayat tecrübesi haline getirebilirim” diye uğraşıyorum. aslına bakarsan bunun için gidip çalışmıyor muyuz? Yoksa yaptığımız nedir ki? Bilmiyorum. Bizim işimiz de yalnızca bir iş…
KENDİSİ İÇİN YAZAN AKTÖR BU BİR FELAKET!
◊ Apple TV+’ta yayınlanan projeniz “Greyhound”da hem oynadınız tıpkı vakitte sinemanın senaryosunu yazdınız. Müelliflik kısmı hakkında neler söylemek istersiniz.
– Senaryomu sinema yapma fırsatına sahip olunca fazlaca heyecanlandım. Ve bunun gerçekleşebilmesine şaşırdım. C.S. Forester’ın romanını uyarlamaya 7 yıl evvel başlamıştım. Her şey yalnız bir uğraş olarak başladı. Yazmaya başlamam, sırf bir aşk-sevgi emeğiydi. Birinci yazdığım taslak bana göre şekerden öbür bir şey olmayan bir taslaktı. Her şeyden epey sevdiğim, sıhhatsiz lakin bir daha de lezzetli ve doyurucu yemek üzereydi. daha sonrası tuhaf… Tamam, senaryo düzgün lakin bunu kendi başınıza yapamıyorsunuz. Sinema yapmak işbirlikçi bir müddetç. Ne olacak? Bir dereceye kadar hudut bozucu bir müddetçti. Çok sayıda beşerle konuştum. Rastgele bir sinema sinemasında sürecin en makus başlangıcı nedir biliyor musun?
◊ Nedir?
– Kendisi için bir şeyler yazan aktördür. Bu bir felakettir! Kimse o sineması yapmak istemez. Direktörümüz Aaron Schneider ile yollarımız kesişti. Kendisi projeme değişiklikler getirdi ve kusursuz olmayan şeyleri değiştirdi. Her şeyin yolunda gitmesine şaşırdım. Bu sinemaya “oldukça özel bir cüret” diyorum. 40 milyon dolar civarında bir bütçeye mâl ettik. Nispeten değerli bir sinema lakin bununla birlikte değil de.
ÇILGINCA ŞANSLIYDIM ŞAHANE HALDE KUTSANDIM
◊ Kesimde kuvvetli bir sesiniz ve dik duruşunuz olduğunu biliyoruz. İnandıklarınızı açıklamaktan çekinmemeniz hakkında konuşur musunuz biraz?
– Bu bir tıp istek. Doğal bir eğilim. İçsel bir güç mü bilmiyorum. İnsan davranışlarının belli taraflarına hayranım. Oyunculuk yapmaya lisede başladım. Okula gidiyordum, oyunculuk yapıyordum, oyunlarda oynuyordum, bir şeyler yazıyordum ve tüm bunlar için bana kredi veriyorlardı. daha sonra devam ettim, peşinden gittim. Zira aktörlükten daha eğlenceli bir şey yoktu benim için. Ta ki nitekim bir sette olana kadar bunun bir iş olduğunu düşünmemiştim. Ve bu iş beni öteki hiç bir şeyin yapamadığı biçimde ele geçirdi. Çılgınca şanslıydım, hem de tehlikeli olan kimi şeylerden habersiz bir kayıtsızlıkla şahane bir biçimde kutsandım.
AMERİKA, TÜM AMERİKALILAR İÇİN OLMALI
◊ Bölümde beyaz ırk haricindeki Latin, siyah, Asyalı oyunculara daha hayli fırsat verme tartışmaları hakkında neler söylemek istersiniz?
– Benim yaşımdaki rastgele bir beyaz kadar kâfi tecrübeye sahip bir adam olarak söylüyorum; New York’ta yaşarken taksiye parası yetmeyen, genç, meteliksiz bir aktördüm. Fakat birebir şartlardaki siyah bir aktörle durumum birebir değildi. Onun için duracak taksi azdı. Bu yalnızca ülkemizin toplumsal bir gerçeği. George Floyd’un cenazesinde yapılan konuşmalardan birinde bir konuşmacı, büyük umudunu anlatmıştı. Amerika’nın tüm Amerikalıların Amerika’sı olması için bu biçimde savaşmaya devam etmemiz gerektiğini söylemişti. Amerika’yı tüm Amerikalılar için nasıl Amerika yaparız? Gayemiz bu. Amerika, tüm Amerikalılar için Amerika olmalıdır. Fakat hâlâ değil. Bu da daha eksiksiz bir birlik oluşturmak için yapacak fazlaca işimiz olduğu manasına geliyor.
KENDİ KENDİNE GİDEN OTOMOBİLLERE ASLA GÜVENMEM
◊ Apple Original sineması “Finch”, 5 Kasım’da Apple TV+’ta yayınlanmaya başladı. Kıyamet daha sonrası dünyada siz, bir köpek ve iki robot seyahate çıkıyor. Sinemada robotları izlerken düşünmeden edemedim, süratle gelişen teknolojinin gelişimi sizi korkutuyor mu?
– Teknolojiyi kullanıp kullanmamak hâlâ bizim elimizde, o denli değil mi? Konutumda kendi kendine ışıkları açan bir sistem yok. Kendi lambamı kendim yakıyorum. Kendi kendine giden otomobillere asla güvenemem. “Teknoloji olağan hayatlarımızı yok mu ediyor” tartışması uzun yıllardır var. Var olan tüm teknolojiyi kendi servisimiz için kullanmak zorunda değiliz. Şayet bize uymuyorsa; bay bay…