Beykozlu
New member
◊ Bize biraz kendinizden bahseder misiniz?
– 51 yaşındayım, bir erkek çocuk annesiyim, Mimar Sinan Üniversitesi tiyatro kısmı mezunuyum. Bakırköy Büyükşehir Belediye Tiyatrosu oyuncusuyum.
◊ Oyunculukla yolunuz nasıl kesişti?
– Ailelerin çocuklarını hakikat yönlendirmesi tam da bu noktada hayli değerli. Ben de annemin yönlendirmesiyle konservatuvar imtihanlarına girdim. Her vakit bu mesleğin iç dinamiği uzaktan uzağa da olsa benim ilgimi çekmişti. Çok kitap okumak, fazlaca müşahede yapmak, farklı farklı karakterlerin hayatlarına dokunabilmek, onların yürüdükleri yolu hissedebilmek benim için her vakit fazlaca heyecan verici olmuştu. Bir oyunculuk okuluna girdiğiniz ve ustalarla çalışmaya başladığınız vakit hayata bakış açınız, ömür formunuz, duruşunuz şekilleniyor. Bu yola girdikten daha sonra artık geri dönüşü yok. Gençlere de küçük bir tavsiye; hayatta her vakit kendilerini en başta memnun hissedecekleri bir meslek seçsinler.
◊ “Yargı” dizisinin senaryosunu okuduğunuzda dizinin bu kadar epey beğenileceği ve gündem olacağını ön görmüş müydünüz?
– Birinci okuduğumda kuvvetli sahneleri, etkileyici, keskin ve net üslubuyla benim fazlaca ilgimi çekti. Tam dönem hazırlıklarının yapıldığı, cast’ların tamamlandığı bir periyottu. Birkaç senaryo daha vardı elimde. Evet, hepsi kendi yollarını çizmeye hazırdı lakin “Yargı” sihirli ve gizemliydi. Birbirine fazlaca yakın karakterlerden fazla, aykırı köşe bir rol oynamak istiyordum. daha sonra bir toplantı yaptık Ali Hocam (Bilgin), Sema Hanım ve ben. Toplantının beşinci dakikasında Sema Ergenekon “kaç kısım okudunuz?” diye sordu. Ben de “1 bölüm” dedim. “Lütfen 3 kısım okuyun, yolluyoruz” dedi ve soluksuz okudum, bitirdikten daha sonra şöyleki dedim; “Allah’ım ya bir aksilik olursa, ya bu iş şayet olmazsa!” Zira yürekten istedim Gül karakterini oynamayı, pak ve etkileyici bir iş olacağı daha okurken aşikardı. “Yargı” oyuncularına da sürprizler yapan bir iş, yalnızca seyircilerine değil. Lakin büyüsü bozulmasın diye en yakın arkadaşlarıma bile bahsetmedim.
LODOSU POYRAZI SERT BİR BAYAN
◊ Dizide canlandırdığınız Gül Erguvan karakterinden biraz bahseder misiniz? Kızının kaybından daha sonra artık de eşini arıyor. Karakterin bulunduğu durumu nasıl değerlendiriyorsunuz?
– Gül karakteri sınırsız bir bayan, çocukları için dünyayı sırtlamış, kol kanat germiş, lodosu poyrazı sert bir bayan, özür dilemeyi pek bilmeyen ancak özür dileyecek durumlara da kendisini ve ailesini hayli sokmayan bir bayan. Lakin sonuçta bir insan, kusurları ve yanılgıları, yorgunluğu ve sevecenliği kadar epey… Gül biraz da ne yapacağı pek kestirim edilemeyen biri. Bu da onu yorumlarken her hafta beni daima taze ve dinç tutuyor.
◊ Gül, fedakar, eşi yokken ailesine bakmış, müdafaacı, kuvvetli bir karakter. Kendi karakterinizle bağdaştırıyor musunuz?
– Gül karakteri, aslında hayatta yapayalnız olduğunu ve kocasından bugüne kadar o meskeni ayakta tutabilmek için hiç bir dayanak görmediğini seyirciye net bir biçimde aktardı. Lakin bir daha de bilmediği büyük sürprizlerle karşılaşacak. Ne yapacağını daima birlikte bakılırsaceğiz.
◊ Dizide oynamakta en zorlandığınız sahne hangisiydi?
– Bir oyuncu için kolay sahne diye bir şey yok. Her sahne kendi zorluğuyla gelir. Lakin sanırım şu ana kadar en zorlandığım sahne, evladının öldüğü gerçekliğini kabullendiği sahneydi. ‘Şekerpare’ sahnesi dersem seyircilerimiz anlayacaktır.
◊ Dizininiz bu kadar izlenmesinin sebeplerinden birisi de senaryosu. Siz de kısım senaryolarını okuduğunuzda izleyiciler kadar şaşırıyor musunuz?
– Evet. Matematiği epey düzgün kurulmuş, zekice yazılan bir senaryosu var. Set günlerinde, oyuncu arkadaşlarımızla otururken buna dair şaşkınlığımızı gizleyemiyoruz.
KARAKTERLE VEDALAŞMAK ÇOK ZORDUR
◊ Mesleğe başladığınızdan beri biroldukça dizide rol almışsınız. Unutamadığınız, oynamaktan hayli keyif aldığınız rol hangisiydi?
– Bütün rollerimi hayli severek oynadığımı söyleyebilirim. Her biriyle, kimi epeyce uzun, kimi kısa bir yol yürüdüm. Ne oynarsan oyna, bir gün o sarmaş dolaş yürüdüğün tiplemenle vedalaşman gerekir. İşte o an hayli buruk bir andır. Kostümlerin tüm yaşanmışlıklarıyla bir kenardadır. O bayanın küpesini son kere kulağından çıkarırsın, paltosu, çantası, mutfağı, kapı önü, salonu hepsi durur da sen fotoğrafın bir adım dışına çıkıp şu biçimde bir bakarsın. Vedalaşmak istemezsin, bu biçimde durumlarda bir hüzün basar bana; alıştığım beşerler, alıştığım yerler, artık bana ilişkin olmayan bir karakter. Nasıl olacak artık derim yüksek sesle, ne yapacağım? Ancak içimdeki ses avaz avaz bağırmaya başlamıştır bile, heyecanını hissederim o içimdeki sesin, mecnun üzere merak etmektedir yeni oynayacağı karakteri. İçimdeki ses daha hiç tanışmadığı o bayana fazlacatan vurulmuştur bile.
◊ Toplumsal medya ile aranız nasıl? Size gelen yorumları okuyor musunuz? Yansılar nasıl, şad musunuz?
– Çok sıkı bir toplumsal medya takipçisi ve her gittiği yeri, yiyip içtiği, giydiği her şeyi her dakika paylaşan biri değilim açıkçası. İlgilendiğim bahisleri vakit buldukça takip etmeye çalışıyorum. Bana gelen yorumları okumaya çalışıyorum. Birden fazla vakit o kadar hoş, o kadar değerli, ihtimamlı, dikkatli pahalı yorumlar geliyor ki insan sahiden memnun oluyor ve tüm yorgunluğu geçiyor. Hepsinin gözüne, gönlüne sıhhat. Bir de uydurma hesaplarla akıl almaz, terbiyesiz olanlar var ki; inanamazsınız. O üslup hesaplar için epey önemli tedbirler alınması gerektiğini düşünüyorum.
SETİM OLMADIĞIMDA DAİMA OĞLUMLA BİRLİKTEYİM
◊ Setinizin olmadığı günlerde neler yaparsınız? Yapmaktan keyif aldığınız hobiniz var mı?
İşimden arta kalan tüm vaktimi oğlumla geçiriyorum. kimi vakit ders çalışıyoruz, pişti oynuyoruz, arkadaşlarımızla görüşmeye çalışıyoruz, konutumuza davet edip sohbetlerimizi paylaşıyoruz. Vakit buldukça oğlumu alışverişe gdolayıyorum. Yiyeceği, içeceği, meyveyi, sebzeyi kendi gözleriyle görmesi ve seçmesi gerektiğini öğretiyorum. İnternetten sipariş edilip konuta getirilen zahmetsizce elde edilen bir demet dereotunun bile hayatımıza girmesini istemiyorum. Bunun hakikat olmadığı, insanların bağlantı halinde kalmaları gerektiğini, yorulmak ve hak etmek gerektiğini, bu tembel hayat üslubunun anlamsızlığını göstermeye çalışıyorum.
DUBLAJ SANATKARLARI SESLERİNİ DUYURAMIYOR
◊ Oyuncu kimliğinizin yanı sıra seslendirme sanatçılığı da yapıyorsunuz. Dublaj sanatçılığı emek isteyen güç bir iş, siz en hayli hangi işi yaparken memnun oluyorsunuz?
– Ekran oyunculuğu, tiyatro oyunculuğu ve mikrofon oyunculuğu emsal üzere dursa da hayli bariz farklılıklarla birbirinden ayrılır. Hepsini keyifle yapıyorum. Mesleğime hürmetim ve sevgim hayli büyük. Evet, dublaj sanıldığı kadar kolay bir iş değil, uzun yıllar emek harcamanız gerekiyor bir rolü sırtlanıp iki saat götürebilmek için. Lakin ne yazık ki ülkemizde seslendirme sanatkarları gereken pahası görmüyor. Hepimizin emekleri tekraren, öbür platformlara satılıyor ve yalnızca ortadaki taşeron dublaj firmaları para kazanıyor. bir fazlaca meslektaşım bu durumda, seslerini duyuramıyorlar. Artık bir mahkeme süreci başlamış, kesinlikle takipçisi olacağım.
Dublajın kutsal bir misyonu vardır. Ana lisanımızı, Türkçe’mizi korumak ve genç jenerasyonlara hakikat bir biçimde aktarmak. Ne yazık ki birden fazla gencimizin odalarına kapanıp seyrettiği YouTube görüntülerindeki o gevşek ve katledilen Türkçe’yi, kulaklardan ve zihinlerden silmemiz biraz vakit alacak. O yüzden tam gaz çalışmaya devam.
– 51 yaşındayım, bir erkek çocuk annesiyim, Mimar Sinan Üniversitesi tiyatro kısmı mezunuyum. Bakırköy Büyükşehir Belediye Tiyatrosu oyuncusuyum.
◊ Oyunculukla yolunuz nasıl kesişti?
– Ailelerin çocuklarını hakikat yönlendirmesi tam da bu noktada hayli değerli. Ben de annemin yönlendirmesiyle konservatuvar imtihanlarına girdim. Her vakit bu mesleğin iç dinamiği uzaktan uzağa da olsa benim ilgimi çekmişti. Çok kitap okumak, fazlaca müşahede yapmak, farklı farklı karakterlerin hayatlarına dokunabilmek, onların yürüdükleri yolu hissedebilmek benim için her vakit fazlaca heyecan verici olmuştu. Bir oyunculuk okuluna girdiğiniz ve ustalarla çalışmaya başladığınız vakit hayata bakış açınız, ömür formunuz, duruşunuz şekilleniyor. Bu yola girdikten daha sonra artık geri dönüşü yok. Gençlere de küçük bir tavsiye; hayatta her vakit kendilerini en başta memnun hissedecekleri bir meslek seçsinler.
◊ “Yargı” dizisinin senaryosunu okuduğunuzda dizinin bu kadar epey beğenileceği ve gündem olacağını ön görmüş müydünüz?
– Birinci okuduğumda kuvvetli sahneleri, etkileyici, keskin ve net üslubuyla benim fazlaca ilgimi çekti. Tam dönem hazırlıklarının yapıldığı, cast’ların tamamlandığı bir periyottu. Birkaç senaryo daha vardı elimde. Evet, hepsi kendi yollarını çizmeye hazırdı lakin “Yargı” sihirli ve gizemliydi. Birbirine fazlaca yakın karakterlerden fazla, aykırı köşe bir rol oynamak istiyordum. daha sonra bir toplantı yaptık Ali Hocam (Bilgin), Sema Hanım ve ben. Toplantının beşinci dakikasında Sema Ergenekon “kaç kısım okudunuz?” diye sordu. Ben de “1 bölüm” dedim. “Lütfen 3 kısım okuyun, yolluyoruz” dedi ve soluksuz okudum, bitirdikten daha sonra şöyleki dedim; “Allah’ım ya bir aksilik olursa, ya bu iş şayet olmazsa!” Zira yürekten istedim Gül karakterini oynamayı, pak ve etkileyici bir iş olacağı daha okurken aşikardı. “Yargı” oyuncularına da sürprizler yapan bir iş, yalnızca seyircilerine değil. Lakin büyüsü bozulmasın diye en yakın arkadaşlarıma bile bahsetmedim.
LODOSU POYRAZI SERT BİR BAYAN
◊ Dizide canlandırdığınız Gül Erguvan karakterinden biraz bahseder misiniz? Kızının kaybından daha sonra artık de eşini arıyor. Karakterin bulunduğu durumu nasıl değerlendiriyorsunuz?
– Gül karakteri sınırsız bir bayan, çocukları için dünyayı sırtlamış, kol kanat germiş, lodosu poyrazı sert bir bayan, özür dilemeyi pek bilmeyen ancak özür dileyecek durumlara da kendisini ve ailesini hayli sokmayan bir bayan. Lakin sonuçta bir insan, kusurları ve yanılgıları, yorgunluğu ve sevecenliği kadar epey… Gül biraz da ne yapacağı pek kestirim edilemeyen biri. Bu da onu yorumlarken her hafta beni daima taze ve dinç tutuyor.
◊ Gül, fedakar, eşi yokken ailesine bakmış, müdafaacı, kuvvetli bir karakter. Kendi karakterinizle bağdaştırıyor musunuz?
– Gül karakteri, aslında hayatta yapayalnız olduğunu ve kocasından bugüne kadar o meskeni ayakta tutabilmek için hiç bir dayanak görmediğini seyirciye net bir biçimde aktardı. Lakin bir daha de bilmediği büyük sürprizlerle karşılaşacak. Ne yapacağını daima birlikte bakılırsaceğiz.
◊ Dizide oynamakta en zorlandığınız sahne hangisiydi?
– Bir oyuncu için kolay sahne diye bir şey yok. Her sahne kendi zorluğuyla gelir. Lakin sanırım şu ana kadar en zorlandığım sahne, evladının öldüğü gerçekliğini kabullendiği sahneydi. ‘Şekerpare’ sahnesi dersem seyircilerimiz anlayacaktır.
◊ Dizininiz bu kadar izlenmesinin sebeplerinden birisi de senaryosu. Siz de kısım senaryolarını okuduğunuzda izleyiciler kadar şaşırıyor musunuz?
– Evet. Matematiği epey düzgün kurulmuş, zekice yazılan bir senaryosu var. Set günlerinde, oyuncu arkadaşlarımızla otururken buna dair şaşkınlığımızı gizleyemiyoruz.
KARAKTERLE VEDALAŞMAK ÇOK ZORDUR
◊ Mesleğe başladığınızdan beri biroldukça dizide rol almışsınız. Unutamadığınız, oynamaktan hayli keyif aldığınız rol hangisiydi?
– Bütün rollerimi hayli severek oynadığımı söyleyebilirim. Her biriyle, kimi epeyce uzun, kimi kısa bir yol yürüdüm. Ne oynarsan oyna, bir gün o sarmaş dolaş yürüdüğün tiplemenle vedalaşman gerekir. İşte o an hayli buruk bir andır. Kostümlerin tüm yaşanmışlıklarıyla bir kenardadır. O bayanın küpesini son kere kulağından çıkarırsın, paltosu, çantası, mutfağı, kapı önü, salonu hepsi durur da sen fotoğrafın bir adım dışına çıkıp şu biçimde bir bakarsın. Vedalaşmak istemezsin, bu biçimde durumlarda bir hüzün basar bana; alıştığım beşerler, alıştığım yerler, artık bana ilişkin olmayan bir karakter. Nasıl olacak artık derim yüksek sesle, ne yapacağım? Ancak içimdeki ses avaz avaz bağırmaya başlamıştır bile, heyecanını hissederim o içimdeki sesin, mecnun üzere merak etmektedir yeni oynayacağı karakteri. İçimdeki ses daha hiç tanışmadığı o bayana fazlacatan vurulmuştur bile.
◊ Toplumsal medya ile aranız nasıl? Size gelen yorumları okuyor musunuz? Yansılar nasıl, şad musunuz?
– Çok sıkı bir toplumsal medya takipçisi ve her gittiği yeri, yiyip içtiği, giydiği her şeyi her dakika paylaşan biri değilim açıkçası. İlgilendiğim bahisleri vakit buldukça takip etmeye çalışıyorum. Bana gelen yorumları okumaya çalışıyorum. Birden fazla vakit o kadar hoş, o kadar değerli, ihtimamlı, dikkatli pahalı yorumlar geliyor ki insan sahiden memnun oluyor ve tüm yorgunluğu geçiyor. Hepsinin gözüne, gönlüne sıhhat. Bir de uydurma hesaplarla akıl almaz, terbiyesiz olanlar var ki; inanamazsınız. O üslup hesaplar için epey önemli tedbirler alınması gerektiğini düşünüyorum.
SETİM OLMADIĞIMDA DAİMA OĞLUMLA BİRLİKTEYİM
◊ Setinizin olmadığı günlerde neler yaparsınız? Yapmaktan keyif aldığınız hobiniz var mı?
İşimden arta kalan tüm vaktimi oğlumla geçiriyorum. kimi vakit ders çalışıyoruz, pişti oynuyoruz, arkadaşlarımızla görüşmeye çalışıyoruz, konutumuza davet edip sohbetlerimizi paylaşıyoruz. Vakit buldukça oğlumu alışverişe gdolayıyorum. Yiyeceği, içeceği, meyveyi, sebzeyi kendi gözleriyle görmesi ve seçmesi gerektiğini öğretiyorum. İnternetten sipariş edilip konuta getirilen zahmetsizce elde edilen bir demet dereotunun bile hayatımıza girmesini istemiyorum. Bunun hakikat olmadığı, insanların bağlantı halinde kalmaları gerektiğini, yorulmak ve hak etmek gerektiğini, bu tembel hayat üslubunun anlamsızlığını göstermeye çalışıyorum.
DUBLAJ SANATKARLARI SESLERİNİ DUYURAMIYOR
◊ Oyuncu kimliğinizin yanı sıra seslendirme sanatçılığı da yapıyorsunuz. Dublaj sanatçılığı emek isteyen güç bir iş, siz en hayli hangi işi yaparken memnun oluyorsunuz?
– Ekran oyunculuğu, tiyatro oyunculuğu ve mikrofon oyunculuğu emsal üzere dursa da hayli bariz farklılıklarla birbirinden ayrılır. Hepsini keyifle yapıyorum. Mesleğime hürmetim ve sevgim hayli büyük. Evet, dublaj sanıldığı kadar kolay bir iş değil, uzun yıllar emek harcamanız gerekiyor bir rolü sırtlanıp iki saat götürebilmek için. Lakin ne yazık ki ülkemizde seslendirme sanatkarları gereken pahası görmüyor. Hepimizin emekleri tekraren, öbür platformlara satılıyor ve yalnızca ortadaki taşeron dublaj firmaları para kazanıyor. bir fazlaca meslektaşım bu durumda, seslerini duyuramıyorlar. Artık bir mahkeme süreci başlamış, kesinlikle takipçisi olacağım.
Dublajın kutsal bir misyonu vardır. Ana lisanımızı, Türkçe’mizi korumak ve genç jenerasyonlara hakikat bir biçimde aktarmak. Ne yazık ki birden fazla gencimizin odalarına kapanıp seyrettiği YouTube görüntülerindeki o gevşek ve katledilen Türkçe’yi, kulaklardan ve zihinlerden silmemiz biraz vakit alacak. O yüzden tam gaz çalışmaya devam.