Beykozlu
New member
KENAN BAŞARAN
57. Cumhurbaşkanlığı Bisiklet Çeşidi, bu yıl kendisine ‘Doğaya, Tarihe Saygı’ şiarını ediniyor. Tabiatın da tarihin de beden bulduğu bir etap için yola çıkıyoruz. İzmir Konak’tan Spil dağına… Cinsin başladığı Konak’ta Kurtuluş Savaşı’nın birinci kurşununu sıkan gazeteci Hasan Tahsin’in heykeli selamlıyor; cinsin bitiş noktasındaysa Manisa Tarzanı’nın nidası karşılıyor.
Manisa Üslubu mecnun değil, veli
Benim için bu etabın ismi ‘Hasan Tahsin-Manisa Tarzanı’ oluyor. Manisa Tarzanı ismini birinci duyduğumuzda hepimizin güldüğünü hatırlıyorum. Çocuktuk, bir şey bilmiyorduk. Onu, mecnuna sayıyorduk. Oysaki veliye saymalıymışız; hayli daha sonra öğreniyorum.
Tarzan’ın asıl ismi Ahmet Bedevi’dir
1899 Bağdat doğumlu. Kırmızı çizgili Kurtuluş Savaşı madalyası sahibi Ahmet Bedevi’dir, Manisa Tarzanı diye tanıdığımız. Kaçan Yunan askerlerinin ateşe verdiği Manisa ormanlarını, döktüğü göz yaşlarıyla söndüremeyen bizim Tarzan… Yeni bir savaş için Manisa’da kalır. Yanan ormanlara bir daha can verir. Bugün bize Spil’de miras kalan ormanlar, onun emeğidir. Ağacın, börtü böceğin savaşçısıdır… Artık geçit merasimlerinde savaş madalyasının altında palmiye yaprağı da vardır Tarzan’ın… Varlık dünyasından geçmiş, var olmanın sıkıntısına düşmüş. Bir lokma bir hırka misali, namahremini örtmekten gayrı, ne üstüne bir çul giyer, ne yorgan çeker; yaz kış Spil dağında bir barakada…
Konak meydanında çığlık
İzmir-Spil startı öncesi Konak meydanında bir küme aktivist manalı bir pankart açarak kamuoyunun dikkatini çekiyor. “Artık bisiklet kazalarında beşerler ölmesin” istiyorlar. Beri yanda bir efe… Geçiriyorum saat kulesine önüne bir gösterişli fotoğraf için… daha sonra sportmenlerin bekleme alanına yollanıyorum. Son hazırlıklar yapılıyor. Kimisi yarasına bandaj ve tampon yapıyor, kimisi bir iki lokma çikolata yiyor, güç için. Bisikletine son bir ayar çekenler ve onların etrafında fır dönen takım çalışanları..
Vizontele’yi andıran sahneler
Manisa Tarzanı’nın iki adımda çıktığı 1500 rakımlı Spil’e bisikletçiler kan ter ortasında ulaşıyor. Ben de birinci kez başından sonuna kadar bir etap boyunca onları takip ediyorum. İzmir’in ortasından Spil’in doruğuna kadar yüzlerce insan, gerçek bir merakla yol kenarlarına diziliyor. Hele İzmir’den daha sonraki ilçe ve köyler. Beşerler, bağı bahçeyi bırakmış, tıbbın geçmesini bekliyor. Çocuklar bize bile coşkuyla el sallıyor. İlkokul bahçelerinde öğrenciler, kahvehane önlerinde bayan erkek, genç yaşlı beşerler. Hele küçükler! Kimisi üç tekerlekli bisikletiyle gelmiş bekliyor…
Birtakım yerlerde adeta bir Vizontele sinemasından sekanslar. Hani o birinci televizyon yayının bekleyenler üzere. Çok beğenilen, epey naif…Taşra insanları için ne büyük bir temaşa. Günlerce muhabbeti yapılır, kesinlikle.
Birinci kere bisikletçilerin ortasındayız
Hakan Şenöz… Bisiklet ve yüzme antrenörü. İstanbul Triatlon Kulübü’nün kurucusu. O da gelmiş tertipte çalışıyor. Gazeteci arkadaşım Mehmet Tufan ile bana İzmir-Spil etabında rehberlik yapıyor. Bisikletçi olmasının avantajını tüm etap boyunca geçiyoruz. Kurallara hakimiyeti ve atletlere hürmeti yardımıyla tırmanış öncesi etapta iki kez kaçış kümesinin ardında durum alabiliyoruz. Vakit zaman 70 kilometre suratı buluyor bu ‘kaçaklar’. Lakin elbette başrolü art kümedeki tırmanışçılar oynayacak.
Yiyecek çantasını boyunlarına asıyorlar
Etap üzerinde kadro araçlarının elemanları ellerinde içecek ve yiyeceklerle bekliyor. Muhtaçlık duyan sportmen çantayı alıp boynuna asıyor. Bisikletini sürmeye devam ederken birinci fırsatta ortasındaki yiyecekleri ceplerine koyuyor. Güvenliği polislerin haricinde motosikletli gönüllüler de destekliyor. Bunlar, bilhassa taraf değiştirme noktalarına herkestilk evvel ulaşıp, ellerindeki ok halindeki sarı flamlarla yanlışsız istikameti işaret ediyorlar. Kortejdeki herkes geçip gittikten daha sonra tek motorlarına atlayıp bir daha en öne geçiyorlar. Bu bu biçimde sürüp gidiyor. Yol üstündeki tüm yan yollar polis ve jandarmalar tarafınca kesilerek denetime alınıyor. Bisikletçilerin önünde ve ardında da bir daha polisler araçlarıyla yer alıyor. Atletler, güvenlikçiler, gazeteciler, tertip grupları ve protokol derken sahiden çok büyük bir konvoy oluşuyor…
Ve amansız tırmanış başlıyor
Çeşidin şampiyonunu da büyük ölçüde belirleyecek olan Spil dağı tırmanışı başlıyor. Önden gidip, aşağıdan gelecek olan bisikletçileri gorebileceğimiz en uygun yol kenarı terasını buluyoruz. Öndeki tırmanışçılar, bana mısın demiyor. Benim yürürken bile zorlandığım yoldan vızır vızır geçip gidiyorlar. daha sonrasında giderek ortaları açılmış ve seyrekleşmiş bisikletçiler geliyor. Pedallardan gelen sesler adeta kağnı otomobillerinin çıkardığı sesleri andırıyor. Zorluğu anlatıyor bu sesler. Hakan Şenöz, biz bir sefer daha bisikletçilerin ortasına sokuyor. Onlarla birlikte tırmanıyoruz. elbette bizim tuzumuz kuru, çünkü dört tekerli akaryakıtla çalışan bir araçtayız. Bisikletçileri denetim ederek solluyoruz. Geçerken de alkışla yahut “Bravo” diyerek uğraş veriyoruz. Bana nazaran hepsi şampiyon.
Sepulevada’dan Spilmerhaba!
Cinsin en şöhretli isimlerinin başında Nairo Quintana geliyor. Birinci üç etap sprintçilerindendi. Bir tırmanış ustası olan Kolombiyalı için belirleyici etap Spil olacaktı. Gazeteci arkadaşların birçok evvelki etaplarda yaşadığı kazalar niçiniyle geride kalan Quintana’nın bu açığını Spil’de kapatıp şampiyon olacağını varsayım ediyordu. Ben müstakbel şampiyonla bir selfie çektiriyorum. Evet, Dağların Hükümdarı, Spil’de de zorluyor lakin sonunda yıllardır Türkiye’de etap kazanmayı hayal eden Arjantinli Eduardo Sepulveda gülüyor. Söz oyunlarını seven sevgili Uğur Vardan’ı kıskandırın bir isim ayrıyeten. Düşünün etap Spil.. Kazanan Sepulveda.. Şöyle bir manşet şık olurdu: ‘Sepulevada’dan Spilmerhaba’…
Evet, Manisalı Tarzan’ın nidalarını hissettiğimiz Spil’in doruğunda şampiyonluk Tangosu çalıyor bir nevi…
Podyumda Manisa Tarzanı’nı gördüm
Memleketin kurtuluşu ve tabiatı için savaşmış Manisalı Tarzan’ın Spil dağına giderken, o aziz dağların bağrında açılmış madenden yaralarsa içimi burkuyor. Bizim karımız var kış turizmi karnımızı doyurur; bizim güneşimizle denizimiz var yaz turizmi karnımızı doyurur; Sümer’den Bizans’tan, Osmanlı’dan yapıtlarımız var; tarih karnımızı doyurur; bizim bin bir nebata elverişli topraklarımız var, bizi tarım doyurur. Lakin suyumuzu, ormanımızı yok edersek, gün gelir ne mermer, ne gümüş, ne de altın doyurur… Spil dağında 59 yıl evvel Manisalı Tarzan’ı gördüm ben şampiyonluk podyumunda. Duydum, “Doğaya, Tarihe Saygı” diyordu…
57. Cumhurbaşkanlığı Bisiklet Çeşidi, bu yıl kendisine ‘Doğaya, Tarihe Saygı’ şiarını ediniyor. Tabiatın da tarihin de beden bulduğu bir etap için yola çıkıyoruz. İzmir Konak’tan Spil dağına… Cinsin başladığı Konak’ta Kurtuluş Savaşı’nın birinci kurşununu sıkan gazeteci Hasan Tahsin’in heykeli selamlıyor; cinsin bitiş noktasındaysa Manisa Tarzanı’nın nidası karşılıyor.
Manisa Üslubu mecnun değil, veli
Benim için bu etabın ismi ‘Hasan Tahsin-Manisa Tarzanı’ oluyor. Manisa Tarzanı ismini birinci duyduğumuzda hepimizin güldüğünü hatırlıyorum. Çocuktuk, bir şey bilmiyorduk. Onu, mecnuna sayıyorduk. Oysaki veliye saymalıymışız; hayli daha sonra öğreniyorum.
Tarzan’ın asıl ismi Ahmet Bedevi’dir
1899 Bağdat doğumlu. Kırmızı çizgili Kurtuluş Savaşı madalyası sahibi Ahmet Bedevi’dir, Manisa Tarzanı diye tanıdığımız. Kaçan Yunan askerlerinin ateşe verdiği Manisa ormanlarını, döktüğü göz yaşlarıyla söndüremeyen bizim Tarzan… Yeni bir savaş için Manisa’da kalır. Yanan ormanlara bir daha can verir. Bugün bize Spil’de miras kalan ormanlar, onun emeğidir. Ağacın, börtü böceğin savaşçısıdır… Artık geçit merasimlerinde savaş madalyasının altında palmiye yaprağı da vardır Tarzan’ın… Varlık dünyasından geçmiş, var olmanın sıkıntısına düşmüş. Bir lokma bir hırka misali, namahremini örtmekten gayrı, ne üstüne bir çul giyer, ne yorgan çeker; yaz kış Spil dağında bir barakada…
Konak meydanında çığlık
İzmir-Spil startı öncesi Konak meydanında bir küme aktivist manalı bir pankart açarak kamuoyunun dikkatini çekiyor. “Artık bisiklet kazalarında beşerler ölmesin” istiyorlar. Beri yanda bir efe… Geçiriyorum saat kulesine önüne bir gösterişli fotoğraf için… daha sonra sportmenlerin bekleme alanına yollanıyorum. Son hazırlıklar yapılıyor. Kimisi yarasına bandaj ve tampon yapıyor, kimisi bir iki lokma çikolata yiyor, güç için. Bisikletine son bir ayar çekenler ve onların etrafında fır dönen takım çalışanları..
Vizontele’yi andıran sahneler
Manisa Tarzanı’nın iki adımda çıktığı 1500 rakımlı Spil’e bisikletçiler kan ter ortasında ulaşıyor. Ben de birinci kez başından sonuna kadar bir etap boyunca onları takip ediyorum. İzmir’in ortasından Spil’in doruğuna kadar yüzlerce insan, gerçek bir merakla yol kenarlarına diziliyor. Hele İzmir’den daha sonraki ilçe ve köyler. Beşerler, bağı bahçeyi bırakmış, tıbbın geçmesini bekliyor. Çocuklar bize bile coşkuyla el sallıyor. İlkokul bahçelerinde öğrenciler, kahvehane önlerinde bayan erkek, genç yaşlı beşerler. Hele küçükler! Kimisi üç tekerlekli bisikletiyle gelmiş bekliyor…
Birtakım yerlerde adeta bir Vizontele sinemasından sekanslar. Hani o birinci televizyon yayının bekleyenler üzere. Çok beğenilen, epey naif…Taşra insanları için ne büyük bir temaşa. Günlerce muhabbeti yapılır, kesinlikle.
Birinci kere bisikletçilerin ortasındayız
Hakan Şenöz… Bisiklet ve yüzme antrenörü. İstanbul Triatlon Kulübü’nün kurucusu. O da gelmiş tertipte çalışıyor. Gazeteci arkadaşım Mehmet Tufan ile bana İzmir-Spil etabında rehberlik yapıyor. Bisikletçi olmasının avantajını tüm etap boyunca geçiyoruz. Kurallara hakimiyeti ve atletlere hürmeti yardımıyla tırmanış öncesi etapta iki kez kaçış kümesinin ardında durum alabiliyoruz. Vakit zaman 70 kilometre suratı buluyor bu ‘kaçaklar’. Lakin elbette başrolü art kümedeki tırmanışçılar oynayacak.
Yiyecek çantasını boyunlarına asıyorlar
Etap üzerinde kadro araçlarının elemanları ellerinde içecek ve yiyeceklerle bekliyor. Muhtaçlık duyan sportmen çantayı alıp boynuna asıyor. Bisikletini sürmeye devam ederken birinci fırsatta ortasındaki yiyecekleri ceplerine koyuyor. Güvenliği polislerin haricinde motosikletli gönüllüler de destekliyor. Bunlar, bilhassa taraf değiştirme noktalarına herkestilk evvel ulaşıp, ellerindeki ok halindeki sarı flamlarla yanlışsız istikameti işaret ediyorlar. Kortejdeki herkes geçip gittikten daha sonra tek motorlarına atlayıp bir daha en öne geçiyorlar. Bu bu biçimde sürüp gidiyor. Yol üstündeki tüm yan yollar polis ve jandarmalar tarafınca kesilerek denetime alınıyor. Bisikletçilerin önünde ve ardında da bir daha polisler araçlarıyla yer alıyor. Atletler, güvenlikçiler, gazeteciler, tertip grupları ve protokol derken sahiden çok büyük bir konvoy oluşuyor…
Ve amansız tırmanış başlıyor
Çeşidin şampiyonunu da büyük ölçüde belirleyecek olan Spil dağı tırmanışı başlıyor. Önden gidip, aşağıdan gelecek olan bisikletçileri gorebileceğimiz en uygun yol kenarı terasını buluyoruz. Öndeki tırmanışçılar, bana mısın demiyor. Benim yürürken bile zorlandığım yoldan vızır vızır geçip gidiyorlar. daha sonrasında giderek ortaları açılmış ve seyrekleşmiş bisikletçiler geliyor. Pedallardan gelen sesler adeta kağnı otomobillerinin çıkardığı sesleri andırıyor. Zorluğu anlatıyor bu sesler. Hakan Şenöz, biz bir sefer daha bisikletçilerin ortasına sokuyor. Onlarla birlikte tırmanıyoruz. elbette bizim tuzumuz kuru, çünkü dört tekerli akaryakıtla çalışan bir araçtayız. Bisikletçileri denetim ederek solluyoruz. Geçerken de alkışla yahut “Bravo” diyerek uğraş veriyoruz. Bana nazaran hepsi şampiyon.
Sepulevada’dan Spilmerhaba!
Cinsin en şöhretli isimlerinin başında Nairo Quintana geliyor. Birinci üç etap sprintçilerindendi. Bir tırmanış ustası olan Kolombiyalı için belirleyici etap Spil olacaktı. Gazeteci arkadaşların birçok evvelki etaplarda yaşadığı kazalar niçiniyle geride kalan Quintana’nın bu açığını Spil’de kapatıp şampiyon olacağını varsayım ediyordu. Ben müstakbel şampiyonla bir selfie çektiriyorum. Evet, Dağların Hükümdarı, Spil’de de zorluyor lakin sonunda yıllardır Türkiye’de etap kazanmayı hayal eden Arjantinli Eduardo Sepulveda gülüyor. Söz oyunlarını seven sevgili Uğur Vardan’ı kıskandırın bir isim ayrıyeten. Düşünün etap Spil.. Kazanan Sepulveda.. Şöyle bir manşet şık olurdu: ‘Sepulevada’dan Spilmerhaba’…
Evet, Manisalı Tarzan’ın nidalarını hissettiğimiz Spil’in doruğunda şampiyonluk Tangosu çalıyor bir nevi…
Podyumda Manisa Tarzanı’nı gördüm
Memleketin kurtuluşu ve tabiatı için savaşmış Manisalı Tarzan’ın Spil dağına giderken, o aziz dağların bağrında açılmış madenden yaralarsa içimi burkuyor. Bizim karımız var kış turizmi karnımızı doyurur; bizim güneşimizle denizimiz var yaz turizmi karnımızı doyurur; Sümer’den Bizans’tan, Osmanlı’dan yapıtlarımız var; tarih karnımızı doyurur; bizim bin bir nebata elverişli topraklarımız var, bizi tarım doyurur. Lakin suyumuzu, ormanımızı yok edersek, gün gelir ne mermer, ne gümüş, ne de altın doyurur… Spil dağında 59 yıl evvel Manisalı Tarzan’ı gördüm ben şampiyonluk podyumunda. Duydum, “Doğaya, Tarihe Saygı” diyordu…