Beykozlu
New member
◊ Vienna Konservatorium mezunusunuz. Oyuncu olmaya nasıl karar verdiniz? Daima hayaliniz miydi?
– Sahne, çocukluğumdan beri kendimi düzgün hissettiğim, huzurlu olduğum yer oldu. Daha çocukken bile meskene gelen konuklara “Gösterimiz 10 dakika daha sonra başlıyor” diye bilet hazırlar, kendimce hazırladığım kostümlerimle gösterimi yapardım. Lise periyodunda babamın konuta getirdiği bir VHS kamerayla bu minik şovlar, arkadaşlarımla çektiğim kısa sinemalar ve skeçler haline döndü. Lise sonlarına gerçek bir yandan özel tiyatrolarda oynuyor, hem de bir sanat merkezinde gitar dersi veriyordum. Üniversite periyodu geldiğinde ailem Viyana İktisat Üniversitesi’ne gideceğimi sanıyordu, ancak ben konservatuvara başlamıştım. Ailem sanırım 1 sene daha sonra öğrendi durumu fakat hiç reaksiyon vermediler, şaşırmadılar. Yani hayatımın daima bir kesimiydi oyunculuk ve müzik.
ÖNEMLİ BİR KILIÇ
HAYRANLIĞIM VAR
◊ Tiyatroya vakit ayırabiliyor musunuz?
– Uygun bir tiyatro seyircisi olduğumu düşünüyorum. Pandemi öncesi her fırsatta tiyatroya masraf, izler, notlarımı ve izleme keyfimi alır dönerdim. Artık ne yazık ki eskisi üzere oyun izleyemiyorum. Çok uzun vakittir bir tiyatro oyununda da rol almadım.
◊ Oyunculukta kurallarınız var mı?
– Hayır, kural sevmem. Ahlaki yapılara hürmet duyarım alışılmış fakat ebediyen yeni şeyler denemek, yeni karakterleri düşünüp yeni kimlikler bulmaya çalışmak fazlaca keyifli.
◊ Oynamayı hayal ettiğiniz bir rol var mı?
– Oynadığım her şeyden keyif alıyorum lakin fantastik bir karakteri oynamak isterdim. “The Witcher” yahut “Yüzüklerin Efendisi” üzere evrenlerde kılıç kuşanmış bir karakter üzücü olmazdı. Önemli bir kılıç hayranlığım var. Hatta 6 sene profesyonel eskrim geçmişim ve derecelerim de var. Onun haricinde sosyopat bir zekaya sahip karakterler oynamak epeyce keyifli olurdu yahut bir biyografik öyküde sahiden hayatış bir insanı canlandırmak.
İZLEYİCİNİN ZEKASINA HÜRMET DUYUYOR
◊ “Yargı”nın senaryosunu birinci okuduğunuzda ne hissettiniz?
– “Yargı”nın birinci iki kısmını sanıyorum 1.5 saatte nefes almadan okudum. Uzun müddettir bir senaryoya bu biçimde heyecanlanmamış, gözlerim dolmamıştı. Hatta kendimi kısım sonlarında “Hadi! Haydaaa!” üzere nidalar atarken buldum. Hâlâ daha yeni senaryo geldiğinde kendimi odaya kapar, hevesle Onur olarak beklediğim bir kitabı okur üzere okur, daha sonra Engin olarak yenidendan çalışmaya başlarım. Sema Ergenekon’un kaleminin, yaratıcılığının büyük hayranıyım. Bu niçinle projenin başarılı olacağından hiç kuşkum yoktu.
◊ Dizinin bu kadar ilgi görmesini, elde ettiği başarıyı neye bağlıyorsunuz?
– Olağanüstü bir öykü, mükemmel bir senaryo, mükemmel bir oyuncu takımı, şahane direktörler ve kusursuz bir grup. Bunlar bence en büyük faktörler. Bir de başarıyı dizinin temposunun daima yüksek bulunmasına ve yaratıcı aykırı köşelerine bağlıyorum. Bir izleyici olarak da “Yargı” üzere projelere hasret kalmıştık diyebilirim. “Yargı”, beraberinde seyirciye fikirler ve teoriler üretme bahtı veriyor, adeta interaktif bir kıssa sunuyor. Özetle izleyicinin zekasına hürmet duyuyor. Ve bu natürel ki karşılıksız kalmıyor.
◊ Engin, derinliği olan bir rol. Siz nasıl tanımlarsınız? Karakterin kendinizle bağdaştırdığınız özellikleri var mı?
– Ah Engin ah! Engin asla berbat olmayı seçmemiş bir karakter. Yalnızca sevilmek, bilhassa babası Yekta ve sevdikleri tarafınca takdir görmek, onaylanmak istiyor. Babasının onu daima aşağılaması, sevgisizliği, Engin’in özgüvensiz ve ebediyen onaylanmaya muhtaçlığı olan bir beşere dönüşmesine sebep olmuş. Gerçek hislerini, sıkışmışlığını, hürmet isteğini daima içine atıyor, bastırıyor. Ve ne yazık ki hayatı boyunca yaşadığı bu eziklik ve sevgisizlik onda öfke patlamalarına sebep oluyor. Bu patlamalar yüzünden kendinden bir sefer daha nefret ediyor. Zira bu tarafını insanlara asla göstermek ve kabul etmek istemiyor. Aslında başından beri tek isteği; var olmak. Yekta bir kere olsun Engin’e gururla sarılsa, olaylar epey daha farklı olabilirdi. bir daha de bunların hiç biri Engin’in bir katil olduğu gerçeğini değiştirmeyecek ve onu haklı göstermeyecek. Engin kendini öbür bir yerde ve yolda var etti. Karakterin kendimle bağdaştırdığım tek istikameti ise ikimizin de kıvırcık saçlı olması. Ve ikimiz de ceket seviyoruz. (Gülüyor)
BEKLEDİĞİMDEN BERBATI OLDU: SEYİRCİ ENGİN’E HAK VERDİ!
◊ Dizi yayına girdikten daha sonra sokakta nasıl reaksiyonlar aldınız? İzleyici Engin’i sevdi mi, yoksa bir nefret oluştu mu?
– Aslında bu bahiste epey kaygılıydım. Önemli reaksiyonlar alacağımı biliyordum. Her şeye de hazırlamıştım kendimi. Beklediğimden daha makus bir durumla karşılaştım. Birçok kişi Engin’e hak verdi! İnanamadım. Engin, ailevi ve ruhsal sorunlarından dolayı sempati kazanmış olabilir lakin sonuçta o denli ya da bu biçimde bir insan öldürdü ve bunun hiç bir biçimde mazereti olamaz. Onun haricinde seyirci Onur Durmaz ile Engin Tilmen ayrımını epeyce âlâ yaptı, bu hususta memnunum. “Engin’den nefret ettik fakat sizi epeyce seviyoruz” üzere iletiler geliyor.
◊ Bugüne kadar birfazlaca rolde yer aldınız fakat “Yargı” sizin için dönüm noktası oldu diyebilir miyiz?
– Evet, bence gönül rahatlığıyla diyebiliriz ve tam manasıyla ortasında olmaktan büyük keyif aldığım bir proje oldu.
◊ Toplumsal medyaya vakit ayırabiliyor musunuz?
– Toplumsal medyaya hayli uzun vakittir vakit ayıramıyor, aslında bir noktada da anlamıyorum. İş haricinde özel ömrümü paylaşmak pek hoşuma gitmiyor. Lakin “Yargı”yla birlikte şimdilerde eskiye oranla epeyce daha fazla vakit ayırdığımı söyleyebilirim.
KATİLİN ENGİN OLDUĞUNU
BEN DE BİLMİYORDUM
◊ İzleyiciler katilin Engin olduğunu öğrenince fazlaca şaşırdı. Siz başından katili canlandırdığınızı biliyor muydunuz?
– Proje başlamadan evvel karakterin önemli bir dönüşüm yaşayacağına dair ufak bir bilgi almıştım. Lakin ne vakit nasıl ve ne olacağını, hele ki katilin Engin çıkacağını bilmiyordum. Ben de katil olduğumu 5’inci kısmın senaryosu elimize geçtiğinde öğrendim ve bütün grup bana latifeyle karışık hal aldı. Hâlâ sete gittiğimde “Katil geldi” diyorlar.
◊ En başından Engin’in katil olduğunu bilseydiniz, bu performansınıza yansır mıydı?
– Büyük bir fark olacağını sanmıyorum. Katil olduğumu bilmeden buna benzeri bakışlar ekledim. Doğal ki bunda sevgili Ali (Bilgin) ve Beste (Sultan Kasapoğulları) yönetmenlerimin de yönlendirmeleri var. Katil olacağımı hissetmiştim.
GÜLMEDEN OLUR MU HİÇ?
Set haricinde neler yaparsınız? Bir yeteneğiniz ya da hobiniz var mı?
– Büyük bir caz tutkunuyum. Hatta daima bir caz müzisyeni olmak istemiştim. Birçok vakit gitarımla, enstrümanlarımla yahut müzik arşivim ve kulaklığımla vakit geçiririm. Birçok konserde de kesinlikle görürüsünüz beni. Bunun yanı sıra yemek yapmaya bayılırım, iddialıyım da. Ve doğal ki yürümek ben en hayli dinlendiren şey. Boş günlerimde tabiatta veyahut kıyıda kilometrelerce yürürüm. Doğal bir daha kulaklıklarımın kulağımda olması kaidesiyle.
Sizin için hayattaki en kıymetli şey nedir? Vazgeçemediklerinizi sıralarsanız liste nasıl başlar?
– Gülümsemek, gülümseyebilmek, gülümsetmek. Gülmeden olur mu hiç? Keyif almadan olmaz. elbette her vakit gülümseyecek durumlar bulamıyoruz kabul ancak niye denemeyelim?
“Asla affetmem” söylemiş olduğiniz bir mevzu var mı?
– Saygısızlık. Hiç tahammülüm yok, hele ki kendine saygısız olan ve kendini sevmeyen insanlara. Zira saygısızlık birlikteinde palavrası, özgüvensizliği ve türevi istenmeyen şeyleri getiriyor. Kim üzere derseniz, az evvel Engin’den bahsetmiştim sanırım…
– Sahne, çocukluğumdan beri kendimi düzgün hissettiğim, huzurlu olduğum yer oldu. Daha çocukken bile meskene gelen konuklara “Gösterimiz 10 dakika daha sonra başlıyor” diye bilet hazırlar, kendimce hazırladığım kostümlerimle gösterimi yapardım. Lise periyodunda babamın konuta getirdiği bir VHS kamerayla bu minik şovlar, arkadaşlarımla çektiğim kısa sinemalar ve skeçler haline döndü. Lise sonlarına gerçek bir yandan özel tiyatrolarda oynuyor, hem de bir sanat merkezinde gitar dersi veriyordum. Üniversite periyodu geldiğinde ailem Viyana İktisat Üniversitesi’ne gideceğimi sanıyordu, ancak ben konservatuvara başlamıştım. Ailem sanırım 1 sene daha sonra öğrendi durumu fakat hiç reaksiyon vermediler, şaşırmadılar. Yani hayatımın daima bir kesimiydi oyunculuk ve müzik.
ÖNEMLİ BİR KILIÇ
HAYRANLIĞIM VAR
◊ Tiyatroya vakit ayırabiliyor musunuz?
– Uygun bir tiyatro seyircisi olduğumu düşünüyorum. Pandemi öncesi her fırsatta tiyatroya masraf, izler, notlarımı ve izleme keyfimi alır dönerdim. Artık ne yazık ki eskisi üzere oyun izleyemiyorum. Çok uzun vakittir bir tiyatro oyununda da rol almadım.
◊ Oyunculukta kurallarınız var mı?
– Hayır, kural sevmem. Ahlaki yapılara hürmet duyarım alışılmış fakat ebediyen yeni şeyler denemek, yeni karakterleri düşünüp yeni kimlikler bulmaya çalışmak fazlaca keyifli.
◊ Oynamayı hayal ettiğiniz bir rol var mı?
– Oynadığım her şeyden keyif alıyorum lakin fantastik bir karakteri oynamak isterdim. “The Witcher” yahut “Yüzüklerin Efendisi” üzere evrenlerde kılıç kuşanmış bir karakter üzücü olmazdı. Önemli bir kılıç hayranlığım var. Hatta 6 sene profesyonel eskrim geçmişim ve derecelerim de var. Onun haricinde sosyopat bir zekaya sahip karakterler oynamak epeyce keyifli olurdu yahut bir biyografik öyküde sahiden hayatış bir insanı canlandırmak.
İZLEYİCİNİN ZEKASINA HÜRMET DUYUYOR
◊ “Yargı”nın senaryosunu birinci okuduğunuzda ne hissettiniz?
– “Yargı”nın birinci iki kısmını sanıyorum 1.5 saatte nefes almadan okudum. Uzun müddettir bir senaryoya bu biçimde heyecanlanmamış, gözlerim dolmamıştı. Hatta kendimi kısım sonlarında “Hadi! Haydaaa!” üzere nidalar atarken buldum. Hâlâ daha yeni senaryo geldiğinde kendimi odaya kapar, hevesle Onur olarak beklediğim bir kitabı okur üzere okur, daha sonra Engin olarak yenidendan çalışmaya başlarım. Sema Ergenekon’un kaleminin, yaratıcılığının büyük hayranıyım. Bu niçinle projenin başarılı olacağından hiç kuşkum yoktu.
◊ Dizinin bu kadar ilgi görmesini, elde ettiği başarıyı neye bağlıyorsunuz?
– Olağanüstü bir öykü, mükemmel bir senaryo, mükemmel bir oyuncu takımı, şahane direktörler ve kusursuz bir grup. Bunlar bence en büyük faktörler. Bir de başarıyı dizinin temposunun daima yüksek bulunmasına ve yaratıcı aykırı köşelerine bağlıyorum. Bir izleyici olarak da “Yargı” üzere projelere hasret kalmıştık diyebilirim. “Yargı”, beraberinde seyirciye fikirler ve teoriler üretme bahtı veriyor, adeta interaktif bir kıssa sunuyor. Özetle izleyicinin zekasına hürmet duyuyor. Ve bu natürel ki karşılıksız kalmıyor.
◊ Engin, derinliği olan bir rol. Siz nasıl tanımlarsınız? Karakterin kendinizle bağdaştırdığınız özellikleri var mı?
– Ah Engin ah! Engin asla berbat olmayı seçmemiş bir karakter. Yalnızca sevilmek, bilhassa babası Yekta ve sevdikleri tarafınca takdir görmek, onaylanmak istiyor. Babasının onu daima aşağılaması, sevgisizliği, Engin’in özgüvensiz ve ebediyen onaylanmaya muhtaçlığı olan bir beşere dönüşmesine sebep olmuş. Gerçek hislerini, sıkışmışlığını, hürmet isteğini daima içine atıyor, bastırıyor. Ve ne yazık ki hayatı boyunca yaşadığı bu eziklik ve sevgisizlik onda öfke patlamalarına sebep oluyor. Bu patlamalar yüzünden kendinden bir sefer daha nefret ediyor. Zira bu tarafını insanlara asla göstermek ve kabul etmek istemiyor. Aslında başından beri tek isteği; var olmak. Yekta bir kere olsun Engin’e gururla sarılsa, olaylar epey daha farklı olabilirdi. bir daha de bunların hiç biri Engin’in bir katil olduğu gerçeğini değiştirmeyecek ve onu haklı göstermeyecek. Engin kendini öbür bir yerde ve yolda var etti. Karakterin kendimle bağdaştırdığım tek istikameti ise ikimizin de kıvırcık saçlı olması. Ve ikimiz de ceket seviyoruz. (Gülüyor)
BEKLEDİĞİMDEN BERBATI OLDU: SEYİRCİ ENGİN’E HAK VERDİ!
◊ Dizi yayına girdikten daha sonra sokakta nasıl reaksiyonlar aldınız? İzleyici Engin’i sevdi mi, yoksa bir nefret oluştu mu?
– Aslında bu bahiste epey kaygılıydım. Önemli reaksiyonlar alacağımı biliyordum. Her şeye de hazırlamıştım kendimi. Beklediğimden daha makus bir durumla karşılaştım. Birçok kişi Engin’e hak verdi! İnanamadım. Engin, ailevi ve ruhsal sorunlarından dolayı sempati kazanmış olabilir lakin sonuçta o denli ya da bu biçimde bir insan öldürdü ve bunun hiç bir biçimde mazereti olamaz. Onun haricinde seyirci Onur Durmaz ile Engin Tilmen ayrımını epeyce âlâ yaptı, bu hususta memnunum. “Engin’den nefret ettik fakat sizi epeyce seviyoruz” üzere iletiler geliyor.
◊ Bugüne kadar birfazlaca rolde yer aldınız fakat “Yargı” sizin için dönüm noktası oldu diyebilir miyiz?
– Evet, bence gönül rahatlığıyla diyebiliriz ve tam manasıyla ortasında olmaktan büyük keyif aldığım bir proje oldu.
◊ Toplumsal medyaya vakit ayırabiliyor musunuz?
– Toplumsal medyaya hayli uzun vakittir vakit ayıramıyor, aslında bir noktada da anlamıyorum. İş haricinde özel ömrümü paylaşmak pek hoşuma gitmiyor. Lakin “Yargı”yla birlikte şimdilerde eskiye oranla epeyce daha fazla vakit ayırdığımı söyleyebilirim.
KATİLİN ENGİN OLDUĞUNU
BEN DE BİLMİYORDUM
◊ İzleyiciler katilin Engin olduğunu öğrenince fazlaca şaşırdı. Siz başından katili canlandırdığınızı biliyor muydunuz?
– Proje başlamadan evvel karakterin önemli bir dönüşüm yaşayacağına dair ufak bir bilgi almıştım. Lakin ne vakit nasıl ve ne olacağını, hele ki katilin Engin çıkacağını bilmiyordum. Ben de katil olduğumu 5’inci kısmın senaryosu elimize geçtiğinde öğrendim ve bütün grup bana latifeyle karışık hal aldı. Hâlâ sete gittiğimde “Katil geldi” diyorlar.
◊ En başından Engin’in katil olduğunu bilseydiniz, bu performansınıza yansır mıydı?
– Büyük bir fark olacağını sanmıyorum. Katil olduğumu bilmeden buna benzeri bakışlar ekledim. Doğal ki bunda sevgili Ali (Bilgin) ve Beste (Sultan Kasapoğulları) yönetmenlerimin de yönlendirmeleri var. Katil olacağımı hissetmiştim.
GÜLMEDEN OLUR MU HİÇ?
Set haricinde neler yaparsınız? Bir yeteneğiniz ya da hobiniz var mı?
– Büyük bir caz tutkunuyum. Hatta daima bir caz müzisyeni olmak istemiştim. Birçok vakit gitarımla, enstrümanlarımla yahut müzik arşivim ve kulaklığımla vakit geçiririm. Birçok konserde de kesinlikle görürüsünüz beni. Bunun yanı sıra yemek yapmaya bayılırım, iddialıyım da. Ve doğal ki yürümek ben en hayli dinlendiren şey. Boş günlerimde tabiatta veyahut kıyıda kilometrelerce yürürüm. Doğal bir daha kulaklıklarımın kulağımda olması kaidesiyle.
Sizin için hayattaki en kıymetli şey nedir? Vazgeçemediklerinizi sıralarsanız liste nasıl başlar?
– Gülümsemek, gülümseyebilmek, gülümsetmek. Gülmeden olur mu hiç? Keyif almadan olmaz. elbette her vakit gülümseyecek durumlar bulamıyoruz kabul ancak niye denemeyelim?
“Asla affetmem” söylemiş olduğiniz bir mevzu var mı?
– Saygısızlık. Hiç tahammülüm yok, hele ki kendine saygısız olan ve kendini sevmeyen insanlara. Zira saygısızlık birlikteinde palavrası, özgüvensizliği ve türevi istenmeyen şeyleri getiriyor. Kim üzere derseniz, az evvel Engin’den bahsetmiştim sanırım…