Beykozlu
New member
KENAN BAŞARAN
Çeşit hızlanıyor, vakit da. Alaçatı’yı da geride bırakıyoruz. İki günlüğüne İzmir’deyiz. Yarışın mukadderatını belirleyecek Spil Dağı etabı da koşulduktan daha sonra konaklama için bir daha İzmir’e döneceğiz. Lüks otelden daha lüks olan bir otel var ise o da tıpkı otelde iki gün üst üste kalmaktır!
Gezmek değil de geçmek bizimkisi
Her gün otel değiştirmek epeyce daha yorucu geliyor. Çeşidin başından beri bu manada bana hakim olan his, aidiyetsizlik. Her gün baş konulan yastığı değiştirmek, bu duyguyu yaşatıyor bana. Yaptığım iş müracaatları aklıma geliyor. ‘Hobileriniz’ kısmına kesinlikle bir “Gezmek” yazardım. Çoğumuz üzere. Sanırım bu biçimde tempolu bir gezginlik değilmiş o yazdığım. Benim de ortasında bulunduğu bu bisiklet tipinde bizim halimiz gezmek değil, geçmek… Geçip gidiyoruz, anlamadan, hissetmeden ve sindirmeden.
Ciks Alaçatı muhitine uğramıyorum
Alaçatı’nın kartpostal sokaklarını gezme fırsatım olmuyor. O yüzden bu ‘ciks’ muhitte yalnızca gece konaklamış oluyorum. Sabah da kahvaltı yapar yapmaz start noktasını pas geçip İzmir için yola koyuluyoruz… Birinci gün start noktasında yaşanan tertip badireleri niçiniyle, start noktasına akrediteye sınırlama getiriliyor.
Start noktalarında park ve oluşan trafik ile araçta yer alan şahısların vaktinde gelmemesinden dolayı yaşanan zahmetler bunlar. Lakin komite, isteyen her gazeteciye bir etabı baştan sona bisikletçilerle izleme imkanı da tanıyor. Benim tercihim Spil dağı etabı oluyor. Orayı heyecanla bekliyorum.
Hoş İzmir’de seyirci de hoş
Hoş İzmir, geride kalan etaplar ortasında bitiş noktasında en çok insanın toplandığı etap oluyor. Karşıyaka iskelesindeki finish kısmının etrafında beşerler ellerinde ay yıldızlı bayraklarla çok şuurlu bir biçimde cinsin finalini izliyor.
Başlar hâlâ o kazada
Medya mensupları içindeysa Selçuk-Alaçatı etabında yaşanan kazanın yankıları sürüyor. Güzelbahçe mıntıkasında vatandaş yola çıkıyor ve ikazları duymadığından kaza meydana geliyor. Toplumsal medyaya görüntüsü düşüyor. Türkiye Bisiklet Federasyonu, hiç eğip bükmeden yaşanan kazadan ötürü özür diliyor.
Kazaya mahal veren kişinin engelli olduğunu öğreniyoruz açıklamadan. her neyse ki kimsenin burnu kanamıyor. Federasyon idaresi engelli vatandaşla da epeyce yakından ilgileniyor. bu biçimdesi büyük tiplerde bu cins kazaların vakit zaman yaşandığına tekraren şahit olmuşuzdur.
Avrupa’da bir bisikletçinin uçuruma itildiğini de biliyoruz. bir daha de güzergahtaki güvenlik elemanlarının daha dikkatli olması gerekiyor. Hakikaten kelamını ettiğimiz kazanın olduğu yerde bir güvenlikçi de var fakat müdahale ne yazık ki geç kalıyor.
Gülben Ergen’e binaen soruyorum
İzmir’de bisikletçileri beklerken etrafı kolaçan ediyorum. Gülben Ergen’e binaen “Arka sokaklarda neler oluyor” diye sormak babında. Gani Varlıklı ve Sıdıka Ezgi Gürsel… İki üniversite öğrencisi. Finish kısmındaki reklam panolarını düzenliyorlar. Selam sabahtan daha sonra istekli olup olmadıklarını soruyorum. Yevmiyelilermiş!
“Ne kadar günlük yevmiye” diye sorunca Gani, “100 lira herbiçimde” diyor. Şaşkınlıkla “Ne kadara çalıştığını bilmiyor musun?” deyince, “Abi para kıymetli değil. Geziyorum. Benim için epey güzel” diye cevaplıyor. Gani, Antalyalı ve kentindeki Akdeniz Üniversitesi’nde Ziraat Kısmı’nda okuyor. Toprakla, ağaçla uğraşmayı sevdiğini söylüyor. Ardından bir arada memleketin tarımına ağıt yakıyoruz çabucak ayak üstü.
Tarım topraklarımızın azaldığını söylüyor genç Gani. Sıdıka ise tıpkı üniversitede tıbbi görüntülemede okuyor. Hataylı… “Antalya’da öğrenci kirası ne kadar” diye soruyorum. “Çok abi ya… 1600 lira” diyor Sıdıka… “İyisiniz gençler, İstanbul’da bodrum katlar 7 bin liradan başlıyor” diyorum ve onları işleriyle baş başa bırakıyorum.
Bankacı Burhan Bey…
Bitiş noktasında portatif bir tribün kurulmuş. Erkenden gelip oturmuş bankacı Burhan Doğan… “Günlük hayatımda bisikleti fazlaca kullanıyorum. İşimi görüyorum” diyor.. Ya bisiklet yarışı? Onu da denk gelince izliyormuş. Oğlu da mahallî tiplere katılıyormuş…
Yağmur, Pelin ve Nazlı, meydan okuyor
Son mülakatımı üç gencecik Ulusal bisikletçiyle yapıyorum. Yağmur Karalar, Pelin Altekin ve Nazlı Karalar… Mosso Ege Pedal ekibinde spor yapıyorlar. Yağmur ve Pelin yol, Pelin ise dağ bisikletinde pedal çeviriyor.
Bisiklete Türkiye’de ilginin yüksek olduğunu lakin kışın biraz düştüğünü söylüyorlar. Bisikleti yalnızca yarış için değil sıhhat için de salık veriyorlar. Tour of Türkiye’yi büyük heyecanla izlediklerini söylüyorlar.
Bayanlar kuvvetlidür, 200 Km yapabiliriz
Pekala niye bayanlar için de bu biçimdesi tipler yok? Bunun yalnızca Türkiye’ye has olmadığını, dünyada da bayan bisikletçilerin azlığından ötürü bu biçimdesi çeşitlerin az olduğunu belirtiyorlar. Ancak meydan okuyorlar: “Biz de erkekler kadar uzun tiplere katılabiliriz. Günde 150-200 kilometre yapabiliriz. Bayanlar da kuvvetlidür.”
Bankta evsiz barksız yaşlı adam
Bitiş alanına gittiğimde evsiz barksız yaşlı bir adam vardı, bankta oturan. Tıp boyunca da orada oturdu. Benim otellerde yaşadığım evsizlik hissinin hakikisi. Onun konutu o banktı. İçimden “Birazdan nazaranvliler oradan gitmesini isterler” diye geçiriyorum.
Hayır, cins bitip biz alandan ayrıldığımızda da o yaşlı adam yerinde oturuyordu. Hem şaşırıyorum birebir vakitte seviniyorum; sahiden makyajlanmamasına. Ya da aldırmazlığımızla, onu görmezden gelmemizle makyajlıyoruz! hiç birimiz onunla tek söz konuşmaya cüret etmiyoruz. Sanırım kendi makyajımızın akmasından korkuyoruz…
İzmir marşını Jasper söylüyor
32 kilometrede kaza oluyor; 7-8 sportmen düşüyor ancak bir daha de devam ediyorlar. Dahası bir de bitime 1 kilometre kala bir kaza daha meydana geliyor. Bunda da 10 bisikletçi düşüp etkileniyor.
Nihayetinde coşkulu bir kalabalığın önünde Belçikalı Jasper Philipsen kazanıp “İzmir’in dağlarında çiçekler açar” coşkusuyla birinci iki etaptaki Avustralyalı hegemonyasını kırıyor.
Ayakkabılar ve babalar
Üçüncü etabın akabinde bir daha şu biçimde bir sportmen mahalline bakıyorum. Yerde bir çift bisikletçi ayakkabısı, az ileride işlerini yapmanın mutluluğuyla birbirleriyle cins boyunca olan biteni anlatan motorize çekim ekibi…
“Babalar bir poz alayım” diyorum ve ikiletmeden toplaşıyorlar objektifimin karşısında farklı farklı lisanlar konuşan bu ‘beatnikçi’ tadındaki genç delikanlılar…
Çeşidin alın yazgısı Spil Dağı’nda yazılacak. Ve ben bu yazgıya atletlerin peşinde tanıklık edeceğim. Heyecanla bekliyorum…
Çeşit hızlanıyor, vakit da. Alaçatı’yı da geride bırakıyoruz. İki günlüğüne İzmir’deyiz. Yarışın mukadderatını belirleyecek Spil Dağı etabı da koşulduktan daha sonra konaklama için bir daha İzmir’e döneceğiz. Lüks otelden daha lüks olan bir otel var ise o da tıpkı otelde iki gün üst üste kalmaktır!
Gezmek değil de geçmek bizimkisi
Her gün otel değiştirmek epeyce daha yorucu geliyor. Çeşidin başından beri bu manada bana hakim olan his, aidiyetsizlik. Her gün baş konulan yastığı değiştirmek, bu duyguyu yaşatıyor bana. Yaptığım iş müracaatları aklıma geliyor. ‘Hobileriniz’ kısmına kesinlikle bir “Gezmek” yazardım. Çoğumuz üzere. Sanırım bu biçimde tempolu bir gezginlik değilmiş o yazdığım. Benim de ortasında bulunduğu bu bisiklet tipinde bizim halimiz gezmek değil, geçmek… Geçip gidiyoruz, anlamadan, hissetmeden ve sindirmeden.
Ciks Alaçatı muhitine uğramıyorum
Alaçatı’nın kartpostal sokaklarını gezme fırsatım olmuyor. O yüzden bu ‘ciks’ muhitte yalnızca gece konaklamış oluyorum. Sabah da kahvaltı yapar yapmaz start noktasını pas geçip İzmir için yola koyuluyoruz… Birinci gün start noktasında yaşanan tertip badireleri niçiniyle, start noktasına akrediteye sınırlama getiriliyor.
Start noktalarında park ve oluşan trafik ile araçta yer alan şahısların vaktinde gelmemesinden dolayı yaşanan zahmetler bunlar. Lakin komite, isteyen her gazeteciye bir etabı baştan sona bisikletçilerle izleme imkanı da tanıyor. Benim tercihim Spil dağı etabı oluyor. Orayı heyecanla bekliyorum.
Hoş İzmir’de seyirci de hoş
Hoş İzmir, geride kalan etaplar ortasında bitiş noktasında en çok insanın toplandığı etap oluyor. Karşıyaka iskelesindeki finish kısmının etrafında beşerler ellerinde ay yıldızlı bayraklarla çok şuurlu bir biçimde cinsin finalini izliyor.
Başlar hâlâ o kazada
Medya mensupları içindeysa Selçuk-Alaçatı etabında yaşanan kazanın yankıları sürüyor. Güzelbahçe mıntıkasında vatandaş yola çıkıyor ve ikazları duymadığından kaza meydana geliyor. Toplumsal medyaya görüntüsü düşüyor. Türkiye Bisiklet Federasyonu, hiç eğip bükmeden yaşanan kazadan ötürü özür diliyor.
Kazaya mahal veren kişinin engelli olduğunu öğreniyoruz açıklamadan. her neyse ki kimsenin burnu kanamıyor. Federasyon idaresi engelli vatandaşla da epeyce yakından ilgileniyor. bu biçimdesi büyük tiplerde bu cins kazaların vakit zaman yaşandığına tekraren şahit olmuşuzdur.
Avrupa’da bir bisikletçinin uçuruma itildiğini de biliyoruz. bir daha de güzergahtaki güvenlik elemanlarının daha dikkatli olması gerekiyor. Hakikaten kelamını ettiğimiz kazanın olduğu yerde bir güvenlikçi de var fakat müdahale ne yazık ki geç kalıyor.
Gülben Ergen’e binaen soruyorum
İzmir’de bisikletçileri beklerken etrafı kolaçan ediyorum. Gülben Ergen’e binaen “Arka sokaklarda neler oluyor” diye sormak babında. Gani Varlıklı ve Sıdıka Ezgi Gürsel… İki üniversite öğrencisi. Finish kısmındaki reklam panolarını düzenliyorlar. Selam sabahtan daha sonra istekli olup olmadıklarını soruyorum. Yevmiyelilermiş!
“Ne kadar günlük yevmiye” diye sorunca Gani, “100 lira herbiçimde” diyor. Şaşkınlıkla “Ne kadara çalıştığını bilmiyor musun?” deyince, “Abi para kıymetli değil. Geziyorum. Benim için epey güzel” diye cevaplıyor. Gani, Antalyalı ve kentindeki Akdeniz Üniversitesi’nde Ziraat Kısmı’nda okuyor. Toprakla, ağaçla uğraşmayı sevdiğini söylüyor. Ardından bir arada memleketin tarımına ağıt yakıyoruz çabucak ayak üstü.
Tarım topraklarımızın azaldığını söylüyor genç Gani. Sıdıka ise tıpkı üniversitede tıbbi görüntülemede okuyor. Hataylı… “Antalya’da öğrenci kirası ne kadar” diye soruyorum. “Çok abi ya… 1600 lira” diyor Sıdıka… “İyisiniz gençler, İstanbul’da bodrum katlar 7 bin liradan başlıyor” diyorum ve onları işleriyle baş başa bırakıyorum.
Bankacı Burhan Bey…
Bitiş noktasında portatif bir tribün kurulmuş. Erkenden gelip oturmuş bankacı Burhan Doğan… “Günlük hayatımda bisikleti fazlaca kullanıyorum. İşimi görüyorum” diyor.. Ya bisiklet yarışı? Onu da denk gelince izliyormuş. Oğlu da mahallî tiplere katılıyormuş…
Yağmur, Pelin ve Nazlı, meydan okuyor
Son mülakatımı üç gencecik Ulusal bisikletçiyle yapıyorum. Yağmur Karalar, Pelin Altekin ve Nazlı Karalar… Mosso Ege Pedal ekibinde spor yapıyorlar. Yağmur ve Pelin yol, Pelin ise dağ bisikletinde pedal çeviriyor.
Bisiklete Türkiye’de ilginin yüksek olduğunu lakin kışın biraz düştüğünü söylüyorlar. Bisikleti yalnızca yarış için değil sıhhat için de salık veriyorlar. Tour of Türkiye’yi büyük heyecanla izlediklerini söylüyorlar.
Bayanlar kuvvetlidür, 200 Km yapabiliriz
Pekala niye bayanlar için de bu biçimdesi tipler yok? Bunun yalnızca Türkiye’ye has olmadığını, dünyada da bayan bisikletçilerin azlığından ötürü bu biçimdesi çeşitlerin az olduğunu belirtiyorlar. Ancak meydan okuyorlar: “Biz de erkekler kadar uzun tiplere katılabiliriz. Günde 150-200 kilometre yapabiliriz. Bayanlar da kuvvetlidür.”
Bankta evsiz barksız yaşlı adam
Bitiş alanına gittiğimde evsiz barksız yaşlı bir adam vardı, bankta oturan. Tıp boyunca da orada oturdu. Benim otellerde yaşadığım evsizlik hissinin hakikisi. Onun konutu o banktı. İçimden “Birazdan nazaranvliler oradan gitmesini isterler” diye geçiriyorum.
Hayır, cins bitip biz alandan ayrıldığımızda da o yaşlı adam yerinde oturuyordu. Hem şaşırıyorum birebir vakitte seviniyorum; sahiden makyajlanmamasına. Ya da aldırmazlığımızla, onu görmezden gelmemizle makyajlıyoruz! hiç birimiz onunla tek söz konuşmaya cüret etmiyoruz. Sanırım kendi makyajımızın akmasından korkuyoruz…
İzmir marşını Jasper söylüyor
32 kilometrede kaza oluyor; 7-8 sportmen düşüyor ancak bir daha de devam ediyorlar. Dahası bir de bitime 1 kilometre kala bir kaza daha meydana geliyor. Bunda da 10 bisikletçi düşüp etkileniyor.
Nihayetinde coşkulu bir kalabalığın önünde Belçikalı Jasper Philipsen kazanıp “İzmir’in dağlarında çiçekler açar” coşkusuyla birinci iki etaptaki Avustralyalı hegemonyasını kırıyor.
Ayakkabılar ve babalar
Üçüncü etabın akabinde bir daha şu biçimde bir sportmen mahalline bakıyorum. Yerde bir çift bisikletçi ayakkabısı, az ileride işlerini yapmanın mutluluğuyla birbirleriyle cins boyunca olan biteni anlatan motorize çekim ekibi…
“Babalar bir poz alayım” diyorum ve ikiletmeden toplaşıyorlar objektifimin karşısında farklı farklı lisanlar konuşan bu ‘beatnikçi’ tadındaki genç delikanlılar…
Çeşidin alın yazgısı Spil Dağı’nda yazılacak. Ve ben bu yazgıya atletlerin peşinde tanıklık edeceğim. Heyecanla bekliyorum…