Üç milyar yıldan fazla bir süre önce bir göktaşı çarpması Dünya'da karanlığa neden oldu. Sonra aniden hayat çiçek açtı. Bu nasıl olabilir?
66 milyon yıl önce bir göktaşı Dünya'ya çarparak küresel bir felaketi tetikledi. Bunun sonucunda dinozorların ve diğer yaşam formlarının nesli tükendi. Ancak yeni araştırmalar, bunun Dünya'ya çarpan en büyük gök cismi olmadığını gösteriyor.
Buna göre, bundan 50 ila 200 kat daha büyük bir parça, 3,26 milyar yıl önce Dünya'ya çarpmış ve akla hayale gelmeyecek bir yıkıma neden olmuştur. Bilim insanları, “Proceedings of the National Academy of Sciences” dergisinde yayınladıkları bir çalışmada bunu yazıyorlar. Araştırmacılar, “dinozor katilinin” aksine, o dönemdeki etkinin orta vadede gezegendeki yaşama büyük fayda sağladığını belirtiyor.
Güney Afrika'nın kuzeydoğusundaki Barberton Greenstone Kuşağı olarak adlandırılan bir bölgedeki antik kaya buluntularını kullanarak göktaşı çarpmasının etkilerini incelediler. Bilim insanları burada çarpmanın ardından yaşamın hızla yeniden canlandığına dair çok sayıda işaret buldu.
Araştırmanın başyazarı Harvard Üniversitesi jeologu Nadja Drabon, “Hayat, koşullar birkaç ila on yıl içinde normale döndükten sonra hızla toparlanmakla kalmadı, hatta gelişti” dedi.
Neden? Göktaşı beraberinde büyük miktarda fosfor getirdi. Bu, mikroplar için bir besin görevi görür ve genetik bilgiyi depolayan ve ileten moleküller için merkezi öneme sahiptir.
Buna ek olarak, çarpışma muhtemelen tüm dünyayı kasıp kavuran, deniz tabanını parçalayan ve kıyıları sular altında bırakan bir tsunamiyi tetikledi. Darbe enerjisinin büyük bir kısmının ısıya dönüşmüş olabileceğini söyleyen Drabon, atmosferi o kadar ısıttı ki “okyanusların üst katmanı kaynamaya başladı” diye ekledi.
Drabon, “Bu etkileri dev gübre bombaları olarak düşünün” dedi. Tsunami, diğer şeylerin yanı sıra, demir açısından zengin derin suların sığ sularla karışmasına neden oldu ve birçok mikrop türü için ideal bir ortam yarattı. Demir bu yaşam formları için bir enerji kaynağı sağlar.
Ancak araştırmacılar tüm organizmaların hayatta kalmadığını buldu. Drabon, “Çarpmanın etkisi hızlı ve şiddetliydi” dedi. Çarpma gövdesi dünyaya o kadar büyük bir enerjiyle çarptı ki, çarpma bölgesindeki çökeltiler ve kayalar buharlaştı. “Bu kaya buharı ve toz bulutu atmosfere yerleşti ve birkaç saat içinde gökyüzünü kararttı.”
Drabon'a göre tozun çökelmesi ve atmosferin yeterince soğuması muhtemelen birkaç on yıl aldı. Güneş ışığına bağımlı olan ve sığ sularda yaşayan mikropların büyük bir kısmı yok olabilirdi.